کتاب مقدس Farsi Bible
1 كلام خداوند كه بر میكاهِ مورَشَتی در ایام یوتام و آحاز و حِزْقیا، پادشاهان یهودا نازل شد و آن را درباره سامره و اورشلیم دید.
2 ای جمیع قومها بشنوید و ای زمین و هر چه در آن است گوش بدهید، و خداوند یهوه یعنی خداوند از هیكل قدسش بر شما شاهد باشد.
3 زیرا اینك خداوند از مكان خود بیرون میآید و نزول نموده، بر مكانهای بلند زمین میخرامد.
4 و كوهها زیر او گداخته میشود و وادیها مُنْشَقّ میگردد، مثل موم پیش آتش و مثل آب كه به نشیب ریخته شود.
5 این همه به سبب عصیان یعقوب و گناه خاندان اسرائیل است. عصیان یعقوب چیست؟ آیا سامره نیست؟ و مكانهای بلند یهودا چیست؟ آیا اورشلیم نمیباشد؟
6 پس سامره را به توده سنگ صحرا و مكان غَرس نمودن مَوْها مبدّل خواهم ساخت و سنگهایش را به درّه ریخته، بنیادش را منكشف خواهم نمود.
7 و همه بتهای تراشیده شده آن خرد و همه مزدهایش به آتش سوخته خواهد شد و همه تماثیلش را خراب خواهم كرد زیرا كه از مزد فاحشه آنها را جمع كرد و به مزد فاحشه خواهد برگشت.
8 به این سبب ماتم گرفته، وِلْوَلَه خواهم نمود و برهنه و عریان راه خواهم رفت و مثل شغالها ماتم خواهم گرفت و مانند شتر مرغهانوحهگری خواهم نمود.
9 زیرا كه جراحتهای وی علاجپذیر نیست چونكه به یهودا رسیده و به دروازههای قوم من یعنی به اورشلیم داخل گردیده است.
10 در جَتّ خبر مرسانید و هرگز گریه منمایید. در خانه عَفْرَه، در غبار خویشتن را غلطانیدم.
11 ای ساكنه شافیر عریان و خجل شده، بگذر. ساكنه صأنان بیرون نمیآید. ماتم بیتْاِیصَلْ مكانش را از شما میگیرد.
12 زیرا كه ساكنه ماروت به جهت نیكویی درد زه میكشد، چونكه بلا از جانب خداوند به دروازه اورشلیم فرود آمده است.
13 ای ساكنه لاكیش اسب تندرو را به ارابه ببند. او ابتدای گناه دختر صَهیون بود، چونكه عصیان اسرائیل در تو یافت شده است.
14 بنابراین طلاق نامهای به مُورَشَتْ جَتّ خواهی داد. خانههای اَكْذِیب، چشمه فریبنده برای پادشاهان اسرائیل خواهد بود.
15 ای ساكنه مَریشَه بار دیگر مالكی بر تو خواهم آورد. جلال اسرائیل تا به عَدُلاّم خواهد آمد.
16 خویشتن را برای فرزندان نازنین خود گَرْ ساز و موی خود را بتراش. گری سر خود را مثل كركس زیاد كن زیرا كه ایشان از نزد تو به اسیری رفتهاند.
1 وای بر آنانی كه بر بسترهای خود ظلم را تدبیر مینمایند و مرتكب شرارت میشوند. در روشنایی صبح آن را بجا میآورند، چونكه در قوّت دست ایشان است.
2 بر زمینها طمع میورزند و آنها را غصب مینمایند و بر خانهها نیز و آنها را میگیرند و بر مرد و خانهاش و شخص و میراثش ظلم مینمایند.
3 بنابراین خداوند چنین میگوید: هان من بر این قبیله بلایی را تدبیر مینمایم كه شما گردن خود را از آن نتوانید بیرون آورد و متكبّرانه نخواهید خرامید زیرا كه آن زمان زمان بد است.
4 در آن روز بر شما مَثَل خواهند زد و مرثیه سوزناك خواهند خواند و خواهند گفت بالّكل هلاك شدهایم. نصیب قوم مرا به دیگران داده است. چگونه آن را از من دور میكند و زمینهای مرا به مرتدّان تقسیم مینماید.
5 بنابراین برای تو كسی نخواهد بود كه ریسمان را به قرعه در جماعت خداوند بكَشَدْ.
6 ایشان نبوّت كرده، میگویند نبوّت مكنید. اگر به اینها نبوّت ننمایند، رسوایی دور نخواهد شد.
7 ای كه به خاندان یعقوب مسمّی هستی آیا روح خداوند قاصر شده است و آیا اینها اعمال او میباشد؟ آیا كلام من برای هر كه به استقامت سالك میباشد، نیكو نیست؟
8 لكن قوم من در این روزها به دشمنی برخاستهاند. شما ردا را از رخت آنانی كه به اطمینان میگذرند و از جنگ روگردانند، میكَنید.
9 و زنان قوم مرا از خانههای مرغوب ایشان بیرون میكنید و زینت مرا از اطفال ایشان تا به ابد میگیرید.
10 برخیزید و بروید زیرا كه این آرامگاه شما نیست چونكه نجس شده است. شما را به هلاكت سخت هلاك خواهد ساخت.
11 اگر كسی به بطالت و دروغ سالك باشد و كاذبانه گوید كه من برای تو دربارۀشراب و مُسْكِرات نبوّت خواهم نمود، هرآینه او نبّی این قوم خواهد بود.
12 ای یعقوب، من البتّه تمامی اهل تو را جمع خواهم نمود و بقیه اسرائیل را فراهم آورده، ایشان را مثل گوسفندان بُصْرَه در یك جا خواهم گذاشت. ایشان مثل گلهای كه در آغل خود باشد، به سبب كثرت مردمان غوغا خواهند كرد.
13 رخنه كننده پیش روی ایشان برآمده است. ایشان رخنه نموده و از دروازه عبور كرده، از آن بیرون رفتهاند و پادشاه ایشان پیش روی ایشان و خداوند بر سر ایشان پیش رفته است.
1 و گفتم: ای رؤسای یعقوب و ای داوران خاندان اسرائیل بشنوید! آیا بر شما نیست كه انصاف را بدانید؟
2 آنانی كه از نیكویی نفرت دارند و بر بدی مایل میباشند و پوست را از تن مردم و گوشت را از استخوانهای ایشان میكَنَنْد،
3 و كسانی كه گوشت قوم مرا میخورند و پوست ایشان را از تن ایشان میكنند و استخوانهای ایشان را خُرد كرده، آنها را گویا در دیگ و مثل گوشت در پاتیل میریزند،
4 آنگاه نزد خداوند استغاثه خواهند نمود و ایشان را اجابت نخواهد نمود، بلكه روی خود را در آنزمان از ایشان خواهد پوشانید چونكه مرتكب اعمال زشت شدهاند.
5 خداوند درباره انبیایی كه قوم مرا گمراه میكنند و به دندانهای خود میگزند و سلامتی را ندا میكنند، و اگر كسی چیزی به دهان ایشان نگذارد با او تدارك جنگ میبینند، چنین میگوید:
6 از این جهت برای شما شب خواهد بود كه رؤیا نبینید و ظلمت برای شما خواهد بودكه فالگیری ننمایید. آفتاب بر انبیاء غروب خواهد كرد و روز بر ایشان تاریك خواهد شد.
7 و راییان خجل و فالگیران رسوا شده، جمیع ایشان لبهای خود را خواهند پوشانید چونكه از جانب خدا جواب نخواهد بود.
8 و لیكن من از قوّت روح خداوند و از انصاف و توانایی مملّو شدهام تا یعقوب را از عصیان او و اسرائیل را از گناهش خبر دهم.
9 ای رؤسای خاندان یعقوب و ای داوران خاندان اسرائیل این را بشنوید! شما كه از انصاف نفرت دارید و تمامی راستی را منحرف میسازید،
10 و صهیون را به خون و اورشلیم را به ظلم بنا مینمایید،
11 رؤسای ایشان برای رشوه داوری مینمایند و كاهنان ایشان برای اجرت تعلیم میدهند و انبیای ایشان برای نقره فال میگیرند و بر خداوند توكّل نموده، میگویند: آیا خداوند در میان ما نیست؟ پس بلا به ما نخواهد رسید.
12 بنابراین صَهْیون به سبب شما مثل مزرعه شیار خواهد شد و اورشلیم به تودههای سنگ و كوه خانه به بلندیهای جنگل مبدّل خواهد گردید.
1 و در ایام آخر، كوهِ خانه خداوند بر قلّه كوهها ثابت خواهد شد و بر فوق تلّها برافراشته خواهد گردید و قومها بر آن روان خواهند شد.
2 و امّتهای بسیار عزیمت كرده، خواهند گفت: بیایید تا به كوه خداوند و به خانه خدای یعقوب برآییم تا طریقهای خویش را به ما تعلیم دهد و به راههای وی سلوك نماییم زیرا كه شریعت از صهیون و كلام خداوند از اورشلیمصادر خواهد شد.
3 و او در میان قومهای بسیار داوری خواهد نمود و امّتهای عظیم را از جای دور تنبیه خواهد كرد و ایشان شمشیرهای خود را برای گاوآهن و نیزههای خویش را برای ارّهها خواهند شكست و امّتی بر امّتی شمشیر نخواهد كشید و بار دیگر جنگ را نخواهند آموخت.
4 و هر كس زیر مَوِ خود و زیر انجیر خویش خواهد نشست و ترسانندهای نخواهد بود زیرا كه دهان یهوه صبایوت تكلّم نموده است.
5 زیرا كه جمیع قومها هر كدام به اسم خدای خویش سلوك مینمایند امّا ما به اسم یهوه خدای خود تا ابدالا´باد سلوك خواهیم نمود.
6 خداوند میگوید كه در آن روز لنگان را جمع خواهم كرد و رانده شدگان و آنانی را كه مبتلا ساختهام فراهم خواهم آورد.
7 و لنگان را بقیتی و دور شدگان را قوم قوّی خواهم ساخت و خداوند در كوه صَهْیوُن برایشان از الا´ن تا ابدالا´باد سلطنت خواهد نمود.
8 و تو ای برج گله و ای كوه دختر صَهیون این به تو خواهد رسید و سلطنت اوّل یعنی مملكت دختر اورشلیم خواهد آمد.
9 الا´ن چرا فریاد برمیآوری؟ آیا در تو پادشاهی نیست و آیا مُشیر تو نابود شده است كه دردْ تو را مثل زنی كه میزاید گرفته است؟
10 ای دختر صَهیون مثل زنی كه میزاید درد زه كشیده، وضع حمل نما زیرا كه الا´ن از شهر بیرون رفته، در صحرا خواهی نشست و به بابل رفته، در آنجا رهایی خواهی یافت و در آنجا خداوند تو را از دست دشمنانت رهایی خواهد داد.
11 و الا´ن امّتهای بسیار بر تو جمع شده، میگویند كه صهیون نجس خواهد شد و چشمان ما بر اوخواهد نگریست.
12 امّا ایشان تدبیرات خداوند را نمیدانند و مشورت او را نمیفهمند زیرا كه ایشان را مثل بافهها در خرمنگاه جمع كرده است.
13 ای دختر صهیون برخیز و پایمال كن زیرا كه شاخ تو را آهن خواهم ساخت و سمهای تو را برنج خواهم نمود و قومهای بسیار را خواهی كوبید و حاصل ایشان را برای یهوه و دولت ایشان را برای خداوند تمامی زمین وقف خواهی نمود.
1 ای دخترِ افواج، الا´ن در فوجها جمع خواهی شد! ایشان به ضدّ ما سنگرها بستهاند. با عصا بر رخسار داور اسرائیل خواهند زد.
2 و تو ای بَیتْلَحَمِاَفْراتَه اگر چه در هزارههای یهودا كوچك هستی، از تو برای من كسی بیرون خواهد آمد كه بر قوم من اسرائیل حكمرانی خواهد نمود و طلوعهای او از قدیم و از ایام ازل بوده است.
3 بنابراین ایشان را تا زمانی كه زن حامله بزاید تسلیم خواهد نمود و بقیه برادرانش با بنیاسرائیل بازخواهند گشت.
4 و او خواهد ایستاد و در قوّت خداوند و در كبریایی اسم یهوه خدای خویش (گله خود را) خواهد چرانید و ایشان به آرامی ساكن خواهند شد زیرا كه او الا´ن تا اقصای زمین بزرگ خواهد شد.
5 و او سلامتی خواهد بود. هنگامی كه آشور به زمین ما داخل شده، بر قصرهای ما قدم نهد، آنگاه هفت شبان و هشت سرورِ آدمیان را به مقابل او برپا خواهیم داشت.
6 و ایشان زمین آشور و مدخلهای زمین نِمْرُود را با شمشیر حكمرانی خواهند نمود و او ما را از آشور رهایی خواهد داد، هنگامی كه به زمین ما داخل شده، حدود ما را پایمال كند.
7 و بقیه یعقوب در میان قومهای بسیار مثل شبنم از جانب خداوند خواهد بود و مانند بارشی كه بر گیاه میآید كه برای انسان انتظار نمیكشد و به جهت بنیآدم صبر نمینماید.
8 و بقیه یعقوب در میان امّتها و در وسط قومهای بسیار، مثل شیر در میان جانوران جنگل و مانند شیر ژیان در میان گلههای گوسفندان خواهند بود كه چون عبور مینماید، پایمال میكند و میدَرَد و رهانندهای نمیباشد.
9 و دست تو بر خصمانت بلند خواهد شد و جمیع دشمنانت منقطع خواهند گردید.
10 و خداوند میگوید كه در آن روز اسبان تو را از میانت منقطع و ارابههایت را معدوم خواهم نمود.
11 و شهرهای ولایت تو را خراب نموده، همه قلعههایت را منهدم خواهم ساخت.
12 و جادوگری را از دست تو تلف خواهم نمود كه فالگیران دیگر در تو یافت نشوند.
13 و بتهای تراشیده و تمثالهای تو را از میانت نابود خواهم ساخت كه بار دیگر به صنعت دست خود سجده ننمایی.
14 و اَشیرههایت را از میانت كَنده، شهرهایت را منهدم خواهم ساخت.
15 و با خشم و غضب از امّتهایی كه نمیشنوند انتقام خواهم كشید.
1 آنچه خداوند میگوید بشنوید! برخیز و نزد كوهها مخاصمه نما و تلّها آواز تو رابشنوند.
2 ای كوهها مخاصمه خداوند را بشنوید و ای اساسهای جاودانی زمین! زیرا خداوند را با قوم خود مخاصمهای است و با اسرائیل محاكمه خواهد كرد.
3 ای قوم من به تو چه كردهام و به چه چیز تو را خسته ساختهام؟ به ضدّ من شهادت بده.
4 زیرا كه تو را از زمین مصر برآوردم و تو را از خانه بندگی فدیه دادم و موسی و هارون و مریم را پیش روی تو ارسال نمودم.
5 ای قوم من آنچه را كه بالاق پادشاه موآب مشورت داد و آنچه بَلْعامبن بَعور او را جواب فرستاد، بیاد آور و آنچه را كه از شِطّیم تا جِلْجال (واقع شد به خاطر دار) تا عدالت خداوند را بدانی.
6 با چه چیز به حضور خداوند بیایم و نزد خدای تعالی ركوع نمایم؟ آیا با قربانیهای سوختنی و با گوسالههای یك ساله به حضور وی بیایم؟
7 آیا خداوند از هزارها قوچ و از ده هزارها نهر روغن راضی خواهد شد؟ آیا نخستزاده خود را به عوض معصیتم و ثمره بدن خویش را به عوض گناه جانم بدهم؟
8 ای مرد از آنچه نیكو است تو را اخبار نموده است؛ و خداوند از تو چه چیز را میطلبد غیر از اینكه انصاف را بجا آوری و رحمت را دوست بداری و در حضور خدای خویش با فروتنی سلوك نمایی؟
9 آواز خداوند به شهر ندا میدهد و حكمتْ اسم او را مشاهده مینماید. عصا و تعیین كننده آن را بشنوید.
10 آیا تا به حال گنجهای شرارت و ایفای ناقصِ ملعون در خانهشریران میباشد؟
11 آیا من با میزانهای شرارت و با كیسه سنگهای ناراست بری خواهم شد؟
12 زیرا كه دولتمندانِ او از ظلم ممّلواند و ساكنانش دروغ میگویند و زبان ایشان در دهانشان فریب محض است.
13 پس من نیز تو را به سبب گناهانت به جراحات مهلك مجروح ساخته، خراب خواهم نمود.
14 تو خواهی خورد امّا سیر نخواهی شد و گرسنگی تو در اندرونت خواهد ماند و بیرون خواهی برد امّا رستگار نخواهی ساخت و آنچه را كه رستگار نمایی من به شمشیر تسلیم خواهم نمود.
15 تو خواهی كاشت امّا نخواهی دروید؛ تو زیتون را به پا خواهی فشرد امّا خویشتن را به روغن تدهین نخواهی نمود؛ و عصیر انگور را امّا شراب نخواهی نوشید.
16 زیرا كه قوانین عُمْرِی و جمیع اعمال خاندان اَخْآب نگاه داشته میشود و به مشورتهای ایشان سلوك مینمایید تا تو را به ویرانی و ساكنانش را به سخّریه تسلیم نمایم، پس عار قوم مرا متحمّل خواهید شد.
1 وای بر من زیرا كه مثل جمع كردن میوهها و مانند چیدن انگورهایی شدهام كه نه خوشهای برای خوراك دارد و نه نوبر انجیری كه جان من آن را میخواهد.
2 مرد مُتّقی از جهان نابود شده، و راست كردار از میان آدمیان معدوم گردیده است. جمیع ایشان برای خون كمین میگذارند و یكدیگر را به دام صید مینمایند.
3 دستهای ایشان برای شرارت چالاك است؛ رئیس طلب میكند و داور رشوه میخواهد و مردبزرگ به هوای نفس خود تكلّم مینماید؛ پس ایشان آن را به هم میبافند.
4 نیكوترین ایشان مثل خار میباشد و راست كردار ایشان از خاربست بدتر. روز پاسبانانت و (روز) عقوبت تو رسیده است، الا´ن اضطراب ایشان خواهد بود.
5 بر یار خود اعتماد مدار و بر دوست خالص خویش توكّل منما و درِ دهان خود را از هم آغوش خود نگاه دار.
6 زیرا كه پسر، پدر را افتضاح میكند و دختر با مادر خود و عروس با خارسوی خویش مقاومت مینمایند و دشمنان شخص اهل خانه او میباشند.
7 امّا من بسوی خداوند نگرانم و برای خدای نجات خود انتظار میكشم و خدای من مرا اجابت خواهد نمود.
8 ای دشمن، من بر من شادی منما زیرا اگر چه بیفتم خواهم برخاست و اگرچه در تاریكی بنشینم، خداوند نور من خواهد بود.
9 غضب خداوند را متحمّل خواهم شد زیرا به او گناه ورزیدهام تا او دعوی مرا فیصل كند و داوری مرا بجا آورد. پس مرا به روشنایی بیرون خواهد آورد و عدالت او را مشاهده خواهم نمود.
10 دشمنم این را خواهد دید و خجالت او را خواهد پوشانید زیرا به من میگوید: یهوه خدای تو كجا است؟ چشمانم بر او خواهد نگریست و او الا´ن مثل گِل كوچهها پایمال خواهد شد.
11 در روز بنا نمودن دیوارهایت در آن روز شریعتدور خواهد شد.
12 در آن روز از آشور و از شهرهای مصر و از مصر تا نهر (فرات) و از دریا تا دریا و از كوه تا كوه نزد تو خواهند آمد.
13 و زمین به سبب ساكنانش، به جهت نتیجه اعمالشان ویران خواهد شد.
14 قوم خود را به عصای خویش شبانی كن و گوسفندان میراث خود را كه در جنگل و در میان كَرْمَلْ به تنهایی ساكن میباشند. ایشان مثل ایام سابق در باشان و جِلْعاد بچرند.
15 مثل ایامی كه از مصر بیرون آمدی كارهای عجیب به او نشان خواهم داد.
16 امّتها چون این را بینند، از تمامی توانایی خویش خجل خواهند شد و دست بر دهان خواهند گذاشت و گوشهای ایشان كر خواهد شد.
17 مثل مار خاك را خواهند لیسید و مانند حشراتِ زمین از سوراخهای خود با لرزه بیرون خواهند آمد و بسوی یهوه خدای ما با خوف خواهند آمد و از تو خواهند ترسید.
18 كیست خدایی مثل تو كه عصیان را میآمرزد و از تقصیر بقیه میراث خویش درمیگذرد. او خشم خود را تا به ابد نگاه نمیدارد زیرا رحمت را دوست میدارد.
19 او باز رجوع كرده، بر ما رحمت خواهد نمود و عصیان ما را پایمال خواهد كرد و تو جمیع گناهان ایشان را به عمقهای دریا خواهی انداخت.
20 امانت را برای یعقوب و رأفت را برای ابراهیم بجا خواهی آورد چنانكه در ایام سَلَف برای پدران ما قَسَم خوردی.
#@#