Greek Modern 19--
κεφάλαιο 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150
101:1 [] <<Ψαλμος του Δαβιδ.>> Ελεος και κρισιν θελω ψαλλει· εις σε, Κυριε, θελω ψαλμωδει.
101:2 Θελω εισθαι συνετος εν οδω αμωμω· ποτε θελεις ελθει προς εμε; θελω περιπατει εν ακεραιοτητι της καρδιας μου εν μεσω του οικου μου.
101:3 Δεν θελω βαλει προ οφθαλμων μου πραγμα πονηρον· μισω τους ποιουντας παρανομα· ουδεν τουτων θελει κολληθη εις εμε.
101:4 Η διεστραμμενη καρδια θελει αποβληθη απ' εμου· τον πονηρον δεν θελω γνωριζει.
101:5 Τον καταλαλουντα κρυφιως τον πλησιον αυτου, τουτον θελω εξολοθρευει· τον εχοντα υπερηφανον βλεμμα και επηρμενην καρδιαν, τουτον δεν θελω υποφερει.
101:6 Οι οφθαλμοι μου θελουσιν εισθαι επι τους πιστους της γης, δια να συγκατοικωσι μετ' εμου· ο περιπατων εν οδω αμωμω, ουτος θελει με υπηρετει.
101:7 Δεν θελει κατοικει εν μεσω του οικου μου ο εργαζομενος απατην· ο λαλων ψευδος δεν θελει στερεωθη εμπροσθεν των οφθαλμων μου.
101:8 Κατα πασαν πρωιαν θελω εξολοθρευει παντας τους ασεβεις της γης, δια να εκκοψω εκ της πολεως του Κυριου παντας τους εργατας της ανομιας.
102:1 [] <<Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου.>> Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.
102:2 Μη κρυψης το προσωπον σου απ' εμου· καθ' ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου· καθ' ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.
102:3 Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.
102:4 Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.
102:5 Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.
102:6 Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος· εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.
102:7 Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.
102:8 Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου· οι μαινομενοι ομνυουσι κατ' εμου.
102:9 Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,
102:10 Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου· διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.
102:11 Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.
102:12 [] Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.
102:13 Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων· διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.
102:14 Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.
102:15 Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.
102:16 Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.
102:17 Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.
102:18 Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην· και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.
102:19 Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,
102:20 δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον·
102:21 δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,
102:22 οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.
102:23 [] Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου· συνετεμε τας ημερας μου.
102:24 Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου· τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.
102:25 Κατ' αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.
102:26 Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις· και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη· ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη·
102:27 συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.
102:28 Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.
103:1 [] <<Ψαλμος του Δαβιδ.>> Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον· και παντα τα εντος μου το ονομα το αγιον αυτου.
103:2 Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον, και μη λησμονης πασας τας ευεργεσιας αυτου·
103:3 τον συγχωρουντα πασας τας ανομιας σου· τον ιατρευοντα πασας τας αρρωστιας σου·
103:4 τον λυτρονοντα εκ της φθορας την ζωην σου· τον στεφανουντα σε με ελεος και οικτιρμους·
103:5 τον χορταζοντα εν αγαθοις το γηρας σου· η νεοτης σου ανανεουται ως του αετου.
103:6 [] Ο Κυριος καμνει δικαιοσυνην και κρισιν εις παντας τους αδικουμενους.
103:7 Εφανερωσε τας οδους αυτου εις τον Μωυσην, τα εργα αυτου εις τους υιους Ισραηλ.
103:8 Οικτιρμων και ελεημων ειναι ο Κυριος, μακροθυμος και πολυελεος.
103:9 Δεν θελει δικολογει διαπαντος ουδε θελει φυλαττει την οργην αυτου εις τον αιωνα.
103:10 Δεν εκαμεν εις ημας κατα τας αμαρτιας ημων, ουδε ανταπεδωκεν εις ημας κατα τας ανομιας ημων.
103:11 Διοτι οσον ειναι το υψος του ουρανου υπερανω της γης, τοσον μεγα ειναι το ελεος αυτου προς τους φοβουμενους αυτον.
103:12 Οσον απεχει η ανατολη απο της δυσεως, τοσον εμακρυνεν αφ' ημων τας ανομιας ημων.
103:13 Καθως σπλαγχνιζεται ο πατηρ τα τεκνα, ουτως ο Κυριος σπλαγχνιζεται τους φοβουμενους αυτον.
103:14 Διοτι αυτος γνωριζει την πλασιν ημων, ενθυμειται οτι ειμεθα χωμα.
103:15 Του ανθρωπου αι ημεραι ειναι ως χορτος· ως το ανθος του αγρου, ουτως ανθει.
103:16 Διοτι διερχεται ο ανεμος επ' αυτου, και δεν υπαρχει πλεον· και ο τοπος αυτου δεν γνωριζει αυτο πλεον.
103:17 Το δε ελεος του Κυριου ειναι απο του αιωνος και εως του αιωνος επι τους φοβουμενους αυτον· και η δικαιοσυνη αυτου επι τους υιους των υιων·
103:18 επι τους φυλαττοντας την διαθηκην αυτου και ενθυμουμενους τας εντολας αυτου δια να εκπληρωσιν αυτας.
103:19 [] Ο Κυριος ητοιμασε τον θρονον αυτου εν τω ουρανω, και η βασιλεια αυτου δεσποζει τα παντα.
103:20 Ευλογειτε τον Κυριον, αγγελοι αυτου, δυνατοι εν ισχυι, οι εκτελουντες τον λογον αυτου, οι ακουοντες της φωνης του λογου αυτου.
103:21 Ευλογειτε τον Κυριον, πασαι αι δυναμεις αυτου· λειτουργοι αυτου, οι εκτελουντες το θελημα αυτου.
103:22 Ευλογειτε τον Κυριον, παντα τα εργα αυτου εν παντι τοπω της δεσποτειας αυτου. Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον.
104:1 [] Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον. Κυριε Θεε μου, εμεγαλυνθης σφοδρα· τιμην και μεγαλοπρεπειαν εισαι ενδεδυμενος·
104:2 ο περιτυλιττομενος το φως ως ιματιον, ο εκτεινων τον ουρανον ως καταπετασμα·
104:3 ο στεγαζων με υδατα τα υπερωα αυτου· ο ποιων τα νεφη αμαξαν αυτου· ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων·
104:4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα, τους λειτουργους αυτου πυρος φλογα·
104:5 ο θεμελιων την γην επι την βασιν αυτης, δια να μη σαλευθη εις τον αιωνα του αιωνος.
104:6 Με την αβυσσον, ως με ιματιον, εκαλυψας αυτην· τα υδατα εσταθησαν επι των ορεων·
104:7 απο επιτιμησεως σου εφυγον· απο της φωνης της βροντης σου εσυρθησαν εν βια·
104:8 ανεβησαν εις τα ορη, κατεβησαν εις τας κοιλαδας, εις τοπον, τον οποιον διωρισας δι' αυτα·
104:9 εθεσας οριον, το οποιον δεν θελουσιν υπερβη ουδε θελουσιν επιστρεψει δια να σκεπασωσι την γην.
104:10 [] Ο εξαποστελλων πηγας εις τας φαραγγας, δια να ρεωσιν αναμεσον των ορεων·
104:11 ποτιζουσι παντα τα θηρια του αγρου· οι αγριοι ονοι σβυνουσι την διψαν αυτων·
104:12 πλησιον αυτων τα πετεινα του ουρανου κατασκηνουσι, και αναμεσον των κλαδων κελαδουσιν.
104:13 Ο ποτιζων τα ορη εκ των υπερωων αυτου· απο του καρπου των εργων σου χορταινει η γη.
104:14 Ο αναδιδων χορτον δια τα κτηνη και βοτανην προς χρησιν του ανθρωπου, δια να εξαγη τροφην εκ της γης,
104:15 και οινον ευφραινοντα την καρδιαν του ανθρωπου, ελαιον δια να λαμπρυνη το προσωπον αυτου, και αρτον στηριζοντα την καρδιαν του ανθρωπου.
104:16 Εχορτασθησαν τα δενδρα του Κυριου· αι κεδροι του Λιβανου, τας οποιας εφυτευσεν·
104:17 Οπου τα πετεινα καμνουσι φωλεας· αι πευκαι ειναι η κατοικια του πελαργου.
104:18 Τα ορη τα υψηλα ειναι δια τας δορκαδας· αι πετραι καταφυγη εις τους δασυποδας.
104:19 [] Εκαμε την σεληνην δια τους καιρους· ο ηλιος γνωριζει την δυσιν αυτου.
104:20 Φερεις σκοτος, και γινεται νυξ· εν αυτη περιφερονται παντα τα θηρια του δασους·
104:21 οι σκυμνοι βρυχωνται δια να αρπασωσι, και να ζητησωσι παρα του Θεου την τροφην αυτων.
104:22 Ο ηλιος ανατελλει· συναγονται και πλαγιαζουσιν εν τοις σπηλαιοις αυτων·
104:23 εξερχεται ο ανθρωπος εις το εργον αυτου και εις την εργασιαν αυτου εως εσπερας.
104:24 Ποσον μεγαλα ειναι τα εργα σου, Κυριε· τα παντα εν σοφια εποιησας· η γη ειναι πληρης των ποιηματων σου·
104:25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος. Εκει ειναι ερπετα αναριθμητα, ζωα μικρα μετα μεγαλων·
104:26 εκει διατρεχουσι τα πλοια· εκει ο Λευιαθαν ουτος, τον οποιον επλασας δια να παιζη εν αυτη.
104:27 Παντα ταυτα επι σε ελπιζουσι, δια να δωσης εν καιρω την τροφην αυτων.
104:28 Διδεις εις αυτα, συναγουσιν· ανοιγεις την χειρα σου, χορταινουσιν αγαθα.
104:29 Αποστρεφεις το προσωπον σου, ταραττονται· σηκονεις την πνοην αυτων, αποθνησκουσι και εις το χωμα αυτων επιστρεφουσιν·
104:30 εξαποστελλεις το πνευμα σου, κτιζονται, και ανανεονεις το προσωπον της γης.
104:31 [] Η δοξα του Κυριου εστω εις τον αιωνα· ας ευφραινεται ο Κυριος εις τα εργα αυτου·
104:32 ο επιβλεπων επι την γην και καμνων αυτην να τρεμη· εγγιζει τα ορη, και καπνιζουσι.
104:33 Θελω ψαλλει εις τον Κυριον ενοσω ζω· θελω ψαλμωδει εις τον Θεον μου ενοσω υπαρχω.
104:34 Η εις αυτον μελετη μου θελει εισθαι γλυκεια· εγω θελω ευφραινεσθαι εις τον Κυριον.
104:35 Ας εκλειψωσιν οι αμαρτωλοι απο της γης και οι ασεβεις ας μη υπαρχωσι πλεον. Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον. Αλληλουια.
105:1 [] Δοξολογειτε τον Κυριον· επικαλεισθε το ονομα αυτου· καμετε γνωστα εν τοις λαοις τα εργα αυτου.
105:2 Ψαλλετε εις αυτον· ψαλμωδειτε εις αυτον· λαλειτε περι παντων των θαυμασιων αυτου.
105:3 Καυχασθε εις το αγιον αυτου ονομα· ας ευφραινεται η καρδια των εκζητουντων τον Κυριον.
105:4 Ζητειτε τον Κυριον και την δυναμιν αυτου· εκζητειτε το προσωπον αυτου διαπαντος.
105:5 Μνημονευετε των θαυμασιων αυτου τα οποια εκαμε· των τεραστιων αυτου και των κρισεων του στοματος αυτου·
105:6 Σπερμα Αβρααμ του δουλου αυτου, υιοι Ιακωβ, οι εκλεκτοι αυτου.
105:7 Αυτος ειναι Κυριος ο Θεος ημων· εν παση τη γη ειναι αι κρισεις αυτου.
105:8 [] Μνημονευετε παντοτε της διαθηκης αυτου, του λογου, τον οποιον προσεταξεν εις χιλιας γενεας,
105:9 της διαθηκης, την οποιαν εκαμε προς τον Αβρααμ, και του ορκου αυτου προς τον Ισαακ·
105:10 και εβεβαιωσεν αυτον προς τον Ιακωβ δια νομου, προς τον Ισραηλ δια διαθηκην αιωνιον,
105:11 λεγων, Εις σε θελω δωσει την γην Χανααν, μεριδα της κληρονομιας σας.
105:12 Ενω ησαν αυτοι ολιγοστοι τον αριθμον, ολιγοι, και παροικοι εν αυτη,
105:13 και διηρχοντο απο εθνους εις εθνος, απο βασιλειου εις αλλον λαον,
105:14 δεν αφηκεν ανθρωπον να αδικηση αυτους· μαλιστα υπερ αυτων ηλεγξε βασιλεις,
105:15 λεγων, μη εγγισητε τους κεχρισμενους μου και μη κακοποιησητε τους προφητας μου.
105:16 Και εκαλεσε πειναν επι την γην· συνετριψε παν στηριγμα αρτου.
105:17 Απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον, Ιωσηφ τον πωληθεντα ως δουλον·
105:18 του οποιου τους ποδας εσφιγξαν εν δεσμοις· εβαλον αυτον εις τα σιδηρα·
105:19 εωσου ελθη ο λογος αυτου· ο λογος του Κυριου εδοκιμασεν αυτον.
105:20 Απεστειλεν ο βασιλευς και ελυσεν αυτον· ο αρχων των λαων, και ηλευθερωσεν αυτον.
105:21 Κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου, και αρχοντα επι παντων των κτηματων αυτου·
105:22 δια να παιδευη τους αρχοντας αυτου κατα την αρεσκειαν αυτου, και να διδαξη σοφιαν τους πρεσβυτερους αυτου.
105:23 Τοτε ηλθεν ο Ισραηλ εις την Αιγυπτον, και ο Ιακωβ παρωκησεν εν γη Χαμ.
105:24 Και ο Κυριος ηυξησε σφοδρα τον λαον αυτου, και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου.
105:25 [] Εστραφη η καρδια αυτων εις το να μισωσι τον λαον αυτου, εις το να δολιευωνται εναντιον των δουλων αυτου.
105:26 Εξαπεστειλε Μωυσην τον δουλον αυτου, και Ααρων, τον οποιον εξελεξεν.
105:27 Εξετελεσαν εν μεσω αυτων τους λογους των σημειων αυτου και τα θαυμασια αυτου εν γη Χαμ.
105:28 Εξαπεστειλε σκοτος, και εσκοτασε· και δεν ηπειθησαν εις τους λογους αυτου.
105:29 Μετεβαλε τα υδατα αυτων εις αιμα και εθανατωσε τους ιχθυας αυτων.
105:30 Η γη αυτων ανεβρυσε βατραχους, εως των ταμειων των βασιλεων αυτων.
105:31 Ειπε, και ηλθε κυνομυια, και σκνιπες εις παντα τα ορια αυτων.
105:32 Εδωκεν εις αυτους χαλαζαν αντι βροχης, και πυρ φλογερον εις την γην αυτων·
105:33 και επαταξε τας αμπελους αυτων και τας συκεας αυτων, και συνετριψε τα δενδρα των οριων αυτων.
105:34 Ειπε, και ηλθεν ακρις, και βρουχος αναριθμητος·
105:35 και κατεφαγε παντα τον χορτον εν τη γη αυτων, και κατεφαγε τον καρπον της γης αυτων.
105:36 Και επαταξε παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων, την απαρχην πασης δυναμεως αυτων.
105:37 Και εξηγαγεν αυτους μετα αργυριου και χρυσιου, και δεν υπηρχεν ασθενης εν ταις φυλαις αυτων.
105:38 Ευφρανθη η Αιγυπτος εις την εξοδον αυτων· διοτι ο φοβος αυτων ειχεν επιπεσει επ' αυτους.
105:39 Εξηπλωσε νεφελην δια να σκεπαζη αυτους, και πυρ δια να φεγγη την νυκτα.
105:40 Εζητησαν, και εφερεν ορτυκια· και αρτον ουρανου εχορτασεν αυτους.
105:41 Διηνοιξε την πετραν, και ανεβλυσαν υδατα, και διερρευσαν ποταμοι εν τοποις ανυδροις.
105:42 Διοτι ενεθυμηθη τον λογον τον αγιον αυτου, τον προς Αβρααμ τον δουλον αυτου.
105:43 Και εξηγαγε τον λαον αυτου εν αγαλλιασει, τους εκλεκτους αυτου εν χαρα·
105:44 και εδωκεν εις αυτους τας γαιας των εθνων, και εκληρονομησαν τους κοπους των λαων·
105:45 δια να φυλαττωσι τα διαταγματα αυτου, και να εκτελωσι τους νομους αυτου. Αλληλουια.
106:1 [] Αλληλουια. Αινειτε τον Κυριον, διοτι ειναι αγαθος· διοτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.
106:2 Τις δυναται να κηρυξη τα κραταια εργα του Κυριου, να καμη ακουστας πασας τας αινεσεις αυτου;
106:3 Μακαριοι οι φυλαττοντες κρισιν, οι πραττοντες δικαιοσυνην εν παντι καιρω.
106:4 Μνησθητι μου, Κυριε, εν τη ευμενεια τη προς τον λαον σου· επισκεφθητι με εν τη σωτηρια σου·
106:5 δια να βλεπω το καλον των εκλεκτων σου, δια να ευφραινωμαι εν τη ευφροσυνη του εθνους σου, δια να καυχωμαι μετα της κληρονομιας σου.
106:6 [] Ημαρτησαμεν μετα των πατερων ημων· ηνομησαμεν, ησεβησαμεν.
106:7 Οι πατερες ημων εν Αιγυπτω δεν ενοησαν τα θαυμασια σου· δεν ενεθυμηθησαν το πληθος του ελεους σου, και σε παρωργισαν εν τη θαλασση, εν τη Ερυθρα θαλασση.
106:8 Και ομως εσωσεν αυτους δια το ονομα αυτου, δια να καμη γνωστα τα κραταια εργα αυτου.
106:9 Και επετιμησε την Ερυθραν θαλασσαν, και εξηρανθη· και διεβιβασεν αυτους δια των αβυσσων ως δι' ερημου·
106:10 και εσωσεν αυτους εκ της χειρος του μισουντος αυτους, και ελυτρωσεν αυτους εκ της χειρος του εχθρου.
106:11 Και τα υδατα κατεκαλυψαν τους εχθρους αυτων· δεν απελειφθη ουδε εις εξ αυτων.
106:12 Τοτε επιστευσαν εις τους λογους αυτου· εψαλαν την αινεσιν αυτου.
106:13 [] Πλην ταχεως ελησμονησαν τα εργα αυτου· δεν περιεμειναν την βουλην αυτου·
106:14 Αλλ' επεθυμησαν επιθυμιαν εν τη ερημω, και επειρασαν τον Θεον εν τη ανυδρω.
106:15 Και εδωκεν εις αυτους την αιτησιν αυτων· απεστειλεν ομως εις αυτους νοσον θανατηφορον.
106:16 Εφθονησαν ετι τον Μωυσην εν τω στρατοπεδω και τον Ααρων τον αγιον του Κυριου.
106:17 Η γη ηνοιξε και κατεπιε τον Δαθαν, και εσκεπασε την συναγωγην του Αβειρων·
106:18 και πυρ εξηφθη εν τη συναγωγη αυτων· η φλοξ κατεκαυσε τους ασεβεις.
106:19 Κατεσκευασαν μοσχον εν Χωρηβ, και προσεκυνησαν το χωνευτον·
106:20 και μετηλλαξαν την δοξαν αυτων εις ομοιωμα βοος τρωγοντος χορτον.
106:21 Ελησμονησαν τον Θεον τον σωτηρα αυτων τον ποιησαντα μεγαλεια εν Αιγυπτω,
106:22 θαυμασια εν γη Χαμ, φοβερα εν τη Ερυθρα θαλασση.
106:23 Και ειπε να εξολοθρευση αυτους, αν ο Μωυσης ο εκλεκτος αυτου δεν ιστατο εν τη θραυσει ενωπιον αυτου, δια να αποστρεψη την οργην αυτου, ωστε να μη αφανιση αυτους.
106:24 Κατεφρονησαν ετι την γην την επιθυμητην· δεν επιστευσαν εις τον λογον αυτου·
106:25 και εγογγυσαν εν ταις σκηναις αυτων· δεν εισηκουσαν της φωνης του Κυριου.
106:26 Δια τουτο εσηκωσε την χειρα αυτου κατ' αυτων, δια να καταστρεψη αυτους εν τη ερημω.
106:27 και να στρεψη το σπερμα αυτων μεταξυ των εθνων και να διασκορπιση αυτους εις τους τοπους.
106:28 Και προσεκολληθησαν εις τον Βεελ-φεγωρ, και εφαγον θυσιας νεκρων·
106:29 και παρωξυναν αυτον εν τοις εργοις αυτων, ωστε εφωρμησεν επ' αυτους η πληγη.
106:30 Αλλα σταθεις ο Φινεες εκαμε κρισιν· και η πληγη επαυσε·
106:31 και ελογισθη εις αυτον δια δικαιοσυνην, εις γενεαν και γενεαν εως αιωνος.
106:32 Και παρωξυναν αυτον εν τοις υδασι της αντιλογιας, και επαθε κακως ο Μωυσης δι' αυτους·
106:33 διοτι παρωργισαν το πνευμα αυτου, ωστε ελαλησεν αστοχαστως δια των χειλεων αυτου.
106:34 [] Δεν εξωλοθρευσαν τα εθνη τα οποια ο Κυριος προσεταξεν εις αυτους·
106:35 αλλ' εσμιχθησαν μετα των εθνων και εμαθον τα εργα αυτων·
106:36 και ελατρευσαν τα γλυπτα αυτων, τα οποια εγειναν παγις εις αυτους·
106:37 και εθυσιασαν τους υιους αυτων και τας θυγατερας αυτων εις τα δαιμονια·
106:38 Και εχυσαν αιμα αθωον, το αιμα των υιων αυτων και των θυγατερων αυτων τους οποιους εθυσιασαν εις τα γλυπτα της Χανααν· και εμιανθη η γη εξ αιματων.
106:39 Και εμολυνθησαν με τα εργα αυτων, και επορνευσαν με τας πραξεις αυτων.
106:40 Δια τουτο η οργη του Κυριου εξηφθη κατα του λαου αυτου, και εβδελυχθη την κληρονομιαν αυτου,
106:41 Και παρεδωκεν αυτους εις τας χειρας των εθνων· και εκυριευσαν αυτους οι μισουντες αυτους.
106:42 Και εθλιψαν αυτους οι εχθροι αυτων, και εταπεινωθησαν υπο τας χειρας αυτων.
106:43 Πολλακις ελυτρωσεν αυτους, αλλ' αυτοι παρωργισαν αυτον με τας βουλας αυτων· διο εταπεινωθησαν δια την ανομιαν αυτων.
106:44 Πλην επεβλεψεν επι την θλιψιν αυτων, οτε ηκουσε την κραυγην αυτων·
106:45 και ενεθυμηθη την προς αυτους διαθηκην αυτου και μετεμεληθη κατα το πληθος του ελεους αυτου.
106:46 Και εκαμεν αυτους να ευρωσιν ελεος ενωπιον παντων των αιχμαλωτισαντων αυτους.
106:47 Σωσον ημας, Κυριε ο Θεος ημων, και συναγαγε ημας απο των εθνων, δια να δοξολογωμεν το ονομα σου το αγιον και να καυχωμεθα εις την αινεσιν σου.
106:48 Ευλογητος Κυριος ο Θεος του Ισραηλ, απο του αιωνος και εως του αιωνος· και ας λεγη πας ο λαος, Αμην. Αλληλουια.
107:1 [] Δοξολογειτε τον Κυριον, διοτι ειναι αγαθος, διοτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.
107:2 Ας λεγωσιν ουτως οι λελυτρωμενοι του Κυριου, τους οποιους ελυτρωσεν εκ χειρος του εχθρου·
107:3 και συνηγαγεν αυτους εκ των χωρων, απο ανατολης και δυσεως απο βορρα και απο νοτου.
107:4 Περιεπλανωντο εν τη ερημω, εν οδω ανυδρω· ουδε ευρισκον πολιν δια κατοικησιν.
107:5 Ησαν πεινωντες και διψωντες· η ψυχη αυτων απεκαμνεν εν αυτοις.
107:6 Τοτε εβοησαν προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων· και ηλευθερωσεν αυτους απο των αναγκων αυτων.
107:7 Και ωδηγησεν αυτους δι' ευθειας οδου, δια να υπαγωσιν εις πολιν κατοικιας.
107:8 Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων·
107:9 Διοτι εχορτασε ψυχην διψωσαν, και ψυχην πεινωσαν ενεπλησεν απο αγαθων.
107:10 [] Τους καθημενους εν σκοτει και σκια θανατου, τους δεδεμενους εν θλιψει και εν σιδηρω·
107:11 διοτι ηπειθησαν εις τα λογια του Θεου και την βουλην του Υψιστου κατεφρονησαν·
107:12 δια τουτο εταπεινωσε την καρδιαν αυτων εν κοπω· επεσον, και δεν υπηρχεν ο βοηθων.
107:13 Τοτε εβοησαν προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και εσωσεν αυτους απο των αναγκων αυτων·
107:14 εξηγαγεν αυτους εκ του σκοτους και εκ της σκιας του θανατου και τα δεσμα αυτων συνετριψεν.
107:15 Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων·
107:16 διοτι συνετριψε πυλας χαλκινας και μοχλους σιδηρους κατεκοψεν.
107:17 [] Οι αφρονες βασανιζονται δια τας παραβασεις αυτων και δια τας ανομιας αυτων.
107:18 Παν φαγητον βδελυττεται η ψυχη αυτων, και πλησιαζουσιν εως των πυλων του θανατου.
107:19 Τοτε βοωσι προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και σωζει αυτους απο των αναγκων αυτων·
107:20 αποστελλει τον λογον αυτου και ιατρευει αυτους και ελευθερονει απο της φθορας αυτων.
107:21 Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου, και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων·
107:22 και ας θυσιαζωσι θυσιας αινεσεως και ας κηρυττωσι τα εργα αυτου εν αγαλλιασει.
107:23 [] Οι καταβαινοντες εις την θαλασσαν με πλοια, καμνοντες εργασιας εν υδασι πολλοις,
107:24 αυτοι βλεπουσι τα εργα του Κυριου και τα θαυμασια αυτου τα γινομενα εις τα βαθη·
107:25 Διοτι προσταζει, και εγειρεται ανεμος καταιγιδος, και υψονει τα κυματα αυτης.
107:26 Αναβαινουσιν εως των ουρανων και καταβαινουσιν εως των αβυσσων· η ψυχη αυτων τηκεται υπο της συμφορας.
107:27 Σειονται και κλονιζονται ως ο μεθυων, και πασα η σοφια αυτων χανεται.
107:28 Τοτε κραζουσι προς τον Κυριον εν τη θλιψει αυτων, και εξαγει αυτους απο των αναγκων αυτων.
107:29 Κατασιγαζει την ανεμοζαλην, και σιωπωσι τα κυματα αυτης.
107:30 Και ευφραινονται, διοτι ησυχασαν· και οδηγει αυτους εις τον επιθυμητον λιμενα αυτων.
107:31 Ας υμνολογωσιν εις τον Κυριον τα ελεη αυτου και τα θαυμασια αυτου τα προς τους υιους των ανθρωπων·
107:32 και ας υψονωσιν αυτον εν τη συναξει του λαου, και εν τω συνεδριω των πρεσβυτερων ας αινωσιν αυτον.
107:33 [] Μεταβαλλει ποταμους εις ερημον και πηγας υδατων εις ξηρασιαν·
107:34 την καρποφορον γην εις αλμυραν, δια την κακιαν των κατοικουντων εν αυτη.
107:35 Μεταβαλλει την ερημον εις λιμνας υδατων και την ξηραν γην εις πηγας υδατων.
107:36 Και εκει κατοικιζει τους πεινωντας, και συγκροτουσι πολεις εις κατοικησιν·
107:37 και σπειρουσιν αγρους και φυτευουσιν αμπελωνας, οιτινες καμνουσι καρπους γεννηματος.
107:38 Και ευλογει αυτους, και πληθυνονται σφοδρα, και δεν ολιγοστευει τα κτηνη αυτων.
107:39 Ολιγοστευουσιν ομως επειτα και ταπεινονονται, απο της στενοχωριας, της συμφορας και του πονου.
107:40 Επιχεει καταφρονησιν επι τους αρχοντας και καμνει αυτους να περιπλανωνται εν ερημω αβατω.
107:41 Τον δε πενητα υψονει απο της πτωχειας και καθιστα ως ποιμνια τας οικογενειας.
107:42 Οι ευθεις βλεπουσι και ευφραινονται· πασα δε ανομια θελει εμφραξει το στομα αυτης.
107:43 Οστις ειναι σοφος ας παρατηρη ταυτα· και θελουσιν εννοησει τα ελεη του Κυριου.
108:1 [] <<Ωιδη Ψαλμου του Δαβιδ.>> Ετοιμη ειναι η καρδια μου, Θεε· θελω ψαλλει και θελω ψαλμωδει εν τη δοξη μου.
108:2 Εξεγερθητι, ψαλτηριον, και κιθαρα· θελω εξεγερθη το πρωι.
108:3 Θελω σε επαινεσει, Κυριε, μεταξυ λαων, και θελω ψαλμωδει εις σε μεταξυ εθνων·
108:4 διοτι εμεγαλυνθη εως των ουρανων το ελεος σου και εως των νεφελων η αληθεια σου.
108:5 Υψωθητι, Θεε, επι τους ουρανους· και η δοξα σου ας ηναι εφ' ολην την γην·
108:6 [] δια να ελευθερονωνται οι αγαπητοι σου· σωσον δια της δεξιας σου και επακουσον μου.
108:7 Ο Θεος ελαλησεν εν τω αγιαστηριω αυτου· θελω χαιρει, θελω μοιρασει την Συχεμ και την κοιλαδα Σοκχωθ θελω διαμετρησει·
108:8 Εμου ειναι ο Γαλααδ, εμου ο Μανασσης· ο μεν Εφραιμ ειναι η δυναμις της κεφαλης μου· ο δε Ιουδας ο νομοθετης μου·
108:9 Ο Μωαβ ειναι η λεκανη του πλυσιματος μου· επι τον Εδωμ θελω ριψει το υποδημα μου· θελω αλαλαξει επι την Παλαιστινην.
108:10 Τις θελει με φερει εις την περιτετειχισμενην πολιν; τις θελει με οδηγησει εως Εδωμ;
108:11 ουχι συ, Θεε, ο απορριψας ημας; και δεν θελεις εξελθει, Θεε, μετα των στρατευματων ημων;
108:12 Βοηθησον ημας απο της θλιψεως, διοτι ματαια ειναι η παρα των ανθρωπων σωτηρια.
108:13 Δια του Θεου θελομεν καμει ανδραγαθιας· και αυτος θελει καταπατησει τους εχθρους ημων.
109:1 [] <<Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Θεε της αινεσεως μου, μη σιωπησης·
109:2 διοτι στομα ασεβους και στομα δολιου ηνοιχθησαν επ' εμε· ελαλησαν κατ' εμου με γλωσσαν ψευδη·
109:3 και με λογους μισους με περιεκυκλωσαν και με επολεμησαν αναιτιως.
109:4 Αντι της αγαπης μου ειναι αντιδικοι εις εμε· εγω δε προσευχομαι.
109:5 Και ανταπεδωκαν εις εμε κακον αντι καλου, και μισος αντι της αγαπης μου.
109:6 [] Καταστησον ασεβη επ' αυτον· και διαβολος ας στεκη εκ δεξιων αυτου.
109:7 Οταν κρινηται, ας εξελθη καταδεδικασμενος· και η προσευχη αυτου ας γεινη εις αμαρτιαν.
109:8 Ας γεινωσιν αι ημεραι αυτου ολιγαι· αλλος ας λαβη την επισκοπην αυτου.
109:9 Ας γεινωσιν οι υιοι αυτου ορφανοι και η γυνη αυτου χηρα.
109:10 Και ας περιπλανωνται παντοτε οι υιοι αυτου και ας γεινωσιν επαιται, και ας ζητωσιν εκ των ερειπιων αυτων.
109:11 Ας παγιδευση ο δανειστης παντα τα υπαρχοντα αυτου· και ας διαρπασωσιν οι ξενοι τους κοπους αυτου.
109:12 Ας μη υπαρχη ο ελεων αυτον, και ας μη ηναι ο οικτειρων τα ορφανα αυτου.
109:13 Ας εξολοθρευθωσιν οι εκγονοι αυτου· εν τη επερχομενη γενεα ας εξαλειφθη το ονομα αυτων.
109:14 Ας ελθη εις ενθυμησιν ενωπιον του Κυριου η ανομια των πατερων αυτου· και η αμαρτια της μητρος αυτου ας μη εξαλειφθη·
109:15 Ας ηναι παντοτε ενωπιον του Κυριου, δια να εκκοψη απο της γης το μνημοσυνον αυτων.
109:16 Διοτι δεν ενεθυμηθη να καμη ελεος· αλλα κατετρεξεν ανθρωπον πενητα και πτωχον, δια να θανατωση τον συντετριμμενον την καρδιαν.
109:17 Επειδη ηγαπησε καταραν, ας ελθη επ' αυτον· επειδη δεν ηθελησεν ευλογιαν, ας απομακρυνθη απ' αυτου.
109:18 Επειδη ενεδυθη καταραν ως ιματιον αυτου, ας εισελθη ως υδωρ εις τα εντοσθια αυτου και ως ελαιον εις τα οστα αυτου·
109:19 Ας γεινη εις αυτον ως το ιματιον, το οποιον ενδυεται και ως η ζωνη, την οποιαν παντοτε περιζωννυται.
109:20 Αυτη ας ηναι των αντιδικων μου η αμοιβη παρα του Κυριου, και των λαλουντων κακα κατα της ψυχης μου.
109:21 [] Αλλα συ, Κυριε Θεε, ενεργησον μετ' εμου δια το ονομα σου· επειδη ειναι αγαθον το ελεος σου, λυτρωσον με.
109:22 Διοτι πτωχος και πενης ειμαι, και η καρδια μου ειναι πεπληγωμενη εντος μου.
109:23 Παρηλθον ως σκια, οταν εκκλινη· εκτιναζομαι ως η ακρις.
109:24 Τα γονατα μου ητονησαν απο της νηστειας και η σαρξ μου εξεπεσεν απο του παχους αυτης.
109:25 Και εγω εγεινα ονειδος εις αυτους· οτε με ειδον, εκινησαν τας κεφαλας αυτων.
109:26 Βοηθησον μοι, Κυριε ο Θεος μου· σωσον με κατα το ελεος σου·
109:27 και ας γνωρισωσιν οτι η χειρ σου ειναι τουτο· οτι συ, Κυριε, εκαμες αυτο.
109:28 Αυτοι θελουσι καταρασθαι, συ δε θελεις ευλογει· θελουσι σηκωθη, πλην θελουσι καταισχυνθη· ο δε δουλος σου θελει ευφραινεσθαι.
109:29 Ας ενδυθωσιν εντροπην οι αντιδικοι μου· και ας φορεσωσιν ως επενδυμα την αισχυνην αυτων.
109:30 Θελω δοξολογει σφοδρα τον Κυριον δια του στοματος μου, και εν μεσω πολλων θελω υμνολογει αυτον·
109:31 Διοτι ισταται εν τη δεξια του πτωχου, δια να λυτρονη αυτον εκ των καταδικαζοντων την ψυχην αυτου.
110:1 [] <<Ψαλμος του Δαβιδ.>> Ειπεν ο Κυριος προς τον Κυριον μου, Καθου εκ δεξιων μου, εωσου θεσω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου.
110:2 Εκ της Σιων θελει εξαποστειλει ο Κυριος την ραβδον της δυναμεως σου· κατακυριευε εν μεσω των εχθρων σου.
110:3 Ο λαος σου θελει εισθαι προθυμος εν τη ημερα της δυναμεως σου, εν τω μεγαλοπρεπει αγιαστηριω αυτου· οι νεοι σου θελουσιν εισθαι εις σε ως δροσος, η εξερχομενη εκ της μητρας της αυγης.
110:4 Ωμοσεν ο Κυριος και δεν θελει μεταμεληθη, συ εισαι ιερευς εις τον αιωνα κατα την ταξιν Μελχισεδεκ.
110:5 [] Ο Κυριος ο εκ δεξιων σου θελει συντριψει βασιλεις εν τη ημερα της οργης αυτου.
110:6 Θελει κρινει εν τοις εθνεσι· θελει γεμισει την γην πτωματων· Θελει συντριψει κεφαλην δεσποζοντος επι πολλων τοπων.
110:7 Θελει πιει εκ του χειμαρρου εν τη οδω αυτου· δια τουτο θελει υψωσει κεφαλην.
111:1 [] Αινειτε τον Κυριον. Θελω εξυμνει τον Κυριον εν ολη καρδια, εν βουλη ευθεων και εν συναξει.
111:2 Μεγαλα τα εργα του Κυριου, εξηκριβωμενα υπο παντων των ηδυνομενων εις αυτα.
111:3 Ενδοξον και μεγαλοπρεπες το εργον αυτου, και η δικαιοσυνη αυτου μενει εις τον αιωνα.
111:4 Αξιομνημονευτα εκαμε τα θαυμασια αυτου· ελεημων και οικτιρμων ειναι ο Κυριος.
111:5 Εδωκε τροφην εις τους φοβουμενους αυτον· θελει ενθυμεισθαι διαπαντος την διαθηκην αυτου.
111:6 [] Ανηγγειλε προς τον λαον αυτου την δυναμιν των εργων αυτου, δια να δωση εις αυτους κληρονομιαν εθνων.
111:7 Τα εργα των χειρων αυτου ειναι αληθεια και κρισις· αληθιναι πασαι αι εντολαι αυτου·
111:8 εστερεωμεναι εις τον αιωνα του αιωνος, πεποιημεναι εν αληθεια και ευθυτητι.
111:9 Απεστειλε λυτρωσιν προς τον λαον αυτου· διωρισε την διαθηκην αυτου εις τον αιωνα· αγιον και φοβερον το ονομα αυτου.
111:10 Αρχη σοφιας φοβος Κυριου· παντες οι πραττοντες αυτας εχουσι συνεσιν καλην· η αινεσις αυτου μενει εις τον αιωνα.
112:1 [] Αινειτε τον Κυριον. Μακαριος ο ανθρωπος ο φοβουμενος τον Κυριον· εις τας εντολας αυτου ηδυνεται σφοδρα.
112:2 Το σπερμα αυτου θελει εισθαι δυνατον εν τη γη· η γενεα των ευθεων θελει ευλογηθη·
112:3 Αγαθα και πλουτη θελουσιν εισθαι εν τω οικω αυτου, και η δικαιοσυνη αυτου μενει εις τον αιωνα.
112:4 Φως ανατελλει εν τω σκοτει δια τους ευθεις· ειναι ελεημων και οικτιρμων και δικαιος.
112:5 Ο καλος ανθρωπος ελεει και δανειζει· οικονομει τα πραγματα αυτου εν κρισει.
112:6 [] Βεβαιως δεν θελει ποτε κλονισθη· εις μνημοσυνον αιωνιον θελει εισθαι ο δικαιος.
112:7 Απο κακης φημης δεν θελει φοβηθη· η καρδια αυτου ειναι στερεα, ελπιζουσα επι τον Κυριον.
112:8 Εστηριγμενη ειναι η καρδια αυτου· δεν θελει φοβηθη, εωσου ιδη την εκδικησιν επι τους εχθρους αυτου.
112:9 Εσκορπισεν, εδωκεν εις τους πενητας· η δικαιοσυνη αυτου μενει εις τον αιωνα· το κερας αυτου θελει υψωθη εν δοξη.
112:10 Ο ασεβης θελει ιδει και θελει οργισθη· θελει τριξει τους οδοντας αυτου και θελει αναλυθη· η επιθυμια των ασεβων θελει απολεσθη.
113:1 [] Αινειτε τον Κυριον. Αινειτε, δουλοι του Κυριου, αινειτε το ονομα του Κυριου.
113:2 Ειη το ονομα Κυριου ευλογημενον απο του νυν και εως του αιωνος.
113:3 Απο ανατολων ηλιου εως δυσμων αυτου, ας αινηται το ονομα του Κυριου.
113:4 Ο Κυριος ειναι υψηλος επι παντα τα εθνη· επι τους ουρανους ειναι η δοξα αυτου.
113:5 Τις ως Κυριος ο Θεος ημων; ο κατοικων εν υψηλοις·
113:6 Ο συγκαταβαινων δια να επιβλεπη τα εν τω ουρανω και τα εν τη γη·
113:7 ο εγειρων απο του χωματος τον πτωχον και απο της κοπριας ανυψων τον πενητα,
113:8 δια να καθιση αυτον μετα των αρχοντων, μετα των αρχοντων του λαου αυτου·
113:9 ο κατοικιζων την στειραν εν οικω, μητερα ευφραινομενην εις τεκνα. Αλληλουια.
114:1 [] Οτε εξηλθεν ο Ισραηλ εξ Αιγυπτου, ο οικος του Ιακωβ εκ λαου βαρβαρου,
114:2 Ο Ιουδας εγεινεν αγιος αυτου, ο Ισραηλ δεσποτεια αυτου.
114:3 Η θαλασσα ειδε και εφυγεν· ο Ιορδανης εστραφη εις τα οπισω·
114:4 τα ορη εσκιρτησαν ως κριοι, οι λοφοι ως αρνια.
114:5 Τι σοι συνεβη, θαλασσα, οτι εφυγες; και συ, Ιορδανη, οτι εστραφης εις τα οπισω;
114:6 τα ορη, οτι εσκιρτησατε ως κριοι; και οι λοφοι, ως αρνια;
114:7 Τρεμε, γη, απο προσωπου του Κυριου, απο προσωπου του Θεου του Ιακωβ·
114:8 οστις μετεβαλε την πετραν εις λιμνας υδατων, τον σκληρον βραχον εις πηγας υδατων.
115:1 [] Μη εις ημας, Κυριε, μη εις ημας, αλλ' εις το ονομα σου δος δοξαν, δια το ελεος σου, δια την αληθειαν σου.
115:2 Δια τι να ειπωσι τα εθνη, και που ειναι ο Θεος αυτων;
115:3 Αλλ' ο Θεος ημων ειναι εν τω ουρανω· παντα οσα ηθελησεν εποιησε.
115:4 Τα ειδωλα αυτων ειναι αργυριον και χρυσιον, εργα χειρων ανθρωπων·
115:5 Στομα εχουσι και δεν λαλουσιν· οφθαλμους εχουσι και δεν βλεπουσιν·
115:6 ωτα εχουσι και δεν ακουουσι· μυκτηρας εχουσι και δεν οσφραινονται·
115:7 Χειρας εχουσι και δεν ψηλαφωσι· ποδας εχουσι και δεν περιπατουσιν· ουδε ομιλουσι δια του λαρυγγος αυτων.
115:8 Ομοιοι αυτων ας γεινωσιν οι ποιουντες αυτα, πας ο ελπιζων επ' αυτα.
115:9 [] Ο Ισραηλ ηλπισεν επι Κυριον· αυτος ειναι βοηθος και ασπις αυτων.
115:10 Ο οικος του Ααρων ηλπισεν επι Κυριον· αυτος ειναι βοηθος και ασπις αυτων.
115:11 Οι φοβουμενοι τον Κυριον ηλπισαν επι Κυριον· αυτος ειναι βοηθος και ασπις αυτων.
115:12 Ο Κυριος μας ενεθυμηθη· θελει ευλογει, θελει ευλογει τον οικον Ισραηλ· θελει ευλογει τον οικον Ααρων.
115:13 Θελει ευλογει τους φοβουμενους τον Κυριον, τους μικρους μετα των μεγαλων.
115:14 Ο Κυριος θελει αυξησει υμας, υμας και τα τεκνα υμων.
115:15 σεις εισθε οι ευλογημενοι του Κυριου, του ποιησαντος τον ουρανον και την γην.
115:16 Οι ουρανοι των ουρανων ειναι του Κυριου, την δε γην εδωκεν εις τους υιους των ανθρωπων.
115:17 Οι νεκροι δεν θελουσιν αινεσει τον Κυριον, ουδε παντες οι καταβαινοντες εις τον τοπον της σιωπης·
115:18 αλλ' ημεις θελομεν ευλογει τον Κυριον, απο του νυν και εως του αιωνος. Αλληλουια.
116:1 [] Χαιρω οτι ο Κυριος εισηκουσε της φωνης μου, των δεησεων μου·
116:2 οτι εκλινε το ωτιον αυτου προς εμε· και ενοσω ζω, θελω επικαλεισθαι αυτον.
116:3 Πονοι θανατου με περιεκυκλωσαν, και στενοχωριαι του αδου με ευρηκαν· θλιψιν και πονον απηντησα.
116:4 Και επεκαλεσθην το ονομα του Κυριου· ω Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου.
116:5 Ελεημων ο Κυριος και δικαιος· και ευσπλαγχνος ο Θεος ημων.
116:6 Ο Κυριος φυλαττει τους απλους· εταλαιπωρηθην, και με εσωσεν.
116:7 Επιστρεψον, ψυχη μου, εις την αναπαυσιν σου, διοτι ο Κυριος σε ευηργετησε.
116:8 Διοτι ελυτρωσας την ψυχην μου εκ θανατου, τους οφθαλμους μου απο δακρυων, τους ποδας μου απο ολισθηματος.
116:9 Θελω περιπατει ενωπιον του Κυριου εν γη ζωντων.
116:10 [] Επιστευσα, δια τουτο ελαλησα· εγω ημην σφοδρα τεθλιμμενος·
116:11 εγω ειπα εν τη εκπληξει μου, πας ανθρωπος ειναι ψευστης.
116:12 Τι να ανταποδωσω εις τον Κυριον, δια πασας τας ευεργεσιας αυτου τας προς εμε;
116:13 θελω λαβει το ποτηριον της σωτηριας και θελω επικαλεσθη το ονομα του Κυριου.
116:14 Τας ευχας μου θελω αποδωσει εις τον Κυριον, τωρα ενωπιον παντος του λαου αυτου.
116:15 Πολυτιμος ενωπιον του Κυριου ο θανατος των οσιων αυτου.
116:16 Ναι, Κυριε διοτι ειμαι δουλος σου· ειμαι δουλος σου, υιος της δουλης σου· συ ελυσας τα δεσμα μου.
116:17 Εις σε θελω θυσιασει θυσιαν αινεσεως και το ονομα του Κυριου θελω επικαλεσθη.
116:18 Τας ευχας μου θελω αποδωσει εις τον Κυριον, τωρα εμπροσθεν παντος του λαου αυτου·
116:19 εν ταις αυλαις του οικου του Κυριου, εν μεσω σου, Ιερουσαλημ. Αλληλουια.
117:1 [] Αινειτε τον Κυριον, παντα τα εθνη· δοξολογειτε αυτον, παντες οι λαοι·
117:2 Διοτι το ελεος αυτου ειναι μεγα εφ' ημας· και η αληθεια του Κυριου μενει εις τον αιωνα. Αλληλουια.
118:1 [] Δοξολογειτε τον Κυριον, διοτι ειναι αγαθος, διοτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.
118:2 Ας ειπη τωρα ο Ισραηλ, οτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.
118:3 Ας ειπη τωρα ο οικος Ααρων, οτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.
118:4 Ας ειπωσι τωρα οι φοβουμενοι τον Κυριον, οτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.
118:5 Εν θλιψει επεκαλεσθην τον Κυριον· ο Κυριος μου υπηκουσε, δους ευρυχωριαν.
118:6 Ο Κυριος ειναι υπερ εμου· δεν θελω φοβηθη· τι να μοι καμη ανθρωπος;
118:7 Ο Κυριος ειναι υπερ εμου μεταξυ των βοηθουντων με· και εγω θελω ιδει την εκδικησιν επι τους εχθρους μου.
118:8 Καλλιον να ελπιζη τις επι Κυριον, παρα να θαρρη επ' ανθρωπον.
118:9 Καλλιον να ελπιζη τις επι Κυριον, παρα να θαρρη επ' αρχοντας.
118:10 Παντα τα εθνη με περιεκυκλωσαν· αλλ' εν τω ονοματι τον Κυριου θελω κατατροπωσει αυτους.
118:11 Με περιεκυκλωσαν, ναι, με περιεκυκλωσαν πανταχοθεν· αλλ' εν τω ονοματι του Κυριου θελω κατατροπωσει αυτους.
118:12 Με περιεκυκλωσαν ως μελισσαι· εσβεσθησαν ως πυρ ακανθων· διοτι εν τω ονοματι του Κυριου θελω κατατροπωσει αυτους.
118:13 Με ωθησας δυνατα δια να πεσω· αλλ' ο Κυριος με εβοηθησε.
118:14 Δυναμις μου και υμνος ειναι ο Κυριος, και εγεινεν εις εμε σωτηρια.
118:15 Φωνη αγαλλιασεως και σωτηριας ειναι εν σκηναις δικαιων· η δεξια του Κυριου καμνει κατορθωματα.
118:16 Η δεξια του Κυριου υψωθη· η δεξια του Κυριου καμνει κατορθωματα.
118:17 Δεν θελω αποθανει αλλα θελω ζησει και θελω διηγεισθαι τα εργα του Κυριου.
118:18 Αυστηρως με επαιδευσεν ο Κυριος, αλλα δεν με παρεδωκεν εις θανατον.
118:19 [] Ανοιξατε εις εμε τας πυλας της δικαιοσυνης· θελω εισελθει εις αυτας και θελω δοξολογησει τον Κυριον.
118:20 Αυτη ειναι η πυλη του Κυριου· οι δικαιοι θελουσιν εισελθει εις αυτην.
118:21 Θελω σε δοξολογει, διοτι μου επηκουσας και εγεινες εις εμε σωτηρια.
118:22 Ο λιθος, τον οποιον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντες, ουτος εγεινε κεφαλη γωνιας·
118:23 παρα Κυριου εγεινεν αυτη και ειναι θαυμαστη εν οφθαλμοις ημων.
118:24 Αυτη ειναι η ημερα, την οποιαν εκαμεν ο Κυριος· ας αγαλλιασθωμεν και ας ευφρανθωμεν εν αυτη.
118:25 Ω Κυριε, σωσον, δεομαι· ω Κυριε, ευοδωσον, δεομαι.
118:26 Ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι Κυριου· σας ευλογησαμεν εκ του οικου του Κυριου.
118:27 Ο Θεος ειναι ο Κυριος και εδειξε φως εις ημας· φερετε την θυσιαν δεδεμενην με σχοινια εως των κερατων του θυσιαστηριου.
118:28 Συ εισαι ο Θεος μου, και θελω σε δοξολογει· ο Θεος μου, θελω σε υψονει.
118:29 Δοξολογειτε τον Κυριον, διοτι ειναι αγαθος, διοτι το ελεος αυτου μενει εις τον αιωνα.
119:1 [] <<Αλεφ.>> Μακαριοι οι αμωμοι εν οδω· οι περιπατουντες εν τω νομω του Κυριου·
119:2 Μακαριοι οι φυλαττοντες τα μαρτυρια αυτου, οι εκζητουντες αυτον εξ ολης καρδιας·
119:3 αυτοι βεβαιως δεν πραττουσιν ανομιαν· εν ταις οδοις αυτου περιπατουσι.
119:4 [] Συ προσεταξας να φυλαττωνται ακριβως αι εντολαι σου.
119:5 Ειθε να κατευθυνωνται αι οδοι μου, δια να φυλαττω τα διαταγματα σου
119:6 Τοτε δεν θελω αισχυνθη, οταν επιβλεπω εις παντα τα προσταγματα σου.
119:7 [] Θελω σε δοξολογει εν ευθυτητι καρδιας, οταν μαθω τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.
119:8 Τα διαταγματα σου θελω φυλαττει· μη με εγκαταλιπης ολοκληρως.
119:9 [] <<Βεθ.>> Τινι τροπω θελει καθαριζει ο νεος την οδον αυτου; φυλαττων τους λογους σου.
119:10 [] Εξ ολης της καρδιας μου σε εξεζητησα· με μη αφησης να αποπλανηθω απο των προσταγματων σου.
119:11 [] Εν τη καρδια μου εφυλαξα τα λογια σου, δια να μη αμαρτανω εις σε.
119:12 [] Ευλογητος εισαι, Κυριε· διδαξον με τα διαταγματα σου.
119:13 [] Δια των χειλεων μου διηγηθην πασας τας κρισεις του στοματος σου.
119:14 Εν τη οδω των μαρτυριων σου ευφρανθην, ως δια παντα τα πλουτη.
119:15 Εις τας εντολας σου θελω μελετα, και εις τας οδους σου θελω ενατενιζει.
119:16 Εις τα διαταγματα σου θελω εντρυφα· δεν θελω λησμονησει τους λογους σου.
119:17 [] <<Γιμελ.>> Ανταμειψον τον δουλον σου· ουτω θελω ζησει, και θελω φυλαξει τον λογον σου.
119:18 [] Ανοιξον τους οφθαλμους μου, και θελω βλεπει τα θαυμασια τα εκ του νομου σου.
119:19 [] Παροικος ειμαι εγω εν τη γη· μη κρυψης απ' εμου τα προσταγματα σου.
119:20 [] Η ψυχη μου λιποθυμει εκ του ποθου τον οποιον εχω εις τας κρισεις σου παντοτε.
119:21 [] Συ επετιμησας τους επικαταρατους υπερηφανους, τους εκκλινοντας απο των προσταγματων σου.
119:22 [] Σηκωσον απ' εμου το ονειδος και την καταφρονησιν· διοτι εφυλαξα τα μαρτυρια σου.
119:23 [] Αρχοντες τωοντι εκαθισαν και ελαλουν εναντιον μου· αλλ' ο δουλος σου εμελετα εις τα διαταγματα σου.
119:24 [] Τα μαρτυρια σου βεβαιως ειναι η τρυφη μου και οι συμβουλοι μου.
119:25 [] <<Δαλεθ.>> Η ψυχη μου εκολληθη εις το χωμα· ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.
119:26 [] Εφανερωσα τας οδους μου, και μου εισηκουσας· διδαξον με τα διαταγματα σου.
119:27 Καμε με να εννοω την οδον των εντολων σου, και θελω μελετα εις τα θαυμασια σου.
119:28 [] Η ψυχη μου τηκεται υπο θλιψεως· στερεωσον με κατα τον λογον σου.
119:29 Απομακρυνον απ' εμου την οδον του ψευδους, και χαρισον μοι τον νομον σου.
119:30 [] Την οδον της αληθειας εξελεξα· προ οφθαλμων μου εθεσα τας κρισεις σου.
119:31 Προσεκολληθην εις τα μαρτυρια σου· Κυριε, μη με καταισχυνης.
119:32 Την οδον των προσταγματων σου θελω τρεχει, οταν πλατυνης την καρδιαν μου.
119:33 [] <<Ε.>> Διδαξον με, Κυριε, την οδον των διαταγματων σου, και θελω φυλαττει αυτην μεχρι τελους.
119:34 Συνετισον με, και θελω φυλαττει τον νομον σου· ναι, θελω φυλαττει αυτον εν ολη καρδια.
119:35 [] Οδηγησον με εις την οδον των προσταγματων σου· διοτι ευφραινομαι εις αυτην.
119:36 Κλινον την καρδιαν μου εις τα μαρτυρια σου και μη εις πλεονεξιαν.
119:37 [] Αποστρεψον τους οφθαλμους μου απο του να βλεπωσι ματαιοτητα· ζωοποιησον με εν τη οδω σου.
119:38 [] Εκτελεσον τον λογον σου προς τον δουλον σου, οστις ειναι δεδομενος εις τον φοβον σου.
119:39 [] Αφαιρεσον το ονειδος μου, το οποιον φοβουμαι· διοτι αι κρισεις σου ειναι αγαθαι.
119:40 [] Ιδου, επεθυμησα τας εντολας σου· ζωοποιησον με δια της δικαιοσυνης σου.
119:41 [] <<Βαου.>> Και ας ελθη επ εμε το ελεος σου, Κυριε, και η σωτηρια σου κατα τον λογον σου.
119:42 Τοτε θελω αποκριθη προς τον ονειδιζοντα με· διοτι ελπιζω επι τον λογον σου.
119:43 [] Και μη αφαιρεσης ολοτελως απο του στοματος μου τον λογον της αληθειας· διοτι ηλπισα επι τας κρισεις σου.
119:44 Και θελω φυλαττει τον νομον σου διαπαντος, εις τον αιωνα του αιωνος.
119:45 [] Και θελω περιπατει εν ευρυχωρια· διοτι εξεζητησα τας εντολας σου.
119:46 Και θελω ομιλει περι των μαρτυριων σου εμπροσθεν βασιλεων, και δεν θελω αισχυνθη.
119:47 Και θελω εντρυφα εις τα προσταγματα σου, τα οποια ηγαπησα.
119:48 Και θελω υψονει τας χειρας μου προς τα προσταγματα σου, τα οποια ηγαπησα· και θελω μελετα εις τα διαταγματα σου.
119:49 [] <<Ζαιν.>> Ενθυμηθητι τον λογον τον προς τον δουλον σου, εις τον οποιον με επηλπισας.
119:50 [] Αυτη ειναι η παρηγορια μου εν τη θλιψει μου, οτι ο λογος σου με εζωοποιησεν.
119:51 [] Οι υπερηφανοι με εχλευαζον σφοδρα· αλλ' εγω απο του νομου σου δεν εξεκλινα.
119:52 [] Ενεθυμηθην τας απ' αιωνος κρισεις σου, Κυριε, και παρηγορηθην.
119:53 [] Φρικη με κατελαβεν εξ αιτιας των ασεβων, των εγκαταλειποντων τον νομον σου.
119:54 [] Τα διαταγματα σου υπηρξαν εις εμε ψαλμωδιαι εν τω οικω της παροικιας μου.
119:55 [] Ενεθυμηθην εν νυκτι το ονομα σου, Κυριε· και εφυλαξα τον νομον σου.
119:56 Τουτο εγεινεν εις εμε, διοτι εφυλαξα τας εντολας σου.
119:57 [] <<Χεθ.>> συ, Κυριε, μερις μου εισαι· ειπα να φυλαξω τους λογους σου.
119:58 [] Παρεκαλεσα το προσωπον σου εν ολη καρδια· ελεησον με κατα τον λογον σου.
119:59 [] Διελογισθην τας οδους μου και εστρεψα τους ποδας μου εις τα μαρτυρια σου.
119:60 Εσπευσα και δεν εβραδυνα να φυλαξω τα προσταγματα σου.
119:61 [] Στιφη ασεβων με περιεκυκλωσαν· αλλ' εγω δεν ελησμονησα τον νομον σου.
119:62 [] Το μεσονυκτιον εγειρομαι δια να σε δοξολογω δια τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.
119:63 [] Εγω ειμαι μετοχος παντων των φοβουμενων σε και φυλαττοντων τας εντολας σου.
119:64 [] Η γη, Κυριε, ειναι πληρης του ελεους σου· διδαξον με τα διαταγματα σου.
119:65 [] <<Τεθ.>> Συ, Κυριε, ευηργετησας τον δουλον σου κατα τον λογον σου.
119:66 Διδαξον με φρονησιν και γνωσιν· διοτι επιστευσα εις τα προσταγματα σου.
119:67 [] Πριν ταλαιπωρηθω, εγω επλανωμην· αλλα τωρα εφυλαξα τον λογον σου.
119:68 [] Συ εισαι αγαθος και αγαθοποιος· διδαξον με τα διαταγματα σου.
119:69 [] Οι υπερηφανοι επλεξαν κατ' εμου ψευδος· αλλ' εγω εν ολη καρδια θελω φυλαττει τας εντολας σου.
119:70 Η καρδια αυτων επηξεν ως παχος· αλλ' εγω εντρυφω εις τον νομον σου.
119:71 [] Καλον εγεινεν εις εμε οτι εταλαιπωρηθην, δια να μαθω τα διαταγματα σου.
119:72 [] Ο νομος του στοματος σου ειναι καλητερος εις εμε, υπερ χιλιαδας χρυσιου και αργυριου.
119:73 [] <<Ιωδ.>> Αι χειρες σου με εκαμαν και με επλασαν· συνετισον με, και θελω μαθει τα προσταγματα σου.
119:74 [] Οι φοβουμενοι σε θελουσι με ιδει και ευφρανθη, διοτι ηλπισα επι τον λογον σου.
119:75 [] Γνωριζω, Κυριε, οτι αι κρισεις σου ειναι δικαιοσυνη, και οτι πιστως με εταλαιπωρησας.
119:76 [] Ας με παρηγορηση, δεομαι, το ελεος σου, κατα τον λογον σου τον προς τον δουλον σου.
119:77 Ας ελθωσιν επ' εμε οι οικτιρμοι σου, δια να ζω· διοτι ο νομος σου ειναι η τρυφη μου.
119:78 [] Ας αισχυνθωσιν οι υπερηφανοι, διοτι ζητουσιν αδικως να με ανατρεψωσιν· αλλ' εγω θελω μελετα εις τας εντολας σου.
119:79 Ας επιστρεψωσιν εις εμε οι φοβουμενοι σε, και οι γνωριζοντες τα μαρτυρια σου·
119:80 [] Ας ηναι η καρδια μου αμωμος εις τα διαταγματα σου, δια να μη αισχυνθω.
119:81 [] <<Καφ.>> Λιποθυμει η ψυχη μου δια την σωτηριαν σου· επι τον λογον σου ελπιζω.
119:82 Οι οφθαλμοι μου απεκαμον δια τον λογον σου, λεγοντες, Ποτε θελεις με παρηγορησει;
119:83 [] Διοτι εγεινα ως ασκος εν τω καπνω· αλλα τα διαταγματα σου δεν ελησμονησα.
119:84 [] Ποσαι ειναι αι ημεραι του δουλου σου; ποτε θελεις καμει κρισιν εναντιον των καταδιωκοντων με;
119:85 [] Οι υπερηφανοι, οι εναντιοι του νομου σου, εσκαψαν εις εμε λακκους.
119:86 Παντα τα προσταγματα σου ειναι αληθεια· αδικως με κατατρεχουσι· βοηθησον μοι.
119:87 Παρ' ολιγον με κατεστρεψαν εις την γην· αλλ' εγω δεν εγκατελιπον τας εντολας σου.
119:88 [] Ζωοποιησον με κατα το ελεος σου· και θελω φυλαξει τα μαρτυρια του στοματος σου.
119:89 [] <<Λαμεδ.>> Εις τον αιωνα, Κυριε, διαμενει ο λογος σου εν τω ουρανω·
119:90 η αληθεια σου εις γενεαν και γενεαν· εθεμελιωσας την γην, και διαμενει.
119:91 Κατα τας διαταξεις σου διαμενουσιν εως της σημερον, διοτι τα συμπαντα ειναι δουλοι σου.
119:92 [] Εαν ο νομος σου δεν ητο η τρυφη μου, τοτε ηθελον χαθη εν τη θλιψει μου.
119:93 [] Εις τον αιωνα δεν θελω λησμονησει τας εντολας σου, διοτι εν αυταις με εζωοποιησας.
119:94 [] Σος ειμαι εγω· σωσον με· διοτι τας εντολας σου εξεζητησα.
119:95 [] Οι ασεβεις με περιεμενον δια να με αφανισωσιν· αλλ' εγω θελω προσεχει εις τα μαρτυρια σου.
119:96 [] Εις πασαν τελειοτητα ειδον οριον· αλλ' ο νομος σου ειναι πλατυς σφοδρα.
119:97 [] <<Μεμ.>> Ποσον αγαπω τον νομον σου· ολην την ημεραν ειναι μελετη μου.
119:98 [] Δια των προσταγματων σου με εκαμες σοφωτερον των εχθρων μου, διοτι ειναι παντοτε μετ' εμου.
119:99 Ειμαι συνετωτερος παντων των διδασκοντων με· διοτι τα μαρτυρια σου ειναι μελετη μου.
119:100 Ειμαι συνετωτερος των γεροντων· διοτι εφυλαξα τας εντολας σου.
119:101 [] Απο πασης οδου πονηρας εκωλυσα τους ποδας μου, δια να φυλαξω τον λογον σου.
119:102 [] Απο των κρισεων σου δεν εξεκλινα· διοτι συ με εδιδαξας.
119:103 [] Ποσον γλυκεις ειναι οι λογοι σου εις τον ουρανισκον μου· ειναι υπερ μελι εις το στομα μου.
119:104 Εκ των εντολων σου εγεινα συνετος· δια τουτο εμισησα πασαν οδον ψευδους.
119:105 [] <<Νουν.>> Λυχνος εις τους ποδας μου ειναι ο λογος σου και φως εις τας τριβους μου.
119:106 [] Ωμοσα και θελω εμμενει να φυλαττω τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.
119:107 [] Εταλαιπωρηθην σφοδρα· Κυριε, ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.
119:108 [] Προσδεξαι, δεομαι, τας προαιρετικας προσφορας του στοματος μου, Κυριε· και διδαξον με τας κρισεις σου.
119:109 [] Η ψυχη μου ειναι παντοτε εν κινδυνω· τον νομον σου ομως δεν ελησμονησα.
119:110 Οι ασεβεις εστησαν εις εμε παγιδα· αλλ' εγω απο των εντολων σου δεν εξεκλινα.
119:111 [] Τα μαρτυρια σου εκληρονομησα εις τον αιωνα· διοτι ταυτα ειναι η αγαλλιασις της καρδιας μου.
119:112 Εκλινα την καρδιαν μου εις το να καμνω τα διαταγματα σου παντοτε μεχρι τελους.
119:113 [] <<Σαμεχ.>> Εμισησα τους διεστραμμενους στοχασμους· τον δε νομον σου ηγαπησα.
119:114 [] Συ εισαι η σκεπη μου και η ασπις μου· επι τον λογον σου ελπιζω.
119:115 [] Απομακρυνθητε απ' εμου οι πονηρευομενοι· διοτι θελω φυλαττει τα προσταγματα του Θεου μου.
119:116 [] Υποστηριζε με κατα τον λογον σου και θελω ζη· και μη με καταισχυνης εις την ελπιδα μου.
119:117 Υποστηριζε με και θελω σωθη· και θελω προσεχει διαπαντος εις τα διαταγματα σου.
119:118 [] Συ κατεπατησας παντας τους εκκλινοντας απο των διαταγματων σου· διοτι ματαια ειναι η δολιοτης αυτων.
119:119 Αποσκυβαλιζεις παντας τους πονηρους της γης· δια τουτο ηγαπησα τα μαρτυρια σου.
119:120 Εφριξεν η σαρξ μου απο του φοβου σου, και απο των κρισεων σου εφοβηθην.
119:121 [] <<Νγαιν.>> Εκαμα κρισιν και δικαιοσυνην· μη με παραδωσης εις τους αδικουντας με.
119:122 Γενου εγγυητης του δουλου σου εις καλον· ας μη με καταθλιψωσιν οι υπερηφανοι.
119:123 [] Οι οφθαλμοι μου απεκαμον δια την σωτηριαν σου και δια τον λογον της δικαιοσυνης σου.
119:124 [] Καμε μετα του δουλου σου κατα το ελεος σου και διδαξον με τα διαταγματα σου.
119:125 Δουλος σου ειμαι εγω· συνετισον με, και θελω γνωρισει τα μαρτυρια σου.
119:126 [] Καιρος ειναι δια να ενεργηση ο Κυριος· ηκυρωσαν τον νομον σου.
119:127 [] Δια τουτο ηγαπησα τα προσταγματα σου υπερ χρυσιον, και υπερ χρυσιον καθαρον.
119:128 Δια τουτο εγνωρισα ορθας πασας τας εντολας σου περι παντος πραγματος· και εμισησα πασαν οδον ψευδους.
119:129 [] <<Πε.>> Θαυμαστα ειναι τα μαρτυρια σου· δια τουτο εφυλαξεν αυτα η ψυχη μου.
119:130 [] Η φανερωσις των λογων σου φωτιζει· συνετιζει τους απλους.
119:131 [] Ηνοιξα το στομα μου και ανεστεναξα· διοτι επεθυμησα τα προσταγματα σου.
119:132 [] Επιβλεψον επ' εμε και ελεησον με, καθως συνειθιζεις προς τους αγαπωντας το ονομα σου.
119:133 [] Στερεωσον τα βηματα μου εις τον λογον σου· και ας μη με κατακυριευση μηδεμια ανομια.
119:134 [] Λυτρωσον με απο καταδυναστειας ανθρωπων, και θελω φυλαττει τας εντολας σου.
119:135 [] Επιφανον το προσωπον σου επι τον δουλον σου, και διδαξον με τα διαταγματα σου.
119:136 [] Ρυακας υδατων κατεβιβασαν οι οφθαλμοι μου, επειδη δεν φυλαττουσι τον νομον σου.
119:137 [] <<Τσαδε.>> Δικαιος εισαι, Κυριε, και ευθειαι αι κρισεις σου.
119:138 Τα μαρτυρια σου, τα οποια διεταξας, ειναι δικαιοσυνη και υπερτατη αληθεια.
119:139 [] Ο ζηλος μου με κατεφαγε, διοτι ελησμονησαν τους λογους σου οι εχθροι μου.
119:140 [] Ο λογος σου ειναι κεκαθαρισμενος σφοδρα· δια τουτο ο δουλος σου αγαπα αυτον.
119:141 [] Μικρος ειμαι και εξουδενωμενος· δεν ελησμονησα ομως τας εντολας σου.
119:142 [] Η δικαιοσυνη σου ειναι δικαιοσυνη εις τον αιωνα, και ο νομος σου αληθεια.
119:143 [] Θλιψεις και στενοχωριαι με ευρηκαν· τα προσταγματα σου ομως ειναι η χαρα μου.
119:144 Τα μαρτυρια σου ειναι δικαιοσυνη εις τον αιωνα· Συνετισον με και θελω ζησει.
119:145 [] <<Κοφ.>> Εκραξα εν ολη καρδια· ακουσον μου, Κυριε, και θελω φυλαξει τα διαταγματα σου.
119:146 Εκραξα προς σε· σωσον με, και θελω φυλαξει τα μαρτυρια σου.
119:147 [] Προελαβον την αυγην και εκραξα· ηλπισα επι τον λογον σου.
119:148 Οι οφθαλμοι μου προλαμβανουσι τας νυκτοφυλακας, δια να μελετω εις τον λογον σου.
119:149 [] Ακουσον της φωνης μου κατα το ελεος σου· ζωοποιησον με, Κυριε, κατα την κρισιν σου.
119:150 [] Επλησιασαν οι ακολουθουντες την πονηριαν· εξεκλιναν απο του νομου σου.
119:151 Συ, Κυριε, εισαι πλησιον, και παντα τα προσταγματα σου ειναι αληθεια.
119:152 [] Προ πολλου εγνωρισα εκ των μαρτυριων σου, οτι εις τον αιωνα εθεμελιωσας αυτα.
119:153 [] <<Ρες.>> Ιδε την θλιψιν μου και ελευθερωσον με· διοτι δεν ελησμονησα τον νομον σου.
119:154 Δικασον την δικην μου και λυτρωσον με· ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.
119:155 [] Μακραν απο ασεβων η σωτηρια· διοτι δεν εκζητουσι τα διαταγματα σου.
119:156 [] Μεγαλοι οι οικτιρμοι σου, Κυριε· ζωοποιησον με κατα τας κρισεις σου.
119:157 [] Πολλοι ειναι οι καταδιωκοντες με και οι θλιβοντες με· αλλ' απο των μαρτυριων σου δεν εξεκλινα.
119:158 [] Ειδον τους παραβατας και εταραχθην· διοτι δεν εφυλαξαν τον λογον σου.
119:159 [] Ιδε ποσον αγαπω τας εντολας σου· Κυριε, ζωοποιησον με κατα το ελεος σου.
119:160 [] Το κεφαλαιον του λογου σου ειναι η αληθεια· και εις τον αιωνα μενουσι πασαι αι κρισεις της δικαιοσυνης σου.
119:161 [] <<Σχιν.>> Αρχοντες με κατεδιωξαν αναιτιως· αλλ' η καρδια μου τρεμει απο του λογου σου.
119:162 [] Αγαλλομαι εις τον λογον σου, ως ο ευρισκων λαφυρα πολλα.
119:163 [] Μισω και βδελυττομαι το ψευδος· τον νομον σου αγαπω.
119:164 [] Επτακις της ημερας σε αινω, δια τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.
119:165 [] Ειρηνην πολλην εχουσιν οι αγαπωντες τον νομον σου· και εις αυτους δεν υπαρχει προσκομμα.
119:166 [] Ηλπισα επι την σωτηριαν σου, Κυριε· και επραξα τα προσταγματα σου.
119:167 [] Εφυλαξεν η ψυχη μου τα μαρτυρια σου· και ηγαπησα αυτα σφοδρα.
119:168 Εφυλαξα τας εντολας σου και τα μαρτυρια σου· διοτι πασαι αι οδοι μου ειναι ενωπιον σου.
119:169 [] <<Ταυ.>> Ας πλησιαση η κραυγη μου ενωπιον σου, Κυριε· συνετισον με κατα τον λογον σου.
119:170 Ας ελθη η δεησις μου ενωπιον σου· λυτρωσον με κατα τον λογον σου.
119:171 [] Τα χειλη μου θελουσι προφερει υμνον, οταν με διδαξης τα διαταγματα σου.
119:172 [] Η γλωσσα μου θελει λαλει τον λογον σου· διοτι παντα τα προσταγματα σου ειναι δικαιοσυνη.
119:173 [] Ας ηναι η χειρ σου εις βοηθειαν μου· διοτι εξελεξα τας εντολας σου.
119:174 Επεθυμησα την σωτηριαν σου, Κυριε· και ο νομος σου ειναι τρυφη μου.
119:175 [] Ας ζηση η ψυχη μου και θελει σε αινει· και αι κρισεις σου ας με βοηθωσι.
119:176 [] Περιεπλανηθην ως προβατον απολωλος· ζητησον τον δουλον σου· διοτι δεν ελησμονησα τα προσταγματα σου.
120:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.
120:2 Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.
120:3 Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;
120:4 Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.
120:5 [] Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ·
120:6 Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.
120:7 Εγω αγαπω την ειρηνην· αλλ' οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.
121:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Υψονω τους οφθαλμους μου προς τα ορη· ποθεν θελει ελθει η βοηθεια μου;
121:2 Η βοηθεια μου ερχεται απο του Κυριου, του ποιησαντος τον ουρανον και την γην.
121:3 Δεν θελει αφησει να κλονισθη ο πους σου· ουδε θελει νυσταξει ο φυλαττων σε.
121:4 Ιδου, δεν θελει νυσταξει ουδε θελει αποκοιμηθη, ο φυλαττων τον Ισραηλ.
121:5 Ο Κυριος ειναι ο φυλαξ σου· ο Κυριος ειναι η σκεπη σου εκ δεξιων σου.
121:6 Την ημεραν ο ηλιος δεν θελει σε βλαψει, ουδε η σεληνη την νυκτα.
121:7 Ο Κυριος θελει σε φυλαττει απο παντος κακου· θελει φυλαττει την ψυχην σου.
121:8 Ο Κυριος θελει φυλαττει την εξοδον σου και την εισοδον σου, απο του νυν και εως του αιωνος.
122:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων, του Δαβιδ.>> Ευφρανθην οτε μοι ειπον, Ας υπαγωμεν εις τον οικον του Κυριου·
122:2 Οι ποδες ημων θελουσιν ιστασθαι εν ταις πυλαις σου, Ιερουσαλημ·
122:3 Ιερουσαλημ, η ωκοδομημενη ως πολις συνηρμοσμενη ομου.
122:4 Εκει αναβαινουσιν αι φυλαι, αι φυλαι του Κυριου, κατα το διατεταγμενον εις τον Ισραηλ, δια να δοξολογησωσι το ονομα του Κυριου.
122:5 Διοτι εκει ετεθησαν θρονοι δια κρισιν, οι θρονοι του οικου του Δαβιδ.
122:6 [] Ζητειτε την ειρηνην της Ιερουσαλημ· ας ευτυχωσιν οι αγαπωντες σε.
122:7 Ας ηναι ειρηνη εις τα τειχη σου, αφθονια εις τα παλατια σου.
122:8 Ενεκεν των αδελφων μου και των πλησιον μου, θελω λεγει τωρα, Ειρηνη εις σε·
122:9 ενεκεν του οικου Κυριου του Θεου ημων, θελω ζητει το καλον σου.
123:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Υψωσα τους οφθαλμους μου προς σε τον κατοικουντα εν ουρανοις.
123:2 Ιδου, καθως οι οφθαλμοι των δουλων ατενιζουσιν εις την χειρα των κυριων αυτων, καθως οι οφθαλμοι της δουλης εις την χειρα της κυριας αυτης, ουτως οι οφθαλμοι ημων προς Κυριον τον Θεον ημων, εωσου ελεηση ημας.
123:3 Ελεησον ημας, Κυριε, ελεησον ημας διοτι εχορτασθημεν σφοδρα απο εξουδενωσεως.
123:4 Καθ' υπερβολην εχορτασθη η ψυχη ημων απο της υβρεως των τρυφωντων, απο της εξουδενωσεως των υπερηφανων.
124:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων, του Δαβιδ.>> Αν δεν ητο ο Κυριος μεθ' ημων, ας ειπη τωρα ο Ισραηλ·
124:2 αν δεν ητο ο Κυριος μεθ' ημων, οτε εσηκωθησαν ανθρωποι εφ' ημας,
124:3 ζωντας ηθελον μας καταπιει τοτε, ενω ο θυμος αυτων εφλεγετο εναντιον ημων·
124:4 Τοτε τα υδατα ηθελον μας καταποντισει, ο χειμαρρος ηθελε περασει επανωθεν της ψυχης ημων·
124:5 τοτε τα υδατα τα επηρμενα ηθελον περασει επανωθεν της ψυχης ημων.
124:6 [] Ευλογητος Κυριος, οστις δεν παρεδωκεν ημας θηραμα εις τους οδοντας αυτων.
124:7 Η ψυχη ημων ελυτρωθη ως πτηνον απο της παγιδος των θηρευτων· η παγις συνετριβη, και ημεις ελυτρωθημεν.
124:8 Η βοηθεια ημων ειναι εν τω ονοματι του Κυριου, του ποιησαντος τον ουρανον και την γην.
125:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Οι πεποιθοτες επι Κυριον ειναι ως το ορος Σιων, το οποιον δεν θελει σαλευθη· εις τον αιωνα διαμενει.
125:2 Καθως η Ιερουσαλημ κυκλονεται υπο των ορεων, ουτως ο Κυριος κυκλονει τον λαον αυτου απο του νυν και εως του αιωνος.
125:3 Διοτι δεν θελει διαμενει η ραβδος της ασεβειας επι τον κληρον των δικαιων, δια να μη εκτεινωσιν οι δικαιοι τας χειρας αυτων εις την ανομιαν.
125:4 [] Αγαθοποιησον, Κυριε, τους αγαθους και τους ευθεις την καρδιαν.
125:5 Τους δε εκκλινοντας εις τας σκολιας οδους των, ο Κυριος θελει απαγαγει αυτους μετα των εργαζομενων την ανομιαν. Ειρηνη επι τον Ισραηλ.
126:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Οτε ο Κυριος επανεφερε τους αιχμαλωτους της Σιων, ημεθα ως οι ονειρευομενοι.
126:2 Τοτε ενεπλησθη το στομα ημων απο γελωτος και η γλωσσα ημων απο αγαλλιασεως· τοτε ελεγον μεταξυ των εθνων, Μεγαλεια εκαμε δι' αυτους ο Κυριος.
126:3 Μεγαλεια εκαμεν ο Κυριος δι' ημας· ενεπλησθημεν χαρας.
126:4 [] Επιστρεψον, Κυριε, τους αιχμαλωτους ημων, ως τους χειμαρρους εν τω νοτω.
126:5 Οι σπειροντες μετα δακρυων εν αγαλλιασει θελουσι θερισει.
126:6 Οστις εξερχεται και κλαιει, βασταζων σπορον πολυτιμον, ουτος βεβαιως θελει επιστρεψει εν αγαλλιασει, βασταζων τα χειροβολα αυτου.
127:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων, του Σολομωντος.>> Εαν ο Κυριος δεν οικοδομηση οικον, εις ματην κοπιαζουσιν οι οικοδομουντες αυτον· εαν ο Κυριος δεν φυλαξη πολιν, εις ματην αγρυπνει ο φυλαττων.
127:2 Ματαιον ειναι εις εσας να σηκονησθε πρωι, να πλαγιαζητε αργα, τρωγοντες τον αρτον του κοπου· ο Κυριος βεβαιως διδει υπνον εις τον αγαπητον αυτου.
127:3 Ιδου, κληρονομια παρα του Κυριου ειναι τα τεκνα· μισθος αυτου ο καρπος της κοιλιας.
127:4 Καθως ειναι τα βελη εν τη χειρι του δυνατου, ουτως οι υιοι της νεοτητος.
127:5 Μακαριος ο ανθρωπος, οστις εγεμισε την βελοθηκην αυτου εκ τουτων· οι τοιουτοι δεν θελουσι καταισχυνθη, οταν λαλωσι μετα των εχθρων εν τη πυλη.
128:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Μακαριος πας ο φοβουμενος τον Κυριον, ο περιπατων εν ταις οδοις αυτου.
128:2 Διοτι θελεις τρωγει απο του κοπου των χειρων σου· μακαριος θελεις εισθαι, και ευτυχια εις σε.
128:3 Η γυνη σου θελει εισθαι ως αμπελος ευκαρπος εις τα πλαγια της οικιας σου· οι υιοι σου ως νεοφυτα ελαιων κυκλω της τραπεζης σου.
128:4 Ιδου, ουτω θελει ευλογηθη ο ανθρωπος ο φοβουμενος τον Κυριον.
128:5 Ο Κυριος θελει σε ευλογησει εκ της Σιων, και θελεις ιδει το καλον της Ιερουσαλημ πασας τας ημερας της ζωης σου·
128:6 και θελεις ιδει υιους των υιων σου· ειρηνη επι τον Ισραηλ.
129:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Πολλακις με επολεμησαν εκ νεοτητος μου, ας ειπη τωρα ο Ισραηλ·
129:2 Πολλακις με επολεμησαν εκ νεοτητος μου· αλλα δεν υπερισχυσαν εναντιον μου.
129:3 Οι γεωργοι ηροτριασαν επι των νωτων μου· εσυραν μακρα τα αυλακια αυτων.
129:4 Αλλα δικαιος ο Κυριος· κατεκοψε τα σχοινια των ασεβων.
129:5 [] Ας αισχυνθωσι και ας στραφωσιν εις τα οπισω παντες οι μισουντες την Σιων.
129:6 Ας γεινωσιν ως ο χορτος των δωματων, οστις πριν εκριζωθη ξηραινεται·
129:7 απο του οποιου δεν γεμιζει ο θεριστης την χειρα αυτου, ουδε ο δενων τα χειροβολα τον κολπον αυτου·
129:8 ωστε οι διαβαται δεν θελουσιν ειπει, Ευλογια Κυριου εφ' υμας· σας ευλογουμεν εν ονοματι Κυριου.
130:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε.
130:2 Κυριε, εισακουσον της φωνης μου· ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου.
130:3 Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη;
130:4 Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται.
130:5 [] Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου.
130:6 Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην.
130:7 Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον· διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ' αυτω·
130:8 και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου.
131:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων, του Δαβιδ.>> Κυριε, δεν υπερηφανευθη η καρδια μου ουδε υψωθησαν οι οφθαλμοι μου· ουδε περιπατω εις πραγματα μεγαλα και υψηλοτερα υπερ εμε.
131:2 Βεβαιως, υπεταξα και καθησυχασα την ψυχην μου, ως το απογεγαλακτισμενον παιδιον πλησιον της μητρος αυτου· η ψυχη μου ειναι εν εμοι ως απογεγαλακτισμενον παιδιον.
131:3 Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον, απο του νυν και εως του αιωνος.
132:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Ενθυμηθητι, Κυριε, τον Δαβιδ, και παντας τους αγωνας αυτου·
132:2 πως ωμοσε προς τον Κυριον και εκαμεν ευχην εις τον ισχυρον Θεον του Ιακωβ·
132:3 Δεν θελω εισελθει υπο την στεγην του οικου μου, δεν θελω αναβη εις την κλινην της στρωμνης μου,
132:4 δεν θελω δωσει υπνον εις τους οφθαλμους μου, νυσταγμον εις τα βλεφαρα μου,
132:5 εωσου ευρω τοπον δια τον Κυριον, κατοικιαν δια τον ισχυρον Θεον του Ιακωβ.
132:6 Ιδου, ηκουσαμεν περι αυτης εν Εφραθα· ευρηκαμεν αυτην εις τας πεδιαδας του Ιααρ.
132:7 Ας εισελθωμεν εις τας σκηνας αυτου· ας προσκυνησωμεν εις το υποποδιον των ποδων αυτου.
132:8 Αναστηθι, Κυριε, εις την αναπαυσιν σου, συ και η κιβωτος της δυναμεως σου.
132:9 Οι ιερεις σου ας ενδυθωσι δικαιοσυνην, και οι οσιοι σου ας αγαλλωνται.
132:10 Ενεκεν Δαβιδ του δουλου σου μη αποστρεψης το προσωπον του κεχρισμενου σου.
132:11 [] Ωμοσεν ο Κυριος αληθειαν προς τον Δαβιδ, δεν θελει αθετησει αυτην, Εκ του καρπου του σωματος σου θελω θεσει επι τον θρονον σου.
132:12 Εαν φυλαξωσιν οι υιοι σου την διαθηκην μου, και τα μαρτυρια μου τα οποια θελω διδαξει αυτους, και οι υιοι αυτων θελουσι καθισει διαπαντος επι του θρονου σου.
132:13 Διοτι εξελεξεν ο Κυριος την Σιων· ευηρεστηθη να κατοικη εν αυτη.
132:14 Αυτη ειναι η αναπαυσις μου εις τον αιωνα του αιωνος· ενταυθα θελω κατοικει, διοτι ηγαπησα αυτην.
132:15 Θελω ευλογησει εν ευλογια τας τροφας αυτης· τους πτωχους αυτης θελω χορτασει αρτον·
132:16 και τους ιερεις αυτης θελω ενδυσει σωτηριαν· και οι οσιοι αυτης θελουσιν αγαλλεσθαι εν αγαλλιασει.
132:17 Εκει θελω καμει να βλαστηση κερας εις τον Δαβιδ· ητοιμασα λυχνον δια τον κεχρισμενον μου.
132:18 Τους εχθρους αυτου θελω ενδυσει αισχυνην· επι δε αυτον θελει ανθει το διαδημα αυτου.
133:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων, του Δαβιδ.>> Ιδου, τι καλον και τι τερπνον, να συγκατοικωσιν εν ομονοια αδελφοι.
133:2 Ειναι ως το πολυτιμον μυρον επι την κεφαλην, το καταβαινον επι τον πωγωνα, τον πωγωνα του Ααρων· το καταβαινον επι το στομιον του ενδυματος αυτου·
133:3 ως η δροσος του Αερμων, η καταβαινουσα επι τα ορη της Σιων· διοτι εκει διωρισεν ο Κυριος την ευλογιαν, ζωην εως του αιωνος.
134:1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Ιδου, ευλογειτε τον Κυριον, παντες οι δουλοι του Κυριου, οι ισταμενοι την νυκτα εν τω οικω του Κυριου.
134:2 Υψωσατε τας χειρας σας εις τα αγια και ευλογειτε τον Κυριον.
134:3 Να σε ευλογηση ο Κυριος εκ Σιων, ο ποιησας τον ουρανον και την γην.
135:1 [] Αινειτε τον Κυριον. Αινειτε το ονομα του Κυριου· αινειτε, δουλοι του Κυριου,
135:2 Οι ισταμενοι εν τω οικω του Κυριου, εν ταις αυλαις του οικου του Θεου ημων.
135:3 Αινειτε τον Κυριον, διοτι αγαθος ο Κυριος· ψαλμωδησατε εις το ονομα αυτου, διοτι ειναι τερπνον.
135:4 Διοτι τον Ιακωβ εξελεξεν εις εαυτον ο Κυριος, τον Ισραηλ εις θησαυρον αυτου.
135:5 [] Διοτι εγω εγνωρισα οτι μεγας ο Κυριος· και ο Κυριος ημων ειναι υπερ παντας τους θεους.
135:6 Παντα οσα ηθελησεν ο Κυριος εποιησεν, εν τω ουρανω και εν τη γη, εν ταις θαλασσαις και εν πασαις ταις αβυσσοις.
135:7 Αναβιβαζει νεφελας απο των εσχατων της γης· καμνει αστραπας δια βροχην· εκβαλλει ανεμους εκ των θησαυρων αυτου.
135:8 Οστις επαταξε τα πρωτοτοκα της Αιγυπτου, απο ανθρωπου εως κτηνους·
135:9 εξαπεστειλε σημεια και τερατα εις το μεσον σου, Αιγυπτε, επι τον Φαραω και επι παντας τους δουλους αυτου.
135:10 Οστις επαταξεν εθνη μεγαλα και απεκτεινε βασιλεις κραταιους·
135:11 τον Σηων, βασιλεα των Αμορραιων, και τον Ωγ, βασιλεα της Βασαν, και πασας τας βασιλειας Χανααν·
135:12 και εδωκε την γην αυτων κληρονομιαν, κληρονομιαν εις τον Ισραηλ τον λαον αυτου.
135:13 Το ονομα σου, Κυριε, μενει εις τον αιωνα· το μνημοσυνον σου, Κυριε, εις γενεαν και γενεαν.
135:14 Διοτι θελει κρινει ο Κυριος τον λαον αυτου· και τους δουλους αυτου θελει ελεησει.
135:15 [] Τα ειδωλα των εθνων ειναι αργυριον και χρυσιον, εργον χειρων ανθρωπου.
135:16 Στομα εχουσι και δεν λαλουσιν· οφθαλμους εχουσι και δεν βλεπουσιν.
135:17 Ωτα εχουσι και δεν ακουουσιν· ουδε ειναι πνοη εν τω στοματι αυτων.
135:18 Ομοιοι αυτων ας γεινωσιν οι ποιουντες αυτα· πας ο ελπιζων επ' αυτα
135:19 Οικος Ισραηλ, ευλογησατε τον Κυριον· οικος Ααρων, ευλογησατε τον Κυριον·
135:20 οικος Λευι, ευλογησατε τον Κυριον· οι φοβουμενοι τον Κυριον, ευλογησατε τον Κυριον.
135:21 Ευλογητος ο Κυριος εν Σιων, ο κατοικων εν Ιερουσαλημ. Αλληλουια.
136:1 [] Δοξολογειτε τον Κυριον, διοτι ειναι αγαθος, διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:2 Δοξολογειτε τον Θεον των θεων· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:3 Δοξολογειτε τον Κυριον των κυριων· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:4 Τον μονον ποιουντα θαυμασια μεγαλα· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:5 Τον ποιησαντα τους ουρανους εν συνεσει· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:6 Τον στερεωσαντα την γην επι των υδατων· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:7 Τον ποιησαντα τους φωστηρας τους μεγαλους· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:8 τον ηλιον, δια να εξουσιαζη επι της ημερας· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:9 την σεληνην και τους αστερας, δια να εξουσιαζωσιν επι της νυκτος· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:10 [] Τον παταξαντα την Αιγυπτον εις τα πρωτοτοκα αυτης· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:11 και εξαγαγοντα τον Ισραηλ εκ μεσου αυτης· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:12 Εν χειρι κραταια και εν βραχιονι ηπλωμενω· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:13 Τον διαιρεσαντα την Ερυθραν θαλασσαν εις δυο μερη· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:14 και διαβιβασαντα τον Ισραηλ δια μεσου αυτης· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:15 και καταστρεψαντα τον Φαραω και το στρατευμα αυτου εν τη Ερυθρα θαλασση· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:16 Τον οδηγησαντα τον λαον αυτου εν τη ερημω· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:17 Τον παταξαντα βασιλεις μεγαλους· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:18 και αποκτειναντα βασιλεις κραταιους· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:19 τον Σηων, βασιλεα των Αμορραιων· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:20 και τον Ωγ βασιλεα της Βασαν· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:21 και δοντα την γην αυτην εις κληρονομιαν· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:22 κληρονομιαν εις τον Ισραηλ τον δουλον αυτου· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:23 [] Τον μνησθεντα ημων εν τη ταπεινωσει ημων· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου·
136:24 και λυτρωσαντα ημας εκ των εχθρων ημων· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:25 Τον διδοντα τροφην εις πασαν σαρκα· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
136:26 Δοξολογειτε τον Θεον του ουρανου· διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου.
137:1 [] Επι των ποταμων Βαβυλωνος, εκει εκαθισαμεν και εκλαυσαμεν, οτε ενεθυμηθημεν την Σιων.
137:2 Επι τας ιτεας εν μεσω αυτης εκρεμασαμεν τας κιθαρας ημων.
137:3 Διοτι οι αιχμαλωτισαντες ημας εκει εζητησαν παρ' ημων λογους ασματων· και οι ερημωσαντες ημας υμνον, λεγοντες, Ψαλατε εις ημας εκ των ωδων της Σιων.
137:4 Πως να ψαλωμεν την ωδην του Κυριου επι ξενης γης;
137:5 Εαν σε λησμονησω, Ιερουσαλημ, ας λησμονηση η δεξια μου
137:6 Ας κολληθη η γλωσσα μου εις τον ουρανισκον μου, εαν δεν σε ενθυμωμαι· εαν δεν προταξω την Ιερουσαλημ εις την αρχην της ευφροσυνης μου
137:7 [] Μνησθητι, Κυριε, των υιων Εδωμ, οιτινες την ημεραν της Ιερουσαλημ ελεγον, Κατεδαφισατε, κατεδαφισατε αυτην εως των θεμελιων αυτης.
137:8 Θυγατηρ Βαβυλωνος, η μελλουσα να ερημωθης, μακαριος οστις σοι ανταποδωση την ανταμοιβην των οσα επραξας εις ημας
137:9 Μακαριος οστις πιαση και ριψη τα νηπια σου επι την πετραν
138:1 [] <<Ψαλμος του Δαβιδ.>> Θελω σε δοξολογησει εν ολη καρδια μου· θελω ψαλμωδησει εις σε εμπροσθεν των θεων.
138:2 Θελω προσκυνησει προς τον ναον τον αγιον σου· και θελω δοξολογησει το ονομα σου δια το ελεος σου και δια την αληθειαν σου· διοτι εμεγαλυνας τον λογον σου υπερ πασαν την φημην σου.
138:3 Καθ' ην ημεραν εκραξα, μου εισηκουσας· με ενισχυσας με δυναμιν εν τη ψυχη μου.
138:4 Θελουσι σε δοξολογησει, Κυριε, παντες οι βασιλεις της γης, οταν ακουσωσι τους λογους του στοματος σου·
138:5 και θελουσι ψαλλει εν ταις οδοις του Κυριου, οτι μεγαλη η δοξα του Κυριου·
138:6 [] οτι ο Κυριος ειναι υψηλος και επιβλεπει επι τον ταπεινον· τον δε υψηλοφρονα γινωσκει μακροθεν.
138:7 Εαν περιπατησω εν μεσω στενοχωριας, θελεις με ζωοποιησει· θελεις εκτεινει την χειρα σου κατα της οργης των εχθρων μου· και η δεξια σου θελει με σωσει.
138:8 Ο Κυριος θελει εκτελεσει τα περι εμου· Κυριε, το ελεος σου μενει εις τον αιωνα· τα εργα των χειρων σου μη παραβλεψης.
139:1 [] <<Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Κυριε, εδοκιμασας με και με εγνωρισας.
139:2 Συ γνωριζεις το καθισμα μου και την εγερσιν μου· νοεις τους λογισμους μου απο μακροθεν.
139:3 Εξερευνας το περιπατημα μου και το πλαγιασμα μου και πασας τας οδους μου γνωριζεις.
139:4 Διοτι και πριν ελθη ο λογος εις την γλωσσαν μου, ιδου, Κυριε, γνωριζεις το παν.
139:5 Με περικυκλονεις οπισθεν και εμπροσθεν, και εθεσας επ' εμε την χειρα σου.
139:6 Η γνωσις αυτη ειναι υπερθαυμαστος εις εμε· ειναι υψηλη· δεν δυναμαι να φθασω εις αυτην.
139:7 [] Που να υπαγω απο του πνευματος σου; και απο του προσωπου σου που να φυγω;
139:8 Εαν αναβω εις τον ουρανον, εισαι εκει· εαν πλαγιασω εις τον αδην, ιδου, συ.
139:9 Εαν λαβω τας πτερυγας της αυγης και κατοικησω εις τα εσχατα της θαλασσης,
139:10 και εκει θελει με οδηγησει η χειρ σου και η δεξια σου θελει με κρατει.
139:11 Εαν ειπω, Αλλα το σκοτος θελει με σκεπασει, και η νυξ θελει εισθαι φως περι εμε·
139:12 και αυτο το σκοτος δεν σκεπαζει ουδεν απο σου· και η νυξ λαμπει ως η ημερα· εις σε το σκοτος ειναι ως το φως.
139:13 Διοτι συ εμορφωσας τους νεφρους μου· με περιετυλιξας εν τη κοιλια της μητρος μου.
139:14 Θελω σε υμνει, διοτι φοβερως και θαυμασιως επλασθην· θαυμασια ειναι τα εργα σου· και η ψυχη μου καλλιστα γνωριζει τουτο.
139:15 Δεν εκρυφθησαν τα οστα μου απο σου, ενω επλαττομην εν τω κρυπτω και διεμορφονομην εν τοις κατωτατοις της γης.
139:16 Το αδιαμορφωτον του σωματος μου ειδον οι οφθαλμοι σου· και εν τω βιβλιω σου παντα ταυτα ησαν γεγραμμενα, ως και αι ημεραι καθ' ας εσχηματιζοντο, και ενω ουδεν εκ τουτων υπηρχε·
139:17 [] ποσον δε πολυτιμοι ειναι εις εμε αι βουλαι σου, Θεε· ποσον εμεγαλυνθη ο αριθμος αυτων.
139:18 Εαν ηθελον να απαριθμησω αυτας, υπερβαινουσι την αμμον· εξυπνω, και ετι ειμαι μετα σου.
139:19 Βεβαιως θελεις θανατωσει τους ασεβεις, Θεε· απομακρυνθητε λοιπον απ' εμου, ανδρες αιματων.
139:20 Διοτι λαλουσι κατα σου ασεβως· οι εχθροι σου λαμβανουσι το ονομα σου επι ματαιω.
139:21 Μη δεν μισω, Κυριε, τους μισουντας σε; και δεν αγανακτω κατα των επανισταμενων επι σε;
139:22 Με τελειον μισος μισω αυτους· δια εχθρους εχω αυτους.
139:23 Δοκιμασον με, Θεε, και γνωρισον την καρδιαν μου· εξετασον με και μαθε τους στοχασμους μου·
139:24 και ιδε, αν υπαρχη εν εμοι οδος ανομιας· και οδηγησον με εις την οδον την αιωνιον.
140:1 [] <<Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Ελευθερωσον με, Κυριε, απο ανθρωπου πονηρου· λυτρωσον με απο ανθρωπου αδικου·
140:2 Οιτινες διαλογιζονται πονηρα εν τη καρδια· ολην την ημεραν παραταττονται εις πολεμους.
140:3 Ηκονησαν την γλωσσαν αυτων ως οφεως· φαρμακιον ασπιδος ειναι υπο τα χειλη αυτων. Διαψαλμα.
140:4 Φυλαξον με, Κυριε, απο χειρων ασεβους· λυτρωσον με απο ανθρωπου αδικου· οιτινες εμηχανευθησαν να υποσκελισωσι τα διαβηματα μου.
140:5 Οι υπερηφανοι εκρυψαν κατ' εμου παγιδα, και με σχοινια ηπλωσαν δικτυα εις την διαβασιν μου· εστησαν δι' εμε βροχια. Διαψαλμα.
140:6 Ειπα προς τον Κυριον, Συ εισαι ο Θεος μου· ακροασθητι, Κυριε, της φωνης των δεησεων μου.
140:7 Κυριε Θεε, η δυναμις της σωτηριας μου, συ περιεσκεπασας την κεφαλην μου εν ημερα πολεμου.
140:8 [] Μη δωσης, Κυριε, εις τον ασεβη τας επιθυμιας αυτου· μη αφησης να εκτελεσθη ο στοχασμος αυτου, μηποτε υψωθωσι. Διαψαλμα.
140:9 Η πονηρια των χειλεων των περικυκλουντων με ας σκεπαση την κεφαλην αυτων.
140:10 Ανθρακες πεπυρακτωμενοι ας πεσωσιν επ' αυτους· ας ριφθωσιν εις το πυρ, εις λακκους βαθεις, δια να μη εγερθωσι πλεον.
140:11 Ανθρωπος κακογλωσσος ας μη στερεωθη επι της γης· η κακια θελει καταδιωξει τον αδικον ανθρωπον, εωσου απολεση αυτον.
140:12 Εξευρω οτι ο Κυριος θελει καμει την κρισιν του τεθλιμμενου και την δικην των πτωχων.
140:13 Βεβαιως οι δικαιοι θελουσι δοξολογει το ονομα σου· οι ευθεις θελουσι κατοικει εμπροσθεν του προσωπου σου.
141:1 [] <<Ψαλμος του Δαβιδ.>> Κυριε, προς σε εκραξα· σπευσον προς εμε· ακροασθητι της φωνης μου, οταν κραζω προς σε.
141:2 Ας κατευθυνθη ενωπιον σου η προσευχη μου ως θυμιαμα· η υψωσις των χειρων μου ας γεινη ως θυσια εσπερινη.
141:3 Βαλε, Κυριε, φυλακην εις το στομα μου· φυλαττε την θυραν των χειλεων μου.
141:4 Μη εκκλινης την καρδιαν μου εις πραγμα πονηρον, ωστε να εκτελω πραξεις ασεβεις μετα ανθρωπων εργαζομενων ανομιαν· μηδε να φαγω απο των εκλεκτων αυτων φαγητων.
141:5 [] Ας με κτυπα ο δικαιος· τουτο θελει εισθαι ελεος· και ας με ελεγχη· τουτο θελει εισθαι μυρον εξαιρετον· δεν θελει βλαψει την κεφαλην μου· διοτι μαλιστα και θελω προσευχεσθαι υπερ αυτων εν ταις συμφοραις αυτων.
141:6 Οτε οι αρχηγοι αυτων περιηρχοντο εις τοπους πετρωδεις, ηκουσαν τα λογια μου, οτι ησαν γλυκεα.
141:7 Τα οστα ημων διασκορπιζονται εν τω στοματι του ταφου, ως οταν τις κοπτη και σχιζη ξυλα επι την γην.
141:8 Δια τουτο οι οφθαλμοι μου, Κυριε Θεε, ατενιζουσι προς σε· επι σε ηλπισα· μη καταστρεψης την ψυχην μου.
141:9 Φυλαξον με απο της παγιδος, την οποιαν εστησαν δι' εμε, και απο των βροχων των εργαζομενων ανομιαν.
141:10 Ας πεσωσιν ομου οι ασεβεις εις τα δικτυα αυτων, ενω εγω θελω περασει αβλαβης.
142:1 [] <<Μασχιλ του Δαβιδ· προσευχη οτε ητο εν τω σπηλαιω.>> Με την φωνην μου εκραξα προς τον Κυριον· με την φωνην μου προς τον Κυριον εδεηθην.
142:2 Θελω εκχεει ενωπιον αυτου την δεησιν μου· την θλιψιν μου ενωπιον αυτου θελω απαγγειλει.
142:3 Οτε το πνευμα μου ητο κατατεθλιμμενον εν εμοι, τοτε συ εγνωρισας την οδον μου. Παγιδα εκρυψαν δι' εμε εν τη οδω την οποιαν περιεπατουν.
142:4 [] Εβλεπον εις τα δεξια και παρετηρουν, και δεν υπηρχεν ο γνωριζων με· καταφυγιον εχαθη απ' εμου, δεν υπηρχεν ο εκζητων την ψυχην μου.
142:5 Προς σε, Κυριε, εκραξα, και ειπα, συ εισαι η καταφυγη μου, η μερις μου εν γη ζωντων.
142:6 Προσεξον εις την φωνην μου, διοτι ταλαιπωρουμαι σφοδρα· ελευθερωσον με εκ των καταδιωκοντων με, διοτι ειναι δυνατωτεροι μου.
142:7 Εξαγαγε εκ φυλακης την ψυχην μου, δια να δοξολογω το ονομα σου. Οι δικαιοι θελουσι με περικυκλωσει, οταν με ανταμειψης.
143:1 [] <<Ψαλμος του Δαβιδ.>> Εισακουσον, Κυριε, της προσευχης μου· ακροασθητι των δεησεων μου· αποκριθητι προς εμε κατα την αληθειαν σου, κατα την δικαιοσυνην σου.
143:2 Και μη εισελθης εις κρισιν μετα του δουλου σου· διοτι δεν θελει δικαιωθη ενωπιον σου ουδεις ανθρωπος ζων.
143:3 Διοτι κατεδιωξεν ο εχθρος την ψυχην μου· εταπεινωσεν εως εδαφους την ζωην με εκαθισεν εις σκοτεινους τοπους, ως τους αιωνιους νεκρους.
143:4 Δια τουτο το πνευμα μου ειναι κατατεθλιμμενον εν εμοι, και η καρδια μου τεταραγμενη εντος μου.
143:5 Ενθυμουμαι τας αρχαιας ημερας· διαλογιζομαι παντα τα εργα σου· μελετω εις τα ποιηματα των χειρων σου.
143:6 Εκτεινω προς σε τας χειρας μου· η ψυχη μου σε διψα ως γη ανυδρος. Διαψαλμα.
143:7 [] Ταχεως εισακουσον μου, Κυριε· το πνευμα μου εκλειπει· μη κρυψης το προσωπον σου απ εμου, και ομοιωθω μετα των καταβαινοντων εις τον λακκον.
143:8 Καμε με να ακουσω το πρωι το ελεος σου· διοτι επι σε εθεσα το θαρρος μου· καμε με να γνωρισω την οδον, εις την οποιαν πρεπει να περιπατω· διοτι προς σε υψωσα την ψυχην μου.
143:9 Ελευθερωσον με εκ των εχθρων μου, Κυριε· προς σε κατεφυγον.
143:10 Διδαξον με να καμνω το θελημα σου· διοτι συ εισαι ο Θεος μου· το πνευμα σου το αγαθον ας με οδηγηση εις οδον ευθειαν.
143:11 Ενεκεν του ονοματος σου, Κυριε, ζωοποιησον με· δια την δικαιοσυνην σου εξαγαγε την ψυχην μου εκ της στενοχωριας.
143:12 Και δια το ελεος σου εξολοθρευσον τους εχθρους μου, και αφανισον παντας τους θλιβοντας την ψυχην μου· διοτι εγω ειμαι δουλος σου.
144:1 [] <<Ψαλμος του Δαβιδ.>> Ευλογητος ο Κυριος, το φρουριον μου, ο διδασκων τας χειρας μου εις πολεμον, τους δακτυλους μου εις μαχην·
144:2 το ελεος μου και το οχυρωμα μου, το υψηλον καταφυγιον μου και ο ελευθερωτης μου· η ασπις μου, επι τον οποιον ηλπισα, οστις υποτασσει τον λαον μου υπ' εμε.
144:3 Κυριε, τι ειναι ο ανθρωπος, και γνωριζεις αυτον; η ο υιος του ανθρωπου, και συλλογιζεσαι αυτον;
144:4 Ο ανθρωπος ομοιαζει την ματαιοτητα· αι ημεραι αυτου ειναι ως σκια παρερχομενη.
144:5 Κυριε, κλινον τους ουρανους σου και καταβηθι· εγγισον τα ορη, και θελουσι καπνισει.
144:6 Αστραψον αστραπην, και θελεις διασκορπισει αυτους· ριψον τα βελη σου, και θελεις εξολοθρευσει αυτους.
144:7 Εξαποστειλον την χειρα σου εξ υψους· λυτρωσον με και ελευθερωσον με εξ υδατων πολλων, εκ χειρος των υιων του αλλοτριου,
144:8 των οποιων το στομα λαλει ματαιοτητα, και η δεξια αυτων ειναι δεξια ψευδους.
144:9 [] Θεε, ωδην νεαν θελω ψαλλει εις σε· εν ψαλτηριω δεκαχορδω θελω ψαλμωδει εις σε·
144:10 τον διδοντα σωτηριαν εις τους βασιλεις· τον λυτρονοντα Δαβιδ τον δουλον αυτου απο ρομφαιας πονηρας.
144:11 Λυτρωσον με και ελευθερωσον με απο χειρος των υιων του αλλοτριου, των οποιων το στομα λαλει ματαιοτητα, και η δεξια αυτων ειναι δεξια ψευδους·
144:12 δια να ηναι οι υιοι ημων ως νεοφυτα, αυξανοντες εις την νεοτητα αυτων· αι θυγατερες ημων ως ακρογωνιαιοι λιθοι τετορνευμενοι προς στολισμον παλατιου·
144:13 Αι αποθηκαι ημων πληρεις, ωστε να διδωσι παν ειδος τροφης· τα προβατα ημων πληθυνομενα εις χιλιαδας και μυριαδας εν τοις αγροις ημων·
144:14 οι βοες ημων πολυτοκοι· να μη υπαρχη μητε εφοδος εχθρων μητε εξορμησις, μηδε κραυγη εν ταις πλατειαις ημων.
144:15 Μακαριος ο λαος, οστις ευρισκεται εν τοιαυτη καταστασει μακαριος ο λαος, του οποιου ο Κυριος ειναι ο Θεος αυτου.
145:1 [] <<Αινεσις του Δαβιδ.>> Θελω σε υψονει, Θεε μου, βασιλευ· και θελω ευλογει το ονομα σου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα.
145:2 Καθ' εκαστην ημεραν θελω σε ευλογει· και θελω αινει το ονομα σου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα.
145:3 Μεγας ο Κυριος και αξιυμνητος σφοδρα· και η μεγαλωσυνη αυτου ανεξιχνιαστος.
145:4 Γενεα εις γενεαν θελει επαινει τα εργα σου, και τα μεγαλεια σου θελουσι διηγεισθαι.
145:5 Θελω λαλει περι της ενδοξου μεγαλοπρεπειας της μεγαλειοτητος σου και περι των θαυμαστων εργων σου·
145:6 και θελουσι λεγει την δυναμιν των φοβερων σου κατορθωματων, και θελω διηγεισθαι την μεγαλωσυνην σου·
145:7 Θελουσι διαδιδει την μνημην του πληθους της αγαθοτητος σου, και θελουσιν αλαλαξει την δικαιοσυνην σου.
145:8 Ελεημων και οικτιρμων ο Κυριος· μακροθυμος και πολυελεος.
145:9 Αγαθος ο Κυριος προς παντας· και οι οικτιρμοι αυτου επι παντα τα ποιηματα αυτου.
145:10 [] Παντα τα ποιηματα σου, Κυριε, θελουσι σε αινει· και οι οσιοι σου θελουσι σε ευλογει.
145:11 Την δοξαν της βασιλειας σου θελουσι κηρυττει και θελουσι διηγεισθαι το μεγαλειον σου·
145:12 δια να γνωστοποιησωσιν εις τους υιους των ανθρωπων τα μεγαλεια αυτου, και την δοξαν της μεγαλοπρεπειας της βασιλειας αυτου.
145:13 Η βασιλεια σου βασιλεια παντων των αιωνων, και η δεσποτεια σου εν παση γενεα και γενεα.
145:14 Ο Κυριος υποστηριζει παντας τους πιπτοντας και ανορθοι παντας τους κεκυρτωμενους.
145:15 Οι οφθαλμοι παντων αποβλεπουσι προς σε· και συ διδεις εις αυτους την τροφην αυτων εν καιρω.
145:16 Ανοιγεις την χειρα σου και χορταινεις την επιθυμιαν παντος ζωντος.
145:17 Δικαιος ο Κυριος εν πασαις ταις οδοις αυτου και αγαθος εν πασι τοις εργοις αυτου.
145:18 Ο Κυριος ειναι πλησιον παντων των επικαλουμενων αυτον· παντων των επικαλουμενων αυτον εν αληθεια.
145:19 Εκπληροι την επιθυμιαν των φοβουμενων αυτον, και της κραυγης αυτων εισακουει και σωζει αυτους.
145:20 Ο Κυριος φυλαττει παντας τους αγαπωντας αυτον· θελει δε εξολοθρευσει παντας τους ασεβεις.
145:21 Το στομα μου θελει λαλει την αινεσιν του Κυριου· και πασα σαρξ ας ευλογη το ονομα το αγιον αυτου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα.
146:1 [] Αινειτε τον Κυριον. Αινει, η ψυχη μου, τον Κυριον.
146:2 Θελω αινει τον Κυριον ενοσω ζω· θελω ψαλμωδει εις τον Θεον μου ενοσω υπαρχω.
146:3 Μη πεποιθατε επ' αρχοντας, επι υιον ανθρωπου, εκ του οποιου δεν ειναι σωτηρια.
146:4 Το πνευμα αυτου εξερχεται· αυτος επιστρεφει εις την γην αυτου· εν εκεινη τη ημερα οι διαλογισμοι αυτου αφανιζονται.
146:5 [] Μακαριος εκεινος, του οποιου βοηθος ειναι ο Θεος του Ιακωβ· του οποιου η ελπις ειναι επι Κυριον τον Θεον αυτου·
146:6 τον ποιησαντα τον ουρανον και την γην, την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις· τον φυλαττοντα αληθειαν εις τον αιωνα·
146:7 τον ποιουντα κρισιν εις τους αδικουμενους· τον διδοντα τροφην εις τους πεινωντας. Ο Κυριος ελευθερονει τους δεσμιους.
146:8 Ο Κυριος ανοιγει τους οφθαλμους των τυφλων· ο Κυριος ανορθοι τους κεκυρτωμενους· ο Κυριος αγαπα τους δικαιους·
146:9 ο Κυριος διαφυλαττει τους ξενους· υπερασπιζεται τον ορφανον και την χηραν, την δε οδον των αμαρτωλων καταστρεφει.
146:10 Ο Κυριος θελει βασιλευει εις τον αιωνα· ο Θεος σου, Σιων, εις γενεαν και γενεαν. Αλληλουια.
147:1 [] Αινειτε τον Κυριον· διοτι ειναι καλον να ψαλλωμεν εις τον Θεον ημων· διοτι ειναι τερπνον, η αινεσις πρεπουσα.
147:2 Ο Κυριος οικοδομει την Ιερουσαλημ· θελει συναξει τους διεσπαρμενους του Ισραηλ.
147:3 Ιατρευει τους συντετριμμενους την καρδιαν και δενει τας πληγας αυτων.
147:4 Αριθμει τα πληθη των αστρων· Καλει τα παντα ονομαστι.
147:5 Μεγας ο Κυριος ημων και μεγαλη η δυναμις αυτου· η συνεσις αυτου αμετρητος.
147:6 Ο Κυριος υψονει τους πραους, τους δε ασεβεις ταπεινονει εως εδαφους.
147:7 Ψαλατε εις τον Κυριον ευχαριστουντες· ψαλμωδειτε εις τον Θεον ημων εν κιθαρα·
147:8 τον σκεπαζοντα τον ουρανον με νεφελας· τον ετοιμαζοντα βροχην δια την γην· τον αναδιδοντα χορτον επι των ορεων·
147:9 τον διδοντα εις τα κτηνη την τροφην αυτων και εις τους νεοσσους των κορακων, οιτινες κραζουσι προς αυτον.
147:10 Δεν χαιρει εις την δυναμιν του ιππου· δεν ηδυνεται εις τους ποδας του ανδρος.
147:11 Ο Κυριος ηδυνεται εις τους φοβουμενους αυτον, εις τους ελπιζοντας επι το ελεος αυτου.
147:12 [] Επαινει, Ιερουσαλημ, τον Κυριον· αινει τον Θεον σου, Σιων.
147:13 Διοτι ενεδυναμωσε τους μοχλους των πυλων σου· ηυλογησε τους υιους σου εν μεσω σου.
147:14 Βαλλει ειρηνην εις τα ορια σου· σε χορταινει με το παχος του σιτου.
147:15 Αποστελλει το προσταγμα αυτου εις την γην, ο λογος αυτου τρεχει ταχυτατα.
147:16 Διδει χιονα ως μαλλιον· διασπειρει την παχνην ως στακτην.
147:17 Ριπτει τον κρυσταλλον αυτου ως κομματια· εμπροσθεν του ψυχους αυτου τις δυναται να σταθη;
147:18 Αποστελλει τον λογον αυτου και διαλυει αυτα· φυσα τον ανεμον αυτου, και τα υδατα ρεουσιν.
147:19 Αναγγελλει τον λογον αυτου προς τον Ιακωβ, τα διαταγματα αυτου και τας κρισεις αυτου προς τον Ισραηλ.
147:20 Δεν εκαμεν ουτως εις ουδεν εθνος· ουδε εγνωρισαν τας κρισεις αυτου. Αλληλουια.
148:1 [] Αινειτε τον Κυριον. Αινειτε τον Κυριον εκ των ουρανων· αινειτε αυτον εν τοις υψιστοις.
148:2 Αινειτε αυτον, παντες οι αγγελοι αυτου· αινειτε αυτον, πασαι αι δυναμεις αυτου.
148:3 Αινειτε αυτον, ηλιε και σεληνη· αινειτε αυτον, παντα τα αστρα του φωτος.
148:4 Αινειτε αυτον, οι ουρανοι των ουρανων, και τα υδατα τα υπερανω των ουρανων.
148:5 Ας αινωσι το ονομα του Κυριου· διοτι αυτος προσεταξε, και εκτισθησαν·
148:6 και εστερεωσεν αυτα εις τον αιωνα και εις τον αιωνα· εθεσε διαταγμα, το οποιον δεν θελει παρελθει.
148:7 [] Αινειτε τον Κυριον εκ της γης, δρακοντες και πασαι αβυσσοι·
148:8 πυρ και χαλαζα, χιων και ατμις, ανεμοστροβιλος, ο εκτελων τον λογον αυτου·
148:9 τα ορη και παντα τα βουνα· δενδρα καρποφορα και πασαι κεδροι·
148:10 τα θηρια και παντα τα κτηνη· ερπετα και πετεινα πτερωτα.
148:11 Βασιλεις της γης και παντες λαοι· αρχοντες και παντες κριται της γης·
148:12 νεοι τε και παρθενοι, γεροντες μετα νεωτερων
148:13 ας αινωσι το ονομα του Κυριου· διοτι το ονομα αυτου μονου ειναι υψωμενον·
148:14 Η δοξα αυτου ειναι επι την γην και τον ουρανον· και αυτος υψωσε κερας εις τον λαον αυτου, υμνον εις παντας τους οσιους αυτου, εις τους υιους Ισραηλ, λαον οστις ειναι πλησιον αυτου. Αλληλουια.
149:1 [] Αινειτε τον Κυριον. Ψαλατε εις τον Κυριον ωδην νεαν, την αινεσιν αυτου εν τη συναξει των οσιων.
149:2 Ας ευφραινεται ο Ισραηλ εις τον Ποιητην αυτου· οι υιοι της Σιων ας αγαλλωνται εις τον Βασιλεα αυτων.
149:3 Ας αινωσι το ονομα αυτου χοροστατουντες· εν τυμπανω και κιθαρα ας ψαλμωδωσιν εις αυτον.
149:4 Διοτι ο Κυριος ευδοκει εις τον λαον αυτου· θελει δοξασει τους πραους εν σωτηρια.
149:5 Οι οσιοι θελουσιν αγαλλεσθαι εν δοξη· θελουσιν αγαλλεσθαι επι τας κλινας αυτων.
149:6 [] Αι εξυμνησεις του Θεου θελουσιν εισθαι εν τω λαρυγγι αυτων, και ρομφαια διστομος εν τη χειρι αυτων·
149:7 δια να καμνωσιν εκδικησιν εις τα εθνη, παιδειαν εις τους λαους·
149:8 δια να δεσωσι τους βασιλεις αυτων με αλυσεις· και τους ενδοξους αυτων με δεσμα σιδηρα·
149:9 δια να καμωσιν επ' αυτους την γεγραμμενην κρισιν. Η δοξα αυτη θελει εισθαι εις παντας τους οσιους αυτου. Αλληλουια.
150:1 [] Αινειτε τον Κυριον. Αινειτε τον Θεον εν τω αγιαστηριω αυτου· αινειτε αυτον εν τω στερεωματι της δυναμεως αυτου.
150:2 Αινειτε αυτον δια τα μεγαλεια αυτου· αινειτε αυτον κατα το πληθος της μεγαλωσυνης αυτου.
150:3 Αινειτε αυτον εν ηχω σαλπιγγος· αινειτε αυτον εν ψαλτηριω και κιθαρα.
150:4 Αινειτε αυτον εν τυμπανω και χοροστασια· αινειτε αυτον εν χορδαις και οργανω.
150:5 Αινειτε αυτον εν κυμβαλοις ευηχοις· αινειτε αυτον εν κυμβαλοις αλαλαγμου.
150:6 Πασα πνοη ας αινη τον Κυριον. Αλληλουια.