کتاب مقدس Farsi Bible
فصل 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33
1 رؤیای اشعیا ابن آموص كه آن را درباره‌یهودا و اورشلیم، در روزهای عزّیا و یوتام و آحاز و حزقیا، پادشاهان یهودا دید.
2 ای آسمان بشنو و ای زمین گوش بگیر زیرا خداوند سخن می‌گوید. پسران پروردم و برافراشتم امّا ایشان بر من عصیان ورزیدند.
3 گاو مالك خویش را و الاغ آخور صاحب خود را می‌شناسد، امّا اسرائیل نمی‌شناسند و قوم من فهم ندارند.
4 وای بر امّت خطاكار و قومی كه زیر بار گناه می‌باشند و بر ذریت شریران و پسران مفسد. خداوند را ترك كردند و قدّوس اسرائیل را اهانت نمودند و بسوی عقب منحرف شدند.
5 چرا دیگر ضرب یابید و زیاده فتنه نمایید؟ تمامی سر بیمار است و تمامی دل مریض.
6 از كف پا تا به سر در آن تندرستی نیست بلكه جراحت و كوفتگی و زخم متعفّن، كه نه بخیه شده و نه بسته گشته و نه با روغن التیام شده است.
7 ولایت شما ویران و شهرهای شما به آتش سوخته شده است. غریبان، زمین شما را در نظر شما می‌خورند و آن مثل واژگونی بیگانگان خراب گردیده است.
8 و دختر صهیون مثل سایه‌بان در تاكستان و مانند كپر در بوستان خیار و مثل شهر محاصره شده، متروك است.
9 اگر یهوه‌صبایوت بقیه اندكی برای ما وا نمی‌گذاشت، مثل سدوم می‌شدیم و مانند عموره می‌گشتیم.
10 ای حاكمان سدوم كلام خداوند را بشنوید و ای قوم عموره شریعت خدای ما را گوش بگیرید.
11 خداوند می‌گوید از كثرت قربانی‌های شما مرا چه فایده است؟ از قربانی‌های سوختنی قوچها و پیه پرواریها سیر شده‌ام و به خون گاوان و بره‌ها و بزها رغبت ندارم.
12 وقتی كه می‌آیید تا به حضور من حاضر شوید، كیست كه این را از دست شما طلبیده است كه دربار مرا پایمال كنید؟
13 هدایای باطل دیگر میاورید. بخور نزد من مكروه است و غرّه ماه و سَبَّت و دعوت جماعت نیز. گناه را با محفل مقدّس نمی‌توانم تحمّل نمایم.
14 غرّه‌ها و عیدهای شما را جان من نفرت دارد؛ آنها برای من بار سنگین است كه از تحمّل نمودنش خسته شده‌ام.
15 هنگامی كه دستهای خود را دراز می‌كنید، چشمان خود را از شما خواهم پوشانید و چون دعای بسیار می‌كنید، اجابت نخواهم نمود زیرا كه دستهای شما پر از خون است.
16 خویشتن را شسته، طاهر نمایید و بدی اعمال خویش را از نظر من دور كرده، از شرارت دست بردارید.
17 نیكوكاری را بیاموزید و انصاف را بطلبید. مظلومان را رهایی دهید، یتیمان را دادرسی كنید و بیوه زنان را حمایت نمایید.
18 خداوند می‌گوید: «بیایید تا با همدیگر محاجه نماییم. اگر گناهان شما مثل ارغوان باشد مانند برف سفید خواهد شد و اگر مثل قرمز سرخ باشد، مانند پشم خواهد شد.
19 اگر خواهش داشته، اطاعت نمایید، نیكویی زمین را خواهید خورد.
20 امّا اگر ابا نموده، تمرّد كنید، شمشیر شما را خواهد خورد»، زیرا كه دهان خداوند چنین می‌گوید.
21 شهر امین چگونه زانیه شده است. آنكه از انصاف مملّو می‌بود و عدالت در وی سكونت می‌داشت، امّا حال قاتلان.
22 نقره تو به دُرد مبدّل شده، و شراب تو از آب ممزوج گشته است.
23 سروران تو متمرّد شده و رفیق دزدان گردیده، هریك از ایشان رشوه را دوست می‌دارند و در پی هدایا می‌روند. یتیمان را دادرسی نمی‌نمایند و دعوی بیوه زنان نزد ایشان نمی‌رسد.
24 بنابراین، خداوند یهوه صبایوت، قدیر اسرائیل می‌گوید: «هان من از خصمان خود استراحت خواهم یافت و از دشمنان خویش انتقام خواهم كشید.
25 و دست خود را بر تو برگردانیده، دُرْد تو را بالكلّ پاك خواهم كرد، و تمامی ریمت را دور خواهم ساخت.
26 و داوران تو را مثل اوّل و مشیران تو را مثل ابتدا خواهم برگردانید و بعد از آن، به شهر عدالت و قریه امین مسمّی خواهی شد.»
27 صهیون به انصاف فدیه داده خواهد شد و انابت كنندگانش به عدالت.
28 و هلاكت عاصیان و گناهكاران با هم خواهد شد و آنانی كه خداوند را ترك نمایند، نابود خواهند گردید.
29 زیرا ایشان از درختان بلوطی كه شما خواسته بودید خجل خواهند شد و از باغاتی كه شما برگزیده‌بودید رسوا خواهند گردید.
30 زیرا شما مثل بلوطی كه برگش پژمرده و مانند باغی كه آب نداشته باشد خواهید شد.
31 و مرد زورآور پُرزه كتان و عملش شعله خواهد شد و هردوی آنها با هم سوخته خواهند گردید و خاموش كننده‌ای نخواهد بود.
1 كلامی كه اشعیا ابن آموص دربارۀ یهودا و اورشلیم دید.
2 و در ایام آخر واقع خواهد شد كه كوه خانه خداوند برقلّه كوهها ثابت خواهد شد و فوق تلّها برافراشته خواهد گردید و جمیع امّت‌ها بسوی آن روان خواهند شد.
3 و قوم‌های بسیار عزیمت كرده، خواهند گفت: «بیایید تا به كوه خداوند و به خانه خدای یعقوب برآییم تا طریق‌های خویش را به ما تعلیم دهد و به راههای وی سلوك نماییم.» زیرا كه شریعت از صهیون و كلام خداوند از اورشلیم صادر خواهد شد.
4 و او امّت‌ها را داوری خواهد نمود و قوم‌های بسیاری را تنبیه خواهد كرد و ایشان شمشیرهای خود را برای گاوآهن و نیزه‌های خویش را برای ارّه‌ها خواهند شكست و امّتی بر امّتی شمشیر نخواهد كشید و بار دیگر جنگ را نخواهند آموخت.
5 ای خاندان یعقوب بیایید تا در نور خداوند سلوك نماییم.
6 زیرا قوم خود یعنی خاندان یعقوب را ترك كرده‌ای، چونكه از رسوم مشرقی مملّو و مانندفلسطینیان فالگیر شده‌اند و با پسران غربا دست زده‌اند،
7 و زمین ایشان از نقره و طلا پر شده و خزاین ایشان را انتهایی نیست، و زمین ایشان از اسبان پر است و ارابه‌های ایشان را انتهایی نیست؛
8 و زمین ایشان از بتها پر است؛ صنعت دستهای خویش را كه به انگشتهای خود ساخته‌اند سجده می‌نمایند.
9 و مردم خم شده و مردان پست می‌شوند. لهذا ایشان را نخواهی آمرزید.
10 از ترس خداوند و از كبریای جلال وی به صخره داخل شده، خویشتن را در خاك پنهان كن.
11 چشمان بلند انسان پست و تكبّر مردان خم خواهد شد و در آن روز خداوند به تنهایی متعال خواهد بود.
12 زیرا كه برای یهوه صبایوت روزی است كه بر هرچیزِ بلند و عالی خواهد آمد و بر هرچیز مرتفع، و آنها پست خواهد شد؛
13 و بر همه سروهای آزاد بلند و رفیع لبنان و بر تمامی بلوطهای باشان؛
14 و بر همه كوههای عالی و بر جمیع تلّهای بلند؛
15 و بر هربرج مرتفع و بر هر حصار منیع؛
16 و برهمه كشتیهای ترشیش و برهمه مصنوعات مرغوب؛
17 و كبریای انسان خم شود و تكبّر مردان پست خواهد شد. و در آن روز خداوند به تنهایی متعال خواهد بود،
18 و بتها بالكلّ تلف خواهند شد.
19 و ایشان به مغاره‌های صخره‌ها و حفره‌های خاك داخل خواهند شد، به سبب ترس خداوند و كبریای جلال وی هنگامی كه او برخیزد تا زمین را متزلزل سازد.
20 در آن روز مردمان، بتهای نقره و بتهای طلای خود را كه برای عبادت خویش ساخته‌اند، نزد موش‌كوران و خفّاشها خواهند انداخت،
21 تا به مغاره‌های صخره‌ها و شكافهای‌سنگ خارا داخل شوند، به سبب ترس خداوند و كبریای جلال وی هنگامی كه او برخیزد تا زمین را متزلزل سازد.
22 شما از انسانی كه نفس او در بینی‌اش می‌باشد، دست بركشید زیرا كه او به چه چیز محسوب می‌شود؟
1 زیرا اینك خداوند یهوه صبایوت پایه و ركن را از اورشلیم و یهودا، یعنی تمامی پایه نان و تمامی پایه آب را دور خواهد كرد،
2 و شجاعان و مردان جنگی و داوران و انبیا و فالگیران و مشایخ را،
3 و سرداران پنجاهه و شریفان و مشیران و صنعت‌گران ماهر و ساحران حاذق را.
4 و اطفال را بر ایشان حاكم خواهم ساخت و كودكان بر ایشان حكمرانی خواهند نمود.
5 و قوم مظلوم خواهند شد، هركس از دست دیگری و هرشخص از همسایه خویش. و اطفال بر پیران و پَستان بر شریفان تمرّد خواهند نمود.
6 چون شخصی به برادر خویش در خانه پدرش متمسّك شده، بگوید: «تو را رُخوُت هست؟ پس حاكم ما شو و این خرابی در زیر دست تو باشد»،
7 در آن روز او آواز خود را بلند كرده، خواهد گفت: «من علاج كننده نتوانم شد زیرا در خانه من نه نان و نه لباس است پس مرا حاكم قوم مسازید.»
8 زیرا اورشلیم خراب شده و یهودا منهدم گشته است، از آن جهت كه لسان و افعال ایشان به ضدّ خداوند می‌باشد تا چشمان جلال او را به ننگ آورند.
9 سیمای رویهای ایشان به ضدّ ایشان شاهد است و مثل سدوم گناهان خود رافاش كرده، آنها را مخفی نمی‌دارند. وای بر جانهای ایشان زیرا كه به جهت خویشتن شرارت را بعمل آورده‌اند.
10 عادلان را بگویید كه ایشان را سعادتمندی خواهد بود زیرا از ثمره اعمال خویش خواهند خورد.
11 وای بر شریران كه ایشان را بدی خواهد بود چونكه مكافات دست ایشان به ایشان كرده خواهد شد.
12 و امّا قوم من، كودكان بر ایشان ظلم می‌كنند و زنان بر ایشان حكمرانی می‌نمایند. ای قوم من، راهنمایان شما گمراه كنندگانند و طریق راههای شما را خراب می‌كنند.
13 خداوند برای مُحاجّه برخاسته و به جهت داوری قومها ایستاده است.
14 خداوند با مشایخ قوم خود و سروران ایشان به محاكمه درخواهد آمد، زیرا شما هستید كه تاكستانها را خورده‌اید و غارت فقیران در خانه‌های شما است.
15 خداوند یهوه صبایوت می‌گوید: «شما را چه شده است كه قوم مرا می‌كوبید و رویهای فقیران را خرد می‌نمایید؟»
16 و خداوند می‌گوید: «از این جهت كه دختران صهیون متكبّرند و با گردن افراشته و غمزات چشم راه می‌روند و به ناز می‌خرامند و به پایهای خویش خلخالها را به صدا می‌آورند.»
17 بنابراین خداوند فرق سر دختران صهیون را كَل خواهد ساخت و خداوند عورت ایشان را برهنه خواهد نمود.
18 و در آن روز خداوند زینت خلخالها و پیشانی بندها و هلالها را دور خواهد كرد.
19 و گوشواره‌ها و دستبندها و روبندها را،
20 و دستارها و زنجیرها و كمربندها و عطردانها وتعویذها را،
21 و انگشترها و حلقه‌های بینی را،
22 و رخوت نفیسه و رداها و شالها و كیسه‌ها را،
23 و آینه‌ها و كتان نازك و عمامه‌ها و بُرقِع‌ها را.
24 و واقع می‌شود كه به عوض عطریات، عفونت خواهد شد و به عوض كمربند، ریسمان و به عوض مویهای بافته، كَلی و به عوض سینه‌بند، زنّار پلاس و به عوض زیبایی، سوختگی خواهد بود.
25 مردانت به شمشیر و شجاعانت در جنگ خواهند افتاد.
26 و دروازه‌های وی ناله و ماتم خواهند كرد، و او خراب شده، بر زمین خواهد نشست.
1 و در آن روز هفت زن به یك مرد متمسّك شده، خواهند گفت: «نان خود را خواهیم خورد و رخت خود را خواهیم پوشید، فقط نام تو بر ما خوانده شود و عار ما را بردار.»
2 در آن روز شاخه خداوند زیبا و جلیل و میوه زمین به جهت ناجیان اسرائیل فخر و زینت خواهد بود.
3 و واقع می‌شود كه هركه در صهیون باقی ماند و هر كه در اورشلیم ترك شود، مقدّس خوانده خواهد شد یعنی هركه در اورشلیم در دفتر حیات مكتوب باشد.
4 هنگامی كه خداوند چرك دختران صهیون را بشوید و خون اورشلیم را به روح انصاف و روح سوختگی را از میانش رفع نماید،
5 خداوند بر جمیع مساكن كوه صهیون و بر محفلهایش ابر و دود در روز و درخشندگی آتشِ مشتعل در شب خواهد آفرید، زیرا كه بر تمامی جلال آن پوششی خواهد بود.
6 و در وقت روز سایه‌بانی به جهت سایه از گرما و به جهت ملجاء و پناهگاه از طوفان و باران خواهد بود.
1 سرود محبوب خود را دربارۀ تاكستانش برای محبوب خود بسرایم. محبوب من تاكستانی در تلّی بسیار بارور داشت،
2 و آن را كنده از سنگها پاك كرده و مو بهترین در آن غرس نمود و برجی در میانش بنا كرد و چرخشتی نیز در آن كَند. پس منتظر می‌بود تا انگور بیاورد؛ امّا انگور بد آورد.
3 پس الا´ن ای ساكنان اورشلیم و مردان یهودا، در میان من و تاكستان من حكم كنید.
4 برای تاكستان من دیگر چه توان كرد كه در آن نكردم؟ پس چون منتظر بودم كه انگور بیاورد، چرا انگور بد آورد؟
5 لهذا الا´ن شما را اعلام می‌نمایم كه من به تاكستان خود چه خواهم كرد. حصارش را برمی‌دارم و چراگاه خواهد شد؛ و دیوارش را منهدم می‌سازم و پایمال خواهد گردید.
6 و آن را خراب می‌كنم كه نه پازش و نه كنده خواهد شد و خار و خس در آن خواهد رویید، و ابرها را امر می‌فرمایم كه بر آن باران نباراند.
7 زیرا كه تاكستان یهوه صبایوت خاندان اسرائیل است و مردان یهودا نهال شادمانی او می‌باشند. و برای انصاف انتظار كشید و اینك تعدّی و برای عدالت و اینك فریاد شد.
8 وای بر آنانی كه خانه را به خانه ملحق و مزرعه را به مزرعه ملصق سازند تا مكانی باقی نماند. و شما در میان زمین به تنهایی ساكن می‌شوید.
9 یهوه صبایوت در گوش من گفت: «به درستی كه خانه‌های بسیار خراب خواهد شد، و خانه‌های بزرگ و خوش‌نما غیرمسكون خواهدگردید.
10 زیرا كه ده جفت گاو زمین یك بَت خواهد آورد و یك حومر تخم یك ایفه خواهد داد.»
11 وای بر آنانی كه صبح زود برمی‌خیزند تا در پی مسكرات بروند، و شب دیر می‌نشینند تا شرابْ ایشان را گرم نماید
12 و در بزمهای ایشان عود و بربط و دفّ و نای و شراب می‌باشد. اما به فعل خداوند نظر نمی‌كنند و به عمل دستهای وی نمی‌نگرند.
13 بنابراین قوم من به سبب عدم معرفت اسیر شده‌اند و شریفان ایشان گرسنه و عوام ایشان از تشنگی خشك گردیده.
14 از این سبب هاویه حرص خود را زیاد كرده و دهان خویش را بیحّد باز نموده است و جلال و جمهور و شوكت ایشان و هر كه در ایشان شادمان باشد در آن فرو می‌رود.
15 و مردم خم خواهند شد و مردان ذلیل خواهند گردید و چشمان متكبّران پست خواهد شد.
16 و یهوه صبایوت به انصاف متعال خواهد بود و خدای قدّوس به عدالت تقدیس كرده خواهد شد.
17 آنگاه بره‌های (غربا) در مرتع‌های ایشان خواهند چرید و غریبان ویرانه‌های پرواریهای ایشان را خواهند خورد.
18 وای برآنانی كه عصیان را به ریسمانهای بطالت و گناه را گویا به طناب ارابه می‌كشند.
19 و می‌گویند باشد كه او تعجیل نموده، كار خود را بشتاباند تا آن را ببینیم. و مقصود قدّوس اسرائیل نزدیك شده، بیاید تا آن را بدانیم.
20 وای بر آنانی كه بدی را نیكویی و نیكویی را بدی می‌نامند، كه ظلمت را به جای نور و نور را به جای ظلمت می‌گذارند، و تلخی را به جای شیرینی و شیرینی را به جای تلخی می‌نهند.
21 وای برآنانی كه در نظر خود حكیمند، و پیش روی خود فهیم‌می‌نمایند.
22 وای بر آنانی كه برای نوشیدن شراب زورآورند، و به جهت ممزوج ساختن مسكرات مردان قوّی می‌باشند.
23 كه شریران را برای رشوه عادل می‌شمارند، و عدالت عادلان را از ایشان برمی‌دارند.
24 بنابراین به نهجی كه شراره آتش كاه را می‌خورد و علف خشك در شعله می‌افتد، همچنان ریشه ایشان عفونت خواهد شد و شكوفه ایشان مثل غبار برافشانده خواهد گردید. چونكه شریعت یهوه صبایوت را ترك كرده، كلام قدّوس اسرائیل را خوار شمرده‌اند.
25 بنابراین خشم خداوند بر قوم خود مشتعل شده و دست خود را بر ایشان دراز كرده، ایشان را مبتلا ساخته است. و كوهها بلرزیدند و لاشهای ایشان در میان كوچه‌ها مثل فضلات گردیده‌اند. با وجود این همه، غضب او برنگردید و دست وی تا كنون دراز است.
26 و عَلَمی به جهت امّت‌های بعید برپا خواهد كرد. و از اقصای زمین برای ایشان صفیر خواهد زد. و ایشان تعجیل نموده، بزودی خواهند آمد،
27 و درمیان ایشان احدی خسته و لغزش خورنده نخواهد بود و احدی نه پینگی خواهد زد و نه خواهد خوابید. و كمربند كمر احدی از ایشان باز نشده، دوّال نعلین احدی گسیخته نخواهد شد.
28 كه تیرهای ایشان، تیز و تمامی كمانهای ایشان، زده شده است. سُمهای اسبان ایشان مثل سنگ خارا و چرخهای ایشان مثل گردباد شمرده خواهد شد.
29 غرّش ایشان مثل شیر ماده و مانند شیران ژیان غرّش خواهند كرد و ایشان نعره خواهند زد و صید را گرفته، بسلامتی خواهند برد و رهاننده‌ای‌نخواهد بود.
30 و در آن روز بر ایشان مثل شورش دریا شورش خواهند كرد. و اگر كسی به زمین بنگرد، اینك تاریكی و تنگی است و نور در افلاك آن به ظلمت مبدّل شده است.
1 در سالی كه عزّیا پادشاه مرد، خداوند را دیدم كه بر كرسی بلند و عالی نشسته بود، و هیكل از دامنهای وی پر بود.
2 و سرافین بالای آن ایستاده بودند كه هر یك از آنها شش بال داشت، و با دو از آنها روی خود را می‌پوشانید و با دو پایهای خود را می‌پوشانید و با دو پرواز می‌نمود.
3 و یكی دیگری را صدا زده، می‌گفت: «قدّوس قدّوس قدّوس یهوه صبایوت، تمامی زمین از جلال او مملّو است.»
4 و اساس آستانه از آواز او كه صدا می‌زد می‌لرزید و خانه از دود پر شد.
5 پس گفتم :«وای بر من كه هلاك شده‌ام زیرا كه مرد ناپاك لب هستم و در میان قوم ناپاك لب ساكنم و چشمانم یهوه صبایوت پادشاه را دیده است.»
6 آنگاه یكی از سرافین نزد من پرید و در دست خود اخگری كه با انبر از روی مذبح گرفته بود، داشت.
7 و آن را بر دهانم گذارده، گفت كه «اینك این لبهایت را لمس كرده است و عصیانت رفع شده و گناهت كفّاره گشته است.»
8 آنگاه آواز خداوند را شنیدم كه می‌گفت: «كه را بفرستم و كیست كه برای ما برود؟» گفتم: «لبیك مرا بفرست.»
9 گفت: «برو و به این قوم بگو البّته خواهید شنید، امّا نخواهید فهمید و هرآینه‌خواهید نگریست امّا درك نخواهید كرد.
10 دل این قوم را فربه ساز و گوشهای ایشان را سنگین نما و چشمان ایشان را ببند، مبادا با چشمان خود ببینند و با گوشهای خود بشنوند و با دل خود بفهمند و بازگشت نموده، شفا یابند.»
11 پس من گفتم: «ای خداوند تا به كی؟» او گفت: «تا وقتی كه شهرها ویران گشته، غیر مسكون باشد و خانه‌ها بدون آدمی و زمین خراب و ویران شود.
12 و خداوند مردمان را دور كند و در میان زمین خرابیهای بسیار شود.
13 امّا باز عشری در آن خواهد بود و آن نیز بار دیگر تلف خواهد گردید. مثل درخت بلوط و چنار كه چون قطع می‌شود، كُنده آنها باقی می‌ماند، همچنان ذریت مقدّس كُنده آن خواهد بود.»
1 و در ایام آحاز بن یوتام بن عزّیا پادشاه‌یهودا، واقع شد كه رصین، پادشاه آرام و فقح‌بن رملیا، پادشاه اسرائیل، بر اورشلیم برآمدند تا با آن جنگ نمایند، امّا نتوانستند آن را فتح نمایند.
2 و به خاندان داود خبر داده، گفتند كه اَرام در افرایم اردو زده‌اند، و دل او و دل مردمانش بلرزید به طوری كه درختان جنگل از باد می‌لرزد.
3 آنگاه خداوند به اشعیا گفت: «تو با پسر خود شآریاشوب به انتهای قنات بركه فوقانی به راه مزرعه گازر به استقبال آحاز بیرون شو.
4 و وی را بگو: باحذر و آرام باش مترس و دلت ضعیف نشود از این دو دُمِ مشعلِ دودافشان، یعنی از شدّت خشم رصین و اَرام و پسر رملیا.
5 زیرا كه ارام با افرایم و پسر رملیا برای ضرر تو مشورت‌كرده، می‌گویند:
6 بر یهودا برآییم و آن را محاصره كرده، به جهت خویشتن تسخیر نماییم و پسر طبئیل را در آن به پادشاهی نصب كنیم.»
7 خداوند یهوه چنین می‌گوید كه «این بجا آورده نمی‌شود و واقع نخواهد گردید.
8 زیرا كه سر اَرام، دمشق و سر دمشق، رصین است و بعد از شصت و پنج سال افرایم شكسته می‌شود به طوری كه دیگر قومی نخواهد بود.
9 و سر افرایم سامره و سر سامره پسر رملیا است و اگر باور نكنید هرآینه ثابت نخواهید ماند.»
10 و خداوند بار دیگر آحاز را خطاب كرده، گفت:
11 «آیتی به جهت خود از یهوه خدایت بطلب. آن را یا از عمق‌ها بطلب یا از اعلی علیین بالا.»
12 آحاز گفت: «نمی‌طلبم و خداوند را امتحان نخواهم نمود.»
13 گفت: «ای خاندان داود بشنوید! آیا شما را چیزی سهل است كه مردمان را بیزار كنید بلكه می‌خواهید خدای مرا نیز بیزار كنید.
14 بنابراین خود خداوند به شما آیتی خواهد داد: اینك باكره حامله شده، پسری خواهد زایید و نام او را عمّانوئیل خواهد خواند.
15 كره و عسل خواهد خورد تا آنكه ترك كردن بدی و اختیار كردن خوبی را بداند.
16 زیرا قبل از آنكه پسر، ترك نمودن بدی و اختیار كردن خوبی را بداند، زمینی كه شما از هر دو پادشاه آن می‌ترسید، متروك خواهد شد.
17 خداوند بر تو و بر قومت و بر خاندان پدرت ایامی را خواهد آورد كه از ایامی كه افرایم از یهودا جدا شد تا حال نیامده باشد یعنی پادشاه آشور را.»
18 و در آن روز واقع خواهد شد كه خداوند برای مگسهایی كه به‌كناره‌های نهرهای مصرند و زنبورهایی كه در زمین آشورند صفیر خواهد زد.
19 و تمامی آنها برآمده، در وادیهای ویران و شكافهای صخره و بر همه بوته‌های خاردار و بر همه مرتع‌ها فرود خواهند آمد.
20 و در آن روز خداوند به واسطه استره‌ای كه از ماورای نهر اجیر می‌شود یعنی به واسطه پادشاه آشور، موی سر و موی پایها را خواهد تراشید و ریش هم سترده خواهد شد.
21 و در آن روز واقع خواهد شد كه شخصی یك گاو جوان و دو گوسفند زنده نگاه خواهد داشت.
22 و از فراوانی شیری كه می‌دهند كره خواهد خورد زیرا هركه درمیان زمین باقی ماند، خوراكش كره و عسل خواهد بود.
23 و در آن روز هر مكانی كه هزار مو به جهت هزار پاره نقره داده می‌شد، پر از خار و خس خواهد بود.
24 با تیرها و كمانها مردم به آنجا خواهند آمد زیرا كه تمامی زمین پر از خار و خس خواهد شد.
25 و جمیع كوههایی كه با بیل كنده می‌شد، از ترس خار و خس به آنجا نخواهند آمد بلكه گاوان را به آنجا خواهند فرستاد و گوسفندان آن را پایمال خواهند كرد.
1 و خداوند مرا گفت: «لوحی بزرگ به جهت خود بگیر و بر آن با قلم انسان برای مهیر شلال حاش بز بنویس.
2 و من شهود امین یعنی اوریای كاهن و زكریا ابن یبَركیا را به جهت خود برای شهادت می‌گیرم.»
3 پس من به نبیه نزدیكی كردم و او حامله شده، پسری زایید. آنگاه خداوند به من گفت: «او را مَهیر شَلال حاش بَز بنام،
4 زیرا قبل از آنكه طفل‌بتواند ای پدرم و ای مادرم بگوید، اموال دمشق و غنیمت سامره را پیش پادشاه آشور به یغما خواهند برد.»
5 و خداوند بار دیگر مرا باز خطاب كرده، گفت:
6 «چونكه این قوم آبهای شیلوه را كه به ملایمت جاری می‌شود خوار شمرده، از رصین و پسر رملیا مسرور شده‌اند،
7 بنابراین اینك خداوند آبهای زورآور بسیار نهر یعنی پادشاه آشور و تمامی حشمت او را بر ایشان برخواهد آورد و او از جمیع جویهای خود برخواهد آمد و از تمامی كناره‌های خویش سرشار خواهد شد،
8 و بر یهودا تجاوز نموده، سیلان كرده، عبور خواهد نمود تا آنكه به گردنها برسد و بالهای خود را پهن كرده، طول و عرض ولایتت را ای عمّانوئیل پر خواهد ساخت.»
9 به هیجان آیید ای قومها و شكست خواهید یافت و گوش گیرید ای اقصای زمین و كمر خود را ببندید و شكست خواهید یافت. كمر خود را ببندید و شكست خواهید یافت.
10 با هم مشورت كنید و باطل خواهد شد و سخن گویید و بجا آورده نخواهد شد زیرا خدا با ما است.
11 چونكه خداوند با دست قوّی به من چنین گفت و مرا تعلیم داد كه به راه این قوم سلوك ننمایم و گفت:
12 «هرآنچه را كه این قوم فتنه می‌نامند، شما آن را فتنه ننامید و از ترس ایشان ترسان و خائف مباشید.
13 یهوه صبایوت را تقدیس نمایید و او ترس و خوف شما باشد.
14 و او (برای شما) مكان مقدّس خواهد بود امّا برای هردو خاندان اسرائیل سنگ مصادم و صخره لغزش دهنده و برای ساكنان اورشلیم دام و تله.
15 و بسیاری از ایشان لغزش خورده، خواهند افتاد و شكسته شده و بدام افتاده، گرفتار خواهند گردید.»
16 شهادت را به هم بپیچ و شریعت را در شاگردانم مختوم ساز.
17 و من برای خداوند كه روی خود را از خاندان یعقوب مخفی می‌سازد انتظار كشیده، امیدوار او خواهم بود.
18 اینك من و پسرانی كه خداوند به من داده است، از جانب یهوه صبایوت كه در كوه صهیون ساكن است به جهت اسرائیل آیات و علامات هستیم.
19 و چون ایشان به شما گویند كه از اصحاب اجنّه و جادوگرانی كه جیك جیك و زمزم می‌كنند سؤال كنید، (گویید) «آیا قوم از خدای خود سؤال ننمایند و آیا از مردگان به جهت زندگان سؤال باید نمود؟»
20 به شریعت و شهادت (توجّه نمایید) واگر موافق این كلام سخن نگویند، پس برای ایشان روشنایی نخواهد بود.
21 و با عُسرت و گرسنگی در آن خواهند گشت و هنگامی كه گرسنه شوند خویشتن را مشوّش خواهند ساخت و پادشاه و خدای خود را لعنت كرده، به بالا خواهند نگریست.
22 و به زمین نظر خواهند انداخت و اینك تنگی و تاریكی و ظلمتِ پریشانی خواهد بود و به تاریكی غلیظ رانده خواهند شد.
1 لیكن برای او كه در تنگی می‌بود، تاریكی‌نخواهد شد. در زمان پیشین زمین زبولون و زمین نفتالی را ذلیل ساخت، امّا در زمان آخر آن را به راه دریا به آن طرف اردنّ در جلیل امّت‌هامحترم خواهد گردانید.
2 قومی كه در تاریكی سالك می‌بودند، نور عظیمی خواهند دید و بر ساكنان زمین سایه موت نور ساطع خواهد شد.
3 تو قوم را بسیار ساخته، شادی ایشان را زیاد گردانیدی. به حضور تو شادی خواهند كرد مثل شادمانی وقت درو و مانند كسانی كه در تقسیم نمودن غنیمت وجد می‌نمایند.
4 زیرا كه یوغ بار او را و عصای گردنش یعنی عصای جفا كننده وی را شكستی چنانكه در روز مدیان كردی.
5 زیرا همه اسلحه مسلحّان در غوغا است و رُخُوت ایشان به خون آغشته است، امّا برای سوختن و هیزم آتش خواهند بود.
6 زیرا كه برای ما ولدی زاییده و پسری به ما بخشیده شد و سلطنت بر دوش او خواهد بود و اسم او عجیب و مشیر و خدای قدیر و پدر سرمدی و سرور سلامتی خوانده خواهد شد.
7 ترقّی سلطنت و سلامتی او را بر كرسی داود و بر مملكت وی انتها نخواهد بود تا آن را به انصاف و عدالت از الا´ن تا ابدالا´باد ثابت و استوار نماید. غیرت یهوه صبایوت این را بجا خواهد آورد.
8 خداوند كلامی نزد یعقوب فرستاد و آن بر اسرائیل واقع گردید.
9 و تمامی قوم خواهند دانست یعنی افرایم و ساكنان سامره كه از غرور و تكبّر دل خود می‌گویند:
10 «خشتها افتاده است امّا با سنگهای تراشیده بنا خواهیم نمود؛ چوبهای افراغ در هم شكست امّا سرو آزاد بجای آنها می‌گذاریم.»
11 بنابراین خداوند دشمنان رصین را بضدّ او خواهد برافراشت و خصمان او راخواهد برانگیخت.
12 اَرامیان را از مشرق و فلسطینیان را از مغرب و ایشان اسرائیل را با دهان گشوده خواهند خورد. امّا با این همه، خشم او برگردانیده نشده و دست او هنوز دراز است.
13 و این قوم بسوی زننده خودشان بازگشت ننموده و یهوه صبایوت را نطلبیده‌اند.
14 بنابراین خداوند سر و دم و نخل و نی را از اسرائیل در یك روز خواهد برید.
15 مرد پیر و مرد شریف سر است و نبی‌ای كه تعلیم دروغ می‌دهد، دُم می‌باشد.
16 زیرا كه هادیان این قوم ایشان را گمراه می‌كنند و پیروان ایشان بلعیده می‌شوند.
17 از این سبب خداوند از جوانان ایشان مسرور نخواهد شد و بر یتیمان و بیوه زنان ایشان ترحّم نخواهد نمود. چونكه جمیع ایشان منافق و شریرند و هر دهانی به حماقت متكلّم می‌شود با اینهمه غضب او برگردانیده نشده و دست او هنوز دراز است.
18 زیرا كه شرارت مثل آتش می‌سوزاند و خار و خس را می‌خورد، و در بوته‌های جنگل افروخته شده، دود غلیظ پیچان می‌شود.
19 از غضب یهوه صبایوت زمین سوخته شده است و قوم، هیزمِ آتش گشته‌اند و كسی بر برادر خود شفقت ندارد.
20 از جانب راست می‌ربایند و گرسنه می‌مانند و از طرف چپ می‌خورند و سیر نمی‌شوند و هركس گوشت بازوی خود را می‌خورد.
21 منسّی افرایم را و افرایم منسّی را و هر دوی ایشان بضّد یهودا متحّد می‌شوند. با اینهمه غضب او برگردانیده نشده و دست او هنوز دراز است.
1 وای بر آنانی كه احكام غیر عادله را جاری می‌سازند و كاتبانی كه ظلم رامرقوم می‌دارند،
2 تا مسكینان را از داوری منحرف سازند و حقّ فقیران قوم مرا بربایند تا آنكه بیوه زنان غارت ایشان بشوند و یتیمان را تاراج نمایند.
3 پس در روز بازخواست در حینی كه خرابی از دور می‌آید، چه خواهید كرد و بسوی كه برای معاونت خواهید گریخت و جلال خود را كجا خواهید انداخت؟
4 غیر از آنكه زیر اسیران خم شوند و زیر كشتگان بیفتند. با اینهمه غضب او برگردانیده نشده و دست او هنوز دراز است.
5 وای بر آشور كه عصای غضب من است و عصایی كه در دست ایشان است خشم من می‌باشد.
6 او را بر امّت منافق می‌فرستم و نزد قوم مغضوب خود مأمور می‌دارم، تا غنیمتی بربایند و غارتی ببرند و ایشان را مثل گِل كوچه‌ها پایمال سازند.
7 امّا او چنین گمان نمی‌كند و دلش بدینگونه قیاس نمی‌نماید، بلكه مراد دلش این است كه امّت‌های بسیار را هلاك و منقطع بسازد.
8 زیرا می‌گوید آیا سرداران من جمیعاً پادشاه نیستند؟
9 آیا كَلنو مثل كركمیش نیست و آیا حمات مثل ارفاد نی، و آیا سامره مانند دمشق نمی‌باشد،
10 چنانكه دست من بر ممالك بتها استیلا یافت؟ و بتهای تراشیده آنها از بتهای اورشلیم و سامره بیشتر بودند؟
11 پس آیا به نهجی كه به سامره و بتهایش عمل نمودم به اورشلیم و بتهایش چنین عمل نخواهم نمود؟
12 و واقع خواهد شد بعد از آنكه خداوند تمامی كار خود را با كوه صهیون و اورشلیم به انجام رسانیده باشد كه من از ثمره دل مغرورپادشاه آشور و از فخر چشمان متكبّر وی انتقام خواهم كشید.
13 زیرا می‌گوید: «به قوّت دست خود و به حكمت خویش چونكه فهیم هستم این را كردم و حدود قومها را منتقل ساختم و خزاین ایشان را غارت نمودم و مثل جبّار سروران ایشان را به زیر انداختم.
14 و دست من دولت قومها را مثل آشیانه‌ای گرفته است و به طوری كه تخمهای متروك را جمع كنند، من تمامی زمین را جمع كردم. و كسی نبود كه بال را بجنباند یا دهان خود را بگشاید یا جك جك بنماید.»
15 آیا تبر بر كسی كه به آن می‌شكند فخر خواهد نمود یا ارّه بر كسی كه آن را می‌كشد افتخار خواهد كرد، كه گویا عصا بلند كننده خود را بجنباند یا چوب دست آنچه را كه چوب نباشد بلند نماید؟
16 بنابراین خداوند یهوه صبایوت بر فربهان او لاغری خواهد فرستاد و زیر جلال او سوختنی مثل سوختن آتش افروخته خواهد شد.
17 و نور اسرائیل نار و قدّوس وی شعله خواهد شد، و در یكروز خار و خسش را سوزانیده، خواهد خورد.
18 و شوكت جنگل و بستان او هم روح و هم بدن را تباه خواهد ساخت و مثل گداختن مریض خواهد شد.
19 و بقیه درختان و جنگلش قلیل العدد خواهد بود كه طفلی آنها را ثبت تواند كرد.
20 و در آن روز واقع خواهد شد كه بقیه اسرائیل و ناجیان خاندان یعقوب بار دیگر بر زننده خودشان اعتماد نخواهند نمود، بلكه بر خداوند كه قدّوس اسرائیل است به اخلاص‌اعتماد خواهند نمود.
21 و بقیه‌ای یعنی بقیه یعقوب بسوی خدای قادر مطلق بازگشت خواهند كرد.
22 زیرا هرچند قوم تو اسرائیل مثل ریگ دریا باشند، فقط از ایشان بقّیتی بازگشت خواهند نمود. هلاكتی كه مقدّر است به عدالت مجرا خواهد شد،
23 زیرا خداوند یهوه صبایوت هلاكت و تقدیری در میان تمام زمین به عمل خواهد آورد.
24 بنابراین خداوند یهوه صبایوت چنین می‌گوید: «ای قوم من كه در صهیون ساكنید از آشور مترسید، اگر چه شما را به چوب بزند و عصای خود را مثل مصریان بر شما بلند نماید.
25 زیرا بعد از زمان بسیار كمی، غضب تمام خواهد شد و خشم من برای هلاكت ایشان خواهد بود.»
26 و یهوه صبایوت تازیانه‌ای بر وی خواهد برانگیخت چنانكه در كشتار مدّیان بر صخره غراب. و عصای او بر دریا خواهد بود و آن را بلند خواهد كرد به طوری كه بر مصریان كرده بود.
27 و در آن روز واقع خواهد شد كه بار او از دوش تو و یوغ او از گردن تو رفع خواهد شد و یوغ از فربهی گسسته خواهد شد.
28 او به عیات رسید و از مجرون گذشت و در مكماش اسباب خود را گذاشت.
29 از معبر عبور كردند و در جبع منزل گزیدند، اهل رامه هراسان شدند و اهل جبعه شاؤل فرار كردند.
30 ای دختر جلیم به آواز خود فریاد برآور! ای لیشه و ای عناتوت فقیر گوش ده!
31 مدمینه فراری شدند و ساكنان جیبیم گریختند.
32 همین امروز در نوب توقّف می‌كند و دست خود را بر جبل دختر صهیون و كوه اورشلیم دراز می‌سازد.
33 اینك خداوند یهوه صبایوت شاخه‌ها را با خوف قطع‌خواهد نمود و بلند قدّان بریده خواهند شد و مرتفعان پست خواهند گردید،
34 و بوته‌های جنگل به آهن بریده خواهد شد و لبنان به دست جبّاران خواهد افتاد.
1 و نهالی از تنه یسَّی بیرون آمده،شاخه‌ای از ریشه‌هایش خواهد شكفت.
2 و روح خداوند بر او قرار خواهد گرفت، یعنی روح حكمت و فهم و روح مشورت و قوّت و روح معرفت و ترس خداوند.
3 و خوشی او در ترس خداوند خواهد بود و موافق رؤیت چشم خود داوری نخواهد كرد و بر وفق سمع گوشهای خویش تنبیه نخواهد نمود.
4 بلكه مسكینان را به عدالت داوری خواهد كرد و به جهت مظلومانِ زمین براستی حكم خواهد نمود. و جهان را به عصای دهان خویش زده، شریران را به نفخه لبهای خود خواهد كُشت.
5 و كمربند كمرش عدالت خواهد بود و كمربند میانش امانت.
6 و گرگ با بره سكونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید و گوساله و شیر و پرواری با هم، و طفل كوچك آنها را خواهد راند.
7 و گاو با خرس خواهد چرید و بچه‌های آنها با هم خواهند خوابید و شیر مثل گاو كاه خواهد خورد.
8 و طفل شیرخواره بر سوراخ مار بازی خواهد كرد و طفلِ از شیر باز داشته شده دست خود را بر خانه افعی خواهد گذاشت.
9 و در تمامی كوه‌مقدّس من ضرر و فسادی نخواهند كرد زیرا كه جهان از معرفت خداوند پر خواهد بود مثل آبهایی كه دریا را می‌پوشاند.
10 و در آن روز واقع خواهد شد كه ریشه یسَّی به جهت عَلَمِ قومها برپا خواهد شد و امّت‌ها آن را خواهند طلبید و سلامتی او با جلال خواهد بود.
11 و در آن روز واقع خواهد گشت كه خداوند بار دیگر دست خود را دراز كند تا بقیه قوم خویش را كه از آشور و مصر و فتروس و حبش و عیلام و شنعار و حَمات و از جزیره‌های دریا باقی مانده باشند باز آورد.
12 و به جهت امّت‌ها عَلَمی برافراشته، رانده‌شدگان اسرائیل را جمع خواهد كرد، و پراكندگان یهودا را از چهار طرف جهان فراهم خواهد آورد.
13 و حَسَد افرایم رفع خواهد شد و دشمنان یهودا منقطع خواهند گردید. افرایم بر یهودا حسد نخواهد بُرد و یهودا افرایم را دشمنی نخواهد نمود.
14 و به جانب مغرب بر دوش فلسطینیان پریده، بنی مشرق را با هم غارت خواهند نمود. و دست خود را بر اَدُوم و مُوْآب دراز كرده، بنی عمّون ایشان را اطاعت خواهند كرد.
15 و خداوند زبانه دریای مصر را تباه ساخته، دست خود را با بادِ سوزان بر نهر دراز خواهد كرد، و آن را با هفت نهرش خواهد زد و مردم را با كفش به آن عبور خواهد داد.
16 و به جهت بقیه قوم او كه از آشور باقی مانده باشند، شاهراهی خواهد بود، چنانكه به جهت اسرائیل در روز بر آمدن ایشان از زمین مصر بود.
1 و در آن روز خواهی گفت كه «ای خداوند تو را حمد می‌گویم زیرا به من غضبناك بودی، امّا غضبت برگردانیده شده، مرا تسلّی می‌دهی.
2 اینك خدا نجات من است بر او توكّل نموده، نخواهم ترسید. زیرا یاه یهُوَه قوّت و تسبیح من است و نجات من گردیده است.»
3 بنابراین با شادمانی از چشمه‌های نجات آب خواهید كشید.
4 و در آن روز خواهید گفت: « خداوند را حمد گویید و نام او را بخوانید و اعمال او را در میان قومها اعلام كنید و ذكر نمایید كه اسم او متعال می‌باشد.
5 برای خداوند بسرایید زیرا كارهای عظیم كرده است و این در تمامی زمین معروف است.
6 ای ساكنه صهیون صدا را برافراشته، بسرای زیرا قدّوس اسرائیل در میان تو عظیم است.»
1 وحی دربارۀ بابل كه اشعیا ابن آموص آن را دید.
2 عَلَمی بر كوه خشك برپا كنید و آواز به ایشان بلند نمایید، با دست اشاره كنید تا به درهای نجبا داخل شوند.
3 من مقدّسان خود را مأمور داشتم و شجاعان خویش یعنی آنانی را كه در كبریای من وجد می‌نمایند به جهت غضبم دعوت نمودم.
4 آواز گروهی در كوهها مثل آواز خلق كثیر. آواز غوغای ممالك امّت‌ها كه جمع شده باشند. یهوه صبایوت لشكر را برای جنگ‌سان می‌بیند.
5 ایشان از زمین بعید و از كرانه‌های آسمان می‌آیند. یعنی خداوند با اسلحه غضب خود تا تمامی جهان را ویران كند.
6 وِلوِلَه كنید زیرا كه روز خداوند نزدیك است، مثل هلاكتی از جانب قادر مطلق می‌آید.
7 از این جهت همه دستها سست می‌شود و دلهای همه مردم گداخته می‌گردد.
8 و ایشان متحیر شده، اَلَمها و دردهای زه بر ایشان عارض می‌شود، مثل زنی كه می‌زاید درد می‌كشند. بر یكدیگر نظر حیرت می‌اندازند و رویهای ایشان رویهای شعله‌ور می‌باشد.
9 اینك روز خداوند با غضب و شدّت خشم و ستمكیشی می‌آید، تا جهان را ویران سازد و گناهكاران را از میانش هلاك نماید.
10 زیرا كه ستارگان آسمان و برجهایش روشنایی خود را نخواهند داد. و آفتاب در وقت طلوع خود تاریك خواهد شد و ماه روشنایی خود را نخواهد تابانید.
11 و من ربع مسكون را به سبب گناه و شریران را به سبب عصیان ایشان سزا خواهم داد، و غرور متكبّران را تباه خواهم ساخت و تكبّر جبّاران را به زیر خواهم انداخت.
12 و مردم را از زر خالص و انسان را از طلای اُوفیر كمیابتر خواهم گردانید.
13 بنابراین آسمان را متزلزل خواهم ساخت و زمین از جای خود متحرّك خواهد شد. در حین غضب یهوه صبایوت و در روز شدّت خشم او.
14 و مثل آهوی رانده شده و مانند گله‌ای كه كسی آن را جمع نكند خواهند بود. و هركس به سوی قوم خود توجّه خواهد نمود و هر شخص به زمین خویش فرار خواهد كرد.
15 و هركه یافت شود با نیزه زده خواهد شد و هركه گرفته شود باشمشیر خواهد افتاد.
16 اطفال ایشان نیز در نظر ایشان به زمین انداخته شوند و خانه‌های ایشان غارت شود و زنان ایشان بی‌عصمت گردند.
17 اینك من مادیان را بر ایشان خواهم برانگیخت كه نقره را به حساب نمی‌آورند و طلا را دوست نمی‌دارند.
18 و كمانهای ایشان جوانان را خرد خواهد كرد. و بر ثمره رَحِم ترحّم نخواهند نمود و چشمان ایشان بر اطفال شفقت نخواهد كرد.
19 و بابِل كه جلال ممالك و زینت فخر كلدانیان است، مثل واژگون ساختن خدا سدوم و عموره را خواهد شد.
20 و تا به ابد آباد نخواهد شد و نسلاً بعد نسل مسكون نخواهد گردید. و اَعراب در آنجا خیمه نخواهند زد و شبانان گله‌ها را در آنجا نخواهند خوابانید.
21 بلكه وحوش صحرا در آنجا خواهند خوابید و خانه‌های ایشان از بومها پر خواهد شد. شترمرغ در آنجا ساكن خواهد شد و غولان در آنجا رقص خواهند كرد،
22 و شغالها در قصرهای ایشان و گرگها در كوشكهای خوش‌نما صدا خواهند زد و زمانش نزدیك است كه برسد و روزهایش طول نخواهد كشید.
1 زیرا خداوند بر یعقوب ترحّم فرموده،اسرائیل را بار دیگر خواهد برگزید و ایشان را در زمینشان آرامی خواهد داد. و غربا با ایشان ملحق شده، با خاندان یعقوب ملصق خواهند گردید.
2 و قومها ایشان را برداشته، به مكان خودشان خواهند آورد. و خاندان اسرائیل ایشان را در زمین خداوند برای بندگی و كنیزی، مملوك خود خواهند ساخت. و اسیركنندگان خود را اسیر كرده، بر ستمكاران خویش حكمرانی خواهند نمود.
3 و در روزی كه خداوند تو را از اَلَم و اضطرابت و بندگی سخت كه بر تو می‌نهادند خلاصی بخشد، واقع خواهد شد
4 كه این مثل را بر پادشاه بابل زده، خواهی گفت: چگونه آن ستمكار تمام شد و آن جور پیشه چگونه فانی گردید!
5 خداوند عصای شریران و چوگان حاكمان را شكست.
6 آنكه قومها را به خشم با صدمه متوالی می‌زد و بر امّت‌ها به غضب با جفای بیحّد حكمرانی می‌نمود،
7 تمامی زمین آرام شده و ساكت گردیده‌اند و به آواز بلند ترنّم می‌نمایند.
8 صنوبرها نیز و سروهای آزاد لبنان دربارۀ تو شادمان شده، می‌گویند: «از زمانی كه تو خوابیده‌ای قطع كننده‌ای بر ما برنیامده است.»
9 هاویه از زیر برای تو متحرّك است تا چون بیایی تو را استقبال نماید، و مردگان یعنی جمیع بزرگان زمین را برای تو بیدار می‌سازد، و جمیع پادشاهان امّت‌ها را از كرسیهای ایشان برمی‌دارد.
10 جمیع اینها تو را خطاب كرده، می‌گویند: «آیا تو نیز مثل ما ضعیف شده‌ای و مانند ما گردیده‌ای؟»
11 جلال تو و صدای بربطهای تو به هاویه فرود شده است. كِرمها زیر تو گسترانیده شده و مورها تو را می‌پوشانند.
12 ای زهره دختر صبح چگونه از آسمان افتاده‌ای؟ ای كه امّت‌ها را ذلیل می‌ساختی چگونه به زمین افكنده شده‌ای؟
13 و تو در دل خود می‌گفتی: «به آسمان صعود نموده، كرسی خود را بالای ستارگان خدا خواهم افراشت، و بر كوه اجتماع در اطراف شمال جلوس خواهم‌نمود.
14 بالای بلندیهای ابرها صعود كرده، مثل حضرت اعلی خواهم شد.»
15 لكن به هاویه به اسفلهای حُفره فرود خواهی شد.
16 آنانی كه تو را بینند بر تو چشم دوخته و در تو تأمّل نموده، خواهند گفت: «آیا این آن مرد است كه جهان را متزلزل و ممالك را مرتعش می‌ساخت؟
17 كه ربع مسكون را ویران می‌نمود و شهرهایش را منهدم می‌ساخت و اسیران خود را به خانه‌های ایشان رها نمی‌كرد؟»
18 همه پادشاهان امّت‌ها جمیعاً هر یك در خانه خود با جلال می‌خوابند.
19 امّا تو از قبر خود بیرون افكنده می‌شوی و مثل شاخه مكروه و مانند لباس كشتگانی كه با شمشیر زده شده باشند، كه به سنگهای حفره فرو می‌روند و مثل لاشه پایمال شده.
20 با ایشان در دفن متّحد نخواهی بود چونكه زمین خود را ویران كرده، قوم خویش را كشته‌ای. ذرّیت شریران تا به ابد مذكور نخواهند شد.
21 برای پسرانش به سبب گناه پدران ایشان قتل را مهیا سازید، تا ایشان برنخیزند و در زمین تصرّف ننمایند و روی ربع مسكون را از شهرها پر نسازند.
22 و یهوه صبایوت می‌گوید: «من به ضدّایشان خواهم برخاست.» و خداوند می‌گوید: «اسـم و بقیـه را و نسـل و ذریـت را از بابـل منقطـع خواهـم ساخت.
23 و آن را نصیب خارپشتها و خَلابهـای آب خواهـم گردانیـد و آن را با جاروب هلاكت خواهم رُفت.» یهوه صبایوت می‌گوید.
24 یهُوَه صبایوت قسم خورده، می‌گوید: «یقیناً به طوری كه قصد نموده‌ام همچنان واقع خواهد شد. و به نهجی كه تقدیر كرده‌ام همچنان بجا آورده خواهد گشت.
25 و آشور را در زمین خودم خواهم شكست و او را بر كوههای خویش پایمال خواهم كرد. و یوغ او از ایشان رفع شده، بار وی از گردن ایشان برداشته خواهد شد.»
26 تقدیری كه بر تمامی زمین مقدّر گشته، این است. و دستی كه بر جمیع امّت‌ها دراز شده، همین است.
27 زیرا كه یهوه صبایوت تقدیر نموده است، پس كیست كه آن را باطل گرداند؟ و دست اوست كه دراز شده است پس كیست كه آن را برگرداند؟
28 در سالی كه آحاز پادشاه مُرد این وحی نازل شد:
29 ای جمیع فلسطین شادی مكن از اینكه عصایی كه تو را می‌زد شكسته شده است. زیرا كه از ریشه مار افعی بیرون می‌آید و نتیجه او اژدهای آتشین پرنده خواهد بود.
30 و نخست‌زادگان مسكینان خواهند چرید و فقیران در اطمینان خواهند خوابید. و ریشه تو را با قحطی خواهم كُشت و باقی ماندگان تو مقتول خواهند شد.
31 ای دروازه وِلوِلَه نما! و ای شهر فریاد برآور! ای تمامی فلسطین تو گداخته خواهی شد. زیرا كه از طرف شمال دود می‌آید و از صفوف وی كسی دور نخواهد افتاد.
32 پس به رسولان امّت‌هاچه جواب داده شود: «اینكه خداوند صهیون را بنیاد نهاده است و مسكینان قوم وی در آن پناه خواهند برد.»
1 وحی دربارۀ موآب: زیرا كه در شبی عار موآب خراب و هلاك شده است؛ زیرا در شبی قیر موآب خراب و هلاك شده است.
2 به بتكده و دیبون به مكان‌های بلند به جهت گریستن برآمده‌اند. موآب برای نَبُو و میدَبا وِلوِلَه می‌كند. بر سر هریكی از ایشان گَری است و ریشهای همه تراشیده شده است.
3 در كوچه‌های خود كمر خود را به پلاس می‌بندند و بر پشت بامها و در چهارسوهای خود هركس وَلوِلَه می‌نماید و اشكها می‌ریزد.
4 و حَشْبُون و اَلْعَالَه فریاد برمی‌آورند. آواز ایشان تا یاهَصْ مسموع می‌شود. بنابراین مسلّحان موآب ناله می‌كنند و جان ایشان در ایشان می‌لرزد.
5 دل من به جهت موآب فریاد برمی‌آورد. فراریانش تا به صوغَرْ و عْجِلَتْ شَلِشیا نعره می‌زنند زیرا كه ایشان به فراز لُوحیت با گریه برمی‌آیند. زیرا كه از راه حُوْرُونایم صدای هلاكت برمی‌آورند.
6 زیرا كه آبهای نمِریم خراب شده، چونكه علف خشكیده و گیاه تلف شده و هیچ چیز سبز باقی نمانده است.
7 بنابراین دولتی را كه تحصیل نموده‌اند و اندوخته‌های خود را بر وادی بیدها می‌برند.
8 زیرا كه فریاد ایشان حدود موآب را احاطه نموده و وِلوِلَه ایشان تا اَجْلایم و وِلوِلَه ایشان تا بئر ایلیم رسیده است.
9 چونكه آبهای دیمون از خون پر شده‌زانرو كه بر دیمون (بلایای) زیاد خواهم آورد یعنی شیری را بر فراریان موآب و بر بقیه زمینش (خواهم گماشت).
1 بره‌ها را كه خراج حاكم زمین است از سالع بسوی بیابان به كوه دختر صَهْیون بفرستید.
2 و دختران موآب مثل مرغان آواره و مانند آشیانه ترك شده نزد معبرهای اَرنون خواهند شد.
3 مشورت بدهید و انصاف را بجا آورید، و سایه خود را در وقت ظهر مثل شب بگردان. رانده شدگان را پنهان كن و فراریان را تسلیم منما.
4 ای موآب بگذار كه رانده‌شدگان من نزد تو مأوا گزینند. و برای ایشان از روی تاراج‌كننده پناهگاه باش. زیرا ظالم نابود می‌شود و تاراج‌كننده تمام می‌گردد و ستمكار از زمین تلف خواهد شد.
5 و كُرسی به رحمت استوار خواهد گشت و كسی به راستی بر آن در خیمه داود خواهد نشست كه داوری كند و انصاف را بطلبد و به جهت عدالت تعجیل نماید.
6 غرور موآب و بسیاری تكبّر و خُیلاء و كبر و خشم او را شنیدیم و فخر او باطل است.
7 بدین سبب موآب به جهت موآب وِلوِلَه می‌كند و تمامی ایشان وِلْوِلَه می‌نمایند. به جهت بنیادهای قیر حارَسَت ناله می‌كنید زیرا كه بالكّل مضروب می‌شود.
8 زیرا كه مزرعه‌های حَشْبُون و مَوْهای سِبْمَه پژمرده شد و سروران امّت‌ها تاكهایش را شكستند.آنها تا به یعْزیر رسیده بود و در بیابان پراكنده می‌شد و شاخه‌هایش منتشر شده، از دریا می‌گذشت.
9 بنابراین برای مو سِبْمَه به گریه‌یعْزیر خواهم گریست. ای حَشْبون و اَلْعالَه شما را با اشكهای خود سیراب خواهم ساخت زیرا كه برمیوه‌ها و انگورهایت گلبانگ افتاده است.
10 شادی و ابتهاج از بُستانها برداشته شد و در تاكستانها ترنّم و آواز شادمانی نخواهد بود و كسی شراب را در چرخُشتها پایمال نمی‌كند. صدای شادمانی را خاموش گردانیدم.
11 لهذا احشای من مثل بربط به جهت موآب صدا می‌زند و بطن من برای قیر حارَسْ.
12 و هنگامی كه موآب در مكان بلند خود حاضر شده، خویشتن را خسته كند و به مكان مقدّس خود برای دعا بیاید كامیاب نخواهد شد.
13 این است كلامی كه خداوند دربارۀ موآب از زمان قدیم گفته است.
14 امّا الا´ن خداوند تكلّم نموده، می‌گوید كه بعد از سه سال مثل سالهای مزدور، جلال موآب با تمامی جماعت كثیر او محقّر خواهد شد و بقیه آن بسیار كم و بی‌قوّت خواهند گردید.
1 وحی دربارۀ دمشق: اینك دمشق از میان شهرها برداشته می‌شود و توده خراب خواهد گردید.
2 شهرهای عَرُوعیر متروك می‌شود و به جهت خوابیدن گله‌ها خواهد بود و كسی آنها را نخواهد ترسانید.
3 و حصار از افرایم تلف خواهد شد و سلطنت از دمشق و از بقیه اَرام. و مثل جلال بنی‌اسرائیل خواهند بود زیرا كه یهوه صبایوت چنین می‌گوید.
4 و در آن روز جلال یعقوب ضعیف می‌شود و فربهی جسدش به لاغری تبدیل می‌گردد.
5 و چنان خواهد بود كه دروگران زرع را جمع كنند و دستهای ایشان سنبله‌ها را درو كند.و خواهد بود مثل وقتی كه در وادی رفایم سنبله‌ها را بچینند.
6 و خوشه‌های چند در آن باقی ماند و مثل وقتی كه زیتون را بتكانند كه دو یا سه دانه بر سر شاخه بلند و چهار یا پنج دانه بر شاخچه‌های بارور آن باقی ماند. یهوه خدای اسرائیل چنین می‌گوید.
7 در آن روز انسان بسوی آفریننده خود نظر خواهد كرد و چشمانش بسوی قدّوس اسرائیل خواهد نگریست.
8 و بسوی مذبح‌هایی كه به دستهای خود ساخته است نظر نخواهد كرد و به آنچه با انگشتهای خویش بنا نموده یعنی اشیریم و بتهای آفتاب نخواهد نگریست.
9 در آن روز شهرهای حصینش مثل خرابه‌هایی كه در جنگل یا بر كوه بلند است خواهد شد كه آنها را از حضور بنی‌اسرائیل واگذاشتند و ویران خواهد شد.
10 چونكه خدای نجات خود را فراموش كردی و صخره قوّت خویش را به یاد نیاوردی، بنابراین نهالهای دلپذیر غرس خواهی نمود و قلمه‌های غریب را خواهی كاشت.
11 در روزی كه غرس می‌نمایی، آن را نمّو خواهی داد و در صبحْ مزروعِ خود را به شكوفه خواهی آورد، امّا محصولش در روز آفت مهلك و حزن علاج‌ناپذیر بر باد خواهد رفت.
12 وای بر شورش قوم‌های بسیار كه مثل شورش دریا شورش می‌نمایند، و خروش طوایفی كه مثل خروش آبهای زورآور خروش می‌كنند.
13 طوایف مثل خروش آبهای بسیار می‌خروشند، امّا ایشان را عتاب خواهد كرد و به جای دور خواهند گریخت و مثل كاه كوهها در برابر باد رانده خواهند شد و مثل غبار در برابرگردباد.
14 در وقت شام اینك خوف است و قبل از صبح نابود می‌شوند. نصیب تاراج‌كنندگان ما و حصّه غارت نمایندگان ما همین است.
1 وای بر زمینی كه در آن آواز بالها است‌كه به آن طرف نهرهای كوش می‌باشد.
2 و ایلچیان به دریا و در كشتیهای بَرْدِی بر روی آبها می‌فرستد و می‌گوید: ای رسولان تیزرو بروید نزد امّت بلند قدّ و برّاق، نزد قومی كه از ابتدایش تا كنون مهیب بوده‌اند یعنی امّت زورآور و پایمال كننده كه نهرها زمین ایشان را تقسیم می‌كند.
3 ای تمامی ساكنان ربع مسكون و سكنه جهان، چون عَلَمی بر كوهها بلند گردد بنگرید و چون كَرِنّا نواخته شود بشنوید.
4 زیرا خداوند به من چنین گفته است كه من خواهم آرامید و از مكان خود نظر خواهم نمود. مثل گرمای صاف بر نباتات و مثل ابر شبنم دار در حرارت حصاد.
5 زیرا قبل از حصاد وقتی كه شكوفه تمام شود و گل به انگور رسیده، مبدّل گردد او شاخه‌ها را با ارّه‌ها خواهد برید و نهالها را بریده دور خواهد افكند.
6 و همه برای مرغان شكاری كوهها و وحوش زمین واگذاشته خواهد شد. و مرغان شكاری تابستان را بر آنها بسر خواهند برد و جمیع وحوش زمین زمستان را بر آنها خواهند گذرانید.
7 و در آن زمان هدیه‌ای برای یهوه صبایوت از قوم بلند قدّ و برّاق و از قومی كه از ابتدایش تا كنون مهیب است و از امّتی زورآور و پایمال كننده كه نهرها زمین ایشان را تقسیم می‌كند، به مكان اسم یهوه صبایوت یعنی به كوه‌صهیون آورده خواهد شد.
1 وحی دربارۀ مصر: اینك خداوند بر اَبْرِ تیزرو سوار شده، به مصر می‌آید و بتهای مصر از حضور وی خواهد لرزید و دلهای مصریان در اندرون ایشان گداخته خواهد شد.
2 و مصریان را بر مصریان خواهم برانگیخت. برادر با برادر خود و همسایه با همسایه خویش و شهر با شهر و كشور با كشور جنگ خواهند نمود.
3 و روح مصر در اندرونش افسرده شده، مشورتش را باطل خواهم گردانید و ایشان از بتها و فالگیران و صاحبان اجنّه و جادوگران سؤال خواهند نمود.
4 و مصریان را به دست آقای ستم‌كیش تسلیم خواهم نمود و پادشاه زورآور بر ایشان حكمرانی خواهد كرد. خداوند یهوه صبایوت چنین می‌گوید.
5 و آب از دریا (نیل) كم شده، نهر خراب و خشك خواهد گردید.
6 و نهرها متعفّن شده، جویهای ماصور كم شده می‌خشكد و نی و بوریا پژمرده خواهد شد.
7 و مَرغْزاری كه بر كنار نیل و بر دهنه نیل است و همه مزرعه‌های نیل خشك و رانده شده و نابود خواهد گردید.
8 و ماهی گیران ماتم می‌گیرند و همه آنانی كه قلاّب به نیل اندازند زاری می‌كنند و آنانی كه دام بر روی آب گسترانند افسرده خواهند شد.
9 و عاملان كتان شانه زده و بافندگان پارچه سفید خجل خواهند شد.
10 و اركان او ساییده و جمیع مزدوران رنجیده دل خواهند شد.
11 سروران صوعن بالكّل احمق می‌شوند ومشورت مشیران دانشمند فرعون وحشی می‌گردد. پس چگونه به فرعون می‌گویید كه من پسر حكما و پسر پادشاهان قدیم می‌باشم.
12 پس حكیمان تو كجایند تا ایشان تو را اطّلاع دهند و بدانند كه یهوه صبایوت دربارۀ مصر چه تقدیر نموده است؟
13 سروران صوعن ابله شده و سروران نوف فریب خورده‌اند و آنانی كه سنگ زاویه اسباط مصر هستند آن را گمراه كرده‌اند.
14 و خداوند روح خیرگی در وسط آن آمیخته است كه ایشان مصریان را در همه كارهای ایشان گمراه كرده‌اند، مثل مستان كه در قی خود افتان و خیزان راه می‌روند.
15 و مصریان را كاری نخواهد ماند كه سر یا دم نخل یا بوریا بكند.
16 در آن روز اهل مصر مثل زنان می‌باشند و از حركت دست یهوه صبایوت كه آن را بر مصر به حركت می‌آورد لرزان و هراسان خواهند شد.
17 و زمین یهودا باعث خوف مصر خواهد شد كه هركه ذكر آن را بشنود خواهد ترسید به سبب تقدیری كه یهوه صبایوت بر آن مقدّر نموده است.
18 در آن روز پنج شهر در زمین مصر به زبان كنعان متكلّم شده، برای یهوه صبایوت قسم خواهند خورد و یكی شهر هلاكت نامیده خواهد شد.
19 در آن روز مذبحی برای خداوند در میان زمین مصر و ستونی نزد حدودش برای خداوند خواهد بود.
20 و آن آیتی و شهادتی برای یهوه صبایوت در زمین مصر خواهد بود. زیرا كه نزد خداوند به سبب جفاكنندگان خویش استغاثه خواهد نمود و او نجات دهنده و حمایت كننده‌ای برای ایشان خواهد فرستاد و ایشان را خواهد رهانید.
21 و خداوند بر مصریان معروف خواهد شد و در آن روز مصریان خداوند راخواهند شناخت و با ذبایح و هدایا او را عبادت خواهند كرد و برای خداوند نذر كرده، آن را وفا خواهند نمود.
22 و خداوند مصریان را خواهد زد و به زدن شفا خواهد داد زیرا چون بسوی خداوند بازگشت نمایند ایشان را اجابت نموده، شفا خواهد داد.
23 در آن روز شاهراهی از مصر به آشور خواهد بود و آشوریان به مصر و مصریان به آشور خواهند رفت و مصریان با آشوریان عبادت خواهند نمود.
24 در آن روز اسرائیل سوم مصر و آشور خواهد شد و آنها در میان جهان بركت خواهند بود.
25 زیرا كه یهوه صبایوت آنها را بركت داده خواهد گفت قوم من مصر و صنعت دست من آشور و میراث من اسرائیل مبارك باشند.
1 در سالی كه تَرْتان به اَشْدُود آمد هنگامی كه سرجون پادشاه آشور او را فرستاد، پس با اَشْدُود جنگ كرده، آن را گرفت.
2 در آن وقت خداوند به واسطه اشعیا ابن آموص تكلّم نموده، گفت: «برو و پلاس را از كمر خود بگشا و نعلین را از پای خود بیرون كن.» و او چنین كرده، عریان و پا برهنه راه می‌رفت.
3 و خداوند گفت: «چنانكه بنده من اشعیا سه سال عریان و پا برهنه راه رفته است تا آیتی و علامتی دربارۀ مصر و كوش باشد،
4 بهمان طور پادشاه آشور اسیران مصر و جلاء وطنان كوش را از جوانان وپیران عریان و پابرهنه و مكشوف سرین خواهد برد تا رسوایی مصر باشد.
5 و ایشان به سبب كوش كه ملجای ایشان است و مصر كه فخر ایشان باشد مضطرب و خجل خواهند شد.
6 و ساكنان این ساحل در آن روز خواهند گفت: اینك ملجای ما كه برای اعانت به آن فرار كردیم تا از دست پادشاه آشور نجات یابیم چنین شده است، پس ما چگونه نجات خواهیم یافت؟»
1 وحی دربارۀ بیابان بحر: چنانكه گردباد در جنوب می‌آید، این نیز از بیابان از زمین هولناك می‌آید.
2 رؤیای سخت برای من منكشف شده است، خیانت پیشه خیانت می‌كند و تاراج كننده تاراج می‌نماید. ای عیلام برآی و ای مِدْیان محاصره نما. تمام ناله آن را ساكت گردانیدم.
3 از این جهت كمر من از شدّت درد پر شده است و درد زه مثل درد زنی كه می‌زاید مرا درگرفته است. پیچ و تاب می‌خورم كه نمی‌توانم بشنوم، مدهوش می‌شوم كه نمی‌توانم ببینم.
4 دل من می‌طپید و هیبت مرا ترسانید. او شب لذّت مرا برایم به خوف مبدّل ساخته است.
5 سفره را مهیا ساخته و فرش را گسترانیده به اكل و شرب مشغول می‌باشند. ای سروران برخیزید و سپرها را روغن بمالید.
6 زیرا خداوند به من چنین گفته است: «برو و دیده‌بان را قرار بده تا آنچه را كه بیند اعلام نماید.
7 و چون فوج سواران جفت جفت و فوج الاغان و فوج شتران را بیند آنگاه به دقّت تمام توجّه بنماید.»
8 پس او مثل شیر صدا زد كه «ای آقا من دائماً در روز بر محرس ایستاده‌ام و تمامی شب بر دیده‌بانگاه خود برقرار می‌باشم.
9 و اینك فوج‌مردان و سواران جفت جفت می‌آیند و او مزید كرده، گفت: بابل افتاد افتاده است و تمامی تمثال‌های تراشیده خدایانش را بر زمین شكسته‌اند.»
10 ای كوفته شده من و ای محصول خرمن من آنچه از یهوه صبایوت خدای اسرائیل شنیدم به شما اعلام می‌نمایم.
11 وحی درباره دومه: كسی از سعیر به من ندا می‌كند كه «ای دیده‌بان از شب چه خبر؟ ای دیده‌بان از شب چه خبر؟»
12 دیده‌بان می‌گوید كه «صبح می‌آید و شام نیز. اگر پرسیدن می‌خواهید بپرسید و بازگشت نموده، بیایید.»
13 وحی دربارۀ عرب: ای قافله‌های ددانیان در جنگل عرب منزل كنید.
14 ای ساكنان زمین تیما تشنگان را به آب استقبال كنید و فراریان را به خوراك ایشان پذیره شوید.
15 زیرا كه ایشان از شمشیرها فرار می‌كنند، از شمشیر برهنه و كمان زه شده و از سختی جنگ.
16 زانرو كه خداوند به من گفته است بعد از یكسال موافق سالهای مزدوران، تمامی شوكت قیدار تلف خواهد شد.
17 و بقیه شماره تیراندازان و جبّاران بنی قیدار قلیل خواهد شد چونكه یهوه خدای اسرائیل این را گفته است.
1 الا´ن تو را چه شد كه كلّیةً بر بامها برآمدی؟
2 ای كه پر از شورشها هستی و ای شهر پرغوغا و ای قریه مفتخر! كشتگانت كشته شمشیر نیستند و در جنگ هلاك نشده‌اند.
3 جمیع سرورانت با هم گریختند و بدون تیراندازان اسیر گشتند. همگانی كه در تو یافت شدند با هم اسیر گردیدند و به جای دور فرار كردند.
4 بنابراین گفتم نظر خود را از من بگردانید زیرا كه با تلخی گریه می‌كنم. برای تسلّی من دربارۀ خرابی دختر قومم الحاح مكنید.
5 زیرا خداوند یهوه صبایوت روز آشفتگی و پایمالی و پریشانی‌ای در وادی رؤیا دارد. دیوارها را منهدم می‌سازند و صدای استغاثه تا به كوهها می‌رسد.
6 و عیلام با افواج مردان و سواران تركش را برداشته است و قیر سپر را مكشوف نموده است،
7 و وادیهای بهترینت از ارابه‌ها پر شده، سواران پیش دروازه‌هایت صف‌آرایی می‌نمایند؛
8 و پوشش یهودا برداشته می‌شود و در آن روز به اسلحه خانه جنگل نگاه خواهید كرد؛
9 و رخنه‌های شهر داود را كه بسیارند خواهید دید و آب بركه تحتانی را جمع خواهید نمود؛
10 و خانه‌های اورشلیم را خواهید شمرد و خانه‌ها را به جهت حصاربندی دیوارها خراب خواهید نمود.
11 و درمیان دو دیوار حوضی برای آب بركه قدیم خواهید ساخت امّا به صانع آن نخواهید نگریست و به آنكه آن را از ایام پیشین ساخته است نگران نخواهید شد.
12 و در آن روز خداوند یهوه صبایوت (شما را) به گریستن وماتم كردن و كندن مو و پوشیدن پلاس خواهد خواند.
13 و اینك شادمانی و خوشی و كشتن گاوان و ذبح كردن گوسفندان و خوردن گوشت و نوشیدن شراب خواهد بود كه بخوریم و بنوشیم زیرا كه فردا می‌میریم.
14 و یهوه صبایوت در گوش من اعلام كرده است كه این گناه شما تا بمیرید هرگز كفّاره نخواهد شد. خداوند یهوه صبایوت این را گفته است.
15 خداوند یهوه صبایوت چنین می‌گوید: «برو و نزد این خزانه‌دار یعنی شبنا كه ناظر خانه است داخل شو و به او بگو:
16 تو را در اینجا چه كار است و در اینجا كه را داری كه در اینجا قبری برای خود كنده‌ای؟ ای كسی كه قبر خود را در مكان بلند می‌كَنی و مسكنی برای خویشتن در صخره می‌تراشی.»
17 اینك ای مرد، خداوند البتّه تو را دور خواهد انداخت و البتّه تو را خواهد پوشانید.
18 و البتّه تو را مثل گوی سخت خواهد پیچید و به زمین وسیع تو را خواهد افكند و در آنجا خواهی مرد و در آنجا ارابه‌های شوكت تو رسوایی خانه آقایت خواهد شد.
19 و تو را از منصبت خواهم راند و از مكانت به زیر افكنده خواهی شد.
20 و در آن روز واقع خواهد شد كه بنده خویش الیاقیم بن حلقیا را دعوت خواهم نمود.
21 و او را به جامه تو ملبّس ساخته به كمربندت محكم خواهم ساخت و اقتدار تو را به دست او خواهم داد و او ساكنان اورشلیم و خاندان یهودا را پدر خواهد بود.
22 و كلید خانه داود را بر دوش وی خواهم نهاد و چون بگشاید احدی نخواهد بست و چون ببندد، احدی نخواهد گشاد.
23 و اورا در جای محكم مثل میخ خواهم دوخت و برای خاندان پدر خود كرسی جلال خواهد بود.
24 و تمامی جلال خاندان پدرش را از اولاد و احفاد و همه ظروف كوچك را از ظروف كاسه‌ها تا ظروف تُنگها بر او خواهند آویخت.
25 و یهوه صبایوت می‌گوید كه در آن روز آن میخی كه در مكان محكم دوخته شده، متحرّك خواهد گردید و قطع شده، خواهد افتاد و باری كه بر آن است، تلف خواهد شد زیرا خداوند این را گفته است.
1 وحی دربارۀ صور: ای كشتیهای ترشیش وِلْوِلَه نمایید زیرا كه بحدی خراب شده است كه نه خانه‌ای و نه مدخلی باقی مانده. از زمین كتّیم خبر به ایشان رسیده است.
2 ای ساكنان ساحل كه تاجران صیدون كه از دریا عبور می‌كنند تو را پر ساخته‌اند، آرام گیرید.
3 و دخل او از محصول شیحور و حصاد نیل بر آبهای بسیار می‌بود، پس او تجارت گاه امّت‌ها شده است.
4 ای صیدون خجل شو زیرا كه دریا یعنی قلعه دریا متكلّم شده، می‌گوید درد زه نكشیده‌ام و نزاییده‌ام و جوانان را نپرورده‌ام و دوشیزگان را تربیت نكرده‌ام.
5 چون این خبر به مصر برسد، از اخبار صور بسیار دردناك خواهند شد.
6 ای ساكنان ساحل دریا به ترشیش بگذرید و وِلْوِلَه نمایید.
7 آیا این شهر مفتخر شما است كه قدیمی و از ایام سلف بوده است و پایهایش او را به جای دور برده، تا در آنجا مأوا گزیند؟
8 كیست‌كه این قصد را دربارۀ صور آن شهر تاج‌بخش كه تجّار وی سروران و بازرگانان او شرفای جهان بوده‌اند نموده است؟
9 یهوه صبایوت این قصد را نموده است تا تكبّر تمامی جلال را خوار سازد و جمیع شرفای جهان را محقّر نماید.
10 ای دختر ترشیش از زمین خود مثل نیل بگذر زیرا كه دیگر هیچ بند برای تو نیست.
11 او دست خود را بر دریا دراز كرده، مملكتها را متحرّك ساخته است. خداوند دربارۀ كنعان امر فرموده است تا قلعه‌هایش را خراب نمایند.
12 و گفته است: ای دوشیزه ستم رسیده و ای دختر صیدون دیگر مفتخر نخواهی شد. برخاسته، به كتّیم بگذر؛ امّا در آنجا نیز راحت برای تو نخواهد بود.
13 اینك زمین كلدانیان كه قومی نبودند و آشور آن را به جهت صحرانشینان بنیاد نهاد. ایشان منجنیقهای خود را افراشته، قصرهای آن را منهدم و آن را به خرابی مبدّل خواهند ساخت.
14 ای كشتیهای ترشیش وِلْوِلَه نمایید زیرا كه قلعه شما خراب شده است.
15 و در آن روز واقع خواهد شد كه صور، هفتاد سال مثل ایام یك پادشاه، فراموش خواهد شد؛ و بعد از انقضای هفتاد سال برای صور مثل سرود زانیه خواهد بود.
16 ای زانیه فراموش شده بربط را گرفته، در شهر گردش نما. خوش بنواز و سرودهای بسیار بخوان تا به یاد آورده شوی.
17 و بعد از انقضای هفتاد سال واقع می‌شود كه خداوند از صور تفقّد خواهد نمود و به اجرت خویش برگشته با جمیع ممالك جهان كه بر روی زمین است زنا خواهد نمود.
18 و تجارت و اجرت آن برای خداوند وقف شده ذخیره واندوخته نخواهد شد بلكه تجارتش برای مقرّبان درگاه خداوند خواهد بود تا به سیری بخورند و لباس فاخر بپوشند.
1 اینك خداوند زمین را خالی و ویران می‌كند، و آن را واژگون ساخته، ساكنانش را پراكنده می‌سازد.
2 و مَثَل قوم، مَثَل كاهن و مَثَل بنده، مَثَل آقایش و مَثَل كنیز، مَثَل خاتونش و مَثَل مشتری، مَثَل فروشنده و مَثَل قرض دهنده، مَثَل قرض گیرنده و مَثَل سودخوار، مَثَل سود دهنده خواهد بود.
3 و زمین بالكّل خالی و بالكّل غارت خواهد شد زیرا خداوند این سخن را گفته است.
4 زمین ماتم می‌كند و پژمرده می‌شود. ربع مسكون كاهیده و پژمرده می‌گردد، شریفان اهل زمین كاهیده می‌شوند.
5 زمین زیر ساكنانش ملوّث می‌شود زیرا كه از شرایع تجاوز نموده و فرایض را تبدیل كرده و عهد جاودانی را شكسته‌اند.
6 بنابراین لعنت، جهان را فانی كرده است و ساكنانش سزا یافته‌اند. لهذا ساكنان زمین سوخته شده‌اند و مردمان، بسیار كم باقی مانده‌اند.
7 شیره انگور ماتم می‌گیرد و مو كاهیده می‌گردد و تمامی شاددلان آه می‌كشند.
8 شادمانی دفّها تلف شده، آواز عشرت‌كنندگان باطل و شادمانی بربطها ساكت خواهد شد.
9 شراب را با سرودها نخواهند آشامید و مسكرات برای نوشندگانش تلخ خواهد شد.
10 قریه خرابه منهدم می‌شود و هر خانه بسته می‌گردد كه كسی داخل آن نتواند شد.
11 غوغایی برای شراب در كوچه‌ها است. هرگونه شادمانی تاریك گردیده و سرور زمین رفع شده است.
12 ویرانی در شهر باقی است و دروازه‌هایش به هلاكت خرد شده است.
13 زیراكه در وسط زمین در میان قوم‌هایش چنین خواهد شد مثل تكانیدن زیتون و مانند خوشه‌هایی كه بعد از چیدن انگور باقی می‌ماند.
14 اینان آواز خود را بلند كرده، ترنّم خواهند نمود و دربارۀ كبریایی خداوند از دریا صدا خواهند زد.
15 از این‌جهت خداوند را در بلاد مشرق و نام یهوه خدای اسرائیل را در جزیره‌های دریا تمجید نمایید.
16 از كرانهای زمین سرودها را شنیدیم كه عادلان را جلال باد. امّا گفتم: وا حسرتا، وا حسرتا، وای بر من! خیانت‌كاران خیانت ورزیده، خیانت‌كاران به شدّت خیانت ورزیده‌اند.
17 ای ساكن زمین ترس و حفره و دام بر تو است.
18 و واقع خواهد شد كه هركه از آواز ترس بگریزد به حفره خواهد افتاد و هر كه از میان حفره برآید گرفتار دام خواهد شد زیرا كه روزنه‌های علیین باز شده و اساسهای زمین متزلزل می‌باشد.
19 زمین بالكّل منكسر شده. زمین تماماً از هم پاشیده و زمین به شدّت متحرّك گشته است.
20 زمین مثل مستان افتان و خیزان است و مثل سایه‌بان به چپ و راست متحرّك و گناهش بر آن سنگین است. پس افتاده است كه بار دیگر نخواهد برخاست.
21 و در آن روز واقع خواهد شد كه خداوند گروه شریفان را بر مكان بلند ایشان و پادشاهان زمیـن را بر زمیـن سـزا خواهد داد.
22 و ایشان مثل اسیران در چاه جمع خواهنـد شـد و در زندان بسته خواهند گردید و بعد از روزهای بسیار، ایشان طلبیده خواهند شد.
23 و مـاه خجـل و آفتاب رسوا خواهـد گشت زیرا كه یهـوه صبایوت در كوه صهیون و در اورشلیم و به حضور مشایخ خویش، با جلال سلطنت خواهد نمود.
1 ای یهوه، تو خدای من هستی؛ پس تو را تسبیح می‌خوانم و نام تو را حمد می‌گویم، زیرا كارهای عجیب كرده‌ای و تقدیرهای قدیم تو امانت و راستی است.
2 چونكه شهری را توده و قریه حصین را خرابه گردانیده‌ای و قصر غریبان را كه شهر نباشد و هرگز بنا نگردد.
3 بنابراین قوم عظیم، تو را تمجید می‌نمایند و قریه امّت‌های ستم پیشه از تو خواهند ترسید.
4 چونكه برای فقیران قلعه و به جهت مسكینان در حین تنگی ایشان قلعه بودی و ملجا از طوفان و سایه از گرمی، هنگامی كه نفخه ستمكاران مثل طوفان بر دیوار می‌بود.
5 و غوغای غریبان را مثل گرمی در جای خشك فرود خواهی آورد و سرود ستمكاران مثل گرمی از سایه ابر پست خواهد شد.
6 و یهوه صبایوت در این كوه برای همه قومها ضیافتی از لذایذ برپا خواهد نمود، یعنی ضیافتی از شرابهای كهنه از لذایذ پر مغز و از شرابهای كهنه مصفّا.
7 و در این كوه روپوشی را كه بر تمامی قومها گسترده است و ستری را كه جمیع امّت‌ها را می‌پوشاند تلف خواهد كرد.
8 و موت را تا ابدالا´باد نابود خواهد ساخت و خداوند یهوه اشكها را از هر چهره پاك خواهد نمود و عار قوم خویش را از روی تمامی زمین رفع خواهد كرد، زیرا خداوند گفته است.
9 و در آن روز خواهند گفت: «اینك این خدای ما است كه منتظر او بوده‌ایم و ما را نجات خواهد داد. این خداوند است كه منتظر او بوده‌ایم پس ازنجات او مسرور و شادمان خواهیم شد.»
10 زیرا كه دست خداوند بر این كوه قرار خواهد گرفت و موآب در مكان خود پایمال خواهد شد چنانكه كاه در آب مزبله پایمال می‌شود.
11 و او دستهای خود را در میان آن خواهد گشاد مثل شناوری كه به جهت شنا كردن دستهای خود را می‌گشاید و غرور او را با حیله‌های دستهایش پست خواهد گردانید.
12 و قلعه بلند حصارهایت را خم كرده، بزیر خواهد افكند و بر زمین با غبار یكسان خواهد ساخت.
1 در آن روز، این سرود در زمین یهودا سراییده خواهد شد؛ ما را شهری قوی است كه دیوارها و حصار آن نجات است.
2 دروازه‌ها را بگشایید تا امّت عادل كه امانت را نگاه می‌دارند داخل شوند.
3 دل ثابت را در سلامتی كامل نگاه خواهی داشت، زیرا كه بر تو توكّل دارد.
4 بر خداوند تا به ابد توكّل نمایید، چونكه در یاه یهوه صخره جاودانی است.
5 زیرا آنانی را كه بر بلندیها ساكنند، فرود می‌آورد؛ و شهر رفیع را به زیر می‌اندازد. آن را به زمین انداخته، با خاك یكسان می‌سازد.
6 پایها آن را پایمال خواهد كرد، یعنی پایهای فقیران و قدمهای مسكینان.
7 طریق عادلان استقامت است. ای تو كه مستقیم هستی، طریق عادلان را هموار خواهی ساخت.
8 پس ای خداوند در طریق داوریهای تو انتظار تو را كشیده‌ایم. و جان ما به اسم تو و ذكر تومشتاق است.
9 شبانگاه به جان خود مشتاق تو هستم، و بامدادان به روح خود در اندرونم تو را می‌طلبم، زیرا هنگامی كه داوریهای تو بر زمین آید، سكنه ربع مسكون عدالت را خواهند آموخت.
10 هرچند بر شریر ترحّم شود عدالت را نخواهد آموخت. در زمین راستان شرارت می‌ورزد و جلال خداوند را مشاهده نمی‌نماید.
11 ای خداوند دست تو برافراشته شده است امّا نمی‌بینند. لیكن چون غیرت تو را برای قوم ملاحظه كنند، خجل خواهند شد. و آتش نیز دشمنانت را فرو خواهد برد.
12 ای خداوند سلامتی را برای ما تعیین خواهی نمود. زیرا كه تمام كارهای ما را نیز برای ما به عمل آورده‌ای.
13 ای یهوه خدای ما آقایان غیر از تو بر ما استیلا داشتند. امّا به تو فقط اسم تو را ذكر خواهیم كرد.
14 ایشان مردند و زنده نخواهند شد. خیالها گردیدند و نخواهند برخاست. بنابراین ایشان را سزا داده، هلاك ساختی و تمام ذكر ایشان را محو نمودی.
15 قوم را افزودی ای خداوند ، قوم را مزید ساخته، خویشتن را جلال دادی. و تمامی حدود زمین را وسیع گردانیدی.
16 ای خداوند ایشان در حین تنگی، تو را خواهند طلبید. و چون ایشان را تأدیب نمایی دعاهای خفیه خواهند ریخت.
17 مثل زن حامله‌ای كه نزدیك زاییدن باشد و درد او را گرفته، از آلام خود فریاد بكند، همچنین ما نیز ای خداوند در حضور تو هستیم.
18 حامله شده، درد زه ما را گرفت و باد را زاییدیم. و در زمین هیچ نجات به ظهور نیاوردیم و ساكنان ربع مسكون‌نیفتادند.
19 مردگان تو زنده خواهند شد و جسدهای من خواهند برخاست. ای شما كه در خاك ساكنید بیدار شده، ترنّم نمایید! زیرا كه شبنم تو شبنم نباتات است. و زمین مردگان خود را بیرون خواهد افكند.
20 ای قوم من بیایید به حجره‌های خویش داخل شوید و درهای خود را در عقب خویش ببندید. خویشتن را اندك لحظه‌ای پنهان كنید تا غضب بگذرد.
21 زیرا اینك خداوند از مكان خود بیرون می‌آید تا سزای گناهان ساكنان زمین را به ایشان برساند. پس زمین خونهای خود را مكشوف خواهد ساخت و كشتگان خویش را دیگر پنهان نخواهد نمود.
1 در آن روز خداوند به شمشیرِ سختِ عظیمِ محكمِ خود آن مار تیز رو لِوْیاتان را و آن مار پیچیده لِوْیاتان را سزا خواهد داد و آن اژدها را كه در دریا است خواهد كشت.
2 در آن روز برای آن تاكستان شراب بسرایید.
3 من كه یهوه هستم آن را نگاه می‌دارم و هر دقیقه آن را آبیاری می‌نمایم. شب و روز آن را نگاهبانی می‌نمایم كه مبادا احدی به آن ضرر برساند.
4 خشم ندارم. كاش كه خس و خار با من به جنگ می‌آمدند تا بر آنها هجوم آورده، آنها را با هم می‌سوزانیدم.
5 یا به قوّت من متمسّك می‌شد تا با من صلح بكند و با من صلح می‌نمود.
6 در ایام آینده، یعقوب ریشه خواهد زد و اسرائیل غنچه و شكوفه خواهد آورد. و ایشان روی ربع مسكون را از میوه پر خواهند ساخت.
7 آیا او را زد بطوری كه دیگران او را زدند؟ یا كشته شد بطوری كه مقتولان وی كشته شدند؟
8 چون او را دور ساختی به اندازه با وی معارضه نمودی. با باد سخت خویش او را در روز باد شرقی زایل ساختی.
9 بنابراین گناه یعقوب از این كفّاره شده و رفع گناه او تمامی نتیجه آن است. چون تمامی سنگهای مذبح را مثل سنگهای آهك نرم شده می‌گرداند، آنگاه اشیریم و بتهای آفتاب دیگر برپا نخواهد شد.
10 زیرا كه آن شهر حصین منفرد خواهد شد و آن مسكن، مهجور و مثل بیابان واگذاشته خواهد شد. در آنجا گوساله‌ها خواهند چرید و در آن خوابیده، شاخه‌هایش را تلف خواهند كرد.
11 چون شاخه‌هایش خشك شود شكسته خواهد شد. پس زنان آمده، آنها را خواهند سوزانید، زیرا كه ایشان قوم بیفهم هستند. لهذا آفریننده ایشان بر ایشان ترحّم نخواهد نمود و خالق ایشان بر ایشان شفقت نخواهد كرد.
12 و در آن روز واقع خواهد شد كه خداوند از مسیل نهر (فرات) تا وادی مصر غلّه را خواهد كوبید. و شما ای بنی‌اسرائیل یكی یكی جمع كرده خواهید شد.
13 و در آن روز واقع خواهد شد كه كَرِنّای بزرگ نواخته خواهد شد و گم‌شدگان زمین آشور و رانده شدگان زمین مصر خواهند آمد. و خداوند را در كوه مقدّس یعنی در اورشلیم عبادت خواهند نمود.
1 وای بر تاج تكبّر میگساران افرایم و برگل پژمرده زیبایی جلال وی، كه برسر وادی بارور مغلوبان شراب است.
2 اینك خداوند كسی زورآور و توانا دارد كه مثل تگرگ شدید و طوفان مهلك و مانند سیل آبهای زورآور سرشار، آن را به زور بر زمین خواهد انداخت.
3 و تاج تكبّر میگساران افرایم زیر پایها پایمال خواهد شد.
4 و گل پژمرده زیبایی جلال وی كه بر سر وادی بارور است، مثل نوبر انجیرها قبل از تابستان خواهد بود كه چون بیننده آن را بیند وقتی كه هنوز در دستش باشد، آن را فرو می‌برد.
5 و در آن روز یهوه صبایوت به جهت بقیه قوم خویش تاج جلال و افسر جمال خواهد بود.
6 و روح انصاف برای آنانی كه به داوری می‌نشینند و قوّت برای آنانی كه جنگ را به دروازه‌ها برمی‌گردانند (خواهد بود).
7 ولكن اینان نیز از شراب گمراه شده‌اند و از مسكرات سرگشته گردیده‌اند. هم كاهن و هم نبی از مسكرات گمراه شده‌اند و از شراب بلعیده گردیده‌اند. از مسكرات سرگشته شده‌اند و در رؤیا گمراه گردیده‌اند و در داوری مبهوت گشته‌اند.
8 زیرا كه همه سفره‌ها از قی و نجاست پر گردیده و جایی نمانده است.
9 كدام را معرفت خواهد آموخت و اخبار را به كه خواهد فهمانید؟ آیا نه آنانی را كه از شیر باز داشته و از پستانها گرفته شده‌اند؟
10 زیرا كه حكم بر حكم و حكم بر حكم، قانون بر قانون و قانون بر قانون اینجا اندكی و آنجا اندكی خواهد بود.
11 زیرا كه با لبهای الكن و زبان غریب با این قوم تكلّم خواهد نمود.
12 كه به ایشان گفت: «راحت همین است. پس خسته شدگان رامستریح سازید و آرامی همین است.» امّا نخواستند كه بشنوند.
13 و كلام خداوند برای ایشان حكم بر حكم و حكم برحكم، قانون بر قانون و قانون بر قانون، اینجا اندكی و آنجا اندكی خواهد بود تا بروند و به پشت افتاده، منكسر گردند و به دام افتاده، گرفتار شوند.
14 بنابراین، ای مردان استهزا كننده و ای حاكمان این قوم كه در اورشلیم‌اند كلام خداوند را بشنوید.
15 از آنجا كه گفته‌اید با موت عهد بسته‌ایم و با هاویه همداستان شده‌ایم، پس چون تازیانه مهلك بگذرد به ما نخواهد رسید زیرا كه دروغها را ملجای خود نمودیم و خویشتن را زیر مكر مستور ساختیم.
16 بنابراین خداوند یهوه چنین می‌گوید: «اینك در صهیون سنگ بنیادی نهادم یعنی سنگ آزموده و سنگ زاویه‌ای گرانبها و اساس محكم پس هر كه ایمان آورد تعجیل نخواهد نمود.
17 و انصاف را ریسمان می‌گردانم و عدالت را ترازو و تگرگ ملجای دروغ را خواهد رُفْت و آبها ستر را خواهد برد.
18 و عهد شما با موت باطل خواهد شد و میثاق شما با هاویه ثابت نخواهد ماند و چون تازیانه شدید بگذرد شما از آن پایمال خواهید شد.
19 هر وقت كه بگذرد شما را گرفتار خواهد ساخت زیرا كه هر بامداد هم در روز و هم در شب خواهد گذشت و فهمیدن اخبار باعث هیبت محض خواهد شد.»
20 زیرا كه بستر كوتاه‌تر است از آنكه كسی بر آن دراز شود و لحاف تنگ‌تر است از آنكه كسی خویشتن را بپوشاند.
21 زیرا خداوند چنانكه در كوه فراصیم (كرد) خواهد برخاست و چنانكه در وادی جبعون (نمود) خشمناك خواهد شد، تا كار خود یعنی كار عجیب خود را بجا آورد و عمل خویش یعنی عمل غریب خویش را به انجام رساند.
22 پس الا´ن استهزا منمایید مبادا بندهای شما محكم گردد، زیرا هلاكت و تقدیری را كه از جانب خداوند یهوه صبایوت بر تمامی زمین می‌آید شنیده‌ام.
23 گوش گیرید و آواز مرا بشنوید و متوجّه شده، كلام مرا استماع نمایید.
24 آیا برزگر، همه روز به جهت تخم پاشیدن شیار می‌كند و آیا همه وقت زمین خود را می‌شكافد و هموار می‌نماید؟
25 آیا بعد از آنكه رویش را هموار كرد، گشنیز را نمی‌پاشد و زیره را نمی‌افشاند و گندم را در شیارها و جو را در جای معین و ذرّت را در حدودش نمی‌گذارد؟
26 زیرا كه خدایش او را به راستی می‌آموزد و او را تعلیم می‌دهد.
27 چونكه گشنیز با گردون تیز كوبیده نمی‌شود و چرخ ارابه بر زیره گردانیده نمی‌گردد، بلكه گشنیز به عصا و زیره به چوب تكانیده می‌شود.
28 گندم آرد می‌شود زیرا كه آن را همیشه خرمن‌كوبی نمی‌كند و هرچند چرخ ارابه و اسبان خود را بر آن بگرداند، آن را خُرد نمی‌كند.
29 این نیز از جانب یهوه صبایوت كه عجیب‌الّرای و عظیم‌الحكمت است، صادر می‌گردد.
1 وای بر اَریئیل! وای بر اَریئیل! شهری كه داود در آن خیمه زد. سال بر سال مزید كنید و عیدها دور زنند.
2 و من اریئیل را به تنگی خواهم انداخت و ماتم و نوحه‌گری خواهدبود و آن برای من مثل اریئیل خواهد بود.
3 و بر تو به هر طرف اردو زده، تو را به باره‌ها محاصره خواهم نمود و منجنیقها بر تو خواهم افراشت.
4 و به زیر افكنده شده، از زمین تكلّم خواهی نمود و كلام تو از میان غبار پست خواهد گردید و آواز تو از زمین مثل آواز جنّ خواهد بود و زبان تو از میان غبار زمزم خواهد كرد.
5 امّا گروه دشمنانت مثل گرد نرم خواهند شد و گروه ستم كیشان مانند كاه كه می‌گذرد. و این بغتةً در لحظه‌ای واقع خواهد شد.
6 و از جانب یهوه صبایوت با رعد و زلزله و صوت عظیم و گردباد و طوفان و شعله آتش سوزنده از تو پرسش خواهد شد.
7 و جمعیت تمام امّت‌هایی كه با اریئیل جنگ می‌كنند، یعنی تمامی آنانی كه بر او و بر قلعه وی مقاتله می‌نمایند و او را بتنگ می‌آورند مثل خواب و رؤیای شب خواهند شد.
8 و مثل شخص گرسنه كه خواب می‌بیند كه می‌خورد و چون بیدار شود شكم او تهی است. یا شخص تشنه كه خواب می‌بیند كه آب می‌نوشد و چون بیدار شود اینك ضعف دارد و جانش مشتهی می‌باشد. همچنین تمامی جماعت امّت‌هایی كه با كوه صهیون جنگ می‌كنند، خواهند شد.
9 درنگ كنید و متحیر باشید و تمتّع برید و كور باشید. ایشان مست می‌شوند، لیكن نه از شراب و نوان می‌گردند، امّا نه از مسكرات.
10 زیرا خداوند بر شما روح خواب سنگین را عارض گردانیده، چشمان شما را بسته است. و انبیا و رؤسای شما یعنی رائیان را محجوب كرده است.
11 و تمامی رؤیا برای شما مثل كلام تومار مختوم گردیده است كه آن را به كسی كه خواندن‌می‌داند داده، می‌گویند: این را بخوان و او می‌گوید: نمی‌توانم چونكه مختوم است.
12 و آن طومار را به كسی كه خواندن نداند داده، می‌گویند این را بخوان و او می‌گوید خواندن نمی‌دانم.
13 و خداوند می‌گوید: «چونكه این قوم از دهان خود به من تقرّب می‌جویند و به لبهای خویش مرا تمجید می‌نمایند، امّا دل خود را از من دور كرده‌اند و ترس ایشان از من وصیتی است كه از انسان آموخته‌اند؛
14 بنابراین اینك من بار دیگر با این قوم عمل عجیب و غریب بجا خواهم آورد و حكمت حكیمان ایشان باطل و فهم فهیمان ایشان مستور خواهد شد.»
15 وای بر آنانی كه مشورت خود را از خداوند بسیار عمیق پنهان می‌كنند و اعمال ایشان در تاریكی می‌باشد و می‌گویند: «كیست كه مارا ببیند و كیست كه ما را بشناسد؟»
16 ای زیر و زبر كنندگان هرچیز! آیا كوزه‌گر مثل گل محسوب شود یا مصنوع دربارۀ صانع خود گوید مرا نساخته است و یا تصویر دربارۀ مصوّرش گوید كه فهم ندارد؟
17 آیا در اندك زمانی واقع نخواهد شد كه لبنان به بوستان مبدّل گردد و بوستان به جنگل محسوب شود؟
18 و در آن روز كّران كلام كتاب را خواهند شنید و چشمان كوران از میان ظلمت و تاریكی خواهد دید.
19 و حلیمان شادمانی خود را در خداوند مزید خواهند كرد و مسكینان مردمان در قدّوس اسرائیل وجد خواهند نمود.
20 زیرا كه ستمگران نابود و استهزاكنندگان معدوم خواهند شد و پیروان شرارت منقطع خواهند گردید.
21 كه انسان را به سخنی مجرم می‌سازند و برای كسی كه درمحكمه حكم می‌كند دام می‌گسترانند و عادل را به بطالت منحرف می‌سازند.
22 بنابراین خداوند كه ابراهیم را فدیه داده است دربارۀ خاندان یعقوب چنین می‌گوید كه از این به بعد یعقوب خجل نخواهد شد و رنگ چهره‌اش دیگر نخواهد پرید.
23 بلكه چون فرزندان خود را كه عمل دست من می‌باشند، در میان خویش بیند،آنگاه ایشان اسم مرا تقدیس خواهند نمود و قدّوس یعقوب را تقدیس خواهند كرد و از خدای اسرائیل خواهند ترسید.
24 و آنانی كه روح گمراهی دارند فهیم خواهند شد و متمّردان تعلیم را خواهند آموخت.
1 خداوند می‌گوید كه وای بر پسران‌فتنه‌انگیز كه مشورت می‌كنند لیكن نه از من، و عهد می‌بندند لیكن نه از روح من، تا گناه را بر گناه مزید نمایند.
2 كه برای فرود شدن به مصر عزیمت می‌كنند امّا از دهان من سؤال نمی‌نمایند و به قوّت فرعون پناه می‌گیرند و به سایه مصر اعتماد دارند.
3 لهذا قوّت فرعون خجالت و اعتماد به سایه مصر رسوایی شما خواهد بود.
4 زیرا كه سروران او در صَوعَن هستند و ایلچیان وی به حانیس رسیده‌اند.
5 همگی ایشان از قومی كه برای ایشان فایده ندارند، خجل خواهند شد كه نه معاونت و نه منفعتی بلكه خجالت و رسوایی نیز برای ایشان خواهند بود.
6 وحی دربارۀ بَهیمُوت جنوبی: از میان زمین تنگ و ضیق كه از آنجا شیر ماده و اسد وافعی و مار آتشین پرنده می‌آید، توانگری خویش را بر پشت الاغان و گنجهای خود را بر كوهان شتران نزد قومی كه منفعت ندارند می‌برند.
7 چونكه اعانت مصریان عبث و بی‌فایده است از این جهت ایشان را رَهَبُالجلوس نامیدم.
8 الا´ن بیا و این را در نزد ایشان بر لوحی بنویس و بر طوماری مرقوم ساز تا برای ایام آینده تا ابدالا´باد بماند.
9 زیرا كه این قوم فتنه‌انگیز و پسران دروغگو می‌باشند. پسرانی كه نمی‌خواهند شریعت خداوند را استماع نمایند.
10 كه به رائیان می‌گویند: رؤیت مكنید و به انبیا كه برای ما به راستی نبوّت ننمایید بلكه سخنان شیرین به ما گویید و به مكاید نبوّت كنید.
11 از راه منحرف شوید و از طریق تجاوز نمایید و قدّوس اسرائیل را از نظر ما دور سازید.
12 بنابراین قدّوس اسرائیل چنین می‌گوید: «چونكه شما این كلام را ترك كردید و بر ظلم و فساد اعتماد كرده، بر آن تكیه نمودید،
13 از این جهت این گناه برای شما مثل شكاف نزدیك به افتادن كه در دیوار بلند پیش آمده باشد و خرابی آن در لحظه‌ای بغتةًپدید آید خواهد بود.
14 و شكستگی آن مثل شكستگی كوزه كوزه‌گر خواهد بود كه بی‌محابا خُرد می‌شود، بطوری كه از پاره‌هایش پاره‌ای به جهت گرفتن آتش از آتشدان یا برداشتن آب از حوض یافت نخواهد شد.»
15 زیرا خداوند یهوه قدّوس اسرائیل چنین می‌گوید: «به انابت و آرامی نجات می‌یافتید و قوّت شما از راحت و اعتماد می‌بود؛ امّا نخواستید.
16 و گفتید: نی بلكه بر اسبان فرار می‌كنیم، لهذا فرار خواهید كرد و بر اسبان تیز رو سوار می‌شویم؛ لهذا تعاقب كنندگان شما تیز رو خواهند شد.
17 هزار نفر از نهیب یك نفر فرار خواهند كرد و شما از نهیب پنج نفر خواهید گریخت تا مثل بیرق بر قلّه كوه و عَلَم بر تلّی باقی مانید.»
18 و از این سبب خداوند انتظار می‌كشد تابر شما رأفت نماید و از این سبب برمی‌خیزد تا بر شما ترحّم فرماید چونكه یهوه خدای انصاف است. خوشابحال همگانی كه منتظر وی باشند.
19 زیرا كه قوم در صهیون در اورشلیم ساكن خواهند بود و هرگز گریه نخواهی كرد و به آواز فریادت بر تو ترحّم خواهد كرد، و چون بشنود تو را اجابت خواهد نمود.
20 و هرچند خداوند شما را نان ضیق و آب مصیبت بدهد، امّا معلّمانت بار دیگر مخفی نخواهند شد بلكه چشمانت معلّمان تو را خواهد دید.
21 و گوشهایت سخنی را از عقب تو خواهد شنید كه می‌گوید: راه این است، در آن سلوك بنما هنگامی كه به طرف راست یا چپ می‌گردی.
22 و پوشش بتهای ریخته نقره خویش را و سِتْر اصنام تراشیده طلای خود را نجس خواهید ساخت و آنها را مثل چیز نجس دور انداخته، به آن خواهی گفت: دور شو.
23 و باران تخمت را كه زمین خویش را به آن زرع می‌كنی و نان محصول زمینت را خواهد داد و آن پر مغز و فراوان خواهد شد و در آن زمان مواشی تو در مرتع وسیع خواهند چرید.
24 و گاوان و الاغانت كه زمین را شیار می‌نمایند، آذوقه نمك‌دار را كه با غربال و اوچوم پاك شده است خواهند خورد.
25 و در روز كشتار عظیم كه برجها در آن خواهد افتاد، نهرها و جویهای آب بر هر كوه بلند و به هر تلّ مرتفع جاری خواهد شد.
26 و در روزی كه خداوند شكستگی قوم خود را ببندد و ضرب جراحت ایشان را شفا دهد، روشنایی ماه مثل روشنایی آفتاب و روشنایی آفتاب هفت چندان مثل روشنایی هفت روز خواهد بود.
27 اینك اسم خداوند از جای دور می‌آید، در غضب خود سوزنده و در ستون غلیظ و لبهایش‌پر از خشم و زبانش مثل آتش سوزان است.
28 و نفخه او مثل نهر سرشار تا به گردن می‌رسد تا آنكه امّت‌ها را به غربال مصیبت ببیزد و دهنه ضلالت را بر چانه قومها بگذارد.
29 و شما را سرودی خواهد بود مثل شب تقدیس نمودن عید و شادمانی دل مثل آنانی كه روانه می‌شوند تا به آواز نی به كوه خداوند نزد صخره اسرائیل بیایند.
30 و خداوند جلال آواز خود را خواهد شنوانید و فرود آوردن بازوی خود را با شدّت غضب و شعله آتش سوزنده و طوفان و سیل و سنگهای تگرگ ظاهر خواهد ساخت.
31 زیرا كه آشور به آواز خداوند شكسته خواهد شد و او را با عصا خواهد زد.
32 و هر ضرب عصای قضا كه خداوند به وی خواهد آورد با دفّ و بربط خواهد بود و با جنگهای پر شورش با آن مقاتله خواهد نمود.
33 زیرا كه تُوفَتْ از قبل مهیا شده و برای پادشاه آماده گردیده است. آن را عمیق و وسیع ساخته است كه توده‌اش آتش و هیزم بسیار است و نفخه خداوند مثل نهر كبریت آن را مشتعل خواهد ساخت.
1 وای بر آنانی كه به جهت اعانت به مصر فرود آیند و بر اسبان تكیه نمایند و بر ارابه‌ها، زانرو كه كثیرند و بر سواران زانرو كه بسیار قوّی‌اند، توكّل كنند؛ امّا بسوی قدّوس اسرائیل نظر نكنند و خداوند را طلب ننمایند.
2 و او نیز حكیم است و بلا را می‌آورد و كلام خود را برنخواهد گردانید و به ضدّ خاندان شریران و اعانت بدكاران خواهد برخاست.
3 امّا مصریان انسانند و نه خدا و اسبان ایشان جسدند و نه روح و خداوند دست خود را دراز می‌كند و اعانت‌كننده را لغزان و اعانت كرده شده را افتان گردانیده، هر دو ایشان هلاك خواهند شد.
4 زیرا خداوند به من چنین گفته است: چنانكه شیر و شیر ژیان بر شكار خود غرّش می‌نماید، هنگامی كه گروه شبانان بروی جمع شوند و از صدای ایشان نترسیده از غوغای ایشان سر فرو نمی‌آورد، همچنان یهوه صبایوت نزول می‌فرماید تا برای كوه صهیون و تلّ آن مقاتله نماید.
5 مثل مرغان كه در طیران باشند، همچنان یهوه صبایوت اورشلیم را حمایت خواهد نمود و حمایت كرده، آن را رستگار خواهد ساخت و از آن درگذشته، خلاصی خواهد داد.
6 ای بنی‌اسرائیل، بسوی آن كس كه بر وی بینهایت عصیان ورزیده‌اید بازگشت نمایید.
7 زیرا كه در آن روز هر كدام از ایشان بتهای نقره و بتهای طلای خود را كه دستهای شما آنها را به جهت گناه خویش ساخته است، ترك خواهند نمود.
8 آنگاه آشور به شمشیری كه از انسان نباشد خواهد افتاد و تیغی كه از انسان نباشد او را هلاك خواهد ساخت و او از شمشیر خواهد گریخت و جوانانش خراج گذار خواهند شد.
9 و صخره او از ترس زایل خواهد شد و سرورانش از عَلَم مبهوت خواهند گردید. یهوه كه آتش او در صهیون و كوره وی در اورشلیم است این را می‌گوید.
1 اینك پادشاهی به عدالت سلطنت‌خواهد نمود و سروران به انصاف حكمرانی خواهند كرد.
2 و مردی مثل پناه‌گاهی از باد و پوششی از طوفان خواهد بود. و مانند جویهای آب در جای خشك و سایه صخرۀعظیم در زمین تعب آورنده خواهد بود.
3 و چشمان بینندگان تار نخواهد شد و گوشهای شنوندگان اصغا خواهد كرد.
4 و دل شتابندگان معرفت را خواهد فهمید و زبان الكنان كلام فصیح را به ارتجال خواهد گفت.
5 و مرد لئیم بار دیگر كریم خوانده نخواهد شد و مرد خسیس نجیب گفته نخواهد گردید.
6 زیرا مرد لئیم به لا´مت متكلّم خواهد شد و دلش شرارت را بعمل خواهد آورد تا نفاق را بجا آورده، به ضدّ خداوند به ضلالت سخن گوید و جان گرسنگان را تهی كند و آب تشنگان را دور نماید.
7 آلات مرد لئیم نیز زشت است و تدابیر قبیح می‌نماید تا مسكینان را به سخنان دروغ هلاك نماید، هنگامی كه مسكینان به انصاف سخن می‌گویند.
8 امّا مرد كریم تدبیرهای كریمانه می‌نماید و به كَرَم پایدار خواهد شد.
9 ای زنان مطمئّن برخاسته، آواز مرا بشنوید و ای دختران ایمن سخن مرا گوش گیرید.
10 ای دختران ایمن بعد از یك سال و چند روزی مضطرب خواهید شد زانرو كه چیدن انگور قطع می‌شود و جمع كردن میوه‌ها نخواهد بود.
11 ای زنانِ مطمئّن بلرزید و ای دخترانِ ایمن مضطرب شوید. لباس را كنده، برهنه شوید و پلاس بر میان خود ببندید.
12 برای مزرعه‌های دلپسند و موهای بارور سینه خواهند زد.
13 بر زمین قوم من خار و خس خواهد رویید بلكه بر همه خانه‌های شادمانی در شهرِ مفتخر.
14 زیرا كه قصر منهدم و شهرِ معمور متروك خواهد شد و عُوفَل و دیده‌بانگاه به بیشه‌ای سِباع و محّل تفرّج خران وحشی و مرتع گله‌ها تا به ابد مبدّل خواهد شد.
15 تا زمانی كه روح از اعلی عّلیین بر ما ریخته شود و بیابان به بوستان مبدّل گردد و بوستان به جنگل محسوب شود.
16 آنگاه انصاف در بیابان ساكن خواهد شد و عدالت در بوستان مقیم خواهد گردید.
17 و عمل عدالت سلامتی و نتیجه عدالت آرامی و اطمینان خواهد بود تا ابدالا´باد.
18 و قوم من در مسكن سلامتی و در مساكنِ مطمئن و در منزلهای آرامی ساكن خواهند شد.
19 و حین فرود آمدن جنگل تگرگ خواهد بارید و شهر به دركه اسفل خواهد افتاد.
20 خوشابحال شما كه بر همه آبها تخم می‌كارید و پایهای گاو و الاغ را رها می‌سازید.
1 وای بر تو ای غارتگر كه غارت نشدی و ای خیانت كاری كه با تو خیانت نورزیدند. هنگامی كه غارت را به اتمام رسانیدی، غارت خواهی شد و زمانی كه از خیانت نمودن دست برداشتی، به تو خیانت خواهند ورزید.
2 ای خداوند بر ما ترحّم فرما زیرا كه منتظر تو می‌باشیم و هر بامداد بازوی ایشان باش و در زمان تنگی نیز نجات ما بشو.
3 از آواز غوغا، قومها گریختند و چون خویشتن را برافرازی امّت‌ها پراكنده خواهند شد.
4 و غارت شما را جمع خواهند كرد بطوری كه موران جمع می‌نمایند و بر آن خواهند جهید بطوری كه ملخها می‌جهند.
5 خداوند متعال می‌باشد زانرو كه در اعلی‌علّیین ساكن است و صَهْیون را از انصاف و عدالت مملّو خواهد ساخت.
6 و فراوانی نجات و حكمت و معرفتْ استقامت اوقات تو خواهد شد. و ترس خداوند خزینه او خواهد بود.
7 اینك‌شجاعان ایشان در بیرون فریاد می‌كنند و رسولانِ سلامتی زار زار گریه می‌نمایند.
8 شاهراهها ویران می‌شود و راه‌گذریان تلف می‌گردند. عهد را شكسته است و شهرها را خوار نموده، به مردمان اعتنا نكرده است.
9 زمین ماتم‌كنان كاهیده شده است و لبنان خجل گشته، تلف گردیده است و شارون مثل بیابان شده و باشان و كَرْمَلْ برگهای خود را ریخته‌اند.
10 خداوند می‌گوید كه الا´ن برمی‌خیزم و حال خود را برمی‌افرازم و اكنون متعال خواهم گردید.
11 و شما از كاه حامله شده، خس خواهید زایید. و نَفَس شما آتشی است كه شما را خواهد سوزانید.
12 و قومها مثل آهك سوخته و مانند خارهای قطع شده كه از آتش مشتعل گردد خواهند شد.
13 ای شما كه دور هستید، آنچه را كه كرده‌ام بشنوید و ای شما كه نزدیك می‌باشید، جبروت مرا بدانید.
14 گناه‌كارانی كه در صهیون‌اند می‌ترسند و لرزه منافقان را فرو گرفته است، (و می‌گویند): كیست از ما كه در آتش سوزنده ساكن خواهد شد و كیست از ما كه در نارهای جاودانی ساكن خواهد گردید؟
15 امّا آنكه به صداقت سالك باشد و به استقامت تكلّم نماید و سود ظلم را خوار شمارد و دست خویش را از گرفتن رشوه بیفشاند و گوش خود را از اصغای خون ریزی ببندد و چشمان خود را از دیدن بدیها بر هم كُنَد؛
16 او در مكان‌های بلند ساكن خواهد شد و ملجای او ملاذ صخره‌ها خواهد بود. نان او داده خواهد شد و آب او ایمن خواهد بود.
17 چشمانت پادشاه را در زیباییش خواهد دید و زمین بی‌پایان را خواهد نگریست.
18 دل تو متذكّر آن خوف خواهد شد (وخواهی گفت):كجا است نویسنده و كجا است وزن كنندۀ (خراج) و كجا است شمارنده برجها؟
19 قوم ستم پیشه و قوم دشوار لغت را كه نمی‌توانی شنید و الكن زبان را كه نمی‌توانی فهمید بار دیگر نخواهی دید.
20 صهیون شهر جشن مقدّس ما را ملاحظه نما. و چشمانت اورشلیم مسكن سلامتی را خواهد دید یعنی خیمه‌ای را كه منتقل نشود و میخهایش كنده نگردد و هیچكدام از طنابهایش گسیخته نشود.
21 بلكه در آنجا خداوند ذوالجلال برای ما مكان جویهای آب و نهرهای وسیع خواهد بود كه در آن هیچ كشتی با پاروها داخل نخواهد شد و سفینه بزرگ از آن عبور نخواهد كرد.
22 زیرا خداوند داور ما است. خداوند شریعت دهنده ما است. خداوند پادشاه ما است پس ما را نجات خواهد داد.
23 ریسمانهای تو سست بود كه پایه دكل خود را نتوانست محكم نگاه دارد و بادبان را نتوانست بگشاید، آنگاه غارت بسیار تقسیم شد و لنگان غنیمت را بردند.
24 لیكن ساكن آن نخواهد گفت كه بیمار هستم و گناه قومی كه در آن ساكن باشند آمرزیده خواهد شد.
#@#