¼º°æÀü¼­ °³¿ªÇѱÛÆÇ 1956³â
Türkçe Incil
Bölüm  109  110  111  112  113  114  115  116  117  118  119  120  121  122  123  124  125  126  127  128  129  130  131  132  133  134  135  136  137  138  139  140  141  142  143  144  145  146  147  148  149  150  

 ½ÃÆí 109 Æí / Mezmurlar

109:1 ³ªÀÇ Âù¼ÛÇÏ´Â Çϳª´ÔÀÌ¿© ÀáÀáÇÏÁö ¸¶¿É¼Ò¼­

109:1 Ey övgüler sundugum Tanri, Sessiz kalma!

109:2 ´ëÀú ÀúÈñ°¡ ¾ÇÇÑ ÀÔ°ú ±Ë»çÇÑ ÀÔÀ» ¿­¾î ³ª¸¦ Ä¡¸ç °ÅÁþµÈ Çô·Î ³»°Ô ¸»Çϸç

109:2 Çünkü kötüler, yalancilar Bana karsi agzini açti, Karaliyorlar beni.

109:3 ¶Ç ¹Ì¿öÇÏ´Â ¸»·Î ³ª¸¦ µÎ¸£°í ¹«°íÈ÷ ³ª¸¦ °ø°ÝÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

109:3 Nefret dolu sözlerle beni kusatip Yok yere bana savas açtilar.

109:4 ³ª´Â »ç¶ûÇϳª ÀúÈñ´Â µµ¸®¾î ³ª¸¦ ´ëÀûÇÏ´Ï ³ª´Â ±âµµÇÒ »ÓÀ̶ó

109:4 Sevgime karsilik bana düsman oldular, Bense dua etmekteyim.

109:5 ÀúÈñ°¡ ¾ÇÀ¸·Î ³ªÀÇ ¼±À» °±À¸¸ç ¹Ì¿öÇÔÀ¸·Î ³ªÀÇ »ç¶ûÀ» °±¾Ò»ç¿À´Ï

109:5 Iyiligime kötülük, Sevgime nefretle karsilik verdiler.

109:6 ¾ÇÀÎÀ¸·Î Àú¸¦ Á¦¾îÇÏ°Ô ÇÏ½Ã¸ç ´ëÀûÀ¸·Î ±× ¿À¸¥Æí¿¡ ¼­°Ô ÇϼҼ­

109:6 Kötü bir adam koy düsmanin basina, Saginda onu suçlayan biri dursun!

109:7 Àú°¡ ÆÇ´ÜÀ» ¹ÞÀ» ¶§¿¡ Á˸¦ Áö°í ³ª¿À°Ô ÇÏ½Ã¸ç ±× ±âµµ°¡ ÁË·Î º¯ÄÉ ÇϽøç

109:7 Yargilaninca suçlu çiksin, Duasi bile günah sayilsin!

109:8 ±× ³â¼ö¸¦ ´ÜÃËÄÉ ÇÏ½Ã¸ç ±× Á÷ºÐÀ» ŸÀÎÀÌ ÃëÇÏ°Ô ÇϽøç

109:8 Ömrü kisa olsun, Görevini bir baskasi üstlensin!

109:9 ±× ÀÚ³à´Â °í¾Æ°¡ µÇ°í ±× ¾Æ³»´Â °úºÎ°¡ µÇ¸ç

109:9 Çocuklari öksüz, Karisi dul kalsin!

109:10 ±× Àڳడ À¯¸® ±¸°ÉÇÏ¸ç ±× È²ÆóÇÑ ÁýÀ» ¶°³ª ºô¾î¸Ô°Ô ÇϼҼ­

109:10 Çocuklari avare gezip dilensin, Yikik evlerinden uzakta yiyecek arasin!

109:11 °í¸®´ë±ÝÇÏ´Â ÀÚ·Î ÀúÀÇ ¼ÒÀ¯¸¦ ´Ù ÃëÇÏ°Ô ÇϽøç ÀúÀÇ ¼ö°íÇÑ °ÍÀ» ¿ÜÀÎÀÌ Å»ÃëÇÏ°Ô ÇϽøç

109:11 Bütün mallari tefecinin agina düssün, Emegini yabancilar yagmalasin!

109:12 Àú¿¡°Ô ÀºÇý¸¦ °è¼ÓÇÒ ÀÚ°¡ ¾ø°Ô ÇÏ½Ã¸ç ±× °í¾Æ¸¦ ¿¬ÈáÇÒ ÀÚµµ ¾ø°Ô ÇϽøç

109:12 Kimse ona sevgi göstermesin, Öksüzlerine aciyan olmasin!

109:13 ±× ÈĻ簡 ²÷¾îÁö°Ô ÇϽøç ÈÄ´ë¿¡ ÀúÈñ À̸§ÀÌ µµ¸»µÇ°Ô ÇϼҼ­

109:13 Soyu kurusun, Bir kusak sonra adi silinsin!

109:14 ¿©È£¿Í´Â ±× ¿­Á¶ÀÇ Á˾ÇÀ» ±â¾ïÇÏ½Ã¸ç ±× ¾î¹ÌÀÇ Á˸¦ µµ¸»ÇÏÁö ¸¶½Ã°í

109:14 Atalarinin suçlari RABbin önünde anilsin, Annesinin günahi silinmesin!

109:15 ±× Á˾ÇÀ» Ç×»ó ¿©È£¿Í ¾Õ¿¡ ÀÖ°Ô ÇÏ»ç ÀúÈñ ±â³äÀ» ¶¥¿¡¼­ ²÷À¸¼Ò¼­

109:15 Günahlari hep RABbin önünde dursun, RAB anilarini yok etsin yeryüzünden!

109:16 Àú°¡ ±àÈáÈ÷ ¿©±æ ÀÏÀ» »ý°¢Áö ¾Æ´ÏÇÏ°í °¡³­ÇÏ°í ±ÃÇÌÇÑ ÀÚ¿Í ¸¶À½ÀÌ »óÇÑ ÀÚ¸¦ Ç̹ÚÇÏ¿© Á×ÀÌ·Á ÇÑ ¿¬°í´ÏÀÌ´Ù

109:16 Çünkü düsmanim sevgi göstermeyi düsünmedi, Ölesiye baski yapti mazluma, yoksula, Yüregi kirik insana.

109:17 Àú°¡ ÀúÁÖÇϱ⸦ ÁÁ¾ÆÇÏ´õ´Ï ±×°ÍÀÌ Àڱ⿡°Ô ÀÓÇÏ°í ÃູÇϱ⸦ ±â»µ ¾Æ´ÏÇÏ´õ´Ï º¹ÀÌ Àú¸¦ ¸Ö¸® ¶°³µÀ¸¸ç

109:17 Sevdigi lanet basina gelsin! Madem kutsamaktan hoslanmiyor, Uzak olsun ondan kutsamak!

109:18 ¶Ç ÀúÁÖÇϱ⸦ ¿Ê ÀÔµí ÇÏ´õ´Ï ÀúÁÖ°¡ ¹° °°ÀÌ ±× ³»ºÎ¿¡ µé¾î°¡¸ç ±â¸§ °°ÀÌ ±× »À¿¡ µé¾î°¬³ªÀÌ´Ù

109:18 Laneti bir giysi gibi giydi, Su gibi içine, yag gibi kemiklerine islesin lanet!

109:19 ÀúÁÖ°¡ ±× ÀÔ´Â ¿Ê °°°í Ç×»ó ¶ì´Â ¶ì¿Í °°°Ô ÇϼҼ­

109:19 Bir giysi gibi onu örtünsün, Bir kusak gibi hep onu sarsin! düsmanlarinin konusmasidir.

109:20 ÀÌ´Â ´ëÀû °ð ³» ¿µÈ¥À» ´ëÀûÇÏ¿© ¾Ç´ãÇÏ´Â ÀÚ°¡ ¿©È£¿Í²² ¹Þ´Â º¸ÀÀÀÌ´ÏÀÌ´Ù

109:20 Düsmanlarima, beni kötüleyenlere, RAB böyle karsilik versin!

109:21 ÁÖ ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ À̸§À» ÀÎÇÏ¿© ³ª¸¦ ¼±´ëÇϽøç ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¼±ÇÔÀ» ÀÎÇÏ¿© ³ª¸¦ °ÇÁö¼Ò¼­

109:21 Ama sen, ey Egemen RAB, Adin ugruna bana ilgi göster; Kurtar beni, iyiligin, sevgin ugruna!

109:22 ³ª´Â °¡³­ÇÏ°í ±ÃÇÌÇÏ¿© Áß½ÉÀÌ »óÇÔÀÌ´ÏÀÌ´Ù

109:22 Çünkü düskün ve yoksulum, Yüregim yarali içimde.

109:23 ³ªÀÇ °¡´Â °ÍÀº ¼®¾ç ±×¸²ÀÚ °°°í ¶Ç ¸Þ¶Ñ±â °°ÀÌ ºÒ·Á°¡¿À¸ç

109:23 Batan günes gibi geçip gidiyorum, Çekirge gibi silkilip atiliyorum.

109:24 ±Ý½ÄÇÔÀ» ÀÎÇÏ¿© ³» ¹«¸­Àº ¾àÇÏ°í ³» À°Ã¼´Â ¼öôÇÏ¿À¸ç

109:24 Dizlerim titriyor oruç tutmaktan; Bir deri bir kemige döndüm.

109:25 ³ª´Â ¶Ç ÀúÈñÀÇ Èѹæ°Å¸®¶ó ÀúÈñ°¡ ³ª¸¦ º»Áï ¸Ó¸®¸¦ Èçµå³ªÀÌ´Ù

109:25 Düsmanlarima yüzkarasi oldum; Beni görünce kafalarini salliyorlar!

109:26 ¿©È£¿Í ³ªÀÇ Çϳª´ÔÀÌ¿© ³ª¸¦ µµ¿ì½Ã¸ç ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽÉÀ» ÁÀ¾Æ ³ª¸¦ ±¸¿øÇϼҼ­

109:26 Yardim et bana, ya RAB Tanrim; Kurtar beni sevgin ugruna!

109:27 ÀÌ°ÍÀÌ ÁÖÀÇ ¼ÕÀÎ ÁÙÀ» ÀúÈñ·Î ¾Ë°Ô ÇϼҼ­ ¿©È£¿Í²²¼­ À̸¦ ÇàÇϼ̳ªÀÌ´Ù

109:27 Bilsinler bu iste senin elin oldugunu, Bunu senin yaptigini, ya RAB!

109:28 ÀúÈñ´Â ÀúÁÖÇÏ¿©µµ ÁÖ´Â ³»°Ô º¹À» ÁÖ¼Ò¼­ ÀúÈñ´Â ÀϾ ¶§¿¡ ¼öÄ¡¸¦ ´çÇÒÁö¶óµµ ÁÖÀÇ Á¾Àº Áñ°Å¿öÇϸ®ÀÌ´Ù

109:28 Varsin lanet etsin onlar, sen kutsa beni, Bana saldiranlar utanacak, Ben kulunsa sevinecegim.

109:29 ³ªÀÇ ´ëÀûÀ¸·Î ¿åÀ» ¿Ê ÀÔµíÇÏ°Ô ÇϽøç Àڱ⠼öÄ¡¸¦ °Ñ¿Ê °°ÀÌ ÀÔ°Ô ÇϼҼ­

109:29 Rezillige bürünsün beni suçlayanlar, Kaftan giyer gibi utançlariyla örtünsünler!

109:30 ³»°¡ ÀÔÀ¸·Î ¿©È£¿Í²² Å©°Ô °¨»çÇÏ¸ç ¹«¸® Áß¿¡¼­ Âù¼ÛÇϸ®´Ï

109:30 RABbe çok sükredecegim, Kalabaligin arasinda Ona övgüler dizecegim;

109:31 Àú°¡ ±ÃÇÌÇÑ ÀÚÀÇ ¿ìÆí¿¡ ¼­»ç ±× ¿µÈ¥À» ÆÇ´ÜÇÏ·Á ÇÏ´Â ÀÚ¿¡°Ô ±¸¿øÇÏ½Ç °ÍÀÓÀ̷δÙ

109:31 Çünkü O yoksulun saginda durur, Onu yargilayanlardan kurtarmak için.

 ½ÃÆí 110 Æí / Mezmurlar

110:1 ¿©È£¿Í²²¼­ ³» ÁÖ¿¡°Ô ¸»¾¸ÇϽñ⸦ ³»°¡ ³× ¿ø¼ö·Î ³× ¹ßµî»ó µÇ°Ô Çϱâ±îÁö ³Ê´Â ³» ¿ìÆí¿¡ ¾ÉÀ¸¶ó Çϼ̵µ´Ù

110:1 RAB efendime: ‹‹Ben düsmanlarini ayaklarinin altina serinceye dekfü Sagimda otur›› diyor. ‹‹Ayaklarina tabure yapincaya dek››.

110:2 ¿©È£¿Í²²¼­ ½Ã¿Â¿¡¼­ºÎÅÍ ÁÖÀÇ ±Ç´ÉÀÇ È¦À» ³»¾îº¸³»½Ã¸®´Ï ÁÖ´Â ¿ø¼ö Áß¿¡¼­ ´Ù½º¸®¼Ò¼­

110:2 RAB Siyondan uzatacak kudret asani, Düsmanlarinin ortasinda egemenlik sür!

110:3 ÁÖÀÇ ±Ç´ÉÀÇ ³¯¿¡ ÁÖÀÇ ¹é¼ºÀÌ °Å·èÇÑ ¿ÊÀ» ÀÔ°í Áñ°ÅÀÌ Çå½ÅÇÏ´Ï »õº® À̽½ °°Àº ÁÖÀÇ Ã»³âµéÀÌ ÁÖ²² ³ª¿À´Âµµ´Ù

110:3 Savasacagin gün Gönüllü gidecek askerlerin. Seherin bagrindan dogan çiy gibi Kutsal giysiler içinde Sana gelecek gençlerin.

110:4 ¿©È£¿Í´Â ¸Í¼¼ÇÏ°í º¯Ä¡ ¾Æ´ÏÇϽø®¶ó À̸£½Ã±â¸¦ ³Ê´Â ¸á±â¼¼µ¦ÀÇ ¹ÝÂ÷¸¦ ÁÀ¾Æ ¿µ¿øÇÑ Á¦»çÀåÀ̶ó Çϼ̵µ´Ù

110:4 RAB ant içti, kararindan dönmez: ‹‹Melkisedek düzeni uyarinca Sonsuza dek kâhinsin sen!›› dedi.

110:5 ÁÖÀÇ ¿ìÆí¿¡ °è½Å ÁÖ²²¼­ ±× ³ëÇϽô ³¯¿¡ ¿­¿ÕÀ» Ãļ­ ÆÄÇÏ½Ç °ÍÀ̶ó

110:5 Rab senin sagindadir, Krallari ezecek öfkelendigi gün.

110:6 ¿­¹æ Áß¿¡ ÆÇ´ÜÇÏ¿© ½Ãü·Î °¡µæÇÏ°Ô ÇÏ½Ã°í ¿©·¯ ³ª¶óÀÇ ¸Ó¸®¸¦ Ãļ­ ÆÄÇϽøç

110:6 Uluslari yargilayacak, ortaligi cesetler dolduracak, Dünyanin dört bucaginda baslari ezecek.

110:7 ±æ °¡ÀÇ ½Ã³Á¹°À» ¸¶½Ã°í ÀÎÇÏ¿© ±× ¸Ó¸®¸¦ µå½Ã¸®·Î´Ù

110:7 Yol kenarindaki dereden su içecek; Bu yüzden basini dik tutacak.

 ½ÃÆí 111 Æí / Mezmurlar

111:1 ÇÒ·¼·ç¾ß, ³»°¡ Á¤Á÷ÇÑ ÀÚÀÇ È¸¿Í °øȸ Áß¿¡¼­ Àü½ÉÀ¸·Î ¿©È£¿Í²² °¨»çÇϸ®·Î´Ù

111:1 Övgüler sunun RABbe! Dogru insanlarin toplantisinda, Topluluk içinde, Bütün yüregimle RABbe sükredecegim.

111:2 ¿©È£¿ÍÀÇ Çà»ç°¡ Å©½Ã´Ï À̸¦ Áñ°Å¿öÇÏ´Â ÀÚ°¡ ´Ù ¿¬±¸Çϴµµ´Ù

111:2 RABbin isleri büyüktür, Onlardan zevk alanlar hep onlari düsünür.

111:3 ±× Çà»ç°¡ Á¸±ÍÇÏ°í ¾öÀ§ÇÏ¸ç ±× ÀÇ°¡ ¿µ¿øÈ÷ ÀÖµµ´Ù

111:3 Onun yaptiklari yüce ve görkemlidir, Dogrulugu sonsuza dek sürer.

111:4 ±× ±âÀÌÇÑ ÀÏÀ» »ç¶÷À¸·Î ±â¾ïÄÉ ÇϼÌÀ¸´Ï ¿©È£¿Í´Â ÀºÇý·Î¿ì½Ã°í ÀÚºñÇϽõµ´Ù

111:4 RAB unutulmayacak harikalar yapti, O sevecen ve lütfedendir.

111:5 ¿©È£¿Í²²¼­ Àڱ⸦ °æ¿ÜÇÏ´Â ÀÚ¿¡°Ô ¾ç½ÄÀ» ÁÖ½Ã¸ç ±× ¾ð¾àÀ» ¿µ¿øÈ÷ ±â¾ïÇϽø®·Î´Ù

111:5 Kendisinden korkanlari besler, Antlasmasini sonsuza dek animsar.

111:6 Àú°¡ Àڱ⠹鼺¿¡°Ô ¿­¹æÀ» ±â¾÷À¸·Î ÁÖ»ç ±× Çà»çÀÇ ´ÉÀ» ÀúÈñ¿¡°Ô º¸À̵̼µ´Ù

111:6 Uluslarin topraklarini kendi halkina vermekle Gösterdi onlara islerinin gücünü.

111:7 ±× ¼ÕÀÇ Çà»ç´Â Áø½Ç°ú °øÀÇ¸ç ±× ¹ýµµ´Â ´Ù È®½ÇÇÏ´Ï

111:7 Yaptigi her iste sadik ve adildir, Bütün kosullari güvenilirdir;

111:8 ¿µ¿ø ¹«±ÃÈ÷ Á¤ÇϽŠ¹Ù¿ä Áø½Ç°ú Á¤ÀÇ·Î ÇàÇϽŠ¹Ù·Î´Ù

111:8 Sonsuza dek sürer, Sadakat ve dogrulukla yapilir.

111:9 ¿©È£¿Í²²¼­ ±× ¹é¼º¿¡°Ô ±¸¼ÓÀ» º£Çª½Ã¸ç ±× ¾ð¾àÀ» ¿µ¿øÈ÷ ¼¼¿ì¼ÌÀ¸´Ï ±× À̸§ÀÌ °Å·èÇÏ°í ÁöÁ¸ÇϽõµ´Ù

111:9 O halkinin kurtulusunu sagladi, Antlasmasini sonsuza dek geçerli kildi. Adi kutsal ve müthistir.

111:10 ¿©È£¿Í¸¦ °æ¿ÜÇÔÀÌ °ð ÁöÇýÀÇ ±Ùº»À̶ó ±× °è¸íÀ» ÁöÅ°´Â ÀÚ´Â ´Ù ÁÁÀº Áö°¢ÀÌ ÀÖ³ª´Ï ¿©È£¿Í¸¦ Âù¼ÛÇÔÀÌ ¿µ¿øÈ÷ ÀÖÀ¸¸®·Î´Ù

111:10 Bilgeligin temeli RAB korkusudur, O'nun kurallarini yerine getiren herkes Sagduyu sahibi olur. O'na sonsuza dek övgü sunulur!

 ½ÃÆí 112 Æí / Mezmurlar

112:1 ÇÒ·¼·ç¾ß, ¿©È£¿Í¸¦ °æ¿ÜÇÏ¸ç ±× °è¸íÀ» Å©°Ô Áñ°Å¿öÇÏ´Â ÀÚ´Â º¹ÀÌ ÀÖµµ´Ù

112:1 Övgüler sunun RABbe! Ne mutlu RABden korkan insana, Onun buyruklarindan büyük zevk alana!

112:2 ±× ÈļÕÀÌ ¶¥¿¡¼­ °­¼ºÇÔÀÌ¿© Á¤Á÷ÀÚÀÇ ÈÄ´ë°¡ º¹ÀÌ ÀÖÀ¸¸®·Î´Ù

112:2 Soyu yeryüzünde güç kazanacak, Dogrularin kusagi kutsanacak.

112:3 ºÎ¿ä¿Í Àç¹°ÀÌ ±× Áý¿¡ ÀÖÀ½ÀÌ¿© ±× ÀÇ°¡ ¿µ¿øÈ÷ ÀÖÀ¸¸®·Î´Ù

112:3 Bolluk ve zenginlik eksilmez evinden, Sonsuza dek sürer dogrulugu.

112:4 Á¤Á÷ÇÑ ÀÚ¿¡°Ô´Â Èæ¾Ï Áß¿¡ ºûÀÌ ÀϾ³ª´Ï ±×´Â ¾îÁú°í ÀÚºñÇÏ°í ÀǷοî ÀڷδÙ

112:4 Karanlikta isik dogar dürüstler için, Lütfeden, sevecen, dogru insanlar için.

112:5 ÀºÇý¸¦ º£Ç®¸ç ²ÙÀÌ´Â ÀÚ´Â Àß µÇ³ª´Ï ±× ÀÏÀ» °øÀÇ·Î Çϸ®·Î´Ù

112:5 Ne mutlu eli açik olan, ödünç veren, Islerini adaletle yürüten insana!

112:6 Àú°¡ ¿µ¿µÈ÷ ¿äµ¿Ä¡ ¾Æ´ÏÇÔÀÌ¿© ÀÇÀÎÀº ¿µ¿øÈ÷ ±â³äÇÏ°Ô µÇ¸®·Î´Ù

112:6 Asla sarsilmaz, Sonsuza dek anilir dogru insan.

112:7 ±×´Â ÈäÇÑ ¼Ò½ÄÀ» µÎ·Á¿ö ¾Æ´ÏÇÔÀÌ¿© ¿©È£¿Í¸¦ ÀÇ·ÚÇÏ°í ±× ¸¶À½À» ±»°Ô Á¤ÇÏ¿´µµ´Ù

112:7 Kötü haberden korkmaz, Yüregi sarsilmaz, RABbe güvenir.

112:8 ±× ¸¶À½ÀÌ °ß°íÇÏ¿© µÎ·Á¿ö ¾Æ´ÏÇÒ °ÍÀ̶ó ±× ´ëÀûÀÇ ¹Þ´Â º¸ÀÀÀ» ÇÊ°æ º¸¸®·Î´Ù

112:8 Gözü pektir, korku nedir bilmez, Sonunda düsmanlarinin yenilgisini görür.

112:9 Àú°¡ Àç¹°À» Èð¾î ºó±ÃÇÑ ÀÚ¿¡°Ô ÁÖ¾úÀ¸´Ï ±× ÀÇ°¡ ¿µ¿øÈ÷ ÀÖ°í ±× »ÔÀÌ ¿µÈ­·ÎÀÌ µé¸®¸®·Î´Ù

112:9 Armaganlar dagitti, yoksullara verdi; Dogrulugu sonsuza dek kalicidir, Gücü ve sayginligi artar.

112:10 ¾ÇÀÎÀº À̸¦ º¸°í ÇÑÇÏ¿© À̸¦ °¥¸é¼­ ¼Ò¸êÇϸ®´Ï ¾ÇÀÎÀÇ ¼Ò¿åÀº ¸ê¸ÁÇϸ®·Î´Ù

112:10 Kötü kisi bunu görünce kudurur, Dislerini gicirdatir, kendi kendini yer, bitirir. Kötülerin dilegi bosa çikar.

 ½ÃÆí 113 Æí / Mezmurlar

113:1 ÇÒ·¼·ç¾ß, ¿©È£¿ÍÀÇ Á¾µé¾Æ Âù¾çÇÏ¶ó ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À» Âù¾çÇ϶ó

113:1 Övgüler sunun RABbe! Övgüler sunun, ey RABbin kullari, RABbin adina övgüler sunun!

113:2 ÀÌÁ¦ºÎÅÍ ¿µ¿ø±îÁö ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À» Âù¼ÛÇÒÁö·Î´Ù

113:2 Simdiden sonsuza dek RABbin adina sükürler olsun!

113:3 ÇØ µ¸´Â µ¥¼­ºÎÅÍ ÇØ Áö´Â µ¥±îÁö ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§ÀÌ Âù¾çÀ» ¹ÞÀ¸½Ã¸®·Î´Ù

113:3 Günesin dogdugu yerden battigi yere kadar RABbin adina övgüler sunulmali!

113:4 ¿©È£¿Í´Â ¸ðµç ³ª¶ó À§¿¡ ³ôÀ¸½Ã¸ç ±× ¿µ±¤Àº ÇÏ´Ã À§¿¡ ³ôÀ¸½Ãµµ´Ù

113:4 RAB bütün uluslara egemendir, Görkemi gökleri asar.

113:5 ¿©È£¿Í ¿ì¸® Çϳª´Ô°ú °°Àº ÀÚ ´©±¸¸®¿ä ³ôÀº À§¿¡ ¾ÉÀ¸¼ÌÀ¸³ª

113:5 Var mi Tanrimiz RAB gibi, Yücelerde oturan,

113:6 ½º½º·Î ³·Ãß»ç õÁö¸¦ »ìÇǽðí

113:6 Göklerde ve yeryüzünde olanlara Bakmak için egilen?

113:7 °¡³­ÇÑ ÀÚ¸¦ ÁøÅä¿¡¼­ ÀÏÀ¸Å°½Ã¸ç ±ÃÇÌÇÑ ÀÚ¸¦ °Å¸§ ¹«´õ±â¿¡¼­ µå¼Å¼­

113:7 Düskünü yerden kaldirir, Yoksulu çöplükten çikarir;

113:8 ¹æ¹éµé °ð ±× ¹é¼ºÀÇ ¹æ¹éµé°ú ÇÔ²² ¼¼¿ì½Ã¸ç

113:8 Soylularla, Halkinin soylulariyla birlikte oturtsun diye.

113:9 ¶Ç À×ÅÂÇÏÁö ¸øÇÏ´ø ¿©ÀÚ·Î Áý¿¡ °ÅÇÏ°Ô ÇÏ»ç ÀÚ³àÀÇ Áñ°Å¿î ¾î¹Ì°¡ µÇ°Ô ÇϽôµµ´Ù ÇÒ·¼·ç¾ß

113:9 Kisir kadini evde oturtur, Çocuk sahibi mutlu bir anne kilar. RAB'be övgüler sunun!

 ½ÃÆí 114 Æí / Mezmurlar

114:1 À̽º¶ó¿¤ÀÌ ¾Ö±Á¿¡¼­ ³ª¿À¸ç ¾ß°öÀÇ ÁýÀÌ ¹æ¾ð ´Ù¸¥ ¹ÎÁ·¿¡°Ô¼­ ³ª¿Ã ¶§¿¡

114:1 Israil Misirdan çiktiginda, Yakupun soyu yabanci dil konusan bir halktan ayrildiginda,

114:2 À¯´Ù´Â ¿©È£¿ÍÀÇ ¼º¼Ò°¡ µÇ°í À̽º¶ó¿¤Àº ±×ÀÇ ¿µÅä°¡ µÇ¾úµµ´Ù

114:2 Yahuda Rabbin kutsal yeri oldu, Israil de Onun kralligi.

114:3 ¹Ù´Ù´Â À̸¦ º¸°í µµ¸ÁÇÏ¸ç ¿ä´ÜÀº ¹°·¯°¬À¸¸ç

114:3 Deniz olani görüp geri çekildi, Seria Irmagi tersine akti.

114:4 »êµéÀº ¼ö¾ç °°ÀÌ ¶Ù³î¸ç ÀÛÀº »êµéÀº ¾î¸° ¾ç °°ÀÌ ¶Ù¾úµµ´Ù

114:4 Daglar koç gibi, Tepeler kuzu gibi siçradi.

114:5 ¹Ù´Ù¾ß ³×°¡ µµ¸ÁÇÔÀº ¾îÂòÀÌ¸ç ¿ä´Ü¾Æ ³×°¡ ¹°·¯°¨Àº ¾îÂòÀΰí

114:5 Ey deniz, sana ne oldu da kaçtin? Ey Seria, neden tersine aktin?

114:6 ³ÊÈñ »êµé¾Æ ¼ö¾ç °°ÀÌ ¶Ù³î¸ç ÀÛÀº »êµé¾Æ ¾î¸° ¾ç °°ÀÌ ¶Ù³ïÀº ¾îÂòÀΰí

114:6 Ey daglar, niçin koç gibi, Ey tepeler, niçin kuzu gibi siçradiniz?

114:7 ¶¥ÀÌ¿© ³Ê´Â ÁÖ ¾Õ °ð ¾ß°öÀÇ Çϳª´Ô ¾Õ¿¡¼­ ¶³Áö¾î´Ù

114:8 Àú°¡ ¹Ý¼®À» º¯ÇÏ¿© ¸øÀÌ µÇ°Ô ÇϽøç Â÷µ¹·Î »ù¹°ÀÌ µÇ°Ô Çϼ̵µ´Ù

114:7 Titre, ey yeryüzü, Kayayi havuza, Çakmaktasini pinara çeviren Rab'bin önünde, Yakup'un Tanrisi'nin huzurunda.

 ½ÃÆí 115 Æí / Mezmurlar

115:1 ¿©È£¿Í¿© ¿µ±¤À» ¿ì¸®¿¡°Ô µ¹¸®Áö ¸¶¿É¼Ò¼­ ¿ì¸®¿¡°Ô µ¹¸®Áö ¸¶¿É¼Ò¼­ ¿ÀÁ÷ ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽɰú Áø½ÇÇϽÉÀ» ÀÎÇÏ¿© ÁÖÀÇ À̸§¿¡ µ¹¸®¼Ò¼­

115:1 Bizi degil, ya RAB, bizi degil, Sevgin ve sadakatin ugruna, Kendi adini yücelt!

115:2 ¾îÂîÇÏ¿© ¿­¹æÀ¸·Î ÀúÈñ Çϳª´ÔÀÌ ÀÌÁ¦ ¾îµð ÀÖ´À³Ä ¸»ÇÏ°Ô Çϸ®À̱î

115:2 Niçin uluslar: ‹‹Hani, nerede onlarin Tanrisi?›› desin.

115:3 ¿ÀÁ÷ ¿ì¸® Çϳª´ÔÀº Çϴÿ¡ °è¼Å¼­ ¿øÇϽô ¸ðµç °ÍÀ» ÇàÇϼ̳ªÀÌ´Ù

115:3 Bizim Tanrimiz göklerdedir, Ne isterse yapar.

115:4 ÀúÈñ ¿ì»óÀº Àº°ú ±ÝÀÌ¿ä »ç¶÷ÀÇ ¼ö°ø¹°À̶ó

115:4 Oysa onlarin putlari altin ve gümüsten yapilmis, Insan elinin eseridir.

115:5 ÀÔÀÌ À־ ¸»ÇÏÁö ¸øÇÏ¸ç ´«ÀÌ À־ º¸Áö ¸øÇϸç

115:5 Agizlari var, konusmazlar, Gözleri var, görmezler,

115:6 ±Í°¡ À־ µèÁö ¸øÇϸç ÄÚ°¡ À־ ¸ÃÁö ¸øÇϸç

115:6 Kulaklari var, duymazlar, Burunlari var, koku almazlar,

115:7 ¼ÕÀÌ À־ ¸¸ÁöÁö ¸øÇÏ¸ç ¹ßÀÌ À־ °ÈÁö ¸øÇÏ¸ç ¸ñ±¸¸ÛÀ¸·Î ¼Ò¸®µµ ¸øÇÏ´À´Ï¶ó

115:7 Elleri var, hissetmezler, Ayaklari var, yürümezler, Bogazlarindan ses çikmaz.

115:8 ¿ì»óÀ» ¸¸µå´Â ÀÚ¿Í ±×°ÍÀ» ÀÇÁöÇÏ´Â ÀÚ°¡ ´Ù ±×¿Í °°À¸¸®·Î´Ù

115:8 Onlari yapan, onlara güvenen herkes Onlar gibi olacak!

115:9 À̽º¶ó¿¤¾Æ ¿©È£¿Í¸¦ ÀÇÁöÇ϶ó ±×´Â ³ÊÈñ µµ¿òÀÌ½Ã¿ä ³ÊÈñ ¹æÆн÷δÙ

115:9 Ey Israil halki, RABbe güven, Odur yardimciniz ve kalkaniniz!

115:10 ¾Æ·ÐÀÇ ÁýÀÌ¿© ¿©È£¿Í¸¦ ÀÇÁöÇ϶ó ±×´Â ³ÊÈñ µµ¿òÀÌ½Ã¿ä ³ÊÈñ ¹æÆн÷δÙ

115:10 Ey Harun soyu, RABbe güven, Odur yardimciniz ve kalkaniniz!

115:11 ¿©È£¿Í¸¦ °æ¿ÜÇÏ´Â ³ÊÈñ´Â ¿©È£¿Í¸¦ ÀÇÁöÇ϶ó ±×´Â ³ÊÈñ µµ¿òÀÌ½Ã¿ä ³ÊÈñ ¹æÆн÷δÙ

115:11 Ey RABden korkanlar, RABbe güvenin, Odur yardimciniz ve kalkaniniz!

115:12 ¿©È£¿Í²²¼­ ¿ì¸®¸¦ »ý°¢ÇÏ»ç º¹À» ÁÖ½ÃµÇ À̽º¶ó¿¤ Áý¿¡µµ º¹À» ÁÖ½Ã°í ¾Æ·ÐÀÇ Áý¿¡µµ º¹À» Áֽøç

115:12 RAB bizi animsayip kutsayacak, Israil halkini, Harun soyunu kutsayacak.

115:13 ´ë¼Ò ¹«·ÐÇÏ°í ¿©È£¿Í¸¦ °æ¿ÜÇÏ´Â ÀÚ¿¡°Ô º¹À» Áֽø®·Î´Ù

115:13 Küçük, büyük, Kendisinden korkan herkesi kutsayacak.

115:14 ¿©È£¿Í²²¼­ ³ÊÈñ °ð ³ÊÈñ¿Í ¶Ç ³ÊÈñ ÀÚ¼ÕÀ» ´õ¿í ¹øâÄÉ ÇϽñ⸦ ¿øÇϳë¶ó

115:14 RAB sizi, Sizi ve çocuklarinizi çogaltsin!

115:15 ³ÊÈñ´Â õÁö¸¦ ÁöÀ¸½Å ¿©È£¿Í²² º¹À» ¹Þ´Â ÀڷδÙ

115:15 Yeri gögü yaratan RAB Sizleri kutsasin.

115:16 ÇÏ´ÃÀº ¿©È£¿ÍÀÇ ÇÏ´ÃÀÌ¶óµµ ¶¥Àº Àλý¿¡°Ô Á̵ּµ´Ù

115:16 Göklerin öteleri RABbindir, Ama yeryüzünü insanlara vermistir.

115:17 Á×Àº ÀÚ°¡ ¿©È£¿Í¸¦ Âù¾çÇÏÁö ¸øÇϳª´Ï Àû¸·ÇÑ µ¥ ³»·Á°¡´Â ¾Æ¹«µµ ¸øÇϸ®·Î´Ù

115:17 Ölüler, sessizlik diyarina inenler, RABbe övgüler sunmaz;

115:18 ¿ì¸®´Â ÀÌÁ¦ºÎÅÍ ¿µ¿ø±îÁö ¿©È£¿Í¸¦ ¼ÛÃàÇϸ®·Î´Ù ÇÒ·¼·ç¾ß

115:18 Biziz RAB'bi öven, Simdiden sonsuza dek. RAB'be övgüler sunun!

 ½ÃÆí 116 Æí / Mezmurlar

116:1 ¿©È£¿Í²²¼­ ³» À½¼º°ú ³» °£±¸¸¦ µéÀ¸½Ã¹Ç·Î ³»°¡ Àú¸¦ »ç¶ûÇϴµµ´Ù

116:1 RABbi seviyorum, Çünkü O feryadimi duyar.

116:2 ±× ±Í¸¦ ³»°Ô ±â¿ïÀ̼ÌÀ¸¹Ç·Î ³»°¡ Æò»ý¿¡ ±âµµÇϸ®·Î´Ù

116:2 Bana kulak verdigi için, Yasadigim sürece Ona seslenecegim.

116:3 »ç¸ÁÀÇ ÁÙÀÌ ³ª¸¦ µÎ¸£°í À½ºÎÀÇ °íÅëÀÌ ³»°Ô ¹ÌÄ¡¹Ç·Î ³»°¡ ȯ³­°ú ½½ÇÄÀ» ¸¸³µÀ» ¶§¿¡

116:3 Ölüm iplerine dolasmistim, Ölüler diyarinin kâbusu yakama yapismisti, Sikintiya, aciya gömülmüstüm.

116:4 ³»°¡ ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À¸·Î ±âµµÇϱ⸦ ¿©È£¿Í¿© ÁÖ²² ±¸ÇÏ¿À´Ï ³» ¿µÈ¥À» °ÇÁö¼Ò¼­ ÇÏ¿´µµ´Ù

116:4 O zaman RABbi adiyla çagirdim, ‹‹Aman, ya RAB, kurtar canimi!›› dedim.

116:5 ¿©È£¿Í´Â ÀºÇý·Î¿ì½Ã¸ç ÀǷοì½Ã¸ç ¿ì¸® Çϳª´ÔÀº ÀÚºñÇϽõµ´Ù

116:5 RAB lütufkâr ve adildir, Sevecendir Tanrimiz.

116:6 ¿©È£¿Í²²¼­´Â ¾î¸®¼®Àº ÀÚ¸¦ º¸Á¸ÇϽóª´Ï ³»°¡ ³·°Ô µÉ ¶§¿¡ ³ª¸¦ ±¸¿øÇϼ̵µ´Ù

116:6 RAB saf insanlari korur, Tükendigim zaman beni kurtardi.

116:7 ³» ¿µÈ¥¾Æ ³× Æò¾ÈÇÔ¿¡ µ¹¾Æ°¥Áö¾î´Ù ¿©È£¿Í²²¼­ ³Ê¸¦ ÈÄ´ëÇϽÉÀ̷δÙ

116:7 Ey canim, yine huzura kavus, Çünkü RAB sana iyilik etti.

116:8 ÁÖ²²¼­ ³» ¿µÈ¥À» »ç¸Á¿¡¼­, ³» ´«À» ´«¹°¿¡¼­, ³» ¹ßÀ» ³Ñ¾îÁü¿¡¼­ °ÇÁö¼Ì³ªÀÌ´Ù

116:8 Sen, ya RAB, canimi ölümden, Gözlerimi yastan, Ayaklarimi sürçmekten kurtardin.

116:9 ³»°¡ »ýÁ¸ ¼¼°è¿¡¼­ ¿©È£¿Í ¾Õ¿¡ ÇàÇϸ®·Î´Ù

116:9 Yasayanlarin diyarinda, RABbin huzurunda yürüyecegim.

116:10 ³»°¡ ¹Ï´Â °í·Î ¸»Çϸ®¶ó ³»°¡ Å« °ï¶õÀ» ´çÇÏ¿´µµ´Ù

116:10 Iman ettim, ‹‹Büyük aci çekiyorum›› dedigim zaman bile. bile›› ya da ‹‹Iman ettim, bu nedenle konustum. Büyük aci çekiyorum›› (bkz. 2Ko.4:13).

116:11 ³»°¡ °æ°Ì Áß¿¡ À̸£±â¸¦ ¸ðµç »ç¶÷Àº °ÅÁþ¸»ÀåÀ̶ó ÇÏ¿´µµ´Ù

116:11 Saskinlik içinde, ‹‹Bütün insanlar yalanci›› dedim.

116:12 ¿©È£¿Í²²¼­ ³»°Ô ÁֽŠ¸ðµç ÀºÇý¸¦ ¹«¾ùÀ¸·Î º¸´äÇÒ²¿

116:12 Ne karsilik verebilirim RABbe, Bana yaptigi onca iyilik için?

116:13 ³»°¡ ±¸¿øÀÇ ÀÜÀ» µé°í ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À» ºÎ¸£¸ç

116:13 Kurtulus sunusu olarak kadeh kaldirip RABbi adiyla çagiracagim.

116:14 ¿©È£¿ÍÀÇ ¸ðµç ¹é¼º ¾Õ¿¡¼­ ³ªÀÇ ¼­¿øÀ» ¿©È£¿Í²² °±À¸¸®·Î´Ù

116:14 Bütün halkinin önünde, RABbe adadiklarimi yerine getirecegim.

116:15 ¼ºµµÀÇ Á×´Â °ÍÀ» ¿©È£¿Í²²¼­ ±ÍÁßÈ÷ º¸½Ã´Âµµ´Ù

116:15 RABbin gözünde degerlidir Sadik kullarinin ölümü.

116:16 ¿©È£¿Í¿© ³ª´Â Áø½Ç·Î ÁÖÀÇ Á¾ÀÌ¿ä ÁÖÀÇ ¿©Á¾ÀÇ ¾Æµé °ð ÁÖÀÇ Á¾À̶ó ÁÖ²²¼­ ³ªÀÇ °á¹ÚÀ» Ǫ¼Ì³ªÀÌ´Ù

116:16 Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; Kulun, hizmetçinin ogluyum, Sen çözdün baglarimi.

116:17 ³»°¡ ÁÖ²² °¨»çÁ¦¸¦ µå¸®°í ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À» ºÎ¸£¸®ÀÌ´Ù

116:17 Ya RAB, seni adinla çagirip Sükran kurbani sunacagim.

116:18 ³»°¡ ¿©È£¿ÍÀÇ ¸ðµç ¹é¼º ¾Õ¿¡¼­ ³ªÀÇ ¼­¿øÀ» ¿©È£¿Í²² °±À»Áö¶ó

116:18 RABbe adadiklarimi yerine getirecegim Bütün halkinin önünde,

116:19 ¿¹·ç»ì·½¾Æ, ³× °¡¿îµ¥¼­, ¿©È£¿ÍÀÇ ÀüÁ¤¿¡¼­ ³»°¡ °±À¸¸®·Î´Ù ÇÒ·¼·ç¾ß

116:19 RAB'bin Tapinagi'nin avlularinda, Senin orta yerinde, ey Yerusalim! RAB'be övgüler sunun!

 ½ÃÆí 117 Æí / Mezmurlar

117:1 ³ÊÈñ ¸ðµç ³ª¶óµé¾Æ ¿©È£¿Í¸¦ Âù¾çÇÏ¸ç ³ÊÈñ ¸ðµç ¹é¼ºµé¾Æ Àú¸¦ Ī¼ÛÇÒÁö¾î´Ù

117:1 Ey bütün uluslar, RABbe övgüler sunun! Ey bütün halklar, Onu yüceltin!

117:2 ¿ì¸®¿¡°Ô ÇâÇϽŠ¿©È£¿ÍÀÇ ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ Å©°í Áø½ÇÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δ٠ÇÒ·¼·ç¾ß

117:2 Çünkü bize besledigi sevgi büyüktür, RAB'bin sadakati sonsuza dek sürer. RAB'be övgüler sunun!

 ½ÃÆí 118 Æí / Mezmurlar

118:1 ¿©È£¿Í²² °¨»çÇ϶ó Àú´Â ¼±ÇÏ½Ã¸ç ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

118:1 RABbe sükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

118:2 ÀÌÁ¦ À̽º¶ó¿¤Àº ¸»Çϱ⸦ ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÏ´Ù ÇÒÁö·Î´Ù

118:2 ‹‹Sonsuzdur sevgisi!›› desin Israil halki.

118:3 ÀÌÁ¦ ¾Æ·ÐÀÇ ÁýÀº ¸»Çϱ⸦ ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÏ´Ù ÇÒÁö·Î´Ù

118:3 ‹‹Sonsuzdur sevgisi!›› desin Harunun soyu.

118:4 ÀÌÁ¦ ¿©È£¿Í¸¦ °æ¿ÜÇÏ´Â ÀÚ´Â ¸»Çϱ⸦ ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÏ´Ù ÇÒÁö·Î´Ù

118:4 ‹‹Sonsuzdur sevgisi!›› desin RABden korkanlar.

118:5 ³»°¡ °íÅë Áß¿¡ ¿©È£¿Í²² ºÎ¸£Â¢¾ú´õ´Ï ¿©È£¿Í²²¼­ ÀÀ´äÇÏ½Ã°í ³ª¸¦ ±¤È°ÇÑ °÷¿¡ ¼¼¿ì¼Ìµµ´Ù

118:5 Sikinti içinde RABbe seslendim; Yanitladi, rahata kavusturdu beni.

118:6 ¿©È£¿Í´Â ³» ÆíÀÌ½Ã¶ó ³»°Ô µÎ·Á¿òÀÌ ¾ø³ª´Ï »ç¶÷ÀÌ ³»°Ô ¾îÂîÇÒ²¿

118:6 RAB benden yana, korkmam; Insan bana ne yapabilir?

118:7 ¿©È£¿Í²²¼­ ³» ÆíÀÌ µÇ»ç ³ª¸¦ µ½´Â ÀÚ Áß¿¡ °è½Ã´Ï ±×·¯¹Ç·Î ³ª¸¦ ¹Ì¿öÇÏ´Â ÀÚ¿¡°Ô º¸ÀÀÇϽô °ÍÀ» ³»°¡ º¸¸®·Î´Ù

118:7 RAB benden yana, benim yardimcim, Benden nefret edenlerin sonuna zaferle bakacagim.

118:8 ¿©È£¿Í²² ÇÇÇÔÀÌ »ç¶÷À» ½Å·ÚÇÔº¸´Ù ³ªÀ¸¸ç

118:8 RABbe siginmak Insana güvenmekten iyidir.

118:9 ¿©È£¿Í²² ÇÇÇÔÀÌ ¹æ¹éµéÀ» ½Å·ÚÇÔº¸´Ù ³´µµ´Ù

118:9 RABbe siginmak Soylulara güvenmekten iyidir.

118:10 ¿­¹æÀÌ ³ª¸¦ ¿¡¿ö½ÕÀ¸´Ï ³»°¡ ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À¸·Î ÀúÈñ¸¦ ²÷À¸¸®·Î´Ù

118:10 Bütün uluslar beni kusatti, RABbin adiyla püskürttüm onlari.

118:11 ÀúÈñ°¡ ³ª¸¦ ¿¡¿ö½Î°í ¿¡¿ö½ÕÀ¸´Ï ³»°¡ ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À¸·Î ÀúÈñ¸¦ ²÷À¸¸®·Î´Ù

118:11 Kusattilar, sardilar beni, RABbin adiyla püskürttüm onlari.

118:12 ÀúÈñ°¡ ¹ú°ú °°ÀÌ ³ª¸¦ ¿¡¿ö½ÕÀ¸³ª °¡½Ã´ýºÒÀÇ ºÒ °°ÀÌ ¼Ò¸êµÇ¾ú³ª´Ï ³»°¡ ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À¸·Î ÀúÈñ¸¦ ²÷À¸¸®·Î´Ù

118:12 Arilar gibi sardilar beni, Ama diken atesi gibi sönüverdiler; RABbin adiyla püskürttüm onlari.

118:13 ³×°¡ ³ª¸¦ ¹ÐÃÄ ³Ñ¾î¶ß¸®·Á ÇÏ¿´À¸³ª ¿©È£¿Í²²¼­ ³ª¸¦ µµ¿ì¼Ìµµ´Ù

118:13 Itilip kakildim, düsmek üzereydim, Ama RAB yardim etti bana. metin ‹‹Beni itip kaktin››.

118:14 ¿©È£¿Í´Â ³ªÀÇ ´É·Â°ú Âù¼ÛÀÌ½Ã¿ä ¶Ç ³ªÀÇ ±¸¿øÀÌ µÇ¼Ìµµ´Ù

118:14 RAB gücüm ve ezgimdir, O kurtardi beni.

118:15 ÀÇÀÎÀÇ À帷¿¡ ±â»Û ¼Ò¸®, ±¸¿øÀÇ ¼Ò¸®°¡ ÀÖÀ½ÀÌ¿© ¿©È£¿ÍÀÇ ¿À¸¥¼ÕÀÌ ±Ç´ÉÀ» º£Çª½Ã¸ç

118:15 Sevinç ve zafer çigliklari Çinliyor dogrularin çadirlarinda: ‹‹RABbin sag eli güçlü isler yapar!

118:16 ¿©È£¿ÍÀÇ ¿À¸¥¼ÕÀÌ ³ôÀÌ µé·ÈÀ¸¸ç ±Ç´ÉÀ» º£Çª½Ã´Âµµ´Ù

118:16 RABbin sag eli üstündür, RABbin sag eli güçlü isler yapar!››

118:17 ³»°¡ Á×Áö ¾Ê°í »ì¾Æ¼­ ¿©È£¿ÍÀÇ Çà»ç¸¦ ¼±Æ÷Çϸ®·Î´Ù

118:17 Ölmeyecek, yasayacagim, RABbin yaptiklarini duyuracagim.

118:18 ¿©È£¿Í²²¼­ ³ª¸¦ ½ÉÈ÷ °æÃ¥Çϼ̾ Á×À½¿¡´Â ºÙÀÌÁö ¾Æ´ÏÇϼ̵µ´Ù

118:18 RAB beni siddetle yola getirdi, Ama ölüme terk etmedi.

118:19 ³»°Ô ÀÇÀÇ ¹®À» ¿­Áö¾î´Ù ³»°¡ µé¾î°¡¼­ ¿©È£¿Í²² °¨»çÇϸ®·Î´Ù

118:19 Açin bana adalet kapilarini, Girip RABbe sükredeyim.

118:20 ÀÌ´Â ¿©È£¿ÍÀÇ ¹®À̶ó ÀÇÀÎÀÌ ±×¸®·Î µé¾î°¡¸®·Î´Ù

118:20 Iste budur RABbin kapisi! Dogrular girebilir oradan.

118:21 ÁÖ²²¼­ ³»°Ô ÀÀ´äÇÏ½Ã°í ³ªÀÇ ±¸¿øÀÌ µÇ¼ÌÀ¸´Ï ³»°¡ ÁÖ²² °¨»çÇϸ®ÀÌ´Ù

118:21 Sana sükrederim, çünkü bana yanit verdin, Kurtaricim oldun.

118:22 °ÇÃàÀÚÀÇ ¹ö¸° µ¹ÀÌ Áý ¸ðÅüÀÌÀÇ ¸Ó¸´µ¹ÀÌ µÇ¾ú³ª´Ï

118:22 Yapicilarin reddettigi tas, Kösenin bas tasi oldu.

118:23 ÀÌ´Â ¿©È£¿ÍÀÇ ÇàÇϽŠ°ÍÀÌ¿ä ¿ì¸® ´«¿¡ ±âÀÌÇÑ ¹Ù·Î´Ù

118:23 RABbin isidir bu, Gözümüzde harika bir is!

118:24 ÀÌ ³¯Àº ¿©È£¿ÍÀÇ Á¤ÇϽŠ°ÍÀ̶ó ÀÌ ³¯¿¡ ¿ì¸®°¡ Áñ°Å¿öÇÏ°í ±â»µÇϸ®·Î´Ù

118:24 Bugün RABbin yarattigi gündür, Onun için sevinip cosalim!

118:25 ¿©È£¿Í¿© ±¸ÇϿɳª´Ï ÀÌÁ¦ ±¸¿øÇϼҼ­ ¿©È£¿Í¿© ¿ì¸®°¡ ±¸ÇϿɳª´Ï ÀÌÁ¦ ÇüÅëÄÉ ÇϼҼ­

118:25 Ne olur, ya RAB, kurtar bizi, Ne olur, basarili kil bizi!

118:26 ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À¸·Î ¿À´Â ÀÚ°¡ º¹ÀÌ ÀÖÀ½ÀÌ¿© ¿ì¸®°¡ ¿©È£¿ÍÀÇ Áý¿¡¼­ ³ÊÈñ¸¦ ÃູÇÏ¿´µµ´Ù

118:26 Kutsansin RABbin adiyla gelen! Kutsuyoruz sizi RABbin evinden.

118:27 ¿©È£¿Í´Â Çϳª´ÔÀ̽öó ¿ì¸®¿¡°Ô ºñÃë¼ÌÀ¸´Ï ÁÙ·Î Èñ»ýÀ» Á¦´Ü »Ô¿¡ ¸ÈÁö¾î´Ù

118:27 RAB Tanridir, aydinlatti bizi. Iplerle baglayin bayram kurbanini, Ilerleyin sunagin boynuzlarina kadar. dallarla bayrami kutlayin››.

118:28 ÁÖ´Â ³ªÀÇ Çϳª´ÔÀÌ½Ã¶ó ³»°¡ ÁÖ²² °¨»çÇϸ®ÀÌ´Ù ÁÖ´Â ³ªÀÇ Çϳª´ÔÀÌ½Ã¶ó ³»°¡ ÁÖ¸¦ ³ôÀ̸®ÀÌ´Ù

118:28 Tanrim sensin, sükrederim sana, Tanrim sensin, yüceltirim seni.

118:29 ¿©È£¿Í²² °¨»çÇ϶ó ±×´Â ¼±ÇÏ½Ã¸ç ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

118:29 RAB'be sükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

 ½ÃÆí 119 Æí / Mezmurlar

119:1 ÇàÀ§ ¿ÏÀüÇÏ¿© ¿©È£¿ÍÀÇ ¹ý¿¡ ÇàÇÏ´Â ÀÚ°¡ º¹ÀÌ ÀÖÀ½ÀÌ¿©

119:1 Ne mutlu yollari temiz olanlara, RABbin yasasina göre yasayanlara! 119. Mezmur akrostis biçimde yazilmis bir siirdir.

119:2 ¿©È£¿ÍÀÇ Áõ°Å¸¦ ÁöÅ°°í Àü½ÉÀ¸·Î ¿©È£¿Í¸¦ ±¸ÇÏ´Â ÀÚ°¡ º¹ÀÌ ÀÖµµ´Ù

119:2 Ne mutlu Onun ögütlerine uyanlara, Bütün yüregiyle Ona yönelenlere!

119:3 ½Ç·Î ÀúÈñ´Â ºÒÀǸ¦ ÇàÄ¡ ¾Æ´ÏÇÏ°í ÁÖÀÇ µµ¸¦ ÇàÇϴµµ´Ù

119:3 Hiç haksizlik etmezler, Onun yolunda yürürler.

119:4 ÁÖ²²¼­ ÁÖÀÇ ¹ýµµ·Î ¸íÇÏ»ç ¿ì¸®·Î ±Ù½ÇÈ÷ ÁöÅ°°Ô Çϼ̳ªÀÌ´Ù

119:4 Koydugun kosullara Dikkatle uyulmasini buyurdun.

119:5 ³» ±æÀ» ±»ÀÌ Á¤ÇÏ»ç ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ÁöÅ°°Ô ÇϼҼ­

119:5 Keske kararli olsam Senin kurallarina uymakta!

119:6 ³»°¡ ÁÖÀÇ ¸ðµç °è¸í¿¡ ÁÖÀÇÇÒ ¶§¿¡´Â ºÎ²ô·´Áö ¾Æ´ÏÇϸ®ÀÌ´Ù

119:6 Hiç utanmayacagim, Bütün buyruklarini izledikçe.

119:7 ³»°¡ ÁÖÀÇ ÀǷοî ÆÇ´ÜÀ» ¹è¿ï ¶§¿¡´Â Á¤Á÷ÇÑ ¸¶À½À¸·Î ÁÖ²² °¨»çÇϸ®ÀÌ´Ù

119:7 Sükredecegim sana temiz yürekle, Adil hükümlerini ögrendikçe.

119:8 ³»°¡ ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ÁöÅ°¿À¸®´Ï ³ª¸¦ ¾ÆÁÖ ¹ö¸®Áö ¸¶¿É¼Ò¼­

119:8 Kurallarini yerine getirecegim, Birakma beni hiçbir zaman!

119:9 ¡Û û³âÀÌ ¹«¾ùÀ¸·Î ±× Çà½ÇÀ» ±ú²ýÄÉ Çϸ®À̱î ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» µû¶ó »ï°¥ °ÍÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:9 Genç insan yolunu nasil temiz tutar? Senin sözünü tutmakla.

119:10 ³»°¡ Àü½ÉÀ¸·Î ÁÖ¸¦ ã¾Ò»ç¿À´Ï ÁÖÀÇ °è¸í¿¡¼­ ¶°³ªÁö ¸»°Ô ÇϼҼ­

119:10 Bütün yüregimle sana yöneliyorum, Izin verme buyruklarindan sapmama!

119:11 ³»°¡ ÁÖ²² ¹üÁËÄ¡ ¾Æ´ÏÇÏ·Á ÇÏ¿© ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ³» ¸¶À½¿¡ µÎ¾ú³ªÀÌ´Ù

119:11 Aklimdan çikarmam sözünü, Sana karsi günah islememek için.

119:12 Âù¼ÛÀ» ¹ÞÀ¸½Ç ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ³»°Ô °¡¸£Ä¡¼Ò¼­

119:12 Övgüler olsun sana, ya RAB, Bana kurallarini ögret.

119:13 ÁÖÀÇ ÀÔÀÇ ¸ðµç ±Ô·Ê¸¦ ³ªÀÇ ÀÔ¼ú·Î ¼±Æ÷ÇÏ¿´À¸¸ç

119:13 Agzindan çikan bütün hükümleri Dudaklarimla yineliyorum.

119:14 ³»°¡ ¸ðµç Àç¹°À» Áñ°Å¿öÇÔ °°ÀÌ ÁÖÀÇ Áõ°ÅÀÇ µµ¸¦ Áñ°Å¿öÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:14 Sevinç duyuyorum ögütlerini izlerken, Sanki benim oluyor bütün hazineler.

119:15 ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ¹¬»óÇϸç ÁÖÀÇ µµ¿¡ ÁÖÀÇÇϸç

119:15 Kosullarini derin derin düsünüyorum, Yollarini izlerken.

119:16 ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ Áñ°Å¿öÇϸç ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ÀØÁö ¾Æ´ÏÇϸ®ÀÌ´Ù

119:16 Zevk aliyorum kurallarindan, Sözünü unutmayacagim.

119:17 ¡Û ÁÖÀÇ Á¾À» ÈÄ´ëÇÏ¿© »ì°Ô ÇϼҼ­ ±×¸®ÇϽøé ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ÁöÅ°¸®ÀÌ´Ù

119:17 Ben kuluna iyilik et ki yasayayim, Sözüne uyayim.

119:18 ³» ´«À» ¿­¾î¼­ ÁÖÀÇ ¹ýÀÇ ±âÀÌÇÑ °ÍÀ» º¸°Ô ÇϼҼ­

119:18 Gözlerimi aç, Yasandaki harikalari göreyim.

119:19 ³ª´Â ¶¥¿¡¼­ °´ÀÌ µÇ¾ú»ç¿À´Ï ÁÖÀÇ °è¸íÀ» ³»°Ô ¼û±âÁö ¸¶¼Ò¼­

119:19 Garibim bu dünyada, Buyruklarini benden gizleme!

119:20 ÁÖÀÇ ±Ô·Ê¸¦ Ç×»ó »ç¸ðÇÔÀ¸·Î ³» ¸¶À½ÀÌ »óÇϳªÀÌ´Ù

119:20 Içim tükeniyor, Her an hükümlerini özlemekten.

119:21 ±³¸¸ÇÏ¿© ÀúÁÖ¸¦ ¹ÞÀ¸¸ç ÁÖÀÇ °è¸í¿¡¼­ ¶°³ª´Â ÀÚ¸¦ ÁÖ²²¼­ ²Ù¢À¸¼Ì³ªÀÌ´Ù

119:21 Buyruklarindan sapan Lanetli küstahlari azarlarsin.

119:22 ³»°¡ ÁÖÀÇ Áõ°Å¸¦ ÁöÄ×»ç¿À´Ï Èѹæ°ú ¸ê½Ã¸¦ ³»°Ô¼­ ¶°³ª°Ô ÇϼҼ­

119:22 Uzaklastir benden küçümsemeleri, hakaretleri, Çünkü ögütlerini tutuyorum.

119:23 ¹æ¹éµéµµ ¾É¾Æ ³ª¸¦ ÈѹæÇÏ¿´»ç¿À³ª ÁÖÀÇ Á¾Àº ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ¹¬»óÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:23 Önderler toplanip beni kötüleseler bile, Ben kulun senin kurallarini derin derin düsünecegim.

119:24 ÁÖÀÇ Áõ°Å´Â ³ªÀÇ Áñ°Å¿òÀÌ¿ä ³ªÀÇ ¸ð»ç´ÏÀÌ´Ù

119:24 Ögütlerin benim zevkimdir, Bana akil verirler.

119:25 ³» ¿µÈ¥ÀÌ ÁøÅä¿¡ ºÙ¾ú»ç¿À´Ï ÁÖÀÇ ¸»¾¸´ë·Î ³ª¸¦ ¼Ò¼ºÄÉ ÇϼҼ­

119:25 Toza topraga serildim, Sözün uyarinca yasam ver bana.

119:26 ³»°¡ ³ªÀÇ ÇàÀ§¸¦ °íÇϸŠÁÖ²²¼­ ³»°Ô ÀÀ´äÇϼÌÀ¸´Ï ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ³»°Ô °¡¸£Ä¡¼Ò¼­

119:26 Yaptiklarimi açikladim, beni yanitladin; Kurallarini ögret bana!

119:27 ³ª·Î ÁÖÀÇ ¹ýµµÀÇ ±æÀ» ±ú´Ý°Ô ÇϼҼ­ ±×¸®ÇÏ½Ã¸é ³»°¡ ÁÖÀÇ ±â»ç¸¦ ¹¬»óÇϸ®ÀÌ´Ù

119:27 Kosullarini anlamami sagla ki, Harikalarinin üzerinde düsüneyim.

119:28 ³ªÀÇ ¿µÈ¥ÀÌ ´­¸²À» ÀÎÇÏ¿© ³ì»ç¿À´Ï ÁÖÀÇ ¸»¾¸´ë·Î ³ª¸¦ ¼¼¿ì¼Ò¼­

119:28 Içim eriyor kederden, Sözün uyarinca güçlendir beni!

119:29 °ÅÁþ ÇàÀ§¸¦ ³»°Ô¼­ ¶°³ª°Ô ÇϽðí ÁÖÀÇ ¹ýÀ» ³»°Ô ÀºÇý·ÎÀÌ º£Çª¼Ò¼­

119:29 Yalan yoldan uzaklastir, Yasan uyarinca lütfet bana.

119:30 ³»°¡ ¼º½ÇÇÑ ±æÀ» ÅÃÇÏ°í ÁÖÀÇ ±Ô·Ê¸¦ ³» ¾Õ¿¡ µÎ¾ú³ªÀÌ´Ù

119:30 Ben sadakat yolunu seçtim, Hükümlerini uygun gördüm.

119:31 ³»°¡ ÁÖÀÇ Áõ°Å¿¡ ¹ÐÁ¢ÇÏ¿´»ç¿À´Ï ¿©È£¿Í¿© ³ª·Î ¼öÄ¡¸¦ ´çÄÉ ¸¶¼Ò¼­

119:31 Ögütlerine dört elle sarildim, ya RAB, Utandirma beni!

119:32 ÁÖ²²¼­ ³» ¸¶À½À» ³ÐÈ÷½Ã¿À¸é ³»°¡ ÁÖÀÇ °è¸íÀÇ ±æ·Î ´Þ·Á°¡¸®ÀÌ´Ù

119:32 Içime huzur verdigin için Buyruklarin dogrultusunda kosacagim.

119:33 ¡Û ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ À²·ÊÀÇ µµ¸¦ ³»°Ô °¡¸£Ä¡¼Ò¼­ ³»°¡ ³¡±îÁö ÁöÅ°¸®ÀÌ´Ù

119:33 Kurallarini nasil izleyecegimi ögret bana, ya RAB, Öyle ki, onlari sonuna kadar izleyeyim.

119:34 ³ª·Î ±ú´Ý°Ô ÇϼҼ­ ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýÀ» ÁØÇàÇϸç Àü½ÉÀ¸·Î ÁöÅ°¸®ÀÌ´Ù

119:34 Anlamami sagla, yasana uyayim, Bütün yüregimle onu yerine getireyim.

119:35 ³ª·Î ÁÖÀÇ °è¸íÀÇ Ã¸°æÀ¸·Î ÇàÄÉ ÇϼҼ­ ³»°¡ À̸¦ Áñ°Å¿öÇÔÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:35 Buyruklarin dogrultusunda yol göster bana, Çünkü yolundan zevk alirim.

119:36 ³» ¸¶À½À» ÁÖÀÇ Áõ°Å·Î ÇâÇÏ°Ô ÇϽðí Ž¿åÀ¸·Î ÇâÄ¡ ¸»°Ô ÇϼҼ­

119:36 Yüregimi haksiz kazanca degil, Kendi ögütlerine yönelt.

119:37 ³» ´«À» µ¹ÀÌÄÑ ÇãźÇÑ °ÍÀ» º¸Áö ¸»°Ô ÇϽðí ÁÖÀÇ µµ¿¡ ³ª¸¦ ¼Ò¼ºÄÉ ÇϼҼ­

119:37 Gözlerimi bos seylerden çevir, Beni kendi yolunda yasat.

119:38 ÁÖ¸¦ °æ¿ÜÄÉ ÇÏ´Â ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ÁÖÀÇ Á¾¿¡°Ô ¼¼¿ì¼Ò¼­

119:38 Senden korkulmasi için Ben kuluna verdigin sözü yerine getir.

119:39 ³ªÀÇ µÎ·Á¿öÇÏ´Â ÈѹæÀ» ³»°Ô¼­ ¶°³ª°Ô ÇϼҼ­ ÁÖÀÇ ±Ô·Ê´Â ¼±ÇϽÉÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:39 Korktugum hakaretten uzak tut beni, Çünkü senin ilkelerin iyidir.

119:40 ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ »ç¸ðÇÏ¿´»ç¿À´Ï ÁÖÀÇ ÀÇ¿¡ ³ª¸¦ ¼Ò¼ºÄÉ ÇϼҼ­

119:40 Çok özlüyorum senin kosullarini! Beni dogrulugunun içinde yasat!

119:41 ¡Û ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ¸»¾¸´ë·Î ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽɰú ÁÖÀÇ ±¸¿øÀ» ³»°Ô ÀÓÇÏ°Ô ÇϼҼ­

119:41 Bana sevgini göster, ya RAB, Sözün uyarinca kurtar beni!

119:42 ±×¸®ÇÏ½Ã¸é ³»°¡ ³ª¸¦ ÈѹæÇÏ´Â ÀÚ¿¡°Ô ´ë´äÇÒ ¸»ÀÌ ÀÖ»ç¿À¸®´Ï ³»°¡ ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ÀÇ·ÚÇÔÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:42 O zaman beni asagilayanlara Gereken yaniti verebilirim, Çünkü senin sözüne güvenirim.

119:43 Áø¸®ÀÇ ¸»¾¸ÀÌ ³» ÀÔ¿¡¼­ Á¶±Ýµµ ¶°³ªÁö ¸»°Ô ÇϼҼ­ ³»°¡ ÁÖÀÇ ±Ô·Ê¸¦ ¹Ù¶úÀ½ÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:43 Gerçegini agzimdan düsürme, Çünkü senin hükümlerine umut bagladim.

119:44 ³»°¡ ÁÖÀÇ À²¹ýÀ» Ç×»ó ¿µ¿µÈ÷ ³¡¾øÀÌ ÁöÅ°¸®ÀÌ´Ù

119:44 Yasana sürekli, Sonsuza dek uyacagim.

119:45 ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ±¸ÇÏ¿´»ç¿À´Ï ÀÚÀ¯·Ó°Ô ÇຸÇÒ °ÍÀÌ¿À¸ç

119:45 Özgürce yürüyecegim, Çünkü senin kosullarina yöneldim ben.

119:46 ¶Ç ¿­¿Õ ¾Õ¿¡ ÁÖÀÇ Áõ°Å¸¦ ¸»ÇÒ ¶§¿¡ ¼öÄ¡¸¦ ´çÄ¡ ¾Æ´ÏÇÏ°Ú»ç¿À¸ç

119:46 Krallarin önünde senin ögütlerinden söz edecek, Utanç duymayacagim.

119:47 ³ªÀÇ »ç¶ûÇÏ´Â ¹Ù ÁÖÀÇ °è¸íÀ» ½º½º·Î Áñ°Å¿öÇϸç

119:47 Senin buyruklarindan zevk aliyor, Onlari seviyorum.

119:48 ¶Ç ³ªÀÇ »ç¶ûÇÏ´Â ¹Ù ÁÖÀÇ °è¸í¿¡ ³» ¼ÕÀ» µé°í ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ¹¬»óÇϸ®ÀÌ´Ù

119:48 Saygi ve sevgi duyuyorum buyruklarina, Derin derin düsünüyorum kurallarini.

119:49 ¡Û ÁÖÀÇ Á¾¿¡°Ô ÇϽŠ¸»¾¸À» ±â¾ïÇϼҼ­ ÁÖ²²¼­ ³ª·Î ¼Ò¸ÁÀÌ ÀÖ°Ô Çϼ̳ªÀÌ´Ù

119:49 Kuluna verdigin sözü animsa, Bununla umut verdin bana.

119:50 ÀÌ ¸»¾¸Àº ³ªÀÇ °ï¶õ Áß¿¡ À§·Î¶ó ÁÖÀÇ ¸»¾¸ÀÌ ³ª¸¦ »ì¸®¼ÌÀ½ÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:50 Aci çektigimde beni avutan budur, Sözün bana yasam verir.

119:51 ±³¸¸ÇÑ ÀÚ°¡ ³ª¸¦ ½ÉÈ÷ Á¶·ÕÇÏ¿´¾îµµ ³ª´Â ÁÖÀÇ ¹ýÀ» ¶°³ªÁö ¾Æ´ÏÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:51 Çok eglendiler küstahlar benimle, Yine de yasandan sasmadim.

119:52 ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ¿¾ ±Ô·Ê¸¦ ³»°¡ ±â¾ïÇÏ°í ½º½º·Î À§·ÎÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:52 Geçmiste verdigin hükümleri animsayinca, Avundum, ya RAB.

119:53 ÁÖÀÇ À²¹ýÀ» ¹ö¸° ¾ÇÀεéÀ» ÀÎÇÏ¿© ³»°¡ ¸Í·ÄÇÑ ³ë¿¡ ÀâÇû³ªÀÌ´Ù

119:53 Çileden çikiyorum, Yasani terk eden kötüler yüzünden.

119:54 ³ªÀÇ ³ª±×³× µÈ Áý¿¡¼­ ÁÖÀÇ À²·Ê°¡ ³ªÀÇ ³ë·¡°¡ µÇ¾ú³ªÀÌ´Ù

119:54 Senin kurallarindir ezgilerimin konusu, Konuk oldugum bu dünyada.

119:55 ¿©È£¿Í¿© ³»°¡ ¹ã¿¡ ÁÖÀÇ À̸§À» ±â¾ïÇÏ°í ÁÖÀÇ ¹ýÀ» ÁöÄ׳ªÀÌ´Ù

119:55 Gece adini anarim, ya RAB, Yasana uyarim.

119:56 ³» ¼ÒÀ¯´Â ÀÌ°ÍÀÌ´Ï °ð ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ÁöŲ °ÍÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:56 Tek yaptigim, Senin kosullarina uymak.

119:57 ¡Û ¿©È£¿Í´Â ³ªÀÇ ºÐ±êÀÌ½Ã´Ï ³ª´Â ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ÁöÅ°¸®¶ó ÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:57 Benim payima düsen sensin, ya RAB, Sözlerini yerine getirecegim, dedim.

119:58 ³»°¡ Àü½ÉÀ¸·Î ÁÖÀÇ ÀºÇý¸¦ ±¸ÇÏ¿´»ç¿À´Ï ÁÖÀÇ ¸»¾¸´ë·Î ³ª¸¦ ±àÈáÈ÷ ¿©±â¼Ò¼­

119:58 Bütün yüregimle sana yakardim. Lütfet bana, sözün uyarinca.

119:59 ³»°¡ ³» ÇàÀ§¸¦ »ý°¢ÇÏ°í ÁÖÀÇ Áõ°Å·Î ³» ¹ßÀ» µ¹ÀÌÄ×»ç¿À¸ç

119:59 Tuttugum yollari düsündüm, Senin ögütlerine göre adim attim.

119:60 ÁÖÀÇ °è¸íÀ» ÁöÅ°±â¿¡ ½Å¼ÓÈ÷ ÇÏ°í Áöüġ ¾Æ´ÏÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:60 Buyruklarina uymak için Elimi çabuk tuttum, oyalanmadim.

119:61 ¾ÇÀÎÀÇ ÁÙÀÌ ³»°Ô µÎ·ç ¾ôÇûÀ»Áö¶óµµ ³ª´Â ÁÖÀÇ ¹ýÀ» ÀØÁö ¾Æ´ÏÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:61 Kötülerin ipleri beni sardi, Yasani unutmadim.

119:62 ³»°¡ ÁÖÀÇ ÀÇ·Î¿î ±Ô·Ê¸¦ ÀÎÇÏ¿© ¹ãÁß¿¡ ÀϾ ÁÖ²² °¨»çÇϸ®ÀÌ´Ù

119:62 Dogru hükümlerin için Gece yarisi kalkip sana sükrederim.

119:63 ³ª´Â ÁÖ¸¦ °æ¿ÜÇÏ´Â ¸ðµç ÀÚ¿Í ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ÁöÅ°´Â ÀÚÀÇ µ¿¹«¶ó

119:63 Dostuyum bütün senden korkanlarin, Kosullarina uyanlarin.

119:64 ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¶¥¿¡ Ã游ÇÏ¿´»ç¿À´Ï ÁÖÀÇ À²·Ê·Î ³ª¸¦ °¡¸£Ä¡¼Ò¼­

119:64 Yeryüzü sevginle dolu, ya RAB, Kurallarini ögret bana!

119:65 ¡Û ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ¸»¾¸´ë·Î ÁÖÀÇ Á¾À» ¼±´ëÇϼ̳ªÀÌ´Ù

119:65 Ya RAB, iyilik ettin kuluna, Sözünü tuttun.

119:66 ³»°¡ ÁÖÀÇ °è¸íÀ» ¹Ï¾ú»ç¿À´Ï ¸íö°ú Áö½ÄÀ» ³»°Ô °¡¸£Ä¡¼Ò¼­

119:66 Bana sagduyu ve bilgi ver, Çünkü inaniyorum buyruklarina.

119:67 °í³­ ´çÇϱâ Àü¿¡´Â ³»°¡ ±×¸© ÇàÇÏ¿´´õ´Ï ÀÌÁ¦´Â ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ÁöÅ°³ªÀÌ´Ù

119:67 Aci çekmeden önce yoldan sapardim, Ama simdi sözüne uyuyorum.

119:68 ÁÖ´Â ¼±ÇÏ»ç ¼±À» ÇàÇϽÿÀ´Ï ÁÖÀÇ À²·Ê·Î ³ª¸¦ °¡¸£Ä¡¼Ò¼­

119:68 Sen iyisin, iyilik edersin; Bana kurallarini ögret.

119:69 ±³¸¸ÇÑ ÀÚ°¡ °ÅÁþÀ» Áö¾î ³ª¸¦ Ä¡·Á ÇÏ¿´»ç¿À³ª ³ª´Â Àü½ÉÀ¸·Î ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ÁöÅ°¸®ÀÌ´Ù

119:69 Küstahlar yalanlarla beni lekeledi, Ama ben bütün yüregimle senin kosullarina uyarim.

119:70 ÀúÈñ ¸¶À½Àº »ìÂÇ Áö¹æ °°À¸³ª ³ª´Â ÁÖÀÇ ¹ýÀ» Áñ°Å¿öÇϳªÀÌ´Ù

119:70 Onlarin yüregi yag bagladi, Bense zevk alirim yasandan.

119:71 °í³­ ´çÇÑ °ÍÀÌ ³»°Ô À¯ÀÍÀ̶ó ÀÌ·Î ÀÎÇÏ¿© ³»°¡ ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ¹è¿ì°Ô µÇ¾ú³ªÀÌ´Ù

119:71 Iyi oldu aci çekmem; Çünkü kurallarini ögreniyorum.

119:72 ÁÖÀÇ ÀÔÀÇ ¹ýÀÌ ³»°Ô´Â õõ ±ÝÀºº¸´Ù ½ÂÇÏ´ÏÀÌ´Ù

119:72 Agzindan çikan yasa benim için Binlerce altin ve gümüsten daha degerlidir.

119:73 ¡Û ÁÖÀÇ ¼ÕÀÌ ³ª¸¦ ¸¸µé°í ¼¼¿ì¼Ì»ç¿À´Ï ³ª·Î ±ú´Ý°Ô ÇÏ»ç ÁÖÀÇ °è¸íÀ» ¹è¿ì°Ô ÇϼҼ­

119:73 Senin ellerin beni yaratti, biçimlendirdi. Anlamami sagla ki buyruklarini ögreneyim.

119:74 ÁÖ¸¦ °æ¿ÜÇÏ´Â ÀÚ°¡ ³ª¸¦ º¸°í ±â»µÇÒ °ÍÀº ³»°¡ ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ¹Ù¶ó´Â ¿¬°í´ÏÀÌ´Ù

119:74 Senden korkanlar beni görünce sevinsin, Çünkü senin sözüne umut bagladim.

119:75 ¿©È£¿Í¿© ³»°¡ ¾Ë°Å´Ï¿Í ÁÖÀÇ ÆÇ´ÜÀº ÀǷοì½Ã°í ÁÖ²²¼­ ³ª¸¦ ±«·Ó°Ô ÇϽÉÀº ¼º½ÇÇϽÉÀ¸·Î ¸»¹Ì¾ÏÀ½ÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:75 Biliyorum, ya RAB, hükümlerin adildir; Bana aci çektirirken bile sadiksin.

119:76 ±¸ÇÏ¿À´Ï ÁÖÀÇ Á¾¿¡°Ô ÇϽŠ¸»¾¸´ë·Î ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ³ªÀÇ À§¾ÈÀÌ µÇ°Ô ÇϽøç

119:76 Ben kuluna verdigin söz uyarinca, Sevgin beni avutsun.

119:77 ÁÖÀÇ ±àÈáÈ÷ ¿©±â½ÉÀÌ ³»°Ô ÀÓÇÏ»ç ³ª·Î »ì°Ô ÇϼҼ­ ÁÖÀÇ ¹ýÀº ³ªÀÇ Áñ°Å¿òÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:77 Sevecenlik göster bana, yasayayim, Çünkü yasandan zevk aliyorum.

119:78 ±³¸¸ÇÑ ÀÚ°¡ ¹«°íÈ÷ ³ª¸¦ ¾þµå·¯¶ß·ÈÀ¸´Ï ÀúÈñ·Î ¼öÄ¡¸¦ ´çÄÉ ÇϼҼ­ ³ª´Â ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ¹¬»óÇϸ®ÀÌ´Ù

119:78 Utansin küstahlar beni yalan yere suçladiklari için. Bense senin kosullarini düsünüyorum.

119:79 ÁÖ¸¦ °æ¿ÜÇÏ´Â ÀÚ·Î ³»°Ô µ¹¾Æ¿À°Ô ÇϼҼ­ ±×¸®ÇϽøé ÀúÈñ°¡ ÁÖÀÇ Áõ°Å¸¦ ¾Ë¸®ÀÌ´Ù

119:79 Bana dönsün senden korkanlar, Ögütlerini bilenler.

119:80 ³» ¸¶À½À¸·Î ÁÖÀÇ À²·Ê¿¡ ¿ÏÀüÄÉ ÇÏ»ç ³ª·Î ¼öÄ¡¸¦ ´çÄ¡ ¾Ê°Ô ÇϼҼ­

119:80 Yüregim kusursuz uysun kurallarina, Öyle ki, utanç duymayayim.

119:81 ¡Û ³ªÀÇ ¿µÈ¥ÀÌ ÁÖÀÇ ±¸¿øÀ» »ç¸ðÇϱ⿡ ÇÇ°ïÇÏ¿À³ª ³ª´Â ¿ÀÈ÷·Á ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ¹Ù¶ó³ªÀÌ´Ù

119:81 Içim tükeniyor senin kurtarisini özlerken, Senin sözüne umut bagladim ben.

119:82 ³ªÀÇ ¸»ÀÌ ÁÖ²²¼­ ¾ðÁ¦³ª ³ª¸¦ ¾ÈÀ§ÇϽðڳªÀ̱î Çϸ鼭 ³» ´«ÀÌ ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ¹Ù¶ó±â¿¡ ÇÇ°ïÇÏ´ÏÀÌ´Ù

119:82 Gözümün feri sönüyor söz verdiklerini beklemekten, ‹‹Ne zaman avutacaksin beni?›› diye soruyorum.

119:83 ³»°¡ ¿¬±â ÁßÀÇ °¡Á× º´ °°ÀÌ µÇ¾úÀ¸³ª ¿ÀÈ÷·Á ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ÀØÁö ¾Æ´ÏÇϳªÀÌ´Ù

119:83 Dumandan kararmis tuluma döndüm, Yine de unutmuyorum kurallarini.

119:84 ÁÖÀÇ Á¾ÀÇ ³¯ÀÌ ¾ó¸¶³ª µÇ³ªÀÌ±î ³ª¸¦ Ç̹ÚÇÏ´Â ÀÚ¸¦ ÁÖ²²¼­ ¾ðÁ¦³ª ±¹¹®ÇϽø®À̱î

119:84 Daha ne kadar bekleyecek kulun? Ne zaman yargilayacaksin bana zulmedenleri?

119:85 ÁÖÀÇ ¹ýÀ» ÁÀÁö ¾Æ´ÏÇÏ´Â ±³¸¸ÇÑ ÀÚ°¡ ³ª¸¦ ÇØÇÏ·Á°í ¿õµ¢À̸¦ ÆͳªÀÌ´Ù

119:85 Çukur kazdilar benim için Yasana uymayan küstahlar.

119:86 ÁÖÀÇ ¸ðµç °è¸íÀº ½Å½ÇÇÏ´ÏÀÌ´Ù ÀúÈñ°¡ ¹«°íÈ÷ ³ª¸¦ Ç̹ÚÇÏ¿À´Ï ³ª¸¦ µµ¿ì¼Ò¼­

119:86 Bütün buyruklarin güvenilirdir; Haksiz yere zulmediyorlar, yardim et bana!

119:87 ÀúÈñ°¡ ³ª¸¦ ¼¼»ó¿¡¼­ °ÅÀÇ ¸êÇÏ¿´À¸³ª ³ª´Â ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ¹ö¸®Áö ¾Æ´ÏÇÏ¿´»ç¿À´Ï

119:87 Nerdeyse sileceklerdi beni yeryüzünden, Ama ben senin kosullarindan ayrilmadim.

119:88 ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽÉÀ» µû¶ó ³ª·Î ¼Ò¼ºÄÉ ÇϼҼ­ ±×¸®ÇϽøé ÁÖÀÇ ÀÔÀÇ Áõ°Å¸¦ ³»°¡ ÁöÅ°¸®ÀÌ´Ù

119:88 Koru canimi sevgin uyarinca, Tutayim agzindan çikan ögütleri.

119:89 ¡Û ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ¸»¾¸ÀÌ ¿µ¿øÈ÷ Çϴÿ¡ ±»°Ô ¼¹»ç¿À¸ç

119:89 Ya RAB, sözün Göklerde sonsuza dek duruyor.

119:90 ÁÖÀÇ ¼º½ÇÇϽÉÀº ´ë´ë¿¡ À̸£³ªÀÌ´Ù ÁÖ²²¼­ ¶¥À» ¼¼¿ì¼ÌÀ¸¹Ç·Î ¶¥ÀÌ Ç×»ó ÀÖ»ç¿À´Ï

119:90 Sadakatin kusaklar boyu sürüyor, Kurdugun yeryüzü sapasaglam duruyor.

119:91 õÁö°¡ ÁÖÀÇ ±Ô·Ê´ë·Î ¿À´Ã±îÁö ÀÖÀ½Àº ¸¸¹°ÀÌ ÁÖÀÇ Á¾ÀÌ µÈ ¿¬°í´ÏÀÌ´Ù

119:91 Bugün hükümlerin uyarinca ayakta duran her sey Sana kulluk ediyor.

119:92 ÁÖÀÇ ¹ýÀÌ ³ªÀÇ Áñ°Å¿òÀÌ µÇÁö ¾Æ´ÏÇÏ¿´´õ¸é ³»°¡ ³» °í³­ Áß¿¡ ¸ê¸ÁÇÏ¿´À¸¸®ÀÌ´Ù

119:92 Eger yasan zevk kaynagim olmasaydi, Çektigim acilardan yok olurdum.

119:93 ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ¿µ¿øÈ÷ ÀØÁö ¾Æ´ÏÇÏ¿À´Ï ÁÖ²²¼­ À̰͵é·Î ³ª¸¦ »ì°Ô ÇϽÉÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:93 Kosullarini asla unutmayacagim, Çünkü onlarla bana yasam verdin.

119:94 ³ª´Â ÁÖÀÇ °ÍÀÌ¿À´Ï ³ª¸¦ ±¸¿øÇϼҼ­ ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ã¾Ò³ªÀÌ´Ù

119:94 Kurtar beni, çünkü seninim, Senin kosullarina yöneldim.

119:95 ¾ÇÀÎÀÌ ³ª¸¦ ¸êÇÏ·Á°í ¿³º¸¿À³ª ³ª´Â ÁÖÀÇ Áõ°Å¸¦ »ý°¢ÇÏ°Ú³ªÀÌ´Ù

119:95 Kötüler beni yok etmeyi beklerken, Ben senin ögütlerini inceliyorum.

119:96 ³»°¡ º¸´Ï ¸ðµç ¿ÏÀüÇÑ °ÍÀÌ ´Ù ³¡ÀÌ À־ ÁÖÀÇ °è¸íÀº ½ÉÈ÷ ³ÐÀ¸´ÏÀÌ´Ù

119:96 Kusursuz olan her seyin bir sonu oldugunu gördüm, Ama senin buyrugun sinir tanimaz.

119:97 ¡Û ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýÀ» ¾îÂî ±×¸® »ç¶ûÇÏ´ÂÁö¿ä ³»°¡ ±×°ÍÀ» Á¾ÀÏ ¹¬»óÇϳªÀÌ´Ù

119:97 Ne kadar severim yasani! Bütün gün düsünürüm onun üzerinde.

119:98 ÁÖÀÇ °è¸íÀÌ Ç×»ó ³ª¿Í ÇÔ²² ÇϹǷΠ±×°ÍÀÌ ³ª·Î ¿ø¼öº¸´Ù ÁöÇý·Ó°Ô ÇϳªÀÌ´Ù

119:98 Buyruklarin beni düsmanlarimdan bilge kilar, Çünkü her zaman aklimdadir onlar.

119:99 ³»°¡ ÁÖÀÇ Áõ°Å¸¦ ¹¬»óÇϹǷΠ³ªÀÇ ¸íöÇÔÀÌ ³ªÀÇ ¸ðµç ½º½Âº¸´Ù ½ÂÇϸç

119:99 Bütün ögretmenlerimden daha akilliyim, Çünkü ögütlerin üzerinde düsünüyorum.

119:100 ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ÁöÅ°¹Ç·Î ³ªÀÇ ¸íöÇÔÀÌ ³ëÀκ¸´Ù ½ÂÇÏ´ÏÀÌ´Ù

119:100 Yaslilardan daha bilgeyim, Çünkü senin kosullarina uyuyorum.

119:101 ³»°¡ ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ÁöÅ°·Á°í ¹ßÀ» ±ÝÇÏ¿© ¸ðµç ¾ÇÇÑ ±æ·Î °¡Áö ¾Æ´ÏÇÏ¿´»ç¿À¸ç

119:101 Sakinirim her kötü yoldan, Senin sözünü tutmak için.

119:102 ÁÖ²²¼­ ³ª¸¦ °¡¸£Ä¡¼ÌÀ¸¹Ç·Î ³»°¡ ÁÖÀÇ ±Ô·Ê¿¡¼­ ¶°³ªÁö ¾Æ´ÏÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:102 Ayrilmam hükümlerinden, Çünkü bana sen ögrettin.

119:103 ÁÖÀÇ ¸»¾¸ÀÇ ¸ÀÀÌ ³»°Ô ¾îÂî ±×¸® ´ÜÁö¿ä ³» ÀÔ¿¡ ²Üº¸´Ù ´õÇÏ´ÏÀÌ´Ù

119:103 Ne tatli geliyor verdigin sözler damagima, Baldan tatli geliyor agzima!

119:104 ÁÖÀÇ ¹ýµµ·Î ÀÎÇÏ¿© ³»°¡ ¸íöÄÉ µÇ¾úÀ¸¹Ç·Î ¸ðµç °ÅÁþ ÇàÀ§¸¦ ¹Ì¿öÇϳªÀÌ´Ù

119:104 Senin kosullarina uymakla bilgelik kazaniyorum, Bu yüzden nefret ediyorum her yanlis yoldan.

119:105 ¡Û ÁÖÀÇ ¸»¾¸Àº ³» ¹ß¿¡ µîÀÌ¿ä ³» ±æ¿¡ ºûÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:105 Sözün adimlarim için çira, Yolum için isiktir.

119:106 ÁÖÀÇ ÀÇ·Î¿î ±Ô·Ê¸¦ ÁöÅ°±â·Î ¸Í¼¼ÇÏ°í ±»°Ô Á¤ÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:106 Adil hükümlerini izleyecegime ant içtim, Andimi tutacagim.

119:107 ³ªÀÇ °í³­ÀÌ ¸·½ÉÇÏ¿À´Ï ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ¸»¾¸´ë·Î ³ª¸¦ ¼Ò¼ºÄÉ ÇϼҼ­

119:107 Çok sikinti çektim, ya RAB; Koru hayatimi sözün uyarinca.

119:108 ¿©È£¿Í¿© ±¸ÇÏ¿À´Ï ³» ÀÔÀÇ ³«ÇåÁ¦¸¦ ¹ÞÀ¸½Ã°í ÁÖÀÇ ±Ô·Ê·Î ³ª¸¦ °¡¸£Ä¡¼Ò¼­

119:108 Agzimdan çikan içten övgüleri Kabul et, ya RAB, Bana hükümlerini ögret.

119:109 ³ªÀÇ »ý¸íÀÌ Ç×»ó À§°æ¿¡ ÀÖ»ç¿À³ª ÁÖÀÇ ¹ýÀº ÀØÁö ¾Æ´ÏÇϳªÀÌ´Ù

119:109 Hayatim her an tehlikede, Yine de unutmam yasani.

119:110 ¾ÇÀÎÀÌ ³ª¸¦ ÇØÇÏ·Á°í ¿Ã¹«¸¦ ³õ¾Ò»ç¿À³ª ³ª´Â ÁÖÀÇ ¹ýµµ¿¡¼­ ¶°³ªÁö ¾Æ´ÏÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:110 Kötüler tuzak kurdu bana, Yine de sapmadim senin kosullarindan.

119:111 ÁÖÀÇ Áõ°Å·Î ³»°¡ ¿µ¿øÈ÷ ±â¾÷À» »ï¾Ò»ç¿À´Ï ÀÌ´Â ³» ¸¶À½ÀÇ Áñ°Å¿òÀÌ µÊÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:111 Ögütlerin sonsuza dek mirasimdir, Yüregimin sevincidir onlar.

119:112 ³»°¡ ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ±æÀÌ ³¡±îÁö ÇàÇÏ·Á°í ³» ¸¶À½À» ±â¿ï¿´³ªÀÌ´Ù

119:112 Kararliyim Sonuna kadar senin kurallarina uymaya.

119:113 ¡Û ³»°¡ µÎ ¸¶À½ Ç°´Â ÀÚ¸¦ ¹Ì¿öÇÏ°í ÁÖÀÇ ¹ýÀ» »ç¶ûÇϳªÀÌ´Ù

119:113 Döneklerden tiksinir, Senin yasani severim.

119:114 ÁÖ´Â ³ªÀÇ Àº½Åó¿ä ¹æÆÐ½Ã¶ó ³»°¡ ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ¹Ù¶ó³ªÀÌ´Ù

119:114 Siginagim ve kalkanim sensin, Senin sözüne umut baglarim.

119:115 ³ÊÈñ Çà¾ÇÀÚ¿© ³ª¸¦ ¶°³¯Áö¾î´Ù ³ª´Â ³» Çϳª´ÔÀÇ °è¸íÀ» ÁöÅ°¸®·Î´Ù

119:115 Ey kötüler, benden uzak durun, Tanrimin buyruklarini yerine getireyim.

119:116 ÁÖÀÇ ¸»¾¸´ë·Î ³ª¸¦ ºÙµé¾î »ì°Ô ÇÏ½Ã°í ³» ¼Ò¸ÁÀÌ ºÎ²ô·´Áö ¸»°Ô ÇϼҼ­

119:116 Sözün uyarinca destek ol bana, yasam bulayim; Umudumu bosa çikarma!

119:117 ³ª¸¦ ºÙµå¼Ò¼­ ±×¸®ÇÏ½Ã¸é ³»°¡ ±¸¿øÀ» ¾ò°í ÁÖÀÇ À²·Ê¿¡ Ç×»ó ÁÖÀÇÇϸ®ÀÌ´Ù

119:117 Siki tut beni, kurtulayim, Her zaman kurallarini dikkate alayim.

119:118 ÁÖÀÇ À²·Ê¿¡¼­ ¶°³ª´Â ÀÚ´Â ÁÖ²²¼­ ´Ù ¸ê½ÃÇϼÌÀ¸´Ï ÀúÈñ ±Ë»ç´Â Ç㹫ÇÔÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:118 Kurallarindan sapan herkesi reddedersin, Çünkü onlarin hileleri bostur.

119:119 ÁÖ²²¼­ ¼¼»óÀÇ ¸ðµç ¾ÇÀÎÀ» Âî³¢ °°ÀÌ ¹ö¸®½Ã´Ï ±×·¯¹Ç·Î ³»°¡ ÁÖÀÇ Áõ°Å¸¦ »ç¶ûÇϳªÀÌ´Ù

119:119 Dünyadaki kötüleri cüruf gibi atarsin, Bu yüzden severim senin ögütlerini.

119:120 ³» À°Ã¼°¡ ÁÖ¸¦ µÎ·Á¿öÇÔÀ¸·Î ¶³¸ç ³»°¡ ¶Ç ÁÖÀÇ ÆÇ´ÜÀ» µÎ·Á¿öÇϳªÀÌ´Ù

119:120 Bedenim ürperiyor dehsetinden, Korkuyorum hükümlerinden.

119:121 ¡Û ³»°¡ °ø°ú ÀǸ¦ ÇàÇÏ¿´»ç¿À´Ï ³ª¸¦ ¾Ð¹ÚÀÚ¿¡°Ô ºÙÀÌÁö ¸¶¿É¼Ò¼­

119:121 Adil ve dogru olani yaptim, Gaddarlarin eline birakma beni!

119:122 ÁÖÀÇ Á¾À» º¸ÁõÇÏ»ç º¹À» ¾ò°Ô ÇÏ½Ã°í ±³¸¸ÇÑ ÀÚ°¡ ³ª¸¦ ¾Ð¹ÚÇÏÁö ¸øÇÏ°Ô ÇϼҼ­

119:122 Güven altina al kulunun mutlulugunu, Baski yapmasin bana küstahlar.

119:123 ³» ´«ÀÌ ÁÖÀÇ ±¸¿ø°ú ÁÖÀÇ ÀÇ·Î¿î ¸»¾¸À» »ç¸ðÇϱ⿡ ÇÇ°ïÇÏ´ÏÀÌ´Ù

119:123 Gözümün feri sönüyor, Beni kurtarmani, Adil sözünü yerine getirmeni beklemekten.

119:124 ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽŠ´ë·Î ÁÖÀÇ Á¾¿¡°Ô ÇàÇÏ»ç ÁÖÀÇ À²·Ê·Î ³»°Ô °¡¸£Ä¡¼Ò¼­

119:124 Kuluna sevgin uyarinca davran, Bana kurallarini ögret.

119:125 ³ª´Â ÁÖÀÇ Á¾ÀÌ¿À´Ï ±ú´Ý°Ô ÇÏ»ç ÁÖÀÇ Áõ°Å¸¦ ¾Ë°Ô ÇϼҼ­

119:125 Ben senin kulunum, bana akil ver ki, Ögütlerini anlayabileyim.

119:126 ÀúÈñ°¡ ÁÖÀÇ ¹ýÀ» ÆóÇÏ¿´»ç¿À´Ï Áö±ÝÀº ¿©È£¿ÍÀÇ ÀÏÇÏ½Ç ¶§´ÏÀÌ´Ù

119:126 Ya RAB, harekete geçmenin zamanidir, Yasani çigniyorlar.

119:127 ±×·¯¹Ç·Î ³»°¡ ÁÖÀÇ °è¸íÀ» ±Ý °ð Á¤±Ýº¸´Ù ´õ »ç¶ûÇϳªÀÌ´Ù

119:127 Bu yüzden senin buyruklarini, Altindan, saf altindan daha çok seviyorum;

119:128 ±×·¯¹Ç·Î ³»°¡ ¹ü»ç¿¡ ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ¹Ù¸£°Ô ¿©±â°í ¸ðµç °ÅÁþ ÇàÀ§¸¦ ¹Ì¿öÇϳªÀÌ´Ù

119:128 Koydugun kosullarin hepsini dogru buluyorum, Her yanlis yoldan tiksiniyorum.

119:129 ¡Û ÁÖÀÇ Áõ°Å°¡ ±âÀÌÇϹǷΠ³» ¿µÈ¥ÀÌ À̸¦ ÁöÅ°³ªÀÌ´Ù

119:129 Harika ögütlerin var, Bu yüzden onlara candan uyuyorum.

119:130 ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ¿­¹Ç·Î ¿ìµÐÇÑ ÀÚ¿¡°Ô ºñÃë¾î ±ú´Ý°Ô ÇϳªÀÌ´Ù

119:130 Sözlerinin açiklanisi aydinlik saçar, Saf insanlara akil verir.

119:131 ³»°¡ ÁÖÀÇ °è¸íÀ» »ç¸ðÇϹǷΠÀÔÀ» ¿­°í Ç涱¿´³ªÀÌ´Ù

119:131 Agzim açik, soluk solugayim, Çünkü buyruklarini özlüyorum.

119:132 ÁÖÀÇ À̸§À» »ç¶ûÇÏ´Â ÀÚ¿¡°Ô º£Çª½Ã´ø ´ë·Î ³»°Ô µ¹ÀÌÅ°»ç ³ª¸¦ ±àÈáÈ÷ ¿©±â¼Ò¼­

119:132 Bana lütufla bak, Adini sevenlere her zaman yaptigin gibi.

119:133 ³ªÀÇ Çຸ¸¦ ÁÖÀÇ ¸»¾¸¿¡ ±»°Ô ¼¼¿ì½Ã°í ¾Æ¹« Á˾ÇÀÌ ³ª¸¦ ÁÖÀåÄ¡ ¸øÇÏ°Ô ÇϼҼ­

119:133 Adimlarimi pekistir verdigin söz uyarinca, Hiçbir suç bana egemen olmasin.

119:134 »ç¶÷ÀÇ ¾Ð¹Ú¿¡¼­ ³ª¸¦ ±¸¼ÓÇϼҼ­ ±×¸®ÇÏ½Ã¸é ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ÁöÅ°¸®ÀÌ´Ù

119:134 Kurtar beni insan baskisindan, Kosullarina uyabileyim.

119:135 ÁÖÀÇ ¾ó±¼·Î ÁÖÀÇ Á¾¿¡°Ô ºñÃë½Ã°í ÁÖÀÇ À²·Ê·Î ³ª¸¦ °¡¸£Ä¡¼Ò¼­

119:135 Yüzün aydinlik saçsin kulunun üzerine, Kurallarini ögret bana.

119:136 ÀúÈñ°¡ ÁÖÀÇ ¹ýÀ» ÁöÅ°Áö ¾Æ´ÏÇϹǷΠ³» ´«¹°ÀÌ ½Ã³Á¹° °°ÀÌ È帣³ªÀÌ´Ù

119:136 Oluk oluk yas akiyor gözlerimden, Çünkü uymuyorlar yasana.

119:137 ¡Û ¿©È£¿Í¿© ÁÖ´Â ÀǷοì½Ã°í ÁÖÀÇ ÆÇ´ÜÀº Á¤Á÷ÇϽôÏÀÌ´Ù

119:137 Sen adilsin, ya RAB, Hükümlerin dogrudur.

119:138 ÁÖÀÇ ¸íÇϽŠÁõ°Å´Â ÀÇ·Ó°í Áö±ØÈ÷ ¼º½ÇÇϵµ¼ÒÀÌ´Ù

119:138 Buyurdugun ögütler dogru Ve tam güvenilirdir.

119:139 ³» ´ëÀûÀÌ ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» Àؾî¹ö·ÈÀ¸¹Ç·Î ³» ¿­¼ºÀÌ ³ª¸¦ ¼Ò¸êÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:139 Gayretim beni tüketti, Çünkü düsmanlarim unuttu senin sözlerini.

119:140 ÁÖÀÇ ¸»¾¸ÀÌ ½ÉÈ÷ Á¤¹ÌÇϹǷΠÁÖÀÇ Á¾ÀÌ À̸¦ »ç¶ûÇϳªÀÌ´Ù

119:140 Sözün çok güvenilirdir, Kulun onu sever.

119:141 ³»°¡ ¹ÌõÇÏ¿© ¸ê½Ã¸¦ ´çÇϳª ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ÀØÁö ¾Æ´ÏÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:141 Önemsiz ve horlanan biriyim ben, Ama kosullarini unutmuyorum.

119:142 ÁÖÀÇ ÀÇ´Â ¿µ¿øÇÑ ÀÇ¿ä ÁÖÀÇ ¹ýÀº Áø¸®·Î¼ÒÀÌ´Ù

119:142 Adaletin sonsuza dek dogrudur, Yasan gerçektir.

119:143 ȯ³­°ú ¿ìȯÀÌ ³»°Ô ¹ÌÃÆÀ¸³ª ÁÖÀÇ °è¸íÀº ³ªÀÇ Áñ°Å¿òÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:143 Sikintiya, darliga düstüm, Ama buyruklarin benim zevkimdir.

119:144 ÁÖÀÇ Áõ°Å´Â ¿µ¿øÈ÷ ÀǷοì½Ã´Ï ³ª·Î ±ú´Ý°Ô ÇÏ»ç »ì°Ô ÇϼҼ­

119:144 Ögütlerin sonsuza dek dogrudur; Bana akil ver ki, yasayayim.

119:145 ¡Û ¿©È£¿Í¿© ³»°¡ Àü½ÉÀ¸·Î ºÎ¸£Â¢¾ú»ç¿À´Ï ³»°Ô ÀÀ´äÇϼҼ­ ³»°¡ ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ÁöÅ°¸®ÀÌ´Ù

119:145 Bütün yüregimle haykiriyorum, Yanitla beni, ya RAB! Senin kurallarina uyacagim.

119:146 ³»°¡ ÁÖ²² ºÎ¸£Â¢¾ú»ç¿À´Ï ³ª¸¦ ±¸¿øÇϼҼ­ ³»°¡ ÁÖÀÇ Áõ°Å¸¦ ÁöÅ°¸®ÀÌ´Ù

119:146 Sana sesleniyorum, Kurtar beni, Ögütlerine uyayim.

119:147 ³»°¡ »õº® Àü¿¡ ºÎ¸£Â¢À¸¸ç ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ¹Ù¶ú»ç¿À¸ç

119:147 Gün dogmadan kalkip yardim dilerim, Senin sözüne umut bagladim.

119:148 ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ¹¬»óÇÏ·Á°í ³» ´«ÀÌ ¾ß°æÀÌ ±í±â Àü¿¡ ±ú¾ú³ªÀÌ´Ù

119:148 Verdigin söz üzerinde düsüneyim diye, Gece boyunca uyku girmiyor gözüme.

119:149 ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽÉÀ» µû¶ó ³» ¼Ò¸®¸¦ µéÀ¸¼Ò¼­ ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ±Ô·Ê¸¦ µû¶ó ³ª¸¦ »ì¸®¼Ò¼­

119:149 Sevgin uyarinca sesime kulak ver, Hükümlerin uyarinca, ya RAB, yasam ver bana!

119:150 ¾ÇÀ» ÁÀ´Â ÀÚ°¡ °¡±îÀÌ ¿Ô»ç¿À´Ï ÀúÈñ´Â ÁÖÀÇ ¹ý¿¡¼­ ¸Ó´ÏÀÌ´Ù

119:150 Yaklasiyor kötülük ardinca kosanlar, Yasandan uzaklasiyorlar.

119:151 ¿©È£¿Í¿© ÁÖ²²¼­ °¡±îÀÌ °è½Ã¿À´Ï ÁÖÀÇ ¸ðµç °è¸íÀº Áø¸®´ÏÀÌ´Ù

119:151 Oysa sen yakinsin, ya RAB, Bütün buyruklarin gerçektir.

119:152 ³»°¡ ÀüºÎÅÍ ÁÖÀÇ Áõ°Å¸¦ ±Ã±¸ÇϹǷΠÁÖ²²¼­ ¿µ¿øÈ÷ ¼¼¿ì½Å °ÍÀÎ ÁÙÀ» ¾Ë¾Ò³ªÀÌ´Ù

119:152 Çoktan beri anladim Ögütlerini sonsuza dek verdigini.

119:153 ¡Û ³ªÀÇ °í³­À» º¸½Ã°í ³ª¸¦ °ÇÁö¼Ò¼­ ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýÀ» ÀØÁö ¾Æ´ÏÇÔÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:153 Çektigim sikintiyi gör, kurtar beni, Çünkü yasani unutmadim.

119:154 ÁÖ´Â ³ªÀÇ ¿øÇÑÀ» Æì½Ã°í ³ª¸¦ ±¸¼ÓÇÏ»ç ÁÖÀÇ ¸»¾¸´ë·Î ³ª¸¦ ¼Ò¼ºÄÉ ÇϼҼ­

119:154 Davami savun, özgür kil beni, Sözün uyarinca koru canimi.

119:155 ±¸¿øÀÌ ¾ÇÀο¡°Ô¼­ ¸Ö¾îÁüÀº ÀúÈñ°¡ ÁÖÀÇ À²·Ê¸¦ ±¸ÇÏÁö ¾Æ´ÏÇÔÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:155 Kurtulus kötülerden uzaktir, Çünkü senin kurallarina yönelmiyorlar.

119:156 ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ±àÈáÀÌ Å©¿À´Ï ÁÖÀÇ ±Ô·Ê¸¦ µû¶ó ³ª¸¦ ¼Ò¼ºÄÉ ÇϼҼ­

119:156 Çok sevecensin, ya RAB, Hükümlerin uyarinca koru canimi.

119:157 ³ª¸¦ Ç̹ÚÇÏ´Â ÀÚ¿Í ³ªÀÇ ´ëÀûÀÌ ¸¹À¸³ª ³ª´Â ÁÖÀÇ Áõ°Å¿¡¼­ ¶°³ªÁö ¾Æ´ÏÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:157 Bana zulmedenler, düsmanlarim çok, Yine de sapmadim senin ögütlerinden.

119:158 ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ÁöÅ°Áö ¾Æ´ÏÇÏ´Â ±Ë»çÇÑ ÀÚ¸¦ ³»°¡ º¸°í ½½ÆÛÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:158 Tiksinerek bakiyorum hainlere, Çünkü uymuyorlar senin sözüne.

119:159 ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýµµ »ç¶ûÇÔÀ» º¸¿É¼Ò¼­ ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽŠ´ë·Î ³ª¸¦ ¼Ò¼ºÄÉ ÇϼҼ­

119:159 Bak, ne kadar seviyorum kosullarini, Sevgin uyarinca, ya RAB, koru canimi.

119:160 ÁÖÀÇ ¸»¾¸ÀÇ °­·ÉÀº Áø¸®¿À´Ï ÁÖÀÇ ÀÇ·Î¿î ¸ðµç ±Ô·Ê°¡ ¿µ¿øÇϸ®ÀÌ´Ù

119:160 Sözlerinin temeli gerçektir, Dogru hükümlerinin tümü sonsuza dek sürecektir.

119:161 ¡Û ¹æ¹éµéÀÌ ¹«°íÈ÷ ³ª¸¦ Ç̹ÚÇÏ¿À³ª ³ªÀÇ ¸¶À½Àº ÁÖÀÇ ¸»¾¸¸¸ °æ¿ÜÇϳªÀÌ´Ù

119:161 Yok yere zulmediyor bana önderler, Oysa yüregim senin sözünle titrer.

119:162 »ç¶÷ÀÌ ¸¹Àº Å»Ãë¹°À» ¾òÀº °Íó·³ ³ª´Â ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» Áñ°Å¿öÇϳªÀÌ´Ù

119:162 Ganimet bulan biri gibi Verdigin sözlerde sevinç bulurum.

119:163 ³»°¡ °ÅÁþÀ» ¹Ì¿öÇÏ¸ç ½È¾îÇÏ°í ÁÖÀÇ ¹ýÀ» »ç¶ûÇϳªÀÌ´Ù

119:163 Tiksinir, igrenirim yalandan, Ama senin yasani severim.

119:164 ÁÖÀÇ ÀÇ·Î¿î ±Ô·Ê¸¦ ÀÎÇÏ¿© ³»°¡ ÇÏ·ç ÀÏ°ö ¹ø¾¿ ÁÖ¸¦ Âù¾çÇϳªÀÌ´Ù

119:164 Dogru hükümlerin için Seni günde yedi kez överim.

119:165 ÁÖÀÇ ¹ýÀ» »ç¶ûÇÏ´Â ÀÚ¿¡°Ô´Â Å« Æò¾ÈÀÌ ÀÖÀ¸´Ï ÀúÈñ¿¡°Ô Àå¾Ö¹°ÀÌ ¾øÀ¸¸®ÀÌ´Ù

119:165 Yasani sevenler büyük esenlik bulur, Hiçbir sey sendeletmez onlari.

119:166 ¿©È£¿Í¿© ³»°¡ ÁÖÀÇ ±¸¿øÀ» ¹Ù¶ó¸ç ÁÖÀÇ °è¸íÀ» ÇàÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

119:166 Ya RAB, kurtarisina umut baglar, Buyruklarini yerine getiririm.

119:167 ³» ½É·ÉÀÌ ÁÖÀÇ Áõ°Å¸¦ ÁöÄ×»ç¿À¸ç ³»°¡ À̸¦ Áö±ØÈ÷ »ç¶ûÇϳªÀÌ´Ù

119:167 Ögütlerine candan uyar, Onlari çok severim.

119:168 ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýµµ¿Í Áõ°Å¸¦ ÁöÄ×»ç¿À´Ï ³ªÀÇ ¸ðµç ÇàÀ§°¡ ÁÖÀÇ ¾Õ¿¡ ÀÖÀ½ÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:168 Ögütlerini, kosullarini uygularim, Çünkü bütün davranislarimi görürsün sen.

119:169 ¡Û ¿©È£¿Í¿© ³ªÀÇ ºÎ¸£Â¢À½ÀÌ ÁÖÀÇ ¾Õ¿¡ À̸£°Ô ÇϽðí ÁÖÀÇ ¸»¾¸´ë·Î ³ª¸¦ ±ú´Ý°Ô ÇϼҼ­

119:169 Feryadim sana erissin, ya RAB, Sözün uyarinca akil ver bana!

119:170 ³ªÀÇ °£±¸°¡ ÁÖÀÇ ¾Õ¿¡ ´ÞÇÏ°Ô ÇϽðí ÁÖÀÇ ¸»¾¸´ë·Î ³ª¸¦ °ÇÁö¼Ò¼­

119:170 Yalvarisim sana ulassin; Verdigin söz uyarinca kurtar beni!

119:171 ÁÖ²²¼­ À²·Ê¸¦ ³»°Ô °¡¸£Ä¡½Ã¹Ç·Î ³» ÀÔ¼úÀÌ Âù¼ÛÀ» ¹ßÇÒÁö´ÏÀÌ´Ù

119:171 Dudaklarimdan övgüler aksin, Çünkü bana kurallarini ögretiyorsun.

119:172 ÁÖÀÇ ¸ðµç °è¸íÀÌ ÀǷοì¹Ç·Î ³» Çô°¡ ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ³ë·¡ÇÒÁö´ÏÀÌ´Ù

119:172 Dilimde sözün ezgilere dönüssün, Çünkü bütün buyruklarin dogrudur.

119:173 ³»°¡ ÁÖÀÇ ¹ýµµ¸¦ ÅÃÇÏ¿´»ç¿À´Ï ÁÖÀÇ ¼ÕÀÌ Ç×»ó ³ªÀÇ µµ¿òÀÌ µÇ°Ô ÇϼҼ­

119:173 Elin bana yardima hazir olsun, Çünkü senin kosullarini seçtim ben.

119:174 ¿©È£¿Í¿© ³»°¡ ÁÖÀÇ ±¸¿øÀ» »ç¸ðÇÏ¿´»ç¿À¸ç ÁÖÀÇ ¹ýÀ» Áñ°Å¿öÇϳªÀÌ´Ù

119:174 Kurtarisini özlüyorum, ya RAB, Yasan zevk kaynagimdir.

119:175 ³» È¥À» »ì°Ô ÇϼҼ­ ±×¸®ÇϽøé ÁÖ¸¦ Âù¼ÛÇϸ®ÀÌ´Ù ÁÖÀÇ ±Ô·Ê°¡ ³ª¸¦ µ½°Ô ÇϼҼ­

119:175 Beni yasat ki, sana övgüler sunayim, Hükümlerin bana yardimci olsun.

119:176 ÀÒÀº ¾ç °°ÀÌ ³»°¡ À¯¸®ÇÏ¿À´Ï ÁÖÀÇ Á¾À» ãÀ¸¼Ò¼­ ³»°¡ ÁÖÀÇ °è¸íÀ» ÀØÁö ¾Æ´ÏÇÔÀÌ´ÏÀÌ´Ù

119:176 Kaybolmus koyun gibi avare dolasiyordum; Kulunu ara, Çünkü buyruklarini unutmadim ben.

 ½ÃÆí 120 Æí / Mezmurlar

120:1 ³»°¡ ȯ³­ Áß¿¡ ¿©È£¿Í²² ºÎ¸£Â¢¾ú´õ´Ï ³»°Ô ÀÀ´äÇϼ̵µ´Ù

120:1 Sikintiya düsünce RABbe seslendim; Yanitladi beni.

120:2 ¿©È£¿Í¿© °ÅÁþµÈ ÀÔ¼ú°ú ±Ë»çÇÑ Çô¿¡¼­ ³» »ý¸íÀ» °ÇÁö¼Ò¼­

120:2 Ya RAB, kurtar canimi yalanci dudaklardan, Aldatici dillerden! için Yerusalime çikarken söylenen ezgi.

120:3 ³Ê ±Ë»çÇÑ Çô¿© ¹«¾ùÀ¸·Î ³×°Ô ÁÖ¸ç ¹«¾ùÀ¸·Î ³×°Ô ´õÇÒ²¿

120:3 Ey aldatici dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

120:4 Àå»çÀÇ ³¯Ä«·Î¿î »ì°ú ·Îµ©³ª¹« ½¡ºÒÀ̸®·Î´Ù

120:4 Yigidin sivri oklariyla Retem çalisindan alevli korlar!

120:5 ¸Þ¼½¿¡ À¯ÇÏ¸ç °Ô´ÞÀÇ À帷 Áß¿¡ °ÅÇÏ´Â °ÍÀÌ ³»°Ô È­·Î´Ù

120:5 Vay bana, Mesekte garip kaldim sanki, Kedar çadirlari arasinda oturdum.

120:6 ³»°¡ È­ÆòÀ» ¹Ì¿öÇÏ´Â ÀÚ¿Í ÇÔ²² ¿À·¡ °ÅÇÏ¿´µµ´Ù

120:6 Fazla kaldim Baristan nefret edenler arasinda.

120:7 ³ª´Â È­ÆòÀ» ¿øÇÒÁö¶óµµ ³»°¡ ¸»ÇÒ ¶§¿¡ ÀúÈñ´Â ½Î¿ì·Á Çϴµµ´Ù

120:7 Ben baris yanlisiyim, Ama söze basladigimda, Onlar savasa kalkiyor!

 ½ÃÆí 121 Æí / Mezmurlar

121:1 ³»°¡ »êÀ» ÇâÇÏ¿© ´«À» µé¸®¶ó ³ªÀÇ µµ¿òÀÌ ¾îµð¼­ ¿Ã²¿

121:1 Gözlerimi daglara kaldiriyorum, Nereden yardim gelecek?

121:2 ³ªÀÇ µµ¿òÀÌ ÃµÁö¸¦ ÁöÀ¸½Å ¿©È£¿Í¿¡°Ô¼­·Î´Ù

121:2 Yeri gögü yaratan RABden gelecek yardim.

121:3 ¡Û ¿©È£¿Í²²¼­ ³Ê·Î ½ÇÁ·Áö ¾Ê°Ô ÇÏ½Ã¸ç ³Ê¸¦ ÁöÅ°½Ã´Â ÀÚ°¡ Á¹Áö ¾Æ´ÏÇϽø®·Î´Ù

121:3 O ayaklarinin kaymasina izin vermez, Seni koruyan uyuklamaz.

121:4 À̽º¶ó¿¤À» ÁöÅ°½Ã´Â ÀÚ´Â Á¹Áöµµ ¾Æ´ÏÇÏ°í ÁÖ¹«½ÃÁöµµ ¾Æ´ÏÇϽø®·Î´Ù

121:4 Israilin koruyucusu ne uyur ne uyuklar.

121:5 ¿©È£¿Í´Â ³Ê¸¦ ÁöÅ°½Ã´Â ÀÚ¶ó ¿©È£¿Í²²¼­ ³× ¿ìÆí¿¡¼­ ³× ±×´ÃÀÌ µÇ½Ã³ª´Ï

121:5 Senin koruyucun RABdir, O sag yaninda sana gölgedir.

121:6 ³·ÀÇ ÇØ°¡ ³Ê¸¦ »óÄ¡ ¾Æ´ÏÇÏ¸ç ¹ãÀÇ ´Þµµ ³Ê¸¦ ÇØÄ¡ ¾Æ´ÏÇϸ®·Î´Ù

121:6 Gündüz günes, Gece ay sana zarar vermez.

121:7 ¿©È£¿Í²²¼­ ³Ê¸¦ ÁöÄÑ ¸ðµç ȯ³­À» ¸éÄÉ ÇÏ½Ã¸ç ¶Ç ³× ¿µÈ¥À» ÁöÅ°½Ã¸®·Î´Ù

121:7 RAB her kötülükten seni korur, Esirger canini.

121:8 ¿©È£¿Í²²¼­ ³ÊÀÇ ÃâÀÔÀ» Áö±ÝºÎÅÍ ¿µ¿ø±îÁö ÁöÅ°½Ã¸®·Î´Ù

121:8 Simdiden sonsuza dek RAB koruyacak gidisini, gelisini.

 ½ÃÆí 122 Æí / Mezmurlar

122:1 »ç¶÷ÀÌ ³»°Ô ¸»Çϱ⸦ ¿©È£¿ÍÀÇ Áý¿¡ ¿Ã¶ó°¡ÀÚ ÇÒ ¶§¿¡ ³»°¡ ±â»µÇÏ¿´µµ´Ù

122:1 Bana: ‹‹RABbin evine gidelim›› dendikçe Sevinirim.

122:2 ¿¹·ç»ì·½¾Æ ¿ì¸® ¹ßÀÌ ³× ¼º¹® ¾È¿¡ ¼¹µµ´Ù

122:2 Ayaklarimiz senin kapilarinda, Ey Yerusalim!

122:3 ¿¹·ç»ì·½¾Æ ³Ê´Â Á¶¹ÐÇÑ ¼ºÀ¾°ú °°ÀÌ °Ç¼³µÇ¾úµµ´Ù

122:3 Bitisik nizamda kurulmus bir kenttir Yerusalim!

122:4 ÁöÆÄµé °ð ¿©È£¿ÍÀÇ ÁöÆĵéÀÌ ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§¿¡ °¨»çÇÏ·Á°í À̽º¶ó¿¤ÀÇ Àü·Ê´ë·Î ±×¸®·Î ¿Ã¶ó°¡´Âµµ´Ù

122:4 Oymaklar çikar oraya, RABbin oymaklari, Israile verilen ögüt uyarinca, RABbin adina sükretmek için.

122:5 °Å±â ÆÇ´ÜÀÇ º¸Á¸¦ µÎ¼ÌÀ¸´Ï °ð ´ÙÀ­ ÁýÀÇ º¸Á·δÙ

122:5 Çünkü orada yargi tahtlari, Davut soyunun tahtlari kurulmustur.

122:6 ¿¹·ç»ì·½À» À§ÇÏ¿© Æò¾ÈÀ» ±¸ÇÏ¶ó ¿¹·ç»ì·½À» »ç¶ûÇÏ´Â ÀÚ´Â ÇüÅëÇϸ®·Î´Ù

122:6 Esenlik dileyin Yerusalime: ‹‹Huzur bulsun seni sevenler!

122:7 ³× ¼º ¾È¿¡´Â Æò°­ÀÌ ÀÖ°í ³× ±ÃÁß¿¡´Â ÇüÅëÀÌ ÀÖÀ»Áö¾î´Ù

122:7 Surlarina esenlik, Saraylarina huzur egemen olsun!››

122:8 ³»°¡ ³» ÇüÁ¦¿Í ºØ¿ì¸¦ À§ÇÏ¿© ÀÌÁ¦ ¸»Çϸ®´Ï ³× °¡¿îµ¥ Æò°­ÀÌ ÀÖÀ»Áö¾î´Ù

122:8 Kardeslerim, dostlarim için, ‹‹Esenlik olsun sana!›› derim.

122:9 ¿©È£¿Í ¿ì¸® Çϳª´ÔÀÇ ÁýÀ» À§ÇÏ¿© ³»°¡ ³× º¹À» ±¸Çϸ®·Î´Ù

122:9 Tanrimiz RAB'bin evi için Iyilik dilerim sana.

 ½ÃÆí 123 Æí / Mezmurlar

123:1 Çϴÿ¡ °è½Å ÁÖ¿© ³»°¡ ´«À» µé¾î ÁÖ²² ÇâÇϳªÀÌ´Ù

123:1 Gözlerimi sana kaldiriyorum, Ey göklerde taht kuran!

123:2 Á¾ÀÇ ´«ÀÌ ±× »óÀüÀÇ ¼ÕÀ» ¿©Á¾ÀÇ ´«ÀÌ ±× ÁÖ¸ðÀÇ ¼ÕÀ» ¹Ù¶÷ °°ÀÌ ¿ì¸® ´«ÀÌ ¿©È£¿Í ¿ì¸® Çϳª´ÔÀ» ¹Ù¶ó¸ç ¿ì¸®¸¦ ±àÈáÈ÷ ¿©±â½Ã±â¸¦ ±â´Ù¸®³ªÀÌ´Ù

123:2 Nasil kullarin gözleri efendilerinin, Hizmetçinin gözleri haniminin eline bakarsa, Bizim gözlerimiz de RAB Tanrimiza öyle bakar, O bize aciyincaya dek.

123:3 ¿©È£¿Í¿© ¿ì¸®¸¦ ±àÈáÈ÷ ¿©±â½Ã°í ±àÈáÈ÷ ¿©±â¼Ò¼­ ½ÉÇÑ ¸ê½Ã°¡ ¿ì¸®¿¡°Ô ³ÑÄ¡³ªÀÌ´Ù

123:3 Aci bize, ya RAB, aci; Gördügümüz hakaret yeter de artar.

123:4 Æò¾ÈÇÑ ÀÚÀÇ Á¶¼Ò¿Í ±³¸¸ÇÑ ÀÚÀÇ ¸ê½Ã°¡ ¿ì¸® ½É·É¿¡ ³ÑÄ¡³ªÀÌ´Ù

123:4 Rahat yasayanlarin alaylari, Küstahlarin hakareti Canimiza yetti.

 ½ÃÆí 124 Æí / Mezmurlar

124:1 À̽º¶ó¿¤Àº ÀÌÁ¦ ¸»Çϱ⸦ ¿©È£¿Í²²¼­ ¿ì¸® Æí¿¡ °è½ÃÁö ¾Æ´ÏÇϽðí

124:1 RAB bizden yana olmasaydi, Desin simdi Israil:

124:2 »ç¶÷µéÀÌ ¿ì¸®¸¦ Ä¡·¯ ÀϾ ¶§¿¡ ¿©È£¿Í²²¼­ ¿ì¸® Æí¿¡ °è½ÃÁö ¾Æ´ÏÇϼ̴õ¸é

124:2 RAB bizden yana olmasaydi, Insanlar bize saldirdiginda,

124:3 ±× ¶§¿¡ ÀúÈñÀÇ ³ë°¡ ¿ì¸®¸¦ ´ëÇÏ¿© ¸Í·ÄÇÏ¿© ¿ì¸®¸¦ »êä·Î »ïÄ×À» °ÍÀ̸ç

124:3 Diri diri yutarlardi bizi, Öfkeleri bize karsi alevlenince.

124:4 ±× ¶§¿¡ ¹°ÀÌ ¿ì¸®¸¦ ¾ö¸ôÇÏ¸ç ½Ã³»°¡ ¿ì¸® ¿µÈ¥À» Àá°¬À» °ÍÀ̸ç

124:4 Sular silip süpürürdü bizleri, Seller geçerdi üzerimizden.

124:5 ±× ¶§¿¡ ³ÑÄ¡´Â ¹°ÀÌ ¿ì¸® ¿µÈ¥À» Àá°¬À» °ÍÀ̶ó ÇÒ °ÍÀ̷δÙ

124:5 Kabaran sular Asardi basimizdan.

124:6 ¿ì¸®¸¦ ÀúÈñ ÀÌ¿¡ ÁÖ¾î ¾ÃÈ÷Áö ¾Ê°Ô ÇϽŠ¿©È£¿Í¸¦ Âù¼ÛÇÒÁö·Î´Ù

124:6 Övgüler olsun Bizi onlarin agzina yem etmeyen RABbe!

124:7 ¿ì¸® È¥ÀÌ »õ°¡ »ç³É±ºÀÇ ¿Ã¹«¿¡¼­ ¹þ¾î³² °°ÀÌ µÇ¾ú³ª´Ï ¿Ã¹«°¡ ²÷¾îÁö¹Ç·Î ¿ì¸®°¡ ¹þ¾î³µµµ´Ù

124:7 Bir kus gibi Kurtuldu canimiz avcinin tuzagindan, Kirildi tuzak, kurtulduk.

124:8 ¿ì¸®ÀÇ µµ¿òÀº õÁö¸¦ ÁöÀ¸½Å ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§¿¡ ÀÖµµ´Ù

124:8 Yeri gögü yaratan RAB'bin adi yardimcimizdir.

 ½ÃÆí 125 Æí / Mezmurlar

125:1 ¿©È£¿Í¸¦ ÀÇ·ÚÇÏ´Â ÀÚ´Â ½Ã¿Â »êÀÌ ¿äµ¿Ä¡ ¾Æ´ÏÇÏ°í ¿µ¿øÈ÷ ÀÖÀ½ °°µµ´Ù

125:1 RABbe güvenenler Siyon Dagina benzer, Sarsilmaz, sonsuza dek durur.

125:2 »êµéÀÌ ¿¹·ç»ì·½À» µÎ¸§°ú °°ÀÌ ¿©È£¿Í²²¼­ ±× ¹é¼ºÀ» Áö±ÝºÎÅÍ ¿µ¿ø±îÁö µÎ¸£½Ã¸®·Î´Ù

125:2 Daglar Yerusalimi nasil kusatmissa, RAB de halkini öyle kusatmistir, Simdiden sonsuza dek.

125:3 ¾ÇÀÎÀÇ ±Ç¼¼°¡ ÀÇÀÎÀÇ ¾÷¿¡ ¹ÌÄ¡Áö ¸øÇϸ®´Ï ÀÌ´Â ÀÇÀÎÀ¸·Î Á˾ǿ¡ ¼ÕÀ» ´ëÁö ¾Ê°Ô ÇÔÀ̷δÙ

125:3 Kalmayacak kötülerin asasi, Dogrularin payina düsen toprakta, Yoksa dogrular haksizliga el uzatabilir.

125:4 ¿©È£¿Í¿© ¼±Àο¡°Ô¿Í ¸¶À½ÀÌ Á¤Á÷ÇÑ ÀÚ¿¡°Ô ¼±À» ÇàÇϼҼ­

125:4 Iyilik et, ya RAB, Iyilere, yüregi temiz olanlara.

125:5 ÀÚ±âÀÇ ±ÁÀº ±æ·Î Ä¡¿ìÄ¡´Â ÀÚ¸¦ ¿©È£¿Í²²¼­ Á˾ÇÀ» Áþ´Â ÀÚ¿Í ÇÔ²² ´Ù´Ï°Ô ÇϽø®·Î´Ù À̽º¶ó¿¤¿¡°Ô´Â Æò°­ÀÌ ÀÖÀ»Áö¾î´Ù

125:5 Ama kendi halkindan egri yollara sapanlari, RAB kötü uluslarla birlikte kovacak. Israil'e esenlik olsun!

 ½ÃÆí 126 Æí / Mezmurlar

126:1 ¿©È£¿Í²²¼­ ½Ã¿ÂÀÇ Æ÷·Î¸¦ µ¹¸®½Ç ¶§¿¡ ¿ì¸®°¡ ²Þ²Ù´Â °Í °°¾Òµµ´Ù

126:1 RAB sürgünleri Siyona geri getirince, Rüya gibi geldi bize. Siyonu eski gönencine kavusturunca››.

126:2 ±× ¶§¿¡ ¿ì¸® ÀÔ¿¡´Â ¿ôÀ½ÀÌ °¡µæÇÏ°í ¿ì¸® Çô¿¡´Â Âù¾çÀÌ Ã¡¾úµµ´Ù ¿­¹æ Áß¿¡¼­ ¸»Çϱ⸦ ¿©È£¿Í²²¼­ ÀúÈñ¸¦ À§ÇÏ¿© ´ë»ç¸¦ ÇàÇϼ̴٠ÇÏ¿´µµ´Ù

126:2 Agzimiz gülüslerle, Dilimiz sevinç çigliklariyla doldu. ‹‹RAB onlar için büyük isler yapti›› Diye konusuldu uluslar arasinda.

126:3 ¿©È£¿Í²²¼­ ¿ì¸®¸¦ À§ÇÏ¿© ´ë»ç¸¦ ÇàÇϼÌÀ¸´Ï ¿ì¸®´Â ±â»Úµµ´Ù

126:3 RAB bizim için büyük isler yapti, Sevinç doldu içimiz.

126:4 ¿©È£¿Í¿© ¿ì¸®ÀÇ Æ÷·Î¸¦ ³²¹æ ½Ã³»µé °°ÀÌ µ¹¸®¼Ò¼­

126:4 Ya RAB, eski gönencimize kavustur bizi, Negevde suya kavusan vadiler gibi.

126:5 ´«¹°À» È긮¸ç ¾¾¸¦ »Ñ¸®´Â ÀÚ´Â ±â»ÝÀ¸·Î °ÅµÎ¸®·Î´Ù

126:5 Gözyaslari içinde ekenler, Sevinç çigliklariyla biçecek;

126:6 ¿ï¸ç ¾¾¸¦ »Ñ¸®·¯ ³ª°¡´Â ÀÚ´Â Á¤³ç ±â»ÝÀ¸·Î ±× ´ÜÀ» °¡Áö°í µ¹¾Æ¿À¸®·Î´Ù

126:6 Aglayarak tohum çuvalini tasiyip dolasan, Sevinç çigliklari atarak demetlerle dönecek.

 ½ÃÆí 127 Æí / Mezmurlar

127:1 ¿©È£¿Í²²¼­ ÁýÀ» ¼¼¿ìÁö ¾Æ´ÏÇÏ½Ã¸é ¼¼¿ì´Â ÀÚÀÇ ¼ö°í°¡ ÇêµÇ¸ç ¿©È£¿Í²²¼­ ¼ºÀ» ÁöÅ°Áö ¾Æ´ÏÇϽøé Æļý±ºÀÇ °æ¼ºÇÔÀÌ Çã»ç·Î´Ù

127:1 Evi RAB yapmazsa, Yapicilar bosuna didinir. Kenti RAB korumazsa, Bekçi bosuna bekler.

127:2 ³ÊÈñ°¡ ÀÏÂî±â ÀϾ°í ´Ê°Ô ´©¿ì¸ç ¼ö°íÀÇ ¶±À» ¸ÔÀ½ÀÌ ÇêµÇµµ´Ù ±×·¯¹Ç·Î ¿©È£¿Í²²¼­ ±× »ç¶ûÇϽô ÀÚ¿¡°Ô´Â ÀáÀ» Áֽôµµ´Ù

127:2 Bosuna erken kalkip Geç yatiyorsunuz. Ey zahmetle kazanilan ekmegi yiyenler, RAB sevdiklerinin rahat uyumasini saglar.

127:3 ÀÚ½ÄÀº ¿©È£¿ÍÀÇ ÁֽŠ±â¾÷ÀÌ¿ä ÅÂÀÇ ¿­¸Å´Â ±×ÀÇ »ó±ÞÀ̷δÙ

127:3 Çocuklar RABbin verdigi bir armagandir, Rahmin ürünü bir ödüldür.

127:4 ÀþÀº ÀÚÀÇ ÀÚ½ÄÀº Àå»çÀÇ ¼öÁßÀÇ È­»ì °°À¸´Ï

127:4 Yigidin elinde nasilsa oklar, Öyledir gençlikte dogan çocuklar.

127:5 ÀÌ°ÍÀÌ ±× ÀüÅë¿¡ °¡µæÇÑ ÀÚ´Â º¹µÇµµ´Ù ÀúÈñ°¡ ¼º¹®¿¡¼­ ±× ¿ø¼ö¿Í ¸»ÇÒ ¶§¿¡ ¼öÄ¡¸¦ ´çÄ¡ ¾Æ´ÏÇϸ®·Î´Ù

127:5 Ne mutlu ok kilifi onlarla dolu insana! Kent kapisinda hasimlariyla tartisirken Utanç duymayacaklar. kapisinda yapilirdi.

 ½ÃÆí 128 Æí / Mezmurlar

128:1 ¿©È£¿Í¸¦ °æ¿ÜÇÏ¸ç ±× µµ¿¡ ÇàÇÏ´Â ÀÚ¸¶´Ù º¹ÀÌ ÀÖµµ´Ù

128:1 Ne mutlu RABden korkana, Onun yolunda yürüyene!

128:2 ³×°¡ ³× ¼ÕÀÌ ¼ö°íÇÑ ´ë·Î ¸ÔÀ» °ÍÀ̶ó ³×°¡ º¹µÇ°í ÇüÅëÇϸ®·Î´Ù

128:2 Emeginin ürününü yiyeceksin, Mutlu ve basarili olacaksin.

128:3 ³× Áý ³»½Ç¿¡ ÀÖ´Â ³× ¾Æ³»´Â °á½ÇÇÑ Æ÷µµ³ª¹« °°À¸¸ç ³× »ó¿¡ µÑ¸° ÀÚ½ÄÀº ¾î¸° °¨¶÷³ª¹« °°À¸¸®·Î´Ù

128:3 Esin evinde verimli bir asma gibi olacak; Çocuklarin zeytin filizleri gibi sofranin çevresinde.

128:4 ¿©È£¿Í¸¦ °æ¿ÜÇÏ´Â ÀÚ´Â ÀÌ°°ÀÌ º¹À» ¾òÀ¸¸®·Î´Ù

128:4 Iste RABden korkan kisi Böyle kutsanacak.

128:5 ¿©È£¿Í²²¼­ ½Ã¿Â¿¡¼­ ³×°Ô º¹À» ÁÖ½ÇÁö¾î´Ù ³Ê´Â Æò»ý¿¡ ¿¹·ç»ì·½ÀÇ º¹À» º¸¸ç

128:5 RAB seni Siyondan kutsasin! Yerusalimin gönencini göresin, Bütün yasamin boyunca!

128:6 ³× ÀÚ½ÄÀÇ ÀÚ½ÄÀ» º¼Áö¾î´Ù À̽º¶ó¿¤¿¡°Ô Æò°­ÀÌ ÀÖÀ»Áö·Î´Ù

128:6 Çocuklarinin çocuklarini göresin! Israil'e esenlik olsun!

 ½ÃÆí 129 Æí / Mezmurlar

129:1 À̽º¶ó¿¤Àº ÀÌÁ¦ ¸»Çϱ⸦ ÀúÈñ°¡ ³ªÀÇ ¼Ò½ÃºÎÅÍ ¿©·¯ ¹ø ³ª¸¦ ±«·Ó°Ô ÇÏ¿´µµ´Ù

129:1 Gençligimden beri bana sik sik saldirdilar; Simdi söylesin Israil:

129:2 ÀúÈñ°¡ ³ªÀÇ ¼Ò½ÃºÎÅÍ ¿©·¯ ¹ø ³ª¸¦ ±«·Ó°Ô ÇÏ¿´À¸³ª ³ª¸¦ À̱âÁö ¸øÇÏ¿´µµ´Ù

129:2 ‹‹Gençligimden beri bana sik sik saldirdilar, Ama yenemediler beni.

129:3 ¹ç °¡´Â ÀÚ°¡ ³» µî¿¡ °¥¾Æ ±× °í¶ûÀ» ±æ°Ô Áö¾úµµ´Ù

129:3 Çiftçiler saban sürdüler sirtimda, Upuzun iz biraktilar.››

129:4 ¿©È£¿Í²²¼­´Â ÀǷοì»ç ¾ÇÀÎÀÇ ÁÙÀ» ²÷À¸¼Ìµµ´Ù

129:4 Ama RAB adildir, Kesti kötülerin baglarini.

129:5 ¹«¸© ½Ã¿ÂÀ» ¹Ì¿öÇÏ´Â ÀÚ´Â ¼öÄ¡¸¦ ´çÇÏ¿© ¹°·¯°¥Áö¾î´Ù

129:5 Siyondan nefret eden herkes Utanç içinde geri çekilsin.

129:6 ÀúÈñ´Â ÁöºØÀÇ Ç®°ú °°À»Áö¾î´Ù ±×°ÍÀº ÀÚ¶ó±â Àü¿¡ ¸¶¸£´Â °ÍÀ̶ó

129:6 Damlardaki ota, Büyümeden kuruyan ota dönsünler.

129:7 ÀÌ·± °ÍÀº º£´Â ÀÚÀÇ ÁÜ°ú ¹­´Â ÀÚÀÇ Ç°¿¡ Â÷Áö ¾Æ´ÏÇϳª´Ï

129:7 Orakçi avucunu, Demetçi kucagini dolduramaz onunla.

129:8 Áö³ª°¡´Â ÀÚµµ ¿©È£¿ÍÀÇ º¹ÀÌ ³ÊÈñ¿¡°Ô ÀÖÀ»Áö¾î´Ù Çϰųª ¿ì¸®°¡ ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À¸·Î ³ÊÈñ¿¡°Ô ÃູÇÑ´Ù ÇÏÁö ¾Æ´ÏÇÏ´À´Ï¶ó

129:8 Yoldan geçenler de, ‹‹RAB sizi kutsasin, RAB'bin adiyla sizi kutsariz›› demezler.

 ½ÃÆí 130 Æí / Mezmurlar

130:1 ¿©È£¿Í¿© ³»°¡ ±íÀº µ¥¼­ ÁÖ²² ºÎ¸£Â¢¾ú³ªÀÌ´Ù

130:1 Derinliklerden sana sesleniyorum, ya RAB,

130:2 ÁÖ¿© ³» ¼Ò¸®¸¦ µéÀ¸½Ã¸ç ³ªÀÇ °£±¸ÇÏ´Â ¼Ò¸®¿¡ ±Í¸¦ ±â¿ïÀ̼Ҽ­

130:2 Sesimi isit, ya Rab, Yalvarisima iyi kulak ver!

130:3 ¿©È£¿Í¿© ÁÖ²²¼­ Á˾ÇÀ» °¨ÂûÇϽÇÁø´ë ÁÖ¿© ´©°¡ ¼­¸®À̱î

130:3 Ya RAB, sen suçlarin hesabini tutsan, Kim ayakta kalabilir, ya Rab?

130:4 ±×·¯³ª »çÀ¯ÇϽÉÀÌ ÁÖ²² ÀÖÀ½Àº ÁÖ¸¦ °æ¿ÜÄÉ ÇϽÉÀÌ´ÏÀÌ´Ù

130:4 Ama sen bagislayicisin, Öyle ki senden korkulsun.

130:5 ³ª °ð ³» ¿µÈ¥ÀÌ ¿©È£¿Í¸¦ ±â´Ù¸®¸ç ³»°¡ ±× ¸»¾¸À» ¹Ù¶ó´Âµµ´Ù

130:5 RABbi gözlüyorum, Canim RABbi gözlüyor, Umut bagliyorum Onun sözüne.

130:6 Æļý±ºÀÌ ¾ÆħÀ» ±â´Ù¸²º¸´Ù ³» ¿µÈ¥ÀÌ ÁÖ¸¦ ´õ ±â´Ù¸®³ª´Ï ÂüÀ¸·Î Æļý±ºÀÇ ¾ÆħÀ» ±â´Ù¸²º¸´Ù ´õÇϵµ´Ù

130:6 Sabahi gözleyenlerden, Evet, sabahi gözleyenlerden daha çok, Canim Rabbi gözlüyor.

130:7 À̽º¶ó¿¤¾Æ ¿©È£¿Í¸¦ ¹Ù¶öÁö¾î´Ù ¿©È£¿Í²²´Â ÀÎÀÚÇϽɰú dz¼ºÇÑ ±¸¼ÓÀÌ ÀÖÀ½À̶ó

130:7 Ey Israil, RABbe umut bagla! Çünkü RABde sevgi, Tam kurtulus vardir.

130:8 Àú°¡ À̽º¶ó¿¤À» ±× ¸ðµç Á˾ǿ¡¼­ ±¸¼ÓÇϽø®·Î´Ù

130:8 Israil'i bütün suçlarindan Fidyeyle O kurtaracaktir.

 ½ÃÆí 131 Æí / Mezmurlar

131:1 ¿©È£¿Í¿© ³» ¸¶À½ÀÌ ±³¸¸Ä¡ ¾Æ´ÏÇÏ°í ³» ´«ÀÌ ³ôÁö ¾Æ´ÏÇÏ¿À¸ç ³»°¡ Å« ÀÏ°ú ¹ÌÄ¡Áö ¸øÇÒ ±âÀÌÇÑ ÀÏÀ» Èû¾²Áö ¾Æ´ÏÇϳªÀÌ´Ù

131:1 Ya RAB, yüregimde gurur yok, Gözüm yükseklerde degil. Büyük islerle, Kendimi asan harika islerle ugrasmiyorum.

131:2 ½Ç·Î ³»°¡ ³» ½É·ÉÀ¸·Î °í¿äÇÏ°í Æò¿ÂÄÉ Çϱ⸦ Á¥ ¶¾ ¾ÆÀÌ°¡ ±× ¾î¹Ì Ç°¿¡ ÀÖÀ½ °°°Ô ÇÏ¿´³ª´Ï ³» Áß½ÉÀÌ Á¥ ¶¾ ¾ÆÀÌ¿Í °°µµ´Ù

131:2 Tersine, ana kucaginda sütten kesilmis çocuk gibi, Kendimi yatistirip huzur buldum, Sütten kesilmis çocuga döndüm.

131:3 À̽º¶ó¿¤¾Æ Áö±ÝºÎÅÍ ¿µ¿ø±îÁö ¿©È£¿Í¸¦ ¹Ù¶öÁö¾î´Ù

131:3 Ey Israil, RAB'be umut bagla Simdiden sonsuza dek!

 ½ÃÆí 132 Æí / Mezmurlar

132:1 ¿©È£¿Í¿© ´ÙÀ­À» À§ÇÏ¿© ±×ÀÇ ¸ðµç ±Ù½ÉÇÑ °ÍÀ» ±â¾ïÇϼҼ­

132:2 Àú°¡ ¿©È£¿Í²² ¸Í¼¼ÇÏ¸ç ¾ß°öÀÇ Àü´ÉÀÚ¿¡°Ô ¼­¿øÇϱ⸦

132:1 Ya RAB, Davutun hatiri için, Çektigi bütün zorluklari, Sana nasil ant içtigini, Yakupun güçlü Tanrisina adak adadigini animsa:

132:3 ³»°¡ ½Ç·Î ³ªÀÇ °ÅÇÏ´Â À帷¿¡ µé¾î°¡Áö ¾Æ´ÏÇÏ¸ç ³» ħ»ó¿¡ ¿À¸£Áö ¾Æ´ÏÇϸç

132:3 ‹‹Evime gitmeyecegim, Yatagima uzanmayacagim,

132:4 ³» ´«À¸·Î Àáµé°Ô ¾Æ´ÏÇÏ¸ç ³» ´«²¨Ç®·Î Á¹°Ô ¾Æ´ÏÇϱ⸦

132:4 Gözlerime uyku girmeyecek, Göz kapaklarim kapanmayacak,

132:5 ¿©È£¿ÍÀÇ Ã³¼Ò °ð ¾ß°öÀÇ Àü´ÉÀÚÀÇ ¼º¸·À» ¹ß°ßÇϱâ±îÁö Çϸ®¶ó ÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

132:5 RABbe bir yer, Yakupun güçlü Tanrisina bir konut buluncaya dek.››

132:6 ¿ì¸®°¡ ±×°ÍÀÌ ¿¡ºê¶ó´Ù¿¡ ÀÖ´Ù ÇÔÀ» µé¾ú´õ´Ï ³ª¹« ¹ç¿¡¼­ ã¾Òµµ´Ù

132:6 Antlasma Sandiginin Efratada oldugunu duyduk, Onu Yaar kirlarinda bulduk.

132:7 ¿ì¸®°¡ ±×ÀÇ ¼º¸·¿¡ µé¾î°¡¼­ ±× ¹ßµî»ó ¾Õ¿¡¼­ °æ¹èÇϸ®·Î´Ù

132:7 ‹‹RABbin konutuna gidelim, Ayaginin taburesi önünde tapinalim›› dedik.

132:8 ¿©È£¿Í¿© ÀϾ»ç ÁÖÀÇ ±Ç´ÉÀÇ ±Ë¿Í ÇÔ²² Æò¾ÈÇÑ °÷À¸·Î µé¾î°¡¼Ò¼­

132:8 Çik, ya RAB, yasayacagin yere, Gücünü simgeleyen sandikla birlikte.

132:9 ÁÖÀÇ Á¦»çÀåµéÀº ÀǸ¦ ÀÔ°í ÁÖÀÇ ¼ºµµµéÀº Áñ°ÅÀÌ ¿ÜÄ¥Áö¾î´Ù

132:9 Kâhinlerin dogrulugu kusansin, Sadik kullarin sevinç çigliklari atsin.

132:10 ÁÖÀÇ Á¾ ´ÙÀ­À» À§ÇÏ¿© ÁÖÀÇ ±â¸§ ¹ÞÀº ÀÚÀÇ ¾ó±¼À» ¹°¸®Ä¡Áö ¸¶¿É¼Ò¼­

132:10 Kulun Davutun hatiri için, Meshettigin krala yüz çevirme.

132:11 ¿©È£¿Í²²¼­ ´ÙÀ­¿¡°Ô ¼º½ÇÈ÷ ¸Í¼¼ÇϼÌÀ¸´Ï º¯Ä¡ ¾Æ´ÏÇϽÇÁö¶ó À̸£½Ã±â¸¦ ³× ¸öÀÇ ¼Ò»ýÀ» ³× À§¿¡ µÑÁö¶ó

132:11 RAB Davuta kesin ant içti, Andindan dönmez: ‹‹Senin soyundan birini tahtina oturtacagim.

132:12 ³× ÀÚ¼ÕÀÌ ³» ¾ð¾à°ú ÀúÈñ¿¡°Ô ±³ÈÆÇÏ´Â ³» Áõ°Å¸¦ ÁöųÁø´ë ÀúÈñ Èļյµ ¿µ¿øÈ÷ ³× À§¿¡ ¾ÉÀ¸¸®¶ó Çϼ̵µ´Ù

132:12 Eger ogullarin antlasmama, Verecegim ögütlere uyarlarsa, Onlarin ogullari da sonsuza dek Senin tahtina oturacak.››

132:13 ¿©È£¿Í²²¼­ ½Ã¿ÂÀ» ÅÃÇϽðí Àڱ⠰Åó¸¦ »ï°íÀÚ ÇÏ¿© À̸£½Ã±â¸¦

132:13 Çünkü RAB Siyonu seçti, Onu konut edinmek istedi.

132:14 ÀÌ´Â ³ªÀÇ ¿µ¿øÈ÷ ½¯ °÷ÀÌ¶ó ³»°¡ ¿©±â °ÅÇÒ °ÍÀº À̸¦ ¿øÇÏ¿´À½À̷δÙ

132:14 ‹‹Sonsuza dek yasayacagim yer budur›› dedi, ‹‹Burada oturacagim, çünkü bunu kendim istedim.

132:15 ³»°¡ ÀÌ ¼ºÀÇ ½Ä·áÇ°¿¡ dzÁ·È÷ º¹À» ÁÖ°í ¾ç½ÄÀ¸·Î ±× ºó¹ÎÀ» ¸¸Á·ÄÉ Çϸ®·Î´Ù

132:15 Çok bereketli kilacagim erzagini, Yiyecekle doyuracagim yoksullarini.

132:16 ³»°¡ ±× Á¦»çÀåµé¿¡°Ô ±¸¿øÀ¸·Î ÀÔÈ÷¸®´Ï ±× ¼ºµµµéÀº Áñ°Å¿òÀ¸·Î ¿ÜÄ¡¸®·Î´Ù

132:16 Kurtulusla donatacagim kâhinlerini; Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadik kullari.

132:17 ³»°¡ °Å±â¼­ ´ÙÀ­¿¡°Ô »ÔÀÌ ³ª°Ô ÇÒ °ÍÀÌ¶ó ³»°¡ ³» ±â¸§ ºÎÀº ÀÚ¸¦ À§ÇÏ¿© µîÀ» ¿¹ºñÇÏ¿´µµ´Ù

132:17 Burada Davut soyundan güçlü bir kral çikaracagim, Meshettigim kralin soyunu Isik olarak sürdürecegim.

132:18 ³»°¡ ÀúÀÇ ¿ø¼ö¿¡°Ô´Â ¼öÄ¡·Î ÀÔÈ÷°í Àú¿¡°Ô´Â ¸é·ù°üÀÌ ºû³ª°Ô Çϸ®¶ó Çϼ̵µ´Ù

132:18 Düsmanlarini utanca bürüyecegim, Ama onun basindaki taç parildayacak.››

 ½ÃÆí 133 Æí / Mezmurlar

133:1 ÇüÁ¦°¡ ¿¬ÇÕÇÏ¿© µ¿°ÅÇÔÀÌ ¾îÂî ±×¸® ¼±ÇÏ°í ¾Æ¸§´Ù¿î°í

133:1 Ne iyi, ne güzeldir, Birlik içinde kardesçe yasamak!

133:2 ¸Ó¸®¿¡ ÀÖ´Â º¸¹è·Î¿î ±â¸§ÀÌ ¼ö¿° °ð ¾Æ·ÐÀÇ ¼ö¿°¿¡ Èê·¯¼­ ±× ¿Ê±ê±îÁö ³»¸² °°°í

133:2 Basa sürülen degerli yag gibi, Sakaldan, Harunun sakalindan Kaftaninin yakasina dek inen yag gibi.

133:3 Çæ¸óÀÇ À̽½ÀÌ ½Ã¿ÂÀÇ »êµé¿¡ ³»¸² °°µµ´Ù °Å±â¼­ ¿©È£¿Í²²¼­ º¹À» ¸íÇϼ̳ª´Ï °ð ¿µ»ýÀ̷δÙ

133:3 Hermon Dagi'na yagan çiy Siyon daglarina yagiyor sanki. Çünkü RAB orada bereketi, Sonsuz yasami buyurdu.

 ½ÃÆí 134 Æí / Mezmurlar

134:1 ¹ã¿¡ ¿©È£¿ÍÀÇ Áý¿¡ ¼¹´Â ¿©È£¿ÍÀÇ ¸ðµç Á¾µé¾Æ ¿©È£¿Í¸¦ ¼ÛÃàÇ϶ó

134:1 Ey sizler, RABbin bütün kullari, RABbin Tapinaginda gece hizmet edenler, Ona övgüler sunun!

134:2 ¼º¼Ò¸¦ ÇâÇÏ¿© ³ÊÈñ ¼ÕÀ» µé°í ¿©È£¿Í¸¦ ¼ÛÃàÇ϶ó

134:2 Ellerinizi kutsal yere dogru kaldirip RABbe övgüler sunun!

134:3 õÁö¸¦ ÁöÀ¸½Å ¿©È£¿Í²²¼­ ½Ã¿Â¿¡¼­ ³×°Ô º¹À» ÁÖ½ÇÁö¾î´Ù

134:3 Yeri gögü yaratan RAB kutsasin sizi Siyon'dan.

 ½ÃÆí 135 Æí / Mezmurlar

135:1 ÇÒ·¼·ç¾ß ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À» Âù¼ÛÇÏ¶ó ¿©È£¿ÍÀÇ Á¾µé¾Æ Âù¼ÛÇ϶ó

135:2 ¿©È£¿ÍÀÇ Áý ¿ì¸® Çϳª´ÔÀÇ ÀüÁ¤¿¡ ¼¹´Â ³ÊÈñ¿©

135:1 RABbe övgüler sunun! RABbin adina övgüler sunun, Ey RABbin kullari! Ey sizler, RABbin Tapinaginda, Tanrimizin Tapinaginin avlularinda hizmet edenler, Övgüler sunun!

135:3 ¿©È£¿Í¸¦ Âù¼ÛÇÏ¶ó ¿©È£¿Í´Â ¼±ÇÏ½Ã¸ç ±× À̸§ÀÌ ¾Æ¸§´Ù¿ì´Ï ±× À̸§À» Âù¾çÇ϶ó

135:3 RABbe övgüler sunun, Çünkü RAB iyidir. Adini ilahilerle övün, Çünkü hostur bu.

135:4 ¿©È£¿Í²²¼­ Àڱ⸦ À§ÇÏ¿© ¾ß°ö °ð À̽º¶ó¿¤À» ÀÚ±âÀÇ Æ¯º°ÇÑ ¼ÒÀ¯·Î ÅÃÇϼÌÀ½À̷δÙ

135:4 RAB kendine Yakup soyunu, Öz halki olarak Israili seçti.

135:5 ³»°¡ ¾Ë°Å´Ï¿Í ¿©È£¿Í²²¼­´Â ±¤´ëÇÏ½Ã¸ç ¿ì¸® ÁÖ´Â ¸ðµç ½Åº¸´Ù ³ôÀ¸½Ãµµ´Ù

135:5 Biliyorum, RAB büyüktür, Rabbimiz bütün ilahlardan üstündür.

135:6 ¿©È£¿Í²²¼­ ¹«¸© ±â»µÇϽô ÀÏÀ» õÁö¿Í ¹Ù´Ù¿Í ¸ðµç ±íÀº µ¥¼­ ´Ù ÇàÇϼ̵µ´Ù

135:6 RAB ne isterse yapar, Göklerde, yeryüzünde, Denizlerde, bütün derinliklerde.

135:7 ¾È°³¸¦ ¶¥³¡¿¡¼­ ÀÏÀ¸Å°½Ã¸ç ºñ¸¦ À§ÇÏ¿© ¹ø°³¸¦ ¸¸µå½Ã¸ç ¹Ù¶÷À» ±× °÷°£¿¡¼­ ³»½Ã´Âµµ´Ù

135:7 Yeryüzünün dört bucagindan bulutlar yükseltir, Yagmur için simsek çaktirir, Ambarlarindan rüzgar estirir.

135:8 Àú°¡ ¾Ö±ÁÀÇ Ã³À½ ³­ ÀÚ¸¦ »ç¶÷ºÎÅÍ Áü½Â±îÁö Ä¡¼Ìµµ´Ù

135:8 Insanlardan hayvanlara dek Misirda ilk doganlari öldürdü.

135:9 ¾Ö±ÁÀÌ¿© ¿©È£¿Í²²¼­ ³ÊÀÇ Áß¿¡ ¡Á¶¿Í ±â»ç¸¦ º¸³»»ç ¹Ù·Î¿Í ±× ¸ðµç ½Åº¹¿¡°Ô ÀÓÇÏ°Ô Çϼ̵µ´Ù

135:9 Ey Misir, senin orta yerinde, Firavunla bütün görevlilerine Belirtiler, sasilasi isler gösterdi.

135:10 Àú°¡ ¸¹Àº ³ª¶ó¸¦ Ä¡½Ã°í °­ÇÑ ¿ÕµéÀ» Á×À̼̳ª´Ï

135:10 Birçok ulusu bozguna ugratti, Güçlü krallari öldürdü:

135:11 °ð ¾Æ¸ð¸®ÀÎÀÇ ¿Õ ½ÃÈ¥°ú ¹Ù»ê ¿Õ ¿Á°ú °¡³ª¾ÈÀÇ ¸ðµç ±¹¿ÕÀ̷δÙ

135:11 Amorlu kral Sihonu, Basan Krali Ogu, Bütün Kenan krallarini.

135:12 ÀúÈñÀÇ ¶¥À» ±â¾÷À¸·Î ÁÖ½ÃµÇ Àڱ⠹鼺 À̽º¶ó¿¤¿¡°Ô ±â¾÷À¸·Î Á̵ּµ´Ù

135:12 Topraklarini mülk, Evet, mülk olarak halki Israile verdi.

135:13 ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ À̸§ÀÌ ¿µ¿øÇϽôÏÀÌ´Ù ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ±â³äÀÌ ´ë´ë¿¡ À̸£¸®ÀÌ´Ù

135:13 Ya RAB, adin sonsuza dek sürecek, Bütün kusaklar seni anacak.

135:14 ¿©È£¿Í²²¼­ Àڱ⠹鼺À» ÆÇ´ÜÇÏ½Ã¸ç ±× Á¾µéÀ» ±àÈáÈ÷ ¿©±â½Ã¸®·Î´Ù

135:14 RAB halkini hakli çikarir, Kullarina acir.

135:15 ¿­¹æÀÇ ¿ì»óÀº Àº±ÝÀÌ¿ä »ç¶÷ÀÇ ¼ö°ø¹°À̶ó

135:15 Uluslarin putlari altin ve gümüsten yapilmis, Insan elinin eseridir.

135:16 ÀÔÀÌ À־ ¸»ÇÏÁö ¸øÇÏ¸ç ´«ÀÌ À־ º¸Áö ¸øÇϸç

135:16 Agizlari var, konusmazlar, Gözleri var, görmezler,

135:17 ±Í°¡ À־ µèÁö ¸øÇÏ¸ç ±× ÀÔ¿¡´Â ¾Æ¹« ±â½Äµµ ¾ø³ª´Ï

135:17 Kulaklari var, duymazlar, Soluk alip vermezler.

135:18 ±×°ÍÀ» ¸¸µç ÀÚ¿Í ±×°ÍÀ» ÀÇÁöÇÏ´Â ÀÚ°¡ ´Ù ±×°Í°ú °°À¸¸®·Î´Ù

135:18 Onlari yapan, onlara güvenen herkes Onlar gibi olacak!

135:19 À̽º¶ó¿¤ Á·¼Ó¾Æ ¿©È£¿Í¸¦ ¼ÛÃàÇ϶ó ¾Æ·ÐÀÇ Á·¼Ó¾Æ ¿©È£¿Í¸¦ ¼ÛÃàÇ϶ó

135:19 Ey Israil halki, RABbe övgüler sun! Ey Harun soyu, RABbe övgüler sun!

135:20 ·¹À§ Á·¼Ó¾Æ ¿©È£¿Í¸¦ ¼ÛÃàÇÏ¶ó ¿©È£¿Í¸¦ °æ¿ÜÇÏ´Â ³ÊÈñµé¾Æ ¿©È£¿Í¸¦ ¼ÛÃàÇ϶ó

135:20 Ey Levi soyu, RABbe övgüler sun! RABbe övgüler sunun, ey RABden korkanlar!

135:21 ¿¹·ç»ì·½¿¡ °ÅÇϽŠ¿©È£¿Í´Â ½Ã¿Â¿¡¼­ Âù¼ÛÀ» ¹ÞÀ¸½ÇÁö¾î´Ù ÇÒ·¼·ç¾ß

135:21 Yerusalim'de oturan RAB'be Siyon'dan övgüler sunulsun! RAB'be övgüler sunun!

 ½ÃÆí 136 Æí / Mezmurlar

136:1 ¿©È£¿Í²² °¨»çÇ϶ó ±×´Â ¼±ÇÏ½Ã¸ç ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:1 Sükredin RABbe, çünkü O iyidir, |iSevgisi sonsuzdur;

136:2 ¸ðµç ½Å¿¡ ¶Ù¾î³ª½Å Çϳª´Ô²² °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:2 Sükredin tanrilar Tanrisina, |iSevgisi sonsuzdur;

136:3 ¸ðµç ÁÖ¿¡ ¶Ù¾î³ª½Å ÁÖ²² °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:3 Sükredin rabler Rabbine, |iSevgisi sonsuzdur;

136:4 Ȧ·Î Å« ±â»ç¸¦ ÇàÇϽô ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:4 Büyük harikalar yapan tek varliga, |iSevgisi sonsuzdur;

136:5 ÁöÇý·Î ÇÏ´ÃÀ» ÁöÀ¸½Å ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:5 Gökleri bilgece yaratana, |iSevgisi sonsuzdur;

136:6 ¶¥À» ¹° À§¿¡ Æì½Å ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:6 Yeri sular üzerine yayana, |iSevgisi sonsuzdur;

136:7 Å« ºûµéÀ» ÁöÀ¸½Å ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:7 Büyük isiklar yaratana, |iSevgisi sonsuzdur;

136:8 ÇØ·Î ³·À» ÁÖ°üÄÉ ÇϽŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:8 Gündüze egemen olsun diye günesi, |iSevgisi sonsuzdur;

136:9 ´Þ°ú º°µé·Î ¹ãÀ» ÁÖ°üÄÉ ÇϽŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:9 Geceye egemen olsun diye ayi ve yildizlari yaratana, |iSevgisi sonsuzdur;

136:10 ¾Ö±ÁÀÇ ÀåÀÚ¸¦ Ä¡½Å ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:10 Misirda ilk doganlari öldürene, |iSevgisi sonsuzdur;

136:11 À̽º¶ó¿¤À» ÀúÈñ Áß¿¡¼­ ÀεµÇÏ¿© ³»½Å ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:12 °­ÇÑ ¼Õ°ú Æì½Å ÆÈ·Î ÀεµÇÏ¿© ³»½Å ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:11 Güçlü eli, kudretli koluyla |iSevgisi sonsuzdur; Israili Misirdan çikarana, |iSevgisi sonsuzdur;

136:13 È«Çظ¦ °¡¸£½Å ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:13 Kizildenizi ikiye bölene, |iSevgisi sonsuzdur;

136:14 À̽º¶ó¿¤·Î ±× °¡¿îµ¥·Î Åë°úÄÉ ÇϽŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:14 Israili ortasindan geçirene, |iSevgisi sonsuzdur;

136:15 ¹Ù·Î¿Í ±× ±º´ë¸¦ È«ÇØ¿¡ ¾þµå·¯¶ß¸®½Å ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:15 Firavunla ordusunu Kizildenize dökene, |iSevgisi sonsuzdur;

136:16 ±× ¹é¼ºÀ» ÀεµÇÏ¿© ±¤¾ß·Î Åë°úÄÉ ÇϽŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:16 Kendi halkini çölde yürütene, |iSevgisi sonsuzdur;

136:17 Å« ¿ÕµéÀ» Ä¡½Å ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:17 Büyük krallari vurana, |iSevgisi sonsuzdur;

136:18 À¯¸íÇÑ ¿ÕµéÀ» Á×À̽ŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:18 Güçlü krallari öldürene, |iSevgisi sonsuzdur;

136:19 ¾Æ¸ð¸®ÀÎÀÇ ¿Õ ½ÃÈ¥À» Á×À̽ŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:19 Amorlu kral Sihonu, |iSevgisi sonsuzdur;

136:20 ¹Ù»ê ¿Õ ¿ÁÀ» Á×À̽ŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:20 Basan Krali Ogu öldürene, |iSevgisi sonsuzdur;

136:21 ÀúÈñÀÇ ¶¥À» ±â¾÷À¸·Î ÁֽŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:22 °ð ±× Á¾ À̽º¶ó¿¤¿¡°Ô ±â¾÷À¸·Î ÁֽŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:21 Topraklarini mülk olarak, |iSevgisi sonsuzdur; Kulu Israile mülk verene, |iSevgisi sonsuzdur;

136:23 ¿ì¸®¸¦ ºñõÇÑ µ¥¼­ ±â³äÇϽŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:23 Düskün günlerimizde bizi animsayana, |iSevgisi sonsuzdur;

136:24 ¿ì¸®¸¦ ¿ì¸® ´ëÀû¿¡°Ô¼­ °ÇÁö½Å ÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:24 Düsmanlarimizdan bizi kurtarana, |iSevgisi sonsuzdur;

136:25 ¸ðµç À°Ã¼¿¡°Ô ½Ä¹°À» ÁֽŠÀÌ¿¡°Ô °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:25 Bütün canlilara yiyecek verene, |iSevgisi sonsuzdur;

136:26 ÇÏ´ÃÀÇ Çϳª´Ô²² °¨»çÇ϶ó ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÔÀ̷δÙ

136:26 Sükredin Göklerin Tanrisi'na, |iSevgisi sonsuzdur.

 ½ÃÆí 137 Æí / Mezmurlar

137:1 ¿ì¸®°¡ ¹Ùº§·ÐÀÇ ¿©·¯ °­º¯ °Å±â ¾É¾Æ¼­ ½Ã¿ÂÀ» ±â¾ïÇÏ¸ç ¿ï¾úµµ´Ù

137:1 Babil irmaklari kiyisinda oturup Siyonu andikça agladik;

137:2 ±× ÁßÀÇ ¹öµå³ª¹«¿¡ ¿ì¸®°¡ ¿ì¸®ÀÇ ¼ö±ÝÀ» °É¾ú³ª´Ï

137:2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astik.

137:3 ÀÌ´Â ¿ì¸®¸¦ »ç·ÎÀâÀº ÀÚ°¡ °Å±â¼­ ¿ì¸®¿¡°Ô ³ë·¡¸¦ ûÇÏ¸ç ¿ì¸®¸¦ ȲÆóÄÉ ÇÑ ÀÚ°¡ ±â»ÝÀ» ûÇÏ°í ÀÚ±âµéÀ» À§ÇÏ¿© ½Ã¿Â ³ë·¡ Áß Çϳª¸¦ ³ë·¡Ç϶ó ÇÔÀ̷δÙ

137:3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden senlik istiyor, ‹‹Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!›› diyorlardi.

137:4 ¿ì¸®°¡ À̹濡 À־ ¾îÂî ¿©È£¿ÍÀÇ ³ë·¡¸¦ ºÎ¸¦²¿

137:4 Nasil okuyabiliriz RABbin ezgisini El topraginda?

137:5 ¿¹·ç»ì·½¾Æ ³»°¡ ³Ê¸¦ ÀØÀ»Âð´ë ³» ¿À¸¥¼ÕÀÌ ±× ÀçÁÖ¸¦ ÀØÀ»Âî·Î´Ù

137:5 Ey Yerusalim, seni unutursam, Sag elim kurusun.

137:6 ³»°¡ ¿¹·ç»ì·½À» ±â¾ïÁö ¾Æ´ÏÇϰųª ³»°¡ ³Ê¸¦ ³ªÀÇ Á¦ÀÏ Áñ°Å¿öÇÏ´Â °Íº¸´Ù Áö³ªÄ¡°Ô ¾Æ´ÏÇÒÂð´ë ³» Çô°¡ ³» ÀÔ ÃµÀå¿¡ ºÙÀ»Âî·Î´Ù

137:6 Seni anmaz, Yerusalimi en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damagima yapissin!

137:7 ¿©È£¿Í¿© ¿¹·ç»ì·½ÀÌ ÇØ ¹Þ´ø ³¯À» ±â¾ïÇÏ½Ã°í ¿¡µ¼ ÀÚ¼ÕÀ» Ä¡¼Ò¼­ ÀúÈñ ¸»ÀÌ ÈÑÆÄÇ϶ó ÈÑÆÄÇ϶ó ±× ±âÃʱîÁö ÈÑÆÄÇ϶ó ÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

137:7 Yerusalimin düstügü gün, ‹‹Yikin onu, yikin temellerine kadar!›› Diyen Edomlularin tavrini animsa, ya RAB.

137:8 ¿©ÀÚ °°Àº ¸ê¸ÁÇÒ ¹Ùº§·Ð¾Æ ³×°¡ ¿ì¸®¿¡°Ô ÇàÇÑ ´ë·Î ³×°Ô °±´Â ÀÚ°¡ À¯º¹Çϸ®·Î´Ù

137:8 Ey sen, yikilasi Babil kizi, Bize yaptiklarini Sana ödetecek olana ne mutlu!

137:9 ³× ¾î¸°°ÍµéÀ» ¹Ý¼®¿¡ ¸Þ¾îÄ¡´Â ÀÚ´Â À¯º¹Çϸ®·Î´Ù

137:9 Ne mutlu senin yavrularini tutup Kayalarda parçalayacak insana!

 ½ÃÆí 138 Æí / Mezmurlar

138:1 ³»°¡ Àü½ÉÀ¸·Î ÁÖ²² °¨»çÇÏ¸ç ½Åµé ¾Õ¿¡¼­ ÁÖ²² Âù¾çÇϸ®ÀÌ´Ù

138:1 Bütün yüregimle sana sükrederim, ya RAB, Ilahlar önünde seni ilahilerle överim.

138:2 ³»°¡ ÁÖÀÇ ¼ºÀüÀ» ÇâÇÏ¿© °æ¹èÇϸç ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽɰú ¼º½ÇÇϽÉÀ» ÀÎÇÏ¿© ÁÖÀÇ À̸§¿¡ °¨»çÇÏ¿À¸®´Ï ÀÌ´Â ÁÖ²²¼­ ÁÖÀÇ ¸»¾¸À» ÁÖÀÇ ¸ðµç À̸§ À§¿¡ ³ô°Ô ÇϼÌÀ½À̶ó

138:2 Kutsal tapinagina dogru egilir, Adina sükrederim, Sevgin, sadakatin için. Çünkü adini ve sözünü her seyden üstün tuttun.

138:3 ³»°¡ °£±¸ÇÏ´Â ³¯¿¡ ÁÖ²²¼­ ÀÀ´äÇÏ½Ã°í ³» ¿µÈ¥À» Àå·ÁÇÏ¿© °­ÇÏ°Ô Çϼ̳ªÀÌ´Ù

138:3 Seslendigim gün bana yanit verdin, Içime güç koydun, beni yüreklendirdin.

138:4 ¿©È£¿Í¿© ¶¥ÀÇ ¿­¿ÕÀÌ ÁÖ²² °¨»çÇÒ °ÍÀº ÀúÈñ°¡ ÁÖÀÇ ÀÔÀÇ ¸»¾¸À» µéÀ½ÀÌ¿À¸ç

138:4 Sükretsin sana, ya RAB, yeryüzü krallarinin tümü, Çünkü agzindan çikan sözleri isittiler.

138:5 ÀúÈñ°¡ ¿©È£¿ÍÀÇ µµ¸¦ ³ë·¡ÇÒ °ÍÀº ¿©È£¿ÍÀÇ ¿µ±¤ÀÌ Å©½ÉÀÌ´ÏÀÌ´Ù

138:5 Yaptigin isleri ezgilerle övsünler, ya RAB, Çünkü çok yücesin.

138:6 ¿©È£¿Í²²¼­ ³ôÀÌ °è¼Åµµ ³·Àº ÀÚ¸¦ ÇÏ°¨ÇÏ½Ã¸ç ¸Ö¸®¼­µµ ±³¸¸ÇÑ ÀÚ¸¦ ¾Æ½Ã³ªÀÌ´Ù

138:6 RAB yüksekse de, Alçakgönüllüleri gözetir, Küstahlari uzaktan tanir.

138:7 ³»°¡ ȯ³­ Áß¿¡ ´Ù´ÒÁö¶óµµ ÁÖ²²¼­ ³ª¸¦ ¼Ò¼ºÄÉ ÇϽðí ÁÖÀÇ ¼ÕÀ» Æì»ç ³» ¿ø¼öµéÀÇ ³ë¸¦ ¸·À¸½Ã¸ç ÁÖÀÇ ¿À¸¥¼ÕÀÌ ³ª¸¦ ±¸¿øÇϽø®ÀÌ´Ù

138:7 Sikintiya düsersem, canimi korur, Düsmanlarimin öfkesine karsi el kaldirirsin, Sag elin beni kurtarir.

138:8 ¿©È£¿Í²²¼­ ³»°Ô °ü°èµÈ °ÍÀ» ¿ÏÀüÄÉ ÇϽÇÁö¶ó ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ ¿µ¿øÇÏ¿À´Ï ÁÖÀÇ ¼ÕÀ¸·Î ÁöÀ¸½Å °ÍÀ» ¹ö¸®Áö ¸¶¿É¼Ò¼­

138:8 Ya RAB, her seyi yaparsin benim için. Sevgin sonsuzdur, ya RAB, Elinin eserini birakma!

 ½ÃÆí 139 Æí / Mezmurlar

139:1 ¿©È£¿Í¿© ÁÖ²²¼­ ³ª¸¦ °¨ÂûÇÏ½Ã°í ¾Æ¼Ì³ªÀÌ´Ù

139:1 Ya RAB, sinayip tanidin beni.

139:2 ÁÖ²²¼­ ³ªÀÇ ¾É°í ÀϾÀ» ¾Æ½Ã¸ç ¸Ö¸®¼­µµ ³ªÀÇ »ý°¢À» ÅëÃËÇϽÿÀ¸ç

139:2 Oturup kalkisimi bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsin.

139:3 ³ªÀÇ ±æ°ú ´¯´Â °ÍÀ» °¨ÂûÇÏ½Ã¸ç ³ªÀÇ ¸ðµç ÇàÀ§¸¦ ÀÍÈ÷ ¾Æ½Ã¿À´Ï

139:3 Gittigim yolu, yattigim yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptiklarimdan haberin var.

139:4 ¿©È£¿Í¿© ³» ÇôÀÇ ¸»À» ¾ËÁö ¸øÇϽô °ÍÀÌ Çϳªµµ ¾øÀ¸½Ã´ÏÀÌ´Ù

139:4 Daha sözü agzima almadan, Söyleyecegim her seyi bilirsin, ya RAB.

139:5 ÁÖ²²¼­ ³ªÀÇ ÀüÈĸ¦ µÎ¸£½Ã¸ç ³»°Ô ¾È¼öÇϼ̳ªÀÌ´Ù

139:5 Beni çepeçevre kusattin, Elini üzerime koydun.

139:6 ÀÌ Áö½ÄÀÌ ³»°Ô ³Ê¹« ±âÀÌÇÏ´Ï ³ô¾Æ¼­ ³»°¡ ´ÉÈ÷ ¹ÌÄ¡Áö ¸øÇϳªÀÌ´Ù

139:6 Kaldiramam böylesi bir bilgiyi, Basa çikamam, erisemem.

139:7 ³»°¡ ÁÖÀÇ ½ÅÀ» ¶°³ª ¾îµð·Î °¡¸ç ÁÖÀÇ ¾Õ¿¡¼­ ¾îµð·Î ÇÇÇϸ®À̱î

139:7 Nereye gidebilirim senin Ruhundan, Nereye kaçabilirim huzurundan?

139:8 ³»°¡ Çϴÿ¡ ¿Ã¶ó°¥Áö¶óµµ °Å±â °è½Ã¸ç À½ºÎ¿¡ ³» ÀÚ¸®¸¦ ÆîÁö¶óµµ °Å±â °è½Ã´ÏÀÌ´Ù

139:8 Göklere çiksam, oradasin, Ölüler diyarina yatak sersem, yine oradasin.

139:9 ³»°¡ »õº® ³¯°³¸¦ Ä¡¸ç ¹Ù´Ù ³¡¿¡ °¡¼­ °ÅÇÒÁö¶óµµ

139:9 Seherin kanatlarini alip uçsam, Denizin ötesine konsam,

139:10 °ð °Å±â¼­µµ ÁÖÀÇ ¼ÕÀÌ ³ª¸¦ ÀεµÇϽøç ÁÖÀÇ ¿À¸¥¼ÕÀÌ ³ª¸¦ ºÙµå½Ã¸®ÀÌ´Ù

139:10 Orada bile elin yol gösterir bana, Sag elin tutar beni.

139:11 ³»°¡ Ȥ½Ã ¸»Çϱ⸦ Èæ¾ÏÀÌ Á¤³ç ³ª¸¦ µ¤°í ³ª¸¦ µÎ¸¥ ºûÀº ¹ãÀÌ µÇ¸®¶ó ÇÒÁö¶óµµ

139:11 Desem ki, ‹‹Karanlik beni kaplasin, Çevremdeki aydinlik geceye dönsün.››

139:12 ÁÖ¿¡°Ô¼­´Â Èæ¾ÏÀÌ ¼û±âÁö ¸øÇÏ¸ç ¹ãÀÌ ³·°ú °°ÀÌ ºñÃ볪´Ï ÁÖ¿¡°Ô´Â Èæ¾Ï°ú ºûÀÌ ÀϹÝÀÌ´ÏÀÌ´Ù

139:12 Karanlik bile karanlik sayilmaz senin için, Gece, gündüz gibi isildar, Karanlikla aydinlik birdir senin için.

139:13 ÁÖ²²¼­ ³» ÀåºÎ¸¦ ÁöÀ¸½Ã¸ç ³ªÀÇ ¸ðÅ¿¡¼­ ³ª¸¦ Á¶Á÷Çϼ̳ªÀÌ´Ù

139:13 Iç varligimi sen yarattin, Annemin rahminde beni sen ördün.

139:14 ³»°¡ ÁÖ²² °¨»çÇÏ¿ÈÀº ³ª¸¦ ÁöÀ¸½ÉÀÌ ½Å¹¦¸·ÃøÇϽÉÀ̶ó ÁÖÀÇ Çà»ç°¡ ±âÀÌÇÔÀ» ³» ¿µÈ¥ÀÌ Àß ¾Æ³ªÀÌ´Ù

139:14 Sana övgüler sunarim, Çünkü müthis ve harika yaratilmisim. Ne harika islerin var! Bunu çok iyi bilirim.

139:15 ³»°¡ Àº¹ÐÇÑ µ¥¼­ ÁöÀ½À» ¹Þ°í ¶¥ÀÇ ±íÀº °÷¿¡¼­ ±âÀÌÇÏ°Ô ÁöÀ½À» ¹ÞÀº ¶§¿¡ ³ªÀÇ Çüü°¡ ÁÖÀÇ ¾Õ¿¡ ¼û±â¿ìÁö ¸øÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

139:15 Gizli yerde yaratildigimda, Yerin derinliklerinde örüldügümde, Bedenim senden gizli degildi.

139:16 ³» ÇüÁúÀÌ ÀÌ·ç±â Àü¿¡ ÁÖÀÇ ´«ÀÌ º¸¼ÌÀ¸¸ç ³ª¸¦ À§ÇÏ¿© Á¤ÇÑ ³¯ÀÌ Çϳªµµ µÇ±â Àü¿¡ ÁÖÀÇ Ã¥¿¡ ´Ù ±â·ÏÀÌ µÇ¾ú³ªÀÌ´Ù

139:16 Henüz döl yatagindayken gözlerin gördü beni; Bana ayrilan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabina yazilmisti.

139:17 Çϳª´ÔÀÌ¿© ÁÖÀÇ »ý°¢ÀÌ ³»°Ô ¾îÂî ±×¸® º¸¹è·Î¿ì½ÅÁö¿ä ±× ¼ö°¡ ¾îÂî ±×¸® ¸¹ÀºÁö¿ä

139:17 Hakkimdaki düsüncelerin ne degerli, ey Tanri, Sayilari ne çok!

139:18 ³»°¡ ¼¼·Á°í ÇÒÁö¶óµµ ±× ¼ö°¡ ¸ð·¡º¸´Ù ¸¹µµ¼ÒÀÌ´Ù ³»°¡ ±ý ¶§¿¡µµ ¿ÀÈ÷·Á ÁÖ¿Í ÇÔ²² ÀÖ³ªÀÌ´Ù

139:18 Kum tanelerinden fazladir saymaya kalksam. Uyaniyorum, hâlâ seninleyim.

139:19 Çϳª´ÔÀÌ¿© ÁÖ²²¼­ Á¤³çÈ÷ ¾ÇÀÎÀ» Á×À̽ø®ÀÌ´Ù ÇÇÈ긮±â¸¦ Áñ±â´Â ÀÚµé¾Æ ³ª¸¦ ¶°³¯Áö¾î´Ù

139:19 Ey Tanri, keske kötüleri öldürsen! Ey eli kanli insanlar, uzaklasin benden!

139:20 ÀúÈñ°¡ ÁÖ¸¦ ´ëÇÏ¿© ¾ÇÇÏ°Ô ¸»Çϸç ÁÖÀÇ ¿ø¼öµéÀÌ ÇêµÇÀÌ ÁÖÀÇ À̸§À» ĪÇϳªÀÌ´Ù

139:20 Çünkü senin için kötü konusuyorlar, Adini kötüye kullaniyor düsmanlarin.

139:21 ¿©È£¿Í¿© ³»°¡ ÁÖ¸¦ ¹Ì¿öÇÏ´Â ÀÚ¸¦ ¹Ì¿öÇÏÁö ¾Æ´ÏÇÏ¿À¸ç ÁÖ¸¦ Ä¡·¯ ÀϾ´Â ÀÚ¸¦ ÇÑÇÏÁö ¾Æ´ÏÇϳªÀ̱î

139:21 Ya RAB, nasil tiksinmem senden tiksinenlerden? Nasil igrenmem sana baskaldiranlardan?

139:22 ³»°¡ ÀúÈñ¸¦ ½ÉÈ÷ ¹Ì¿öÇÏ´Ï ÀúÈñ´Â ³ªÀÇ ¿ø¼ö´ÏÀÌ´Ù

139:22 Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onlari düsman sayiyorum.

139:23 Çϳª´ÔÀÌ¿© ³ª¸¦ »ìÇÇ»ç ³» ¸¶À½À» ¾Æ½Ã¸ç ³ª¸¦ ½ÃÇèÇÏ»ç ³» ¶æÀ» ¾Æ¿É¼Ò¼­

139:23 Ey Tanri, yokla beni, tani yüregimi, Sina beni, ögren kaygilarimi.

139:24 ³»°Ô ¹«½¼ ¾ÇÇÑ ÇàÀ§°¡ ÀÖ³ª º¸½Ã°í ³ª¸¦ ¿µ¿øÇÑ ±æ·Î ÀεµÇϼҼ­

139:24 Bak, seni gücendiren bir yönüm var mi, Öncülük et bana sonsuz yasam yolunda!

 ½ÃÆí 140 Æí / Mezmurlar

140:1 ¿©È£¿Í¿© ¾ÇÀο¡°Ô¼­ ³ª¸¦ °ÇÁö½Ã¸ç °­Æ÷ÇÑ ÀÚ¿¡°Ô¼­ ³ª¸¦ º¸ÀüÇϼҼ­

140:1 Ya RAB, kurtar beni kötü insandan, Koru beni zorbadan.

140:2 ÀúÈñ°¡ Á߽ɿ¡ ÇØÇϱ⸦ ²ÒÇÏ°í ½Î¿ì±â À§ÇÏ¿© ¸ÅÀÏ ¸ðÀÌ¿À¸ç

140:2 Onlar yüreklerinde kötülük tasarlar, Savasi sürekli körükler,

140:3 ¹ì °°ÀÌ ±× Çô¸¦ ³¯Ä«·Ó°Ô ÇÏ´Ï ±× ÀÔ¼ú ¾Æ·¡´Â µ¶»çÀÇ µ¶ÀÌ ÀÖ³ªÀÌ´Ù

140:3 Yilan gibi dillerini bilerler, Engerek zehiri var dudaklarinin altinda. |iSela

140:4 ¿©È£¿Í¿© ³ª¸¦ ÁöÅ°»ç ¾ÇÀÎÀÇ ¼Õ¿¡ ºüÁöÁö ¾Ê°Ô ÇÏ½Ã¸ç ³ª¸¦ º¸ÀüÇÏ»ç °­Æ÷ÇÑ ÀÚ¿¡°Ô¼­ ¹þ¾î³ª°Ô ÇϼҼ­ ÀúÈñ´Â ³ªÀÇ °ÉÀ½À» ¹ÐÄ¡·Á ÇϳªÀÌ´Ù

140:4 Ya RAB, sakin beni kötünün elinden, Koru beni zorbadan; Bana çelme takmayi tasarliyorlar.

140:5 ±³¸¸ÇÑ ÀÚ°¡ ³ª¸¦ ÇØÇÏ·Á°í ¿Ã¹«¿Í ÁÙÀ» ³õÀ¸¸ç ±æ °ç¿¡ ±×¹°À» Ä¡¸ç ÇÔÁ¤À» µÎ¾ú³ªÀÌ´Ù

140:5 Küstahlar benim için tuzak kurdu, Haydutlar ag gerdi; Yol kenarina kapan koydular benim için. |iSela

140:6 ¡Û ³»°¡ ¿©È£¿Í²² ¸»Çϱ⸦ ÁÖ´Â ³ªÀÇ Çϳª´ÔÀÌ½Ã´Ï ¿©È£¿Í¿© ³ªÀÇ °£±¸ÇÏ´Â ¼Ò¸®¿¡ ±Í¸¦ ±â¿ïÀ̼Ҽ­ ÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

140:6 Sana diyorum, ya RAB: ‹‹Tanrim sensin.›› Yalvarisima kulak ver, ya RAB.

140:7 ³» ±¸¿øÀÇ ´É·ÂÀ̽ŠÁÖ ¿©È£¿Í¿© ÀüÀïÀÇ ³¯¿¡ ÁÖ²²¼­ ³» ¸Ó¸®¸¦ °¡¸®¿ì¼Ì³ªÀÌ´Ù

140:7 Ey Egemen RAB, güçlü kurtaricim, Savas gününde basimi korudun.

140:8 ¿©È£¿Í¿© ¾ÇÀÎÀÇ ¼Ò¿øÀ» Çã¶ôÁö ¸¶½Ã¸ç ±× ¾ÇÇÑ ²Ò¸¦ ÀÌ·çÁö ¸øÇÏ°Ô ÇϼҼ­ ÀúÈñ°¡ ÀÚ°íÇÒ±î ÇϳªÀÌ´Ù

140:8 Kötülerin dileklerini yerine getirme, ya RAB, Tasarilarini ileri götürme! Yoksa gurura kapilirlar. |iSela

140:9 ³ª¸¦ ¿¡¿ì´Â ÀÚ°¡ ±× ¸Ó¸®¸¦ µé¶§¿¡ ÀúÈñ ÀÔ¼úÀÇ ÇØ°¡ ÀúÈñ¸¦ µ¤°Ô ÇϼҼ­

140:9 Beni kusatanlarin basini, Dudaklarindan dökülen fesat kaplasin.

140:10 ¶ß°Å¿î ½¡ºÒÀÌ ÀúÈñ¿¡°Ô ¶³¾îÁö°Ô ÇÏ½Ã¸ç ºÒ °¡¿îµ¥¿Í ±íÀº ¿õµ¢ÀÌ¿¡ ÀúÈñ·Î ºüÁ® ´Ù½Ã ÀϾÁö ¸øÇÏ°Ô ÇϼҼ­

140:10 Kizgin korlar yagsin üzerlerine! Atese, dipsiz çukurlara atilsinlar, Bir daha kalkamasinlar.

140:11 ¾Ç´ãÇÏ´Â ÀÚ´Â ¼¼»ó¿¡¼­ ±»°Ô ¼­Áö ¸øÇÏ¸ç °­Æ÷ÇÑ ÀÚ¿¡°Ô´Â Àç¾ÓÀÌ µû¶ó¼­ ÆиÁÄÉ Çϸ®ÀÌ´Ù

140:11 Iftiracilara ülkede hayat kalmasin, Felaket zorbalari amansizca avlasin.

140:12 ³»°¡ ¾Ë°Å´Ï¿Í ¿©È£¿Í´Â °í³­ ´çÇÏ´Â ÀÚ¸¦ ½Å¿øÇÏ½Ã¸ç ±ÃÇÌÇÑ ÀÚ¿¡°Ô °øÀǸ¦ º£Çª½Ã¸®ÀÌ´Ù

140:12 Biliyorum, RAB mazlumun davasini savunur, Yoksullari hakli çikarir.

140:13 Áø½Ç·Î ÀÇÀÎÀÌ ÁÖÀÇ À̸§¿¡ °¨»çÇϸç Á¤Á÷ÇÑ ÀÚ°¡ ÁÖÀÇ ¾Õ¿¡ °ÅÇϸ®ÀÌ´Ù

140:13 Kuskusuz dogrular senin adina sükredecek, Dürüstler senin huzurunda oturacak.

 ½ÃÆí 141 Æí / Mezmurlar

141:1 ¿©È£¿Í¿© Á¦°¡ ÁÖ¸¦ ºÒ·¶»ç¿À´Ï ¼ÓÈ÷ ³»°Ô ÀÓÇϼҼ­ ³»°¡ ÁÖ²² ºÎ¸£Â¢À» ¶§¿¡ ³» À½¼º¿¡ ±Í¸¦ ±â¿ïÀ̼Ҽ­

141:1 Seni çagiriyorum, ya RAB, yardimima kos! Sana yakarinca sesime kulak ver!

141:2 ³ªÀÇ ±âµµ°¡ ÁÖÀÇ ¾Õ¿¡ ºÐÇâÇÔ°ú °°ÀÌ µÇ¸ç ³ªÀÇ ¼Õµå´Â °ÍÀÌ Àú³á Á¦»ç °°ÀÌ µÇ°Ô ÇϼҼ­

141:2 Duam önünde yükselen buhur gibi, El açisim aksam sunusu gibi kabul görsün!

141:3 ¿©È£¿Í¿© ³» ÀÔ ¾Õ¿¡ Æļý±ºÀ» ¼¼¿ì½Ã°í ³» ÀÔ¼úÀÇ ¹®À» ÁöÅ°¼Ò¼­

141:3 Ya RAB, agzima bekçi koy, Dudaklarimin kapisini koru!

141:4 ³» ¸¶À½ÀÌ ¾ÇÇÑ ÀÏ¿¡ ±â¿ï¾î Á˾ÇÀ» ÇàÇÏ´Â ÀÚ¿Í ÇÔ²² ¾ÇÀ» ÇàÄ¡ ¸»°Ô ÇϽøç ÀúÈñ Áø¼ö¸¦ ¸ÔÁö ¸»°Ô ÇϼҼ­

141:4 Yüregim kötülüge egilim göstermesin, Suç isleyenlerin fesadina bulasmayayim; Onlarin nefis yemeklerini tatmayayim.

141:5 ÀÇÀÎÀÌ ³ª¸¦ Ä¥Áö¶óµµ ÀºÇý·Î ¿©±â¸ç Ã¥¸ÁÇÒÁö¶óµµ ¸Ó¸®ÀÇ ±â¸§ °°ÀÌ ¿©°Ü¼­ ³» ¸Ó¸®°¡ À̸¦ °ÅÀýÄ¡ ¾Æ´ÏÇÒÁö¶ó ÀúÈñÀÇ Àç³­ Áß¿¡¶óµµ ³»°¡ Ç×»ó ±âµµÇϸ®·Î´Ù

141:5 Dogru insan bana vursa, iyilik sayilir, Azarlasa, basa sürülen yag gibidir, Basim reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karsidir.

141:6 ÀúÈñÀÇ °üÀåµéÀÌ ¹ÙÀ§ °ç¿¡ ³»·Á ´øÁö¿üµµ´Ù ³» ¸»ÀÌ ´Þ¹Ç·Î ¹«¸®°¡ µéÀ¸¸®·Î´Ù

141:6 Önderleri kayalardan asagi atilinca, Dinleyecekler tatli sözlerimi.

141:7 »ç¶÷ÀÌ ¹ç °¥¾Æ ÈëÀ» ºÎ½º·¯¶ß¸² °°ÀÌ ¿ì¸®ÀÇ ÇØ°ñÀÌ À½ºÎ ¹®¿¡ Èð¾îÁ³µµ´Ù

141:7 Sabanla sürülüp yarilmis toprak gibi, Saçilmis kemiklerimiz ölüler diyarinin agzina.

141:8 ÁÖ ¿©È£¿Í¿© ³» ´«ÀÌ ÁÖ²² ÇâÇÏ¸ç ³»°¡ ÁÖ²² ÇÇÇÏ¿À´Ï ³» ¿µÈ¥À» ºó±ÃÇÑ ´ë·Î ¹ö·ÁµÎÁö ¸¶¿É¼Ò¼­

141:8 Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana siginiyorum, beni savunmasiz birakma!

141:9 ³ª¸¦ ÁöÅ°»ç ÀúÈñ°¡ ³ª¸¦ ÀâÀ¸·Á°í ³õÀº ¿Ã¹«¿Í Çà¾ÇÀÚÀÇ ÇÔÁ¤¿¡¼­ ¹þ¾î³ª°Ô ÇϿɼҼ­

141:9 Koru beni kurduklari tuzaktan, Suç isleyenlerin kapanlarindan.

141:10 ¾ÇÀÎÀº Àڱ⠱׹°¿¡ °É¸®°Ô ÇÏ½Ã°í ³ª´Â ¿ÂÀüÈ÷ ¸éÇÏ°Ô ÇϼҼ­

141:10 Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi aglarina düssün kötüler.

 ½ÃÆí 142 Æí / Mezmurlar

142:1 ³»°¡ ¼Ò¸® ³»¾î ¿©È£¿Í²² ºÎ¸£Â¢À¸¸ç ¼Ò¸® ³»¾î ¿©È£¿Í²² °£±¸Çϴµµ´Ù

142:1 Yüksek sesle yakariyorum RABbe, Yüksek sesle RABbe yalvariyorum.

142:2 ³»°¡ ³» ¿øÅëÇÔÀ» ±× ¾Õ¿¡ ÅäÇÏ¸ç ³» ¿ìȯÀ» ±× ¾Õ¿¡ Áø¼úÇϴµµ´Ù

142:2 Önüne döküyorum yakinmalarimi, Önünde anlatiyorum sikintilarimi.

142:3 ³» ½É·ÉÀÌ ¼Ó¿¡¼­ »óÇÒ ¶§¿¡µµ ÁÖ²²¼­ ³» ±æÀ» ¾Æ¼Ì³ªÀÌ´Ù ³ªÀÇ ÇàÇÏ´Â ±æ¿¡ ÀúÈñ°¡ ³ª¸¦ ÀâÀ¸·Á°í ¿Ã¹«¸¦ ¼û°å³ªÀÌ´Ù

142:3 Bunalima düstügümde, Gidecegim yolu sen bilirsin. Tuzak kurdular yürüdügüm yola.

142:4 ³» ¿ìÆíÀ» »ìÆì º¸¼Ò¼­ ³ª¸¦ ¾Æ´Â ÀÚµµ ¾ø°í Çdz­Ã³µµ ¾ø°í ³» ¿µÈ¥À» µ¹¾Æº¸´Â ÀÚµµ ¾ø³ªÀÌ´Ù

142:4 Sagima bak da gör, Kimse saymiyor beni, Siginacak yerim kalmadi, Kimse aramiyor beni.

142:5 ¿©È£¿Í¿© ³»°¡ ÁÖ²² ºÎ¸£Â¢¾î ¸»Çϱ⸦ ÁÖ´Â ³ªÀÇ Çdz­Ã³½Ã¿ä »ýÁ¸ ¼¼°è¿¡¼­ ³ªÀÇ ºÐ±êÀ̽öó ÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

142:5 Sana haykiriyorum, ya RAB: ‹‹Siginagim, Yasadigimiz bu dünyada nasibim sensin›› diyorum.

142:6 ³ªÀÇ ºÎ¸£Â¢À½À» µéÀ¸¼Ò¼­ ³ª´Â ½ÉÈ÷ ºñõÇÏ´ÏÀÌ´Ù ³ª¸¦ Ç̹ÚÇÏ´Â ÀÚ¿¡°Ô¼­ °ÇÁö¼Ò¼­ ÀúÈñ´Â ³ªº¸´Ù °­ÇÏ´ÏÀÌ´Ù

142:6 Haykirisima kulak ver, Çünkü çok çaresizim; Kurtar beni ardima düsenlerden, Çünkü benden güçlüler.

142:7 ³» ¿µÈ¥À» ¿Á¿¡¼­ À̲ø¾î ³»»ç ÁÖÀÇ À̸§À» °¨»çÄÉ ÇϼҼ­ ÁÖ²²¼­ ³ª¸¦ ÈÄ´ëÇϽø®´Ï ÀÇÀÎÀÌ ³ª¸¦ µÎ¸£¸®ÀÌ´Ù

142:7 Çikar beni zindandan, Adina sükredeyim. O zaman dogrular çevremi saracak, Bana iyilik ettigin için.

 ½ÃÆí 143 Æí / Mezmurlar

143:1 ¿©È£¿Í¿© ³» ±âµµ¸¦ µéÀ¸½Ã¸ç ³» °£±¸¿¡ ±Í¸¦ ±â¿ïÀ̽ðí ÁÖÀÇ Áø½Ç°ú ÀÇ·Î ³»°Ô ÀÀ´äÇϼҼ­

143:1 Duami isit, ya RAB, Yalvarislarima kulak ver! Sadakatinle, dogrulugunla yanitla beni!

143:2 ÁÖÀÇ Á¾¿¡°Ô ½ÉÆÇÀ» ÇàÄ¡ ¸¶¼Ò¼­ ÁÖÀÇ ¸ñÀü¿¡´Â ÀǷοî ÀλýÀÌ Çϳªµµ ¾ø³ªÀÌ´Ù

143:2 Kulunla yargiya girme, Çünkü hiçbir canli senin karsinda aklanmaz.

143:3 ¿ø¼ö°¡ ³» ¿µÈ¥À» Ç̹ÚÇÏ¸ç ³» »ý¸íÀ» ¶¥¿¡ ¾þ¾î¼­ ³ª·Î Á×Àº Áö ¿À·£ ÀÚ °°ÀÌ Èæ¾ÏÇÑ °÷¿¡ °ÅÇÏ°Ô ÇÏ¿´³ªÀÌ´Ù

143:3 Düsman beni kovaliyor, Ezip yere seriyor. Çoktan ölmüs olanlar gibi, Beni karanliklarda oturtuyor.

143:4 ±×·¯¹Ç·Î ³» ½É·ÉÀÌ ¼Ó¿¡¼­ »óÇÏ¸ç ³» ¸¶À½ÀÌ ¼Ó¿¡¼­ Âü´ãÇÏ´ÏÀÌ´Ù

143:4 Bu yüzden bunalima düstüm, Yüregim perisan.

143:5 ³»°¡ ¿¾³¯À» ±â¾ïÇÏ°í ÁÖÀÇ ¸ðµç ÇàÇϽŠ°ÍÀ» ¹¬»óÇϸç ÁÖÀÇ ¼ÕÀÌ Çà»ç¸¦ »ý°¢ÇÏ°í

143:5 Geçmis günleri aniyor, Bütün yaptiklarini derin derin düsünüyor, Ellerinin isine bakip daliyorum.

143:6 ÁÖ¸¦ ÇâÇÏ¿© ¼ÕÀ» Æì°í ³» ¿µÈ¥ÀÌ ¸¶¸¥ ¶¥ °°ÀÌ ÁÖ¸¦ »ç¸ðÇϳªÀÌ´Ù

143:6 Ellerimi sana açiyorum, Canim kurak toprak gibi sana susamis. |iSela

143:7 ¿©È£¿Í¿© ¼ÓÈ÷ ³»°Ô ÀÀ´äÇϼҼ­ ³» ¿µÈ¥ÀÌ ÇÇ°ïÇÏ´ÏÀÌ´Ù ÁÖÀÇ ¾ó±¼À» ³»°Ô¼­ ¼û±âÁö ¸¶¼Ò¼­ ³»°¡ ¹«´ý¿¡ ³»·Á°¡´Â ÀÚ °°À»±î µÎ·Á¿öÇϳªÀÌ´Ù

143:7 Çabuk yanitla beni, ya RAB, Tükeniyorum. Çevirme benden yüzünü, Yoksa ölüm çukuruna inen ölülere dönerim.

143:8 ¾Æħ¿¡ ³ª·Î ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇÑ ¸»¾¸À» µè°Ô ÇϼҼ­ ³»°¡ ÁÖ¸¦ ÀÇ·ÚÇÔÀÌ´ÏÀÌ´Ù ³ªÀÇ ´Ù´Ò ±æÀ» ¾Ë°Ô ÇϼҼ­ ³»°¡ ³» ¿µÈ¥À» ÁÖ²² ¹ÞµêÀÌ´ÏÀÌ´Ù

143:8 Sabahlari duyur bana sevgini, Çünkü sana güveniyorum; Bana gidecegim yolu bildir, Çünkü duam sanadir.

143:9 ¿©È£¿Í¿© ³ª¸¦ ³» ¿ø¼öµé¿¡°Ô¼­ °ÇÁö¼Ò¼­ ³»°¡ ÁÖ²² ÇÇÇÏ¿© ¼û¾ú³ªÀÌ´Ù

143:9 Düsmanlarimdan kurtar beni, ya RAB; Sana siginiyorum.

143:10 ÁÖ´Â ³ªÀÇ Çϳª´ÔÀÌ½Ã´Ï ³ª¸¦ °¡¸£ÃÄ ÁÖÀÇ ¶æÀ» ÇàÄÉ ÇϼҼ­ ÁÖÀÇ ½ÅÀÌ ¼±ÇÏ½Ã´Ï ³ª¸¦ °øÆòÇÑ ¶¥¿¡ ÀεµÇϼҼ­

143:10 Bana istemini yapmayi ögret, Çünkü Tanrimsin benim. Senin iyi Ruhun Düz yolda bana öncülük etsin!

143:11 ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ À̸§À» ÀÎÇÏ¿© ³ª¸¦ »ì¸®½Ã°í ÁÖÀÇ ÀÇ·Î ³» ¿µÈ¥À» ȯ³­¿¡¼­ ²ø¾î³»¼Ò¼­

143:11 Ya RAB, adin ugruna yasam ver bana, Dogrulugunla kurtar beni sikintidan.

143:12 ÁÖÀÇ ÀÎÀÚÇϽÉÀ¸·Î ³ªÀÇ ¿ø¼öµéÀ» ²÷À¸½Ã°í ³» ¿µÈ¥À» ±«·Ó°Ô ÇÏ´Â ÀÚ¸¦ ´Ù ¸êÇϼҼ­ ³ª´Â ÁÖÀÇ Á¾ÀÌ´ÏÀÌ´Ù

143:12 Sevginden ötürü, Öldür düsmanlarimi, Yok et bütün hasimlarimi, Çünkü senin kulunum ben.

 ½ÃÆí 144 Æí / Mezmurlar

144:1 ³ªÀÇ ¹Ý¼® ¿©È£¿Í¸¦ Âù¼ÛÇϸ®·Î´Ù Àú°¡ ³» ¼ÕÀ» °¡¸£ÃÄ ½Î¿ì°Ô ÇÏ½Ã¸ç ¼Õ°¡¶ôÀ» °¡¸£ÃÄ Ä¡°Ô ÇϽõµ´Ù

144:1 Ellerime vurusmayi, Parmaklarima savasmayi ögreten Kayam RABbe övgüler olsun!

144:2 ¿©È£¿Í´Â ³ªÀÇ ÀÎÀÚ½Ã¿ä ³ªÀÇ ¿ä»õ½Ã¿ä ³ªÀÇ »ê¼ºÀÌ½Ã¿ä ³ª¸¦ °ÇÁö´Â ÀÚ½Ã¿ä ³ªÀÇ ¹æÆÐ½Ã¿ä ³ªÀÇ Çdz­Ã³½Ã¿ä ³» ¹é¼ºÀ» ³»°Ô º¹Á¾ÄÉ ÇϽô Àڽ÷δÙ

144:2 Odur benim vefali dostum, kalem, Kurtaricim, kulem, Kalkanim, Ona siginirim; Odur halklari bana boyun egdiren!

144:3 ¿©È£¿Í¿© »ç¶÷ÀÌ ¹«¾ùÀÌ°ü´ë ÁÖ²²¼­ Àú¸¦ ¾Ë¾ÆÁֽøç ÀλýÀÌ ¹«¾ùÀÌ°ü´ë ÁÖ²²¼­ Àú¸¦ »ý°¢ÇϽóªÀ̱î

144:3 Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin, Insan soyu ne ki, onu düsünesin?

144:4 »ç¶÷Àº Çê °Í °°°í ±×ÀÇ ³¯Àº Áö³ª°¡´Â ±×¸²ÀÚ °°À¸´ÏÀÌ´Ù

144:4 Insan bir solugu andirir, Günleri geçici bir gölge gibidir.

144:5 ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ÇÏ´ÃÀ» µå¸®¿ì°í °­¸²ÇÏ½Ã¸ç »êµé¿¡ Á¢ÃËÇÏ»ç ¿¬±â°¡ ¹ßÇÏ°Ô ÇϼҼ­

144:5 Ya RAB, gökleri yar, asagiya in, Dokun daglara, tütsünler.

144:6 ¹ø°³¸¦ ¹øµæÀÌ»ç ´ëÀûÀ» ÈðÀ¸½Ã¸ç ÁÖÀÇ »ìÀ» ¹ßÇÏ»ç ÀúÈñ¸¦ ÆÄÇϼҼ­

144:6 Simsek çaktir, dagit düsmani, Savur oklarini, saskina çevir onlari.

144:7 À§¿¡¼­ºÎÅÍ ÁÖÀÇ ¼ÕÀ» Æì»ç ³ª¸¦ Å« ¹°°ú À̹æÀÎÀÇ ¼Õ¿¡¼­ ±¸ÇÏ¿© °ÇÁö¼Ò¼­

144:7 Yukaridan elini uzat, kurtar beni; Çikar derin sulardan, Al eloglunun elinden.

144:8 ÀúÈñ ÀÔÀº ±Ë»ç¸¦ ¸»ÇÏ¸ç ±× ¿À¸¥¼ÕÀº °ÅÁþÀÇ ¿À¸¥¼ÕÀÌ´ÏÀÌ´Ù

144:8 Onlarin agzi yalan saçar, Sag ellerini kaldirir, yalan yere ant içerler.

144:9 Çϳª´ÔÀÌ¿© ³»°¡ ÁÖ²² »õ ³ë·¡·Î ³ë·¡ÇÏ¸ç ¿­ ÁÙ ºñÆÄ·Î ÁÖ¸¦ Âù¾çÇϸ®ÀÌ´Ù

144:9 Ey Tanri, sana yeni bir ezgi söyleyeyim, Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.

144:10 ÁÖ´Â ¿Õµé¿¡°Ô ±¸¿øÀ» º£Çª½Ã´Â Àڽÿä Á¾ ´ÙÀ­À» ±× ÇØÇÏ´Â Ä®¿¡¼­ ±¸ÇϽô ÀڽôÏÀÌ´Ù

144:10 Sensin krallari zafere ulastiran, Kulun Davutu kötülük kilicindan kurtaran.

144:11 À̹æÀÎÀÇ ¼Õ¿¡¼­ ³ª¸¦ ±¸ÇÏ¿© °ÇÁö¼Ò¼­ ÀúÈñ ÀÔÀº ±Ë»ç¸¦ ¸»Çϸç±× ¿À¸¥¼ÕÀº °ÅÁþÀÇ ¿À¸¥¼ÕÀÌ´ÏÀÌ´Ù

144:11 Kurtar beni, özgür kil Eloglunun elinden. Onlarin agzi yalan saçar, Sag ellerini kaldirir, yalan yere ant içerler.

144:12 ¡Û ¿ì¸® ¾ÆµéµéÀº ¾î¸®´Ù°¡ À强ÇÑ ³ª¹« °°À¸¸ç ¿ì¸® µþµéÀº ±ÃÀüÀÇ ½Ä¾ç´ë·Î ¾Æ¸§´ä°Ô ´ÙµëÀº ¸ðÅüÀÌ µ¹°ú °°À¸¸ç

144:12 O zaman gençliginde Saglikli yetisen fidan gibi olacak ogullarimiz, Sarayin oymali sütunlari gibi olacak kizlarimiz.

144:13 ¿ì¸®ÀÇ °÷°£¿¡´Â ¹é°îÀÌ °¡µæÇÏ¸ç ¿ì¸®ÀÇ ¾çÀº µé¿¡¼­ õõ°ú ¸¸¸¸À¸·Î ¹ø¼ºÇϸç

144:13 Her türlü ürünle dolup tasacak ambarlarimiz; Binlerce, on binlerce yavrulayacak Çayirlarda davarlarimiz.

144:14 ¿ì¸® ¼ö¼Ò´Â ¹«°Ì°Ô ½Ç¾úÀ¸¸ç ¶Ç ¿ì¸®¸¦ ħ·ÎÇÏ´Â ÀÏÀ̳ª ¿ì¸®°¡ ³ª¾Æ°¡ ¸·´Â ÀÏÀÌ ¾øÀ¸¸ç ¿ì¸® °Å¸®¿¡´Â ½½ÇÇ ºÎ¸£Â¢À½ÀÌ ¾øÀ»Áø´ë

144:14 Semiz olacak sigirlarimiz; Surlarimiza gedik açilmayacak, Insanlarimiz sürgün edilmeyecek, Meydanlarimizda feryat duyulmayacak!

144:15 ÀÌ·¯ÇÑ ¹é¼ºÀº º¹ÀÌ ÀÖ³ª´Ï ¿©È£¿Í¸¦ ÀÚ±â Çϳª´ÔÀ¸·Î »ï´Â ¹é¼ºÀº º¹ÀÌ ÀÖµµ´Ù

144:15 Ne mutlu bunlara sahip olan halka! Ne mutlu Tanrisi RAB olan halka!

 ½ÃÆí 145 Æí / Mezmurlar

145:1 ¿ÕÀ̽Š³ªÀÇ Çϳª´ÔÀÌ¿© ³»°¡ ÁÖ¸¦ ³ôÀÌ°í ¿µ¿øÈ÷ ÁÖÀÇ À̸§À» ¼ÛÃàÇϸ®ÀÌ´Ù

145:1 Ey Tanrim, ey Kral, seni yüceltecegim, Adini sonsuza dek övecegim.

145:2 ³»°¡ ³¯¸¶´Ù ÁÖ¸¦ ¼ÛÃàÇÏ¸ç ¿µ¿µÈ÷ ÁÖÀÇ À̸§À» ¼ÛÃàÇϸ®ÀÌ´Ù

145:2 Seni her gün övecek, Adini sonsuza dek yüceltecegim.

145:3 ¿©È£¿Í´Â ±¤´ëÇÏ½Ã´Ï Å©°Ô Âù¾çÇÒ °ÍÀ̶ó ±×ÀÇ ±¤´ëÇϽÉÀ» Ãø·®Ä¡ ¸øÇϸ®·Î´Ù

145:3 RAB büyüktür, yalniz O övgüye yarasiktir, Akil ermez büyüklügüne.

145:4 ´ë´ë·Î ÁÖÀÇ Çà»ç¸¦ Å©°Ô Ī¼ÛÇϸç ÁÖÀÇ ´ÉÇÑ ÀÏÀ» ¼±Æ÷Çϸ®·Î´Ù

145:4 Yaptiklarin kusaktan kusaga sükranla anilacak, Güçlü islerin duyurulacak.

145:5 ÁÖÀÇ Á¸±ÍÇÏ°í ¿µ±¤½º·¯¿î À§¾ö°ú ÁÖÀÇ ±â»ç¸¦ ³ª´Â ¹¬»óÇϸ®ÀÌ´Ù

145:5 Düsünecegim harika islerini, Insanlar büyüklügünü, yüce görkemini konusacak.

145:6 »ç¶÷µéÀº ÁÖÀÇ µÎ·Á¿î ÀÏÀÇ ¼¼·ÂÀ» ¸»ÇÒ °ÍÀÌ¿ä ³ªµµ ÁÖÀÇ ±¤´ëÇϽÉÀ» ¼±Æ÷Çϸ®ÀÌ´Ù

145:6 Yaptigin müthis islerin gücünden söz edecekler, Ben de senin büyüklügünü duyuracagim.

145:7 ÀúÈñ°¡ ÁÖÀÇ Å©½Å ÀºÇý¸¦ ±â³äÇÏ¿© ¸»Çϸç ÁÖÀÇ ÀǸ¦ ³ë·¡Çϸ®ÀÌ´Ù

145:7 Essiz iyiliginin anilarini kutlayacak, Sevinç ezgileriyle övecekler dogrulugunu.

145:8 ¿©È£¿Í´Â ÀºÇý·Î¿ì½Ã¸ç ÀÚºñÇÏ½Ã¸ç ³ëÇϱ⸦ ´õµðÇϽøç ÀÎÀÚÇϽÉÀÌ Å©½Ãµµ´Ù

145:8 RAB lütufkâr ve sevecendir, Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.

145:9 ¿©È£¿Í²²¼­´Â ¸¸À¯¸¦ ¼±´ëÇÏ½Ã¸ç ±× ÁöÀ¸½Å ¸ðµç °Í¿¡ ±àÈáÀ» º£Çª½Ã´Âµµ´Ù

145:9 RAB herkese iyi davranir, Sevecenligi bütün yapitlarini kapsar.

145:10 ¿©È£¿Í¿© ÁÖÀÇ ÁöÀ¸½Å ¸ðµç °ÍÀÌ ÁÖ²² °¨»çÇϸç ÁÖÀÇ ¼ºµµ°¡ ÁÖ¸¦ ¼ÛÃàÇϸ®ÀÌ´Ù

145:10 Bütün yapitlarin sana sükreder, ya RAB, Sadik kullarin sana övgüler sunar.

145:11 ÀúÈñ°¡ ÁÖÀÇ ³ª¶óÀÇ ¿µ±¤À» ¸»Çϸç ÁÖÀÇ ´ÉÀ» ÀÏ·¯¼­

145:11 Kralliginin yüceligini anlatir, Kudretini konusur;

145:12 ÁÖÀÇ ´ÉÇϽŠÀÏ°ú ÁÖÀÇ ³ª¶óÀÇ À§¾öÀÇ ¿µ±¤À» Àλý¿¡°Ô ¾Ë°Ô Çϸ®ÀÌ´Ù

145:12 Herkes senin gücünü, Kralliginin yüce görkemini bilsin diye.

145:13 ÁÖÀÇ ³ª¶ó´Â ¿µ¿øÇÑ ³ª¶óÀÌ´Ï ÁÖÀÇ ÅëÄ¡´Â ´ë´ë¿¡ À̸£¸®ÀÌ´Ù

145:13 Senin kralligin ebedi kralliktir, Egemenligin kusaklar boyunca sürer. RAB verdigi bütün sözleri tutar, Her davranisi sadiktir.

145:14 ¿©È£¿Í²²¼­´Â ¸ðµç ³Ñ¾îÁö´Â ÀÚ¸¦ ºÙµå½Ã¸ç ºñ±¼ÇÑ ÀÚ¸¦ ÀÏÀ¸Å°½Ã´Âµµ´Ù

145:14 RAB her düsene destek olur, Iki büklüm olanlari dogrultur.

145:15 Áß»ýÀÇ ´«ÀÌ ÁÖ¸¦ ¾Ó¸ÁÇÏ¿À´Ï ÁÖ´Â ¶§¸¦ µû¶ó ÀúÈñ¿¡°Ô ½Ä¹°À» Áֽøç

145:15 Herkesin umudu sende, Onlara yiyeceklerini zamaninda veren sensin.

145:16 ¼ÕÀ» Æì»ç ¸ðµç »ý¹°ÀÇ ¼Ò¿øÀ» ¸¸Á·ÄÉ ÇϽóªÀÌ´Ù

145:16 Elini açar, Bütün canlilari doyurursun dilediklerince.

145:17 ¿©È£¿Í²²¼­´Â ±× ¸ðµç ÇàÀ§¿¡ ÀǷοì½Ã¸ç ±× ¸ðµç Çà»ç¿¡ ÀºÇý·Î¿ì½Ãµµ´Ù

145:17 RAB bütün davranislarinda adil, Yaptigi bütün islerde sevecendir.

145:18 ¿©È£¿Í²²¼­´Â Àڱ⿡°Ô °£±¸ÇÏ´Â ¸ðµç ÀÚ °ð Áø½ÇÇÏ°Ô °£±¸ÇÏ´Â ¸ðµç ÀÚ¿¡°Ô °¡±îÀÌ ÇϽôµµ´Ù

145:18 RAB kendisine yakaran, Içtenlikle yakaran herkese yakindir.

145:19 Àú´Â Àڱ⸦ °æ¿ÜÇÏ´Â ÀÚÀÇ ¼Ò¿øÀ» ÀÌ·ç½Ã¸ç ¶Ç ÀúÈñ ºÎ¸£Â¢À½À» µéÀ¸»ç ±¸¿øÇϽø®·Î´Ù

145:19 Dilegini yerine getirir kendisinden korkanlarin, Feryatlarini isitir, onlari kurtarir.

145:20 ¿©È£¿Í²²¼­ Àڱ⸦ »ç¶ûÇÏ´Â ÀÚ´Â ´Ù º¸È£ÇÏ½Ã°í ¾ÇÀÎÀº ´Ù ¸êÇϽø®·Î´Ù

145:20 RAB korur kendisini seven herkesi, Yok eder kötülerin hepsini.

145:21 ³» ÀÔÀÌ ¿©È£¿ÍÀÇ ¿µ¿¹¸¦ ¸»ÇÏ¸ç ¸ðµç À°Ã¼°¡ ±×ÀÇ ¼ºÈ£¸¦ ¿µ¿µÈ÷ ¼ÛÃàÇÒÁö·Î´Ù

145:21 RAB'be övgüler sunsun agzim! Bütün canlilar O'nun kutsal adina, Sonsuza dek övgüler dizsin.

 ½ÃÆí 146 Æí / Mezmurlar

146:1 ÇÒ·¼·ç¾ß ³» ¿µÈ¥¾Æ ¿©È£¿Í¸¦ Âù¾çÇ϶ó

146:1 RABbe övgüler sunun! Ey gönlüm, RABbe övgüler sun.

146:2 ³ªÀÇ »ýÀü¿¡ ¿©È£¿Í¸¦ Âù¾çÇÏ¸ç ³ªÀÇ Æò»ý¿¡ ³» Çϳª´ÔÀ» Âù¼ÛÇϸ®·Î´Ù

146:2 Yasadikça RABbe övgüler sunacak, Var oldukça Tanrima ilahiler söyleyecegim.

146:3 ¹æ¹éµéÀ» ÀÇÁöÇÏÁö ¸»¸ç µµ¿ï ÈûÀÌ ¾ø´Â Àλýµµ ÀÇÁöÇÏÁö ¸»Áö´Ï

146:3 Önderlere, Sizi kurtaramayacak insanlara güvenmeyin.

146:4 ±× È£ÈíÀÌ ²÷¾îÁö¸é ÈëÀ¸·Î µ¹¾Æ°¡¼­ ´çÀÏ¿¡ ±× µµ¸ð°¡ ¼Ò¸êÇϸ®·Î´Ù

146:4 O son solugunu verince topraga döner, O gün tasarilari da biter.

146:5 ¾ß°öÀÇ Çϳª´ÔÀ¸·Î Àڱ⠵µ¿òÀ» »ïÀ¸¸ç ¿©È£¿Í ÀÚ±â Çϳª´Ô¿¡°Ô ±× ¼Ò¸ÁÀ» µÎ´Â ÀÚ´Â º¹ÀÌ ÀÖµµ´Ù

146:5 Ne mutlu yardimcisi Yakupun Tanrisi olan insana, Umudu Tanrisi RABde olana!

146:6 ¿©È£¿Í´Â õÁö¿Í ¹Ù´Ù¿Í ±× ÁßÀÇ ¸¸¹°À» ÁöÀ¸½Ã¸ç ¿µ¿øÈ÷ Áø½ÇÇÔÀ» ÁöÅ°½Ã¸ç

146:6 Yeri gögü, Denizi ve içindeki her seyi yaratan, Sonsuza dek sadik kalan,

146:7 ¾Ð¹Ú ´çÇÏ´Â ÀÚ¸¦ À§ÇÏ¿© °øÀÇ·Î ÆÇ´ÜÇϽøç ÁÖ¸° ÀÚ¿¡°Ô ½Ä¹°À» Áֽô Àڽ÷δ٠¿©È£¿Í²²¼­ °¤Èù ÀÚ¸¦ ÇعæÇϽøç

146:7 Ezilenlerin hakkini alan, Açlara yiyecek saglayan Odur. RAB tutsaklari özgür kilar,

146:8 ¿©È£¿Í²²¼­ ¼Ò°æÀÇ ´«À» ¿©½Ã¸ç ¿©È£¿Í²²¼­ ºñ±¼ÇÑ ÀÚ¸¦ ÀÏÀ¸Å°½Ã¸ç ¿©È£¿Í²²¼­ ÀÇÀÎÀ» »ç¶ûÇϽøç

146:8 Körlerin gözünü açar, Iki büklüm olanlari dogrultur, Dogrulari sever.

146:9 ¿©È£¿Í²²¼­ °´À» º¸È£ÇÏ½Ã¸ç °í¾Æ¿Í °úºÎ¸¦ ºÙµå½Ã°í ¾ÇÀÎÀÇ ±æÀº ±Á°Ô ÇϽôµµ´Ù

146:9 RAB garipleri korur, Öksüze, dul kadina yardim eder, Kötülerin yolunuysa saptirir.

146:10 ½Ã¿Â¾Æ ¿©È£¿Í ³× Çϳª´ÔÀº ¿µ¿øÈ÷ ´ë´ë¿¡ ÅëÄ¡ÇϽø®·Î´Ù ÇÒ·¼·ç¾ß

146:10 RAB Tanrin sonsuza dek, ey Siyon, Kusaklar boyunca egemenlik sürecek. RAB'be övgüler sunun!

 ½ÃÆí 147 Æí / Mezmurlar

147:1 ÇÒ·¼·ç¾ß ¿ì¸® Çϳª´Ô²² Âù¾çÇÔÀÌ ¼±ÇÔÀÌ¿© Âù¼ÛÇÔÀÌ ¾Æ¸§´ä°í ¸¶¶¥Çϵµ´Ù

147:1 RABbe övgüler sunun! Ne güzel, ne hos Tanrimizi ilahilerle övmek! Ona övgü yarasir.

147:2 ¿©È£¿Í²²¼­ ¿¹·ç»ì·½À» ¼¼¿ì½Ã¸ç À̽º¶ó¿¤ÀÇ Èð¾îÁø ÀÚ¸¦ ¸ðÀ¸½Ã¸ç

147:2 RAB yeniden kuruyor Yerusalimi, Bir araya topluyor Israilin sürgünlerini.

147:3 »ó½ÉÇÑ ÀÚ¸¦ °íÄ¡½Ã¸ç ÀúÈñ »óó¸¦ ½Î¸Å½Ã´Âµµ´Ù

147:3 O kirik kalplileri iyilestirir, Yaralarini sarar.

147:4 Àú°¡ º°ÀÇ ¼öÈ¿¸¦ °è¼öÇϽðí ÀúÈñ¸¦ ´Ù À̸§´ë·Î ºÎ¸£½Ã´Âµµ´Ù

147:4 Yildizlarin sayisini belirler, Her birini adiyla çagirir.

147:5 ¿ì¸® ÁÖ´Â ±¤´ëÇÏ½Ã¸ç ´É·ÂÀÌ ¸¹À¸½Ã¸ç ±× ÁöÇý°¡ ¹«±ÃÇϽõµ´Ù

147:5 Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sinirsizdir anlayisi.

147:6 ¿©È£¿Í²²¼­ °â¼ÕÇÑ ÀÚ´Â ºÙµå½Ã°í ¾ÇÀÎÀº ¶¥¿¡ ¾þµå·¯¶ß¸®½Ã´Âµµ´Ù

147:6 RAB mazlumlara yardim eder, Kötüleri yere çalar.

147:7 °¨»çÇÔÀ¸·Î ¿©È£¿Í²² ³ë·¡ÇÏ¸ç ¼ö±ÝÀ¸·Î Çϳª´Ô²² Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

147:7 RABbe sükran ezgileri okuyun, Tanrimizi lirle, ilahilerle övün.

147:8 Àú°¡ ±¸¸§À¸·Î ÇÏ´ÃÀ» µ¤À¸½Ã¸ç ¶¥À» À§ÇÏ¿© ºñ¸¦ ¿¹ºñÇÏ½Ã¸ç »ê¿¡ Ç®ÀÌ ÀÚ¶ó°Ô ÇϽøç

147:8 Odur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yagmur saglayan, Daglarda ot bitiren.

147:9 µéÁü½Â°ú ¿ì´Â ±î¸¶±Í »õ³¢¿¡°Ô ¸ÔÀ» °ÍÀ» Áֽôµµ´Ù

147:9 O yiyecek saglar hayvanlara, Bagrisan kuzgun yavrularina.

147:10 ¿©È£¿Í´Â ¸»ÀÇ ÈûÀ» Áñ°Å¿ö ¾Æ´ÏÇÏ½Ã¸ç »ç¶÷ÀÇ ´Ù¸®µµ ±â»µ ¾Æ´ÏÇϽðí

147:10 Ne atin gücünden zevk alir, Ne de insanin yigitliginden hoslanir.

147:11 Àڱ⸦ °æ¿ÜÇÏ´Â ÀÚ¿Í ±× ÀÎÀÚÇϽÉÀ» ¹Ù¶ó´Â ÀÚµéÀ» ±â»µÇϽôµµ´Ù

147:11 RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut baglayanlardan hoslanir.

147:12 ¿¹·ç»ì·½¾Æ ¿©È£¿Í¸¦ Âù¼ÛÇÒÁö¾î´Ù ½Ã¿Â¾Æ ³× Çϳª´ÔÀ» Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

147:12 RABbi yücelt, ey Yerusalim! Tanrina övgüler sun, ey Siyon!

147:13 Àú°¡ ³× ¹®ºøÀåÀ» °ß°íÈ÷ ÇÏ½Ã°í ³ÊÀÇ °¡¿îµ¥ Àڳ࿡°Ô º¹À» ÁÖ¼ÌÀ¸¸ç

147:13 Çünkü senin kapilarinin kol demirlerine güç katar, Içindeki halki kutsar.

147:14 ³× °æ³»¸¦ Æò¾ÈÄÉ ÇÏ½Ã°í ¾Æ¸§´Ù¿î ¹Ð·Î ³Ê¸¦ ¹èºÒ¸®½Ã¸ç

147:14 Sinirlarini esenlik içinde tutar, Seni en iyi bugdayla doyurur.

147:15 ±× ¸íÀ» ¶¥¿¡ º¸³»½Ã´Ï ±× ¸»¾¸ÀÌ ¼ÓÈ÷ ´Þ¸®´Âµµ´Ù

147:15 Yeryüzüne buyrugunu gönderir, Sözü çarçabuk yayilir.

147:16 ´«À» ¾çÅÐ °°ÀÌ ³»¸®½Ã¸ç ¼­¸®¸¦ Àç °°ÀÌ ÈðÀ¸½Ã¸ç

147:16 Yapagi gibi kar yagdirir, Kiragiyi kül gibi saçar.

147:17 ¿ì¹ÚÀ» ¶± ºÎ½º·¯±â °°ÀÌ »Ñ¸®½Ã³ª´Ï ´©°¡ ´ÉÈ÷ ±× ÃßÀ§¸¦ °¨´çÇϸ®¿ä

147:17 Asagiya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soguguna?

147:18 ±× ¸»¾¸À» º¸³»»ç ±×°ÍµéÀ» ³ìÀÌ½Ã°í ¹Ù¶÷À» ºÒ°Ô ÇϽÅÁï ¹°ÀÌ È帣´Âµµ´Ù

147:18 Buyruk verir, eritir buzlari, Rüzgarini estirir, sular akmaya baslar.

147:19 Àú°¡ ±× ¸»¾¸À» ¾ß°ö¿¡°Ô º¸ÀÌ½Ã¸ç ±× À²·Ê¿Í ±Ô·Ê¸¦ À̽º¶ó¿¤¿¡°Ô º¸À̽ôµµ´Ù

147:19 Sözünü Yakup soyuna, Kurallarini, ilkelerini Israile bildirir.

147:20 ¾Æ¹« ³ª¶ó¿¡°Ôµµ ÀÌ°°ÀÌ ÇàÄ¡ ¾Æ´ÏÇϼ̳ª´Ï ÀúÈñ´Â ±× ±Ô·Ê¸¦ ¾ËÁö ¸øÇÏ¿´µµ´Ù ÇÒ·¼·ç¾ß

147:20 Baska hiçbir ulus için yapmadi bunu, Onlar O'nun ilkelerini bilmezler. RAB'be övgüler sunun!

 ½ÃÆí 148 Æí / Mezmurlar

148:1 ÇÒ·¼·ç¾ß Çϴÿ¡¼­ ¿©È£¿Í¸¦ Âù¾çÇÏ¸ç ³ôÀº µ¥¼­ Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

148:1 RABbe övgüler sunun! Göklerden RABbe övgüler sunun, Yücelerde Ona övgüler sunun!

148:2 ±×ÀÇ ¸ðµç »çÀÚ¿© Âù¾çÇÏ¸ç ¸ðµç ±º´ë¿© Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

148:2 Ey bütün melekleri, Ona övgüler sunun, Övgüler sunun Ona, ey bütün göksel ordulari!

148:3 ÇØ¿Í ´Þ¾Æ Âù¾çÇÏ¸ç ±¤¸íÇÑ º°µé¾Æ Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

148:3 Ey günes, ay, Ona övgüler sunun, Övgüler sunun Ona, ey isildayan bütün yildizlar!

148:4 ÇÏ´ÃÀÇ Çϴõµ Âù¾çÇϸç ÇÏ´Ã À§¿¡ ÀÖ´Â ¹°µéµµ Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

148:4 Ey göklerin gökleri Ve göklerin üstündeki sular, Ona övgüler sunun!

148:5 ±×°ÍµéÀÌ ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À» Âù¾çÇÒ °ÍÀº Àú°¡ ¸íÇϽøŠÁöÀ½À» ¹Þ¾ÒÀ½À̷δÙ

148:5 RABbin adina övgüler sunsunlar, Çünkü O buyruk verince, var oldular;

148:6 Àú°¡ ¶Ç ±×°ÍµéÀ» ¿µ¿µÈ÷ ¼¼¿ì½Ã°í ÆóÄ¡ ¸øÇÒ ¸íÀ» Á¤Çϼ̵µ´Ù

148:6 Bozulmayacak bir kural koyarak, Onlari sonsuza dek yerlerine oturttu.

148:7 ³ÊÈñ ¿ëµé°ú ¹Ù´Ù¿© ¶¥¿¡¼­ ¿©È£¿Í¸¦ Âù¾çÇ϶ó

148:7 Yeryüzünden RABbe övgüler sunun, Ey deniz canavarlari, bütün enginler,

148:8 ºÒ°ú ¿ì¹Ú°ú ´«°ú ¾È°³¿Í ±× ¸»¾¸À» ÁÀ´Â ±¤Ç³À̸ç

148:8 Simsek, dolu, kar, bulutlar, Onun buyruguna uyan firtinalar,

148:9 »êµé°ú ¸ðµç ÀÛÀº »ê°ú °ú¸ñ°ú ¸ðµç ¹éÇâ¸ñÀ̸ç

148:9 Daglar, bütün tepeler, Meyve agaçlari, sedir agaçlari,

148:10 Áü½Â°ú ¸ðµç °¡Ãà°ú ±â´Â °Í°ú ³ª´Â »õ¸ç

148:10 Yabanil ve evcil hayvanlar, Sürüngenler, uçan kuslar,

148:11 ¼¼»óÀÇ ¿Õµé°ú ¸ðµç ¹é¼º°ú ¹æ¹é°ú ¶¥ÀÇ ¸ðµç »ç»ç¸ç

148:11 Yeryüzünün krallari, bütün halklar, Önderler, yeryüzünün bütün yöneticileri,

148:12 û³â ³²ÀÚ¿Í Ã³³à¿Í ³ëÀΰú ¾ÆÀ̵é¾Æ

148:12 Delikanlilar, genç kizlar, Yaslilar, çocuklar!

148:13 ´Ù ¿©È£¿ÍÀÇ À̸§À» Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù ±× À̸§ÀÌ È¦·Î ³ôÀ¸½Ã¸ç ±× ¿µ±¤ÀÌ ÃµÁö¿¡ ¶Ù¾î³ª½ÉÀ̷δÙ

148:13 RABbin adina övgüler sunsunlar, Çünkü yalniz Onun adi yücedir. Onun yüceligi yerin gögün üstündedir.

148:14 Àú°¡ ±× ¹é¼ºÀÇ »ÔÀ» ³ôÀ̼ÌÀ¸´Ï Àú´Â ¸ðµç ¼ºµµ °ð Àú¸¦ Ä£±ÙÈ÷ ÇÏ´Â À̽º¶ó¿¤ ÀÚ¼ÕÀÇ Âù¾ç°Å¸®·Î´Ù ÇÒ·¼·ç¾ß

148:14 RAB kendi halkini güçlü kildi, Bütün sadik kullarina, Kendisine yakin olan halka, Israilliler'e ün kazandirdi. RAB'be övgüler sunun!

 ½ÃÆí 149 Æí / Mezmurlar

149:1 ÇÒ·¼·ç¾ß »õ ³ë·¡·Î ¿©È£¿Í²² ³ë·¡ÇÏ¸ç ¼ºµµÀÇ È¸Áß¿¡¼­ Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

149:1 RABbe övgüler sunun! RABbe yeni bir ezgi söyleyin, Sadik kullarinin toplantisinda Onu ezgilerle övün!

149:2 À̽º¶ó¿¤Àº Àڱ⸦ ÁöÀ¸½Å ÀÚ·Î ÀÎÇÏ¿© Áñ°Å¿öÇÏ¸ç ½Ã¿ÂÀÇ ÀÚ¹ÎÀº ÀúÈñÀÇ ¿ÕÀ¸·Î ÀÎÇÏ¿© Áñ°Å¿ö ÇÒÁö¾î´Ù

149:2 Israil Yaraticisinda sevinç bulsun, Siyon halki Krallariyla cossun!

149:3 ÃãÃß¸ç ±×ÀÇ À̸§À» Âù¾çÇÏ¸ç ¼Ò°í¿Í ¼ö±ÝÀ¸·Î ±×¸¦ Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

149:3 Dans ederek övgüler sunsunlar Onun adina, Tef ve lir çalarak Onu ilahilerle övsünler!

149:4 ¿©È£¿Í²²¼­´Â Àڱ⠹鼺À» ±â»µÇÏ½Ã¸ç °â¼ÕÇÑ ÀÚ¸¦ ±¸¿øÀ¸·Î ¾Æ¸§´ä°Ô ÇϽÉÀ̷δÙ

149:4 Çünkü RAB halkindan hoslanir, Alçakgönüllüleri zafer taciyla süsler.

149:5 ¼ºµµµéÀº ¿µ±¤ Áß¿¡ Áñ°Å¿öÇϸç ÀúÈñ ħ»ó¿¡¼­ ±â»ÝÀ¸·Î ³ë·¡ÇÒÁö¾î´Ù

149:5 Bu onurla mutlu olsun sadik kullari, Sevinç ezgileri okusunlar yataklarinda!

149:6 ±× ÀÔ¿¡´Â Çϳª´ÔÀÇ Á¸¿µÀÌ¿ä ±× ¼öÁß¿¡´Â µÎ ³¯ °¡Áø Ä®À̷δÙ

149:6 Agizlarinda Tanriya yüce övgüler, Ellerinde iki agizli kiliçla

149:7 ÀÌ°ÍÀ¸·Î ¿­¹æ¿¡ º¸¼öÇÏ¸ç ¹ÎÁ·µéÀ» ¹úÇϸç

149:7 Uluslardan öç alsinlar, Halklari cezalandirsinlar,

149:8 ÀúÈñ ¿ÕµéÀº »ç½½·Î, ÀúÈñ ±ÍÀÎÀº ö°í¶ûÀ¸·Î °á¹ÚÇÏ°í

149:8 Krallarini zincire, Soylularini prangaya vursunlar!

149:9 ±â·ÏÇÑ ÆÇ´Ü´ë·Î ÀúÈñ¿¡°Ô ½ÃÇàÇÒÁö·Î´Ù ÀÌ·± ¿µ±¤Àº ±× ¸ðµç ¼ºµµ¿¡°Ô ÀÖµµ´Ù ÇÒ·¼·ç¾ß

149:9 Yazilan karari onlara uygulasinlar! Bütün sadik kullari için onurdur bu. RAB'be övgüler sunun!

 ½ÃÆí 150 Æí / Mezmurlar

150:1 ÇÒ·¼·ç¾ß ±× ¼º¼Ò¿¡¼­ Çϳª´ÔÀ» Âù¾çÇÏ¸ç ±× ±Ç´ÉÀÇ ±Ãâ¿¡¼­ ±×¸¦ Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

150:1 RABbe övgüler sunun! Kutsal yerde Tanriya övgüler sunun! Gücünü gösteren göklerde övgüler sunun Ona!

150:2 ±×ÀÇ ´ÉÇϽŠÇൿÀ» ÀÎÇÏ¿© Âù¾çÇÏ¸ç ±×ÀÇ Áö±ØÈ÷ ±¤´ëÇϽÉÀ» ÁÀ¾Æ Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

150:2 Övgüler sunun Ona güçlü isleri için! Övgüler sunun Ona essiz büyüklügüne yarasir biçimde!

150:3 ³ªÆÈ ¼Ò¸®·Î Âù¾çÇÏ¸ç ºñÆÄ¿Í ¼ö±ÝÀ¸·Î Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

150:3 Boru çalarak Ona övgüler sunun! Çenkle ve lirle Ona övgüler sunun!

150:4 ¼Ò°í Ä¡¸ç Ãã Ãß¾î Âù¾çÇϸç Çö¾Ç°ú Åü¼Ò·Î Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

150:4 Tef ve dansla Ona övgüler sunun! Saz ve neyle Ona övgüler sunun!

150:5 Å« ¼Ò¸® ³ª´Â Á¦±ÝÀ¸·Î Âù¾çÇÏ¸ç ³ôÀº ¼Ò¸® ³ª´Â Á¦±ÝÀ¸·Î Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù

150:5 Zillerle Ona övgüler sunun! Çinlayan zillerle Ona övgüler sunun!

150:6 È£ÈíÀÌ ÀÖ´Â ÀÚ¸¶´Ù ¿©È£¿Í¸¦ Âù¾çÇÒÁö¾î´Ù ÇÒ·¼·ç¾ß

150:6 Bütün canli varliklar RAB'be övgüler sunsun! RAB'be övgüler sunun!

#@#