کتاب مقدس Farsi Bible
1 کلمات عاموس که از شبانان تقوع بود و آنها را در ایام عزیا، پادشاه یهودا و ایام یربعام بن یوآش، پادشاه اسرائیل در سال قبل از زلزله در باره اسرائیل دید.
2 پس گفت: خداوند از صهیون نعره می زند و آواز خود را از اورشلیم بلند می کند و مرتع های شبانان ماتم می گیرند و قله کرمل خشک می گردد.
3 خداوند چنین می گوید: به سبب سه و چهار تقصیر دمشق، عقوبتش را نخواهم برگردانید زیرا که جلعاد را به چومهای آهنین کوفتند.
4 پس آتش در خاندان حزائیل خواهم فرستاد تا قصرهای بنهدد را بسوزاند.
5 و پشت بندهای دمشق را خواهم شکست و ساکنان را از همواری آون و صاحب عصا را از بیت عدن منقطع خواهم ساخت و خداوند می گوید که قوم قوم آرام به قیر به اسیری خواهند رفت.
6 خداوند چنین می گوید: به سبب سه و چهار تقصیر غزه، عقوبتش را نخواهم برگردانید زیرا که تمامی (قوم را) به اسیری بردند تا ایشان را به ادوم تسلیم نمایند.
7 پس آتش به حصارهای غزه خواهم فرستاد تا قصرهایش را بسوزاند.
8 و ساکنان را از اشدود و صاحب عصا را از اشقلون منقطع ساخته، دست خود را به عقرون فرود خواهم آورد و خداوند یهوه می گوید که باقی ماندگان فلسطینیان هلاک خواهند شد.
9 خداوند چنین می گوید: به سبب سه و چهار تقصیر صور، عقوبتش را نخواهم برگردانید زیرا که تمامی (قوم را) به اسیری برده، ایشان را به ادوم تسلیم نمودند و عهد برادران را به یاد نیاوردند.
10 پس آتش بر حصارهای صور خواهم فرستاد تا قصرهایش را بسوزاند.
11 خداوند چنین می گوید: به سبب سه و چهار تقصیر ادوم، عقوبتش را نخواهم برگردانید زیرا که برادر خود را به شمشیر تعاقب نمود و رحمهای خویش را تباه ساخت و خشم او پیوسته می درید و غضب خود را دایما نگاه می داشت.
12 پس آتش بر تیمان خواهم فرستاد تا قصرهای بصره را بسوزاند.
13 خداوند چنین می گوید: به سبب سه و چهار تقصیر بنی عمون، عقوبتش را نخواهم برگردانید زیرا که زنان حامله جلعاد را شکم پاره کردند تا حدود خویش را وسیع گردانند.
14 پس آتش در حصارهای ربه مشتعل خواهم ساخت تا قصرهایش را با صدای عظیمی در روز جنگ و با تند بادی در روز طوفان بسوزاند.
15 و خداوند می گوید پادشاه ایشان به اسیری خواهد رفت او و سرورانش جمیعا.
1 خداوند چنین می‌گوید: به سبب سه وچهار تقصیرِ موآب، عقوبتش را نخواهم برگردانید زیرا كه استخوانهای پادشاه اَدُوْم را آهك پختند.
2 پس آتش بر موآب می‌فرستم تا قصرهای قَرْیوْت را بسوزاند و موآب با هنگامه و خروش و صدای كَرِنّا خواهد مُرد.
3 و خداوند می‌گوید كه داور را از میانش منقطع خواهم‌ساخت و همه سرورانش را با وی خواهم كُشت.
4 خداوند چنین می‌گوید: به سبب سه و چهار تقصیرِ یهودا، عقوبتش را نخواهم برگردانید زیرا كه شریعت خداوند را ترك نموده، فرایض او را نگاه نداشتند و دروغهای ایشان كه پدرانشان آنها را پیروی نمودند ایشان را گمراه كرد.
5 پس آتش بر یهودا خواهم فرستاد تا قصرهای اورشلیم را بسوزاند.
6 خداوند چنین می‌گوید: به سبب سه و چهار تقصیرِ اسرائیل، عقوبتش را نخواهم برگردانید زیرا كه مرد عادل را به نقره و مسكین را به زوج نعلین فروختند.
7 و به غبار زمین كه بر سر مسكینان است، حرص دارند و راه حلیمان را منحرف می‌سازند و پسر و پدر به یك دختر درآمده، اسم قدّوس مرا بی‌حرمت می‌كنند.
8 و بر رختی كه گرو می‌گیرند، نزد هر مذبح می‌خوابند و شراب جریمه‌شدگان را در خانه خدای خود می‌نوشند.
9 و حال آنكه من اَمُوْریان را كه قامت ایشان مانند قدّ سرو آزاد بود و ایشان مثل بلوط تنومند بودند، پیش روی ایشان هلاك ساختم و میوه ایشان را از بالا و ریشه‌های ایشان را از پایین تلف نمودم.
10 و من شما را از زمین مصر برآورده، چهل سال در بیابان گردش دادم تا زمین اَمُوْریان را به تصرّف آورید.
11 و بعضی از پسران شما را انبیا و بعضی از جوانان شما را نذیره قرار دادم. خداوند می‌گوید: ای بنی‌اسرائیل آیا چنین نیست؟
12 اما شما نذیره‌ها را شراب نوشانیدید و انبیا را نهی نموده، گفتید كه نبوّت مكنید.
13 اینك من شما را تنگ خواهم گذارد چنانكه ارابه‌ای كه از بافه‌ها پر باشد، تنگ گذارده می‌شود.
14 و مَفَرّ برای تندرو فوت خواهد شد و تنومند به توانایی خویش غالب نخواهد آمد و جبّار جان خود را نخواهد رهانید.
15 و تیرانداز نخواهد ایستاد و تیزپا خود را نخواهد رهانید و اسب‌سوار جان خود را خلاصی نخواهد داد.
16 و خداوند می‌گوید كه شجاع‌ترین جبّاران در آن روز عریان خواهند گریخت.
1 این كلام را بشنوید كه خداوند آن را به ضد شما ای بنی‌اسرائیل و به ضد تمامی خاندانی كه از زمین مصر بیرون آوردم، تنطّق نموده و گفته است:
2 من شما را فقط از تمامی قبایل زمین شناختم پس عقوبت تمام گناهان شما را بر شما خواهم رسانید.
3 آیا دو نفر با هم راه می‌روند جز آنكه متّفق شده باشند؟ آیا شیر در جنگل غرّش می‌كند حینی كه شكار نداشته باشد؟ آیا شیر ژیان آواز خود را از بیشه‌اش می‌دهد حینی كه چیزی نگرفته باشد؟
4 آیا مرغ به دام زمین می‌افتد، جایی كه تله برای او نباشد؟ آیا دام از زمین برداشته می‌شود، حینی كه چیزی نگرفته باشد؟
5 آیا كَرِنّا در شهر نواخته می‌شود و خلق نترسند؟
6 آیا بلا بر شهر وارد بیاید و خداوند آن را نفرموده باشد؟
7 زیرا خداوند یهُوَه كاری نمی‌كند جز اینكه سرّ خویش را به بندگان خود انبیا مكشوف می‌سازد.
8 شیر غرّش كرده است؛ كیست كه نترسد؟ خداوند یهُوَه تكلّم نموده است؛ كیست كه نبوّت ننماید؟
9 بر قصرهای اَشْدُوْدْ و بر قصرهای زمین مصر ندا كنید و بگویید بر كوههای سامره جمع شویدو ملاحظه نمایید كه چه هنگامه‌های عظیم در وسط آن و چه ظلمها در میانش واقع شده است.
10 زیرا خداوند می‌گوید: آنانی كه ظلم و غارت را در قصرهای خود ذخیره می‌كنند، راست‌كرداری را نمی‌دانند.
11 بنابراین خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: دشمن به هر طرف زمین خواهد بود و قوّت تو را از تو به زیر خواهد آورد و قصرهایت تاراج خواهد شد.
12 خداوند چنین می‌گوید: چنانكه شبان دو ساق یا نرمه گوش را از دهان شیر رها می‌كند، همچنان بنی‌اسرائیل كه در سامره در گوشۀ بستری و در دمشق در فراشی ساكنند رهایی خواهند یافت.
13 خداوند یهُوَه خدای لشكرها می‌گوید: بشنوید و به خاندان یعقوب شهادت دهید.
14 زیرا در روزی كه عقوبت تقصیرهای اسرائیل را به وی رسانم، بر مذبح‌های بیت ئیل نیز عقوبت خواهم رسانید و شاخهای مذبح قطع شده، به زمین خواهد افتاد.
15 و خداوند می‌گوید كه خانه زمستانی را با خانه تابستانی خراب خواهم كرد و خانه‌های عاج تلف خواهد شد و خانه‌های عظیم منهدم خواهد گردید.
1 ای گاوان باشان كه بر كوههای سامره‌می‌باشید و بر مسكینان ظلم نموده، فقیران را ستم می‌كنید و به آقایان ایشان می‌گویید بیاورید تا بنوشیم، این كلام را بشنوید!
2 خداوند یهُوَه به قدّوسیت خود قسم خورده است كه اینك ایامی بر شما می‌آید كه شما را با غُلّها خواهند كشید و باقی‌ماندگان شما را با قلاّبهای ماهی.
3 و خداوند می‌گوید كه هر یك از شما از شكافهای‌روبروی خود بیرون خواهد رفت و شما به هَرْمُون افكنده خواهید شد.
4 به بیت ئیل بیایید و عصیان بورزید و به جلجال آمده، عصیان را زیاد كنید و هر بامداد قربانی‌های خود را بیاورید و هر سه روز عُشرهای خود را.
5 و قربانی‌های تشكر با خمیرمایه بگذرانید و هدایای تَبَرُّعی را ندا كرده، اعلان نمایید زیرا ای بنی‌اسرائیل همین پسندیده شما است! قول خداوند یهُوَه این است.
6 و من نیز نظافت دندان را در جمیع شهرهای شما و احتیاج نان را در جمیع مكانهای شما به شما دادم. معهذا خداوند می‌گوید بسوی من بازگشت ننمودید.
7 و من نیز حینی كه سه ماه تا درو مانده بود، باران را از شما منع نمودم و بر یك شهر بارانیدم و بر شهر دیگر نبارانیدم و بر یك قطعه باران آمد و قطعه دیگر كه باران نیافت خشك شد.
8 پس اهل دو یا سه شهر بسوی یك شهر برای نوشیدن آب آواره شدند، اما سیراب نگشتند و خداوند می‌گوید كه بسوی من بازگشت ننمودید.
9 و شما را به باد سموم و یرقان مبتلا ساختم و ملخْ بسیاری از باغها و تاكستانها و انجیرها و زیتونهای شما را خورد. معهذا خداوند می‌گوید بسوی من بازگشت ننمودید.
10 و وبا را به رسم مصر بر شما فرستادم و جوانان شما را به شمشیر كشتم و اسبان شما را بردند و عفونت اردوهای شما به بینی شما برآمد. معهذا خداوند می‌گوید بسوی من بازگشت ننمودید.
11 و بعضی از شما را به نَهْجی كه خدا سَدُوْم و عَمُورهَ را واژگون ساخت سرنگون نمودم و مانند مشعلی كه از میان آتش گرفته شود بودید. معهذا خداوند می‌گوید بسوی من بازگشت ننمودید.
12 بنابراین ای اسرائیل به اینطور با تو عمل‌خواهم نمود و چونكه به اینطور با تو عمل خواهم نمود، پس ای اسرائیل خویشتن را مهیا ساز تا با خدای خود ملاقات نمایی.
13 زیرا اینك آن كه كوهها را ساخته و باد را آفریده است و انسان را از فكرهای خودش اطلاع می‌دهد و فجر را به تاریكی مبدّل می‌سازد و بر بلندیهای زمین می‌خرامد، یهُوَه خدای لشكرها اسم او می‌باشد.
1 ای خاندان اسرائیل این كلام را كه برای مرثیه بر شما می‌خوانم بشنوید.
2 دختر باكره اسرائیل افتاده است و دیگر نخواهد برخاست. بر زمین خود انداخته شده، و احدی نیست كه او را برخیزاند.
3 زیرا خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: شهری كه با هزار نفر بیرون رفت، صد نفر را برای خاندان اسرائیل باقی خواهد داشت و شهری كه با صد نفر بیرون رفت، ده نفر را باقی خواهد داشت.
4 زیرا خداوند به خاندان اسرائیل چنین می‌گوید: مرا بطلبید و زنده بمانید.
5 اما بیت ئیل را مطلبید و به جلجال داخل مشوید و به بئرشبع مروید، زیرا جلجال البتّه به اسیری خواهد رفت و بیت ئیل نیست خواهد شد.
6 خداوند را بطلبید و زنده مانید، مبادا او مثل آتش در خاندان یوسف افروخته شده، بسوزاند و كسی در بیت ئیل نباشد كه آن را خاموش كند.
7 ای شما كه انصاف را به افسنتین مبدّل می‌سازید و عدالت را به زمین می‌اندازید،
8 آن كه ثُریا و جبّار را آفرید و فجر را به سایه مـوت مبـدّل ساخت و روز را مثل شب تاریك گردانید و آبهای دریا را خوانده، آنها را بر روی زمین ریخت، یهُوَه اسم او می‌باشد؛
9 آنكه خرابی را بر زورآوران می‌رساند چنانكه خرابی بر قلعه‌هاوارد می‌آید؛
10 ایشان از آنانی كه در محكمه حكم می‌كنند، نفرت دارند و راستگویان را مكروه می‌دارند.
11 بنابراین چونكه مسكینان را پایمال كردید و هدایای گندم از ایشان گرفتید، خانه‌ها را از سنگهای تراشیده بنا خواهید نمود اما در آنها ساكن نخواهید شد و تاكستانهای دلپسند غرس خواهید نمود و لیكن شراب آنها را نخواهید نوشید.
12 زیرا تقصیرهای شما را می‌دانم كه بسیار است و گناهان شما را كه عظیم می‌باشد، زیرا عادلان را به تنگ می‌آورید و رشوه می‌گیرید و فقیران را در محكمه از حق ایشان منحرف می‌سازید.
13 لهذا هر كه عاقل باشد در آن زمان خاموش خواهد ماند زیرا كه زمان بد خواهد بود.
14 نیكویی را بطلبید و نه بدی را تا زنده بمانید و بدین منوال یهُوَه خدای لشكرها با شما خواهد بود، چنانكه می‌گویید.
15 از بدی نفرت كنید و نیكویی را دوست دارید و انصاف را در محكمه ثابت نمایید، شاید كه یهُوَه خدای لشكرها بر بقیه یوسف رحمت نماید.
16 بنابراین، خداوند یهُوَه خدای لشكرها چنین می‌گوید: در همه چهارسوها نوحه‌گری خواهد بود و در همه كوچه‌ها وای وای خواهند گفت و فلاّحان را برای ماتم و آنانی را كه مرثیه‌خوانی آموخته شده‌اند، برای نوحه‌گری خواهند خواند.
17 و در همه تاكستانها نوحه‌گری خواهد بود، زیرا خداوند می‌گوید كه من در میان تو عبور خواهم كرد.
18 وای بر شما كه مشتاق روز خداوند می‌باشید. روز خداوند برای شما چه خواهد بود؟ تاریكی و نه روشنایی!
19 مثل كسی كه از شیری فرار كند و خرسی بدو برخورد، یا كسی كه به خانه داخل شده، دست خود را بر دیوار بنهد و ماری او را بگزد.
20 آیا روز خداوند تاریكی نخواهد بود و نه روشنایی و ظلمت غلیظی كه در آن هیچ درخشندگی نباشد؟
21 من از عیدهای شما نفرت و كراهت دارم و (عطر) محفل‌های مقدّس شما را استشمام نخواهم كرد.
22 و اگر چه قربانی‌های سوختنی و هدایای آردی خود را برای من بگذرانید، آن را قبول نخواهم كرد و ذبایح سلامتی پرواریهای شما را منظور نخواهم داشت.
23 آهنگ سرودهای خود را از من دور كن زیرا نغمه بربطهای تو را گوش نخواهم كرد.
24 و انصاف مثل آب و عدالت مانند نهر دایمی جاری بشود.
25 ای خاندان اسرائیل آیا شما قربانی‌ها و هدایا برای من مدت چهل سال در بیابان گذرانیدید؟
26 نی بلكه خیمه مَلكوم خود و تمثال اصنام خویش و كوكب خدایان خود را كه به جهت خویشتن ساخته بودید برداشتید.
27 پس یهُوَه كه نام او خدای لشكرها می‌باشد، می‌فرماید كه من شما را به آن طرف دمشق جلای وطن خواهم ساخت.
1 وای بر آنانی كه در صهیون ایمن و دركوهستان سامره مطمئّن هستند كه نُقَبای امّت‌های اوّلی كه خاندان اسرائیل نزد آنها آمدند، می‌باشند.
2 به كَلْنَه عبور كنید و ملاحظه نمایید و از آنجا به حمات بزرگ بروید و به جَتِّ فلسطینیان فرود آیید؛ آیا آنها از این ممالك نیكوتر است یا حدود ایشان از حدود شما بزرگتر؟
3 شما كه روز بلا را دور می‌كنید و مَسْنَدظلم را نزدیك می‌آورید.
4 كه بر تختهای عاج می‌خوابید و بر بسترها دراز می‌شوید و بره‌ها را از گله و گوساله‌ها را از میان حظیره‌ها می‌خورید.
5 كه با نغمه بربط می‌سرایید و آلات موسیقی را مثل داود برای خود اختراع می‌كنید.
6 و شراب را از كاسه‌ها می‌نوشید و خویشتن را به بهترین عطریات تدهین می‌نمایید، اما به جهت مصیبت یوسف غمگین نمی‌شوید.
7 بنابراین ایشان الا´ن با اسیران اول به اسیری خواهند رفت و صدای عیش‌كنندگان دور خواهد شد.
8 خداوند یهُوَه به ذات خود قسم خورده و یهُوَه خدای لشكرها فرموده است كه من از حشمت یعقوب نفرت دارم و قصرهایش نزد من مكروه است. پس شهر را با هر چه در آن است تسلیم خواهم نمود.
9 و اگر ده نفر در یك شهر باقی مانده باشند ایشان خواهند مرد.
10 و چون خویشاوندان و دفن‌كنندگان كسی را بردارند تا استخوانها را از خانه بیرون برند آنگاه به كسی كه در اندرون خانه باشد خواهند گفت: آیا دیگری نزد تو هست؟ او جواب خواهد داد كه نیست. پس خواهند گفت: ساكت باش زیرا نام یهُوَه نباید ذكر شود.
11 زیرا اینك خداوند امر می‌فرماید و خانه بزرگ به خرابیها و خانه كوچك به شكافها تلف می‌شود.
12 آیا اسبان بر صخره می‌دوند یا آن را با گاوان شیار می‌كنند؟ زیرا كه شما انصاف را به حنظل و ثمره عدالت را به افسنتین مبدّل ساخته‌اید.
13 و به ناچیز شادی می‌كنید و می‌گویید آیا با قوّت خویش شاخها برای خود پیدا نكردیم؟
14 زیرا یهُوَه خدای لشكرها می‌گوید: اینك ای خاندان اسرائیل من به ضد شما امّتی برمی‌انگیزانم كه شما را از مدخل حمات تا نهر عَرَبَه به تنگ خواهند آورد.
1 خداوند یهُوَه به من چنین نمودار ساخت كه اینك در ابتدای روییدن حاصل رَشِ دوّم ملخها آفرید و هان حاصل رَشِ دوّم بعد از چیدن پادشاه بود.
2 و چون تمامی گیاه زمین را خورده بودند، گفتم: «ای خداوند یهُوَه مستدعی آنكه عفو فرمایی! چگونه یعقوب برخیزد چونكه كوچك است؟»
3 و خداوند از این پشیمان شد و خداوند گفت: «نخواهد شد.»
4 خداوند یهُوَه به من چنین نمودار ساخت و اینك خداوند یهُوَه آتش را خواند كه محاكمه بكند. پس لجّه عظیم را بلعید و زمین را سوزانید.
5 پس گفتم: «ای خداوند یهُوَه از این باز ایست! یعقوب چگونه برخیزد چونكه كوچك است؟»
6 و خداوند از این پشیمان شد و خداوند یهُوَه گفت: «این نیز نخواهد شد.»
7 و به من چنین نمودار ساخت كه خداوند بر دیوار قایمی ایستاده بود و شاقولی در دستش بود.
8 و خداوند مرا گفت: «ای عاموس چه می‌بینی؟» گفتم: «شاقولی.» خداوند فرمود: «اینك من شاقولی در میان قوم خود اسرائیل می‌گذارم و بار دیگر از ایشان درنخواهم گذشت.
9 و مكانهای بلند اسحاق ویران و مَقدَس‌های اسرائیل خراب خواهد شد و به ضدّ خاندان یرُبعام با شمشیر خواهم برخاست.»
10 و اَمَصیای كاهنِ بیت ئیل نزد یرُبعام پادشاه اسرائیل فرستاده، گفت: «عاموس در میان خاندان اسرائیل بر تو فتنه می‌انگیزد و زمین سخنان او را متحمل نتواند شد.
11 زیرا عاموس چنین می‌گوید: یرُبعام به شمشیر خواهد مرد و اسرائیل از زمین خود البته به اسیری خواهد رفت.»
12 و اَمَصیا به عاموس گفت: «ای رایی برو و به زمین یهودا فرار كن و در آنجا نان بخور و در آنجانبوّت كن.
13 اما در بیت‌ئیل بار دیگر نبوّت منما چونكه آن مَقْدَس پادشاه و خانه‌سلطنت می‌باشد.»
14 عاموس در جواب اَمَصیا گفت: «من نه نبی هستم و نه پسر نبی بلكه رمه‌بان بودم و انجیرهای برّی را می‌چیدم.
15 و خداوند مرا از عقب گوسفندان گرفت و خداوند مرا گفت: برو و بر قوم من اسرائیل نبوّت نما.
16 پس حال كلام خداوند را بشنو: تو می‌گویی به ضد اسرائیل نبوّت مكن و به ضد خاندان اسحاق تكلّم منما.
17 لهذا خداوند چنین می‌گوید: زن تو در شهر مرتكب زنا خواهد شد و پسران و دخترانت به شمشیر خواهند افتاد و زمینت به ریسمان تقسیم خواهد شد و تو در زمین نجس خواهی مرد و اسرائیل از زمین خود البته به اسیری خواهد رفت.»
1 خداوند یهُوَه به من چنین نمودار ساخت واینك سبدی پر از میوه‌ها.
2 و گفت: «ای عاموس چه می‌بینی؟» من جواب دادم كه «سبدی از میوه.» و خداوند به من گفت: «انتها بر قوم من اسرائیل رسیده است و از ایشان دیگر درنخواهم گذشت.»
3 خداوند یهُوَه می‌گوید كه در آن روز سرودهای هیكل به ولوله مبدّل خواهد شد و لاشهای بسیار خواهد بود و آنها را در هر جا به خاموشی بیرون خواهند انداخت.
4 ای شما كه می‌خواهید فقیران را ببلعید و مسكینان زمین را هلاك كنید این را بشنوید.
5 و می‌گویید كه غرّه ماه كی خواهد گذشت تا غلّه را بفروشیم و روز سَبَّت تا انبارهای گندم را بگشاییم و ایفا را كوچك و مثقال را بزرگ ساخته، میزانها را قلب و مُعوَّج نماییم.
6 و مسكینان را به نقره وفقیران را به نعلین بخریم و پس‌مانده گندم را بفروشیم.
7 خداوند به جلال یعقوب قسم خورده است كه هیچكدام از اعمال ایشان را هرگز فراموش نخواهم كرد.
8 آیا به این سبب زمین متزلزل نخواهد شد و همه ساكنانش ماتم نخواهند گرفت و تمامش مثل نهر برنخواهد آمد و مثل نیل مصر سیلان نخواهد كرد و فرو نخواهد نشست؟
9 و خداوند یهُوَه می‌گوید: كه در آن روز آفتاب را در وقت ظهر فرو خواهم برد و زمین را در روز روشن تاریك خواهم نمود.
10 و عیدهای شما را به ماتم و همه سرودهای شما را به مرثیه‌ها مبدّل خواهم ساخت. و بر هر كمر پلاس و بر هر سر گری برخواهم آورد و آن را مثل ماتم پسر یگانه و آخرش را مانند روز تلخی خواهم گردانید.
11 اینك خداوند یهُوَه می‌گوید: ایامی می‌آید كه گرسنگی بر زمین خواهم فرستاد نه گرسنگی از نان و نه تشنگی از آب بلكه از شنیدن كلام خداوند.
12 و ایشان از دریا تا دریا و از شمال تا مشرق پراكنده خواهند شد و گردش خواهند كرد تا كلام خداوند را بطلبند اما آن را نخواهند یافت.
13 در آن روز دوشیزگان جمیل و جوانان از تشنگی ضعف خواهند كرد.
14 آنانی كه به گناه سامره قسم خورده، می‌گویند كه «ای دان به حیات خدای تو و به طریقت بئرشَبَعْ قسم می‌خوریم»، خواهند افتاد و بار دیگر نخواهند برخاست.
1 خداوند را دیدم كه نزد مذبح ایستاده بود و گفت: «تاجهای ستونها را بزن تا آستانه‌هابلرزد و آنها را بر سر همه مردم بینداز و باقی‌ماندگان ایشان را به شمشیر خواهم كشت و فراری‌ای از ایشان نخواهد گریخت و باقی‌مانده‌ای از ایشان نخواهد رَست.
2 اگر به هاویه فرو روند، دست من ایشان را از آنجا خواهد گرفت و اگر به آسمان صعود نمایند، ایشان را از آنجا فرود خواهم آورد.
3 و اگر به قله كرمل پنهان شوند ایشان را تفتیش كرده، از آنجا خواهم گرفت و اگر از نظر من در قعر دریا خویشتن را مخفی نمایند، در آنجا مار را امر خواهم فرمود كه ایشان را بگزد.
4 و اگر پیش دشمنان خود به اسیری روند، شمشیر را در آنجا امر خواهم فرمود تا ایشان را بكشد و نظر خود را بر ایشان برای بدی خواهم داشت و نه برای نیكویی.
5 خداوند یهُوَه صبایوت كه زمین را لمس می‌كند و آن گداخته می‌گردد و همه ساكنانش ماتم می‌گیرند و تمامش مثل نهر برمی‌آید و مانند نیل مصر فرو می‌نشیند؛
6 آن كه غرفه‌های خود را در آسمان بنا می‌كند و طاقهای خود را بر زمین بنیاد می‌نهد و آبهای دریا را ندا در داده، آنها را به روی زمین می‌ریزد، نام او یهُوَه می‌باشد.
7 خداوند می‌گوید: «ای بنی‌اسرائیل آیا شما برای من مثل پسران حبشیان نیستید؟ آیا اسرائیل را از زمین مصر و فلسطینیان را از كَفتُور و ارامیان را از قیر برنیاوردم؟»
8 اینك چشمان خداوند یهُوَه بر مملكت گناهكار می‌باشد و من آن را از روی زمین هلاك خواهم ساخت لیكن خداوند می‌گوید كه «خاندان یعقوب را بالكّل هلاك نخواهم ساخت.
9 زیرا اینك من امر فرموده، خاندان اسرائیل را در میان همه امّت ها خواهم بیخت، چنانكه غلّه درغربال بیخته می‌شود و دانه‌ای بر زمین نخواهد افتاد.
10 جمیع گناهكاران قوم من كه می‌گویند بلا به ما نخواهد رسید و ما را درنخواهد گرفت، به شمشیر خواهند مرد.
11 در آن روز خیمه داود را كه افتاده است برپا خواهم نمود و شكافهایش را مرمّت خواهم كرد و خرابیهایش را برپا نموده، آن را مثل ایام سلف بنا خواهم كرد.
12 تا ایشان بقّیه اَدوُم و همه امّت ها را كه اسم من بر ایشان نهاده شده است، به تصرّف آورند.» خداوند كه این را بجا می‌آورد تكلّم نموده است.
13 اینك خداوند می‌گوید: «ایامی می‌آید كه‌شیاركننده به دروكننده خواهد رسید و پایمال‌كننده انگور به كارنده تخم. و كوهها عصیر انگور را خواهد چكانید و تمامی تلّها به سیلان خواهد آمد.
14 و اسیری قوم خود اسرائیل را خواهم برگردانید و شهرهای مخروب را بنا نموده، در آنها ساكن خواهند شد و تاكستانها غرس كرده، شراب آنها را خواهند نوشید و باغها ساخته، میوه آنها را خواهند خورد.»
15 و یهُوَه خدایت می‌گوید: «من ایشان را در زمین ایشان غرس خواهم نمود و بار دیگر از زمینی كه به ایشان داده‌ام، كنده نخواهند شد.»
#@#