کتاب مقدس Farsi Bible
1 كلام خداوند كه بر یوئیل بن فَتُوئیل‌نازل شد.
2 ای مشایخ این را بشنوید! و ای جمیع ساكنان زمین این را گوش گیرید! آیا مثل این در ایام شما یا در ایام پدران شما واقع شده است؟
3 شما از این به پسران خود و پسران شما به پسران خویش و پسران ایشان به طبقه بعد خبر بدهید.
4 آنچه از سِنْ باقی مانَدْ، ملخ می‌خورد و آنچه از ملخ باقی مانَدْ، لَنْبَه می‌خورد و آنچه از لَنْبَه باقی ماند، سوس می‌خورد.
5 ای مستان بیدار شده، گریه كنید و ای همه میگساران به جهت عصیر انگور ولوله نمایید زیرا كه از دهان شما منقطع شده است.
6 زیرا كه امّتی قوی و بیشمار به زمین من هجوم می‌آورند. دندانهای ایشان دندانهای شیر است و اضراس ایشان اضراس هژبر است.
7 تاكستان مرا ویران و انجیرهای مرا خراب كرده و پوست آنها را بالكلّ كنده، بیرون انداخته‌اند و شاخه‌های آنها سفید شده است.
8 مثل دختری كه برای شوهر جوانی خود پلاس می‌پوشد، ماتم بگیر.
9 هدیه آردی و هدیه ریختنی از خانه خداوند منقطع شده است. كاهنانی كه خدّام خداوند هستند ماتم می‌گیرند.
10 صحرا خشك شده و زمین ماتم می‌گیرد زیرا گندم تلف شده و شیره خشك گردیده و روغن ضایع شده است.
11 ای فلاّحان خجل شوید، و ای باغبانان ولوله نمایید، به جهت گندم و جو زیرا محصول زمین تلف شده است.
12 موها خشك و انجیرها ضایع شده؛ انار و خرما و سیب و همه درختان صحرا خشك گردیده، زیرا خوشی از بنی‌آدم رفع شده است.
13 ای كاهنان پلاس در بر كرده، نوحه‌گری نمایید و ای خادمان مذبح ولوله كنید و ای خادمان خدای من داخل شده، در پلاس شب را بسر برید، زیرا كه هدیه آردی و هدیه ریختنی از خانه خدای شما باز داشته شده است.
14 روزه را تعیین نمایید و محفل مقدس را ندا كنید! مشایخ و تمامی ساكنان زمین را به خانه یهوه خدای خود جمع نموده، نزد خداوند تضرّع نمایید.
15 وای بر آن روز زیرا روز خداوند نزدیك است و مثل هلاكتی از قادر مطلق می‌آید.
16 آیا مأكولات در نظر ما منقطع نشد و سُرور و شادمانی از خانه خدای ما؟
17 دانه‌ها زیر كلوخها پوسید. مخزنها ویران و انبارها خراب شد زیرا گندم تلف گردید.
18 بهایم چه قدر ناله می‌كنند و رمه‌های گاوان شوریده احوالند، چونكه مرتعی ندارند و گله‌های گوسفند نیز تلف شده‌اند.
19 ای خداوند نزد تو تضرّع می‌نمایم زیرا كه آتش مرتعهای صحرا را سوزانیده و شعله همه‌درختان صحرا را افروخته است.
20 بهایم صحرا بسوی تو صیحه می‌زنند زیرا كه جویهای آب خشك شده و آتشْ مرتعهای صحرا را سوزانیده است.
1 در صهیون كَرِنّا بنوازید و در كوه مقدس من صدا بلند كنید! تمامی ساكنان زمین بلرزند زیرا روز خداوند می‌آید و نزدیك است.
2 روز تاریكی و ظلمتْ، روز ابرها و ظلمتِ غلیظ مثل فجرِ منبسط بر كوهها! امّتی عظیم و قوی كه مانند آن از ازل نبوده و بعد از این تا سالها و دهرهای بسیار نخواهد بود.
3 پیش روی ایشان آتش می‌سوزاند و در عقب ایشان شعله ملتهب می‌گردد. پیش روی ایشان، زمین مثل باغ عدن و در عقبِ ایشان، بیابانِ بایر است و نیز از ایشان احدی رهایی نمی‌یابد.
4 منظرِ ایشان مثل منظرِ اسبان است و مانند اسب سواران می‌تازند.
5 مثل صدای ارابه‌ها بر قله كوهها جست و خیز می‌كنند؛ مثل صدای شعله آتش كه كاه را می‌سوزاند؛ مانند امّت عظیمی كه برای جنگ صف بسته باشند.
6 از حضور ایشان قومها می‌لرزند. تمامی رویها رنگ‌پریده می‌شود.
7 مثل جبّاران می‌دوند، مثل مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند و هر كدام به راه خود می‌آیند و طریقهای خود را تبدیل نمی‌كنند.
8 بر یكدیگر ازدحام نمی‌كنند، زیرا هركس به راه خود می‌خرامد. از میان حربه‌ها هجوم می‌آورند و صف‌های خود را نمی‌شكنند.
9 بر شهر می‌جهند، به روی حصارها می‌دوند، به خانه‌ها برمی‌آیند. مثل دزدان از پنجره‌ها داخل می‌شوند.
10 از حضور ایشان زمین متزلزل و آسمانها مرتعش می‌شود؛ آفتاب و ماه سیاه می‌شوند و ستارگان نور خویش را باز می‌دارند.
11 و خداوند آواز خود را پیش لشكر خویش بلند می‌كند، زیرا اردوی او بسیار عظیم است و آنكه سخن خود را بجا می‌آورد، قدیر است. زیرا روز خداوند عظیم و بی‌نهایت مَهیب است و كیست كه طاقت آن را داشته باشد.
12 و لكن الا´ن خداوند می‌گوید با تمامی دل و با روزه و گریه و ماتم بسوی من بازگشت نمایید.
13 و دل خود را چاك كنید نه رخت خویش را، و به یهوه خدای خود بازگشت نمایید زیرا كه او رئوف و رحیم است و دیرخشم و كثیراحسان و از بلا پشیمان می‌شود.
14 كِه می‌داند كه شاید برگردد و پشیمان شود و در عقب خود بركتی واگذارد، یعنی هدیه آردی و هدیه ریختنی برای یهوه خدای شما.
15 در صهیون كَرِنّا بنوازید و روزه را تعیین كرده، محفل مقدّس را ندا كنید.
16 قوم را جمع كنید، جماعت را تقدیس نمایید، پیران و كودكان و شیرخوارگان را فراهم آورید. داماد از حجره خود و عروس از حجله خویش بیرون آیند.
17 كاهنانی كه خدّام خداوند هستند در میان رواق و مذبح گریه كنند و بگویند: «ای خداوند بر قوم خویش شفقت فرما و میراث خویش را به عار مسپار، مبادا امّت‌ها بر ایشان حكمرانی نمایند. چرا در میان قومها بگویند كه خدای ایشان كجا است؟»
18 پس خداوند برای زمین خود به غیرت خواهد آمد و بر قوم خویش شفقت خواهد نمود.
19 و خداوند قوم خود را اجابت نموده، خواهد گفت: «اینك من گندم و شیره و روغن را برای شما می‌فرستم تا از آنها سیر شوید و شما را بار دیگر در میان امّت‌ها عار نخواهم ساخت.
20 و لشكر شمالی را از شما دور كرده، به زمین خشك ویران خواهم راند كه مقدّمه آن بر دریای شرقی و ساقه‌اش بر دریای غربی خواهد بود و بوی بدش بلند خواهد شد و عفونتش برخواهد آمد زیرا كارهای عظیم كرده است.»
21 ای زمین مترس! وجد و شادی بنما زیرا یهوه كارهای عظیم كرده است.
22 ای بهایم صحرا مترسید زیرا كه مرتعهای بیابان سبز شد و درختانْ میوه خود را آورد و انجیر و مَوْ قوّت خویش را دادند.
23 ای پسران صهیون در یهوه خدای خویش وجد و شادی نمایید، زیرا كه باران اولین را به اندازه‌اش به شما داده است و باران اول و آخر را در وقت برای شما بارانیده است.
24 پس خرمن از گندم پر خواهد شد و معصره‌ها از شیره و روغن لبریز خواهد گردید.
25 و سالهایی را كه ملخ و لَنْبهَ و سوس و سِنْ یعنی لشكر عظیم من كه بر شما فرستاده بودم خوردند به شما ردّ خواهم نمود.
26 و غذای بسیار خورده، سیر خواهید شد و اسم یهوه خدای خود را كه برای شما كارهای عجیب كرده است، تسبیح خواهید خواند و قوم من تا به ابد خجل نخواهند شد.
27 و خواهید دانست كه من در میان‌اسرائیل می‌باشم و من یهوه خدای شما هستم و دیگری نیست و قوم من خجل نخواهند شد تا ابدالا´باد.
28 و بعد از آن روح خود را بر همه بشر خواهم ریخت و پسران و دختران شما نبوّت خواهند نمود و پیران شما و جوانان شما رؤیاها خواهند دید.
29 و در آن ایام روح خود را بر غلامان و كنیزان نیز خواهم ریخت.
30 و آیات را از خون و آتش و ستونهای دود در آسمان و زمین ظاهر خواهم ساخت.
31 آفتاب به تاریكی و ماه به خون مبدّل خواهند شد، پیش از ظهور یوم عظیم و مهیب خداوند.
32 و واقع خواهد شد هر كه نام خداوند را بخواند نجات یابد زیرا در كوه صهیون و در اورشلیم، چنانكه خداوند گفته است، بقیتی خواهد بود و در میان باقی‌ماندگان آنانی كه خداوند ایشان را خوانده است.
1 زیرا اینك در آن ایام و در آن زمان چون اسیری یهودا و اورشلیم را برگردانیده باشم،
2 آنگاه جمیع امّت‌ها را جمع كرده، به وادی یهوشافاط فرود خواهم آورد و در آنجا با ایشان درباره قوم خود و میراث خویش اسرائیل محاكمه خواهم نمود زیرا كه ایشان را در میان امّت‌ها پراكنده ساخته و زمین مرا تقسیم نموده‌اند.
3 و بر قوم من قرعه انداخته و پسری در عوض فاحشه‌ای داده و دختری به شراب فروخته‌اند تا بنوشند.
4 و حال ای صور و صیدون و تمامی دیار فلسطینیان، شما را با من چه كاراست؟ آیا شما به من جزا می‌رسانید؟ و اگر به من جزا برسانید من جزای شما را بزودی هر چه تمام‌تر به سر شما ردّ خواهم نمود.
5 چونكه نقره و طلا و نفایس زیبای مرا گرفته، آنها را به هیكل‌های خود درآوردید.
6 و پسران یهودا و پسران اورشلیم را به پسران یونانیان فروختید تا ایشان را از حدود ایشان دور كنید.
7 اینك من ایشان را از مكانی كه ایشان را به آن فروختید، خواهم برانگیزانید و اعمال شما را به سر شما خواهم برگردانید.
8 و پسران و دختران شما را به دست بنی‌یهودا خواهم فروخت تا ایشان را به سبائیان كه امّتی بعید می‌باشند، بفروشند زیرا خداوند این را گفته است.
9 این را در میان امّت‌ها ندا كنید. تدارك جنگ بینید و جبّاران را برانگیزانید. تمامی مردان جنگی نزدیك شده، برآیند.
10 گاو آهنهای خود را برای شمشیرها و ارّه‌های خویش را برای نیزه‌ها خرد كنید و مرد ضعیف بگوید: من قوی هستم.
11 ای همه امّت‌ها بشتابید و بیایید و از هر طرف جمع شوید! ای خداوند شجاعان خود را به آنجا فرود آور!
12 امّت‌ها برانگیخته شوند و به وادی یهوشافاط برآیند زیرا كه من در آنجا خواهم نشست تا بر همه امّت‌هایی كه به اطراف آن هستند داوری نمایم.
13 داس را پیش آورید زیرا كه حاصل رسیده است. بیایید پایمال كنید زیرا كه معصره‌ها پر شده و چَرْخُشْتها لبریز گردیده‌است چونكه شرارت شما عظیم است.
14 جماعتها، جماعتها در وادی قضا ! زیرا روز خداوند در وادی قضا نزدیك است.
15 آفتاب و ماه سیاه می‌شوند و ستارگان تابش خود را بازمی‌دارند.
16 و خداوند از صهیون نعره می‌زند و آواز خود را از اورشلیم بلند می‌كند و آسمان و زمین متزلزل می‌شود، اما خداوند ملجای قوم خود و ملاذ بنی‌اسرائیل خواهد بود.
17 پس خواهید دانست كه من یهوه خدای شما در كوه مقدّس خویش صهیون ساكن می‌باشم و اورشلیم مقدّس خواهد بود و بیگانگان دیگر از آن عبور نخواهند نمود.
18 و در آن روز كوهها عصیر انگور را خواهند چكانید و كوهها به شیر جاری خواهد شد و تمامی وادیهای یهودا به آب جاری خواهد گردید و چشمه‌ای از خانه خداوند بیرون آمده، وادی شطّیم را سیراب خواهد ساخت.
19 مصر ویران خواهد شد و اَدُوْم به بیابان بایر مبدّل خواهد گردید، به سبب ظلمی كه بر بنی‌یهودا نمودند و خون بی‌گناهان را در زمین ایشان ریختند.
20 و یهودا تا ابدالا´باد مسكون خواهد شد و اورشلیم تا دهرهای بسیار.
21 و خونریزی ایشان را كه طاهر نساخته بودم، طاهر خواهم ساخت و یهوه در صهیون ساكن خواهد شد.
#@#