Türkçe Incil
Yunus1:1 RAB bir gün Amittay oglu Yunusa, Kalk, Ninovaya, o büyük kente git ve halki uyar diye seslendi, Çünkü kötülükleri önüme kadar yükseldi.
1:3 Ne var ki, Yunus RABbin huzurundan Tarsise kaçmaya kalkisti. Yafaya inip Tarsise giden bir gemi buldu. Ücretini ödeyip gemiye bindi, RABden uzaklasmak için Tarsise dogru yola çikti.
1:4 Yolda RAB siddetli bir rüzgar gönderdi denize. Öyle bir firtina koptu ki, gemi neredeyse parçalanacakti.
1:5 Gemiciler korkuya kapildi, her biri kendi ilahina yalvarmaya basladi. Gemiyi hafifletmek için yükleri denize attilar. Yunus ise teknenin ambarina inmis, yatip derin bir uykuya dalmisti.
1:6 Gemi kaptani Yunusun yanina gidip, Hey! Nasil uyursun sen? dedi, Kalk, tanrina yalvar, belki halimizi görür de yok olmayiz.
1:7 Sonra denizciler birbirlerine, Gelin, kura çekelim dediler, Bakalim, bu bela kimin yüzünden basimiza geldi. Kura çektiler, kura Yunusa düstü.
1:8 Bunun üzerine Yunusa, Söyle bize! dediler, Bu bela kimin yüzünden basimiza geldi? Ne is yapiyorsun sen, nereden geliyorsun, nerelisin, hangi halka mensupsun?
1:9 Yunus, Ibraniyim diye karsilik verdi, Denizi ve karayi yaratan Göklerin Tanrisi RABbe taparim.
1:10 Denizciler bu yanit karsisinda dehsete düstüler. Neden yaptin bunu? diye sordular. Yunusun RABden uzaklasmak için kaçtigini biliyorlardi. Daha önce onlara anlatmisti.
1:11 Deniz gittikçe kuduruyordu. Yunusa, Denizin dinmesi için sana ne yapalim? diye sordular.
1:12 Yunus, Beni kaldirip denize atin diye yanitladi, O zaman sular durulur. Çünkü biliyorum, bu siddetli firtinaya benim yüzümden yakalandiniz.
1:13 Denizciler karaya dönmek için küreklere asildilar, ama basaramadilar. Çünkü deniz gittikçe kuduruyordu.
1:14 RABbe seslenerek, Ya RAB, yalvariyoruz dediler, Bu adamin cani yüzünden yok olmayalim. Suçsuz bir adamin ölümünden bizi sorumlu tutma. Çünkü sen kendi istedigini yaptin, ya RAB.
1:15 Sonra Yunusu kaldirip denize attilar, kuduran deniz sakinlesti.
1:16 Bu olaydan ötürü denizciler RABden öyle korktular ki, Ona kurbanlar sundular, adaklar adadilar.
1:17 Bu arada RAB Yunus'u yutacak büyük bir balik sagladi. Yunus üç gün üç gece bu baligin karninda kaldi.
2:1 Yunus baligin karnindan Tanrisi RABbe söyle dua etti:
2:2 Ya RAB, sikinti içinde sana yakardim, Yanitladin beni. Yardim istedim ölüler diyarinin bagrindan, Kulak verdin sesime.
2:3 Beni engine, denizin ta dibine firlattin. Sular sardi çevremi. Azgin dalgalar geçti üzerimden.
2:4 Huzurundan kovuldum dedim, Yine de görecegim kutsal tapinagini. kutsal tapinagini nasil görecegim?
2:5 Sular bogacak kadar kusatti beni, Çevremi enginler sardi, Yosunlar dolasti basima.
2:6 Daglarin köklerine kadar battim, Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan; Ama, ya RAB, Tanrim, Canimi sen kurtardin çukurdan.
2:7 Solugum tükenince seni andim, ya RAB, Duam sana, kutsal tapinagina eristi.
2:8 Degersiz putlara tapanlar, Vefasizlik etmis olurlar.
2:9 Ama sükranla kurban sunacagim sana, Adagimi yerine getirecegim. Kurtulus senden gelir, ya RAB!
2:10 RAB baliga buyruk verdi ve balik Yunus'u karaya kustu.
3:1 RAB Yunusa ikinci kez söyle seslendi:
3:2 Kalk, Ninovaya, o büyük kente git ve sana söyleyeceklerimi halka bildir.
3:3 Yunus RABbin sözü uyarinca kalkip Ninovaya gitti. Ninova öyle büyük bir kentti ki, ancak üç günde dolasilabilirdi.
3:4 Yunus kente girip dolasmaya basladi. Bir gün geçince, Kirk gün sonra Ninova yikilacak! diye ilan etti.
3:5 Ninova halki Tanriya inandi. Oruç ilan ederek büyügünden küçügüne hepsi çula sarindi.
3:6 Ninova Krali olanlari duyunca, tahtindan kalkip kaftanini çikardi; çula sarinarak küle oturdu.
3:7 Ardindan Ninovada su buyrugu yayimladi: Kral ve soylularin buyrugudur: Hiçbir insan ya da hayvan -ister sigir, ister davar olsun- agzina bir sey koymayacak, otlamayacak, içmeyecek.
3:8 Bütün insanlar ve hayvanlar çula sarinsin. Herkes var gücüyle Tanriya yakararak kötü yoldan, zorbaliktan vazgeçsin.
3:9 Belki o zaman Tanri fikrini degistirip bize acir, kizgin öfkesinden döner de yok olmayiz.
3:10 Tanri Ninovalilar'in yaptiklarini, kötü yoldan döndüklerini görünce, onlara acidi, yapacagini söyledigi kötülükten vazgeçti.
4:1 Yunus buna çok gücenip öfkelendi.
4:2 RABbe söyle dua etti: Ah, ya RAB, ben daha ülkemdeyken böyle olacagini söylemedim mi? Bu yüzden Tarsise kaçmaya kalkistim. Biliyordum, sen lütfeden, aciyan, tez öfkelenmeyen, sevgisi engin, cezalandirmaktan vazgeçen bir Tanrisin.
4:3 Ya RAB, lütfen simdi canimi al. Çünkü benim için ölmek yasamaktan iyidir.
4:4 RAB, Ne hakla öfkeleniyorsun? diye karsilik verdi.
4:5 Yunus kentten çikti, kentin dogusundaki bir yerde durdu. Kendisine bir çardak yapti, gölgesinde oturup kentin basina neler gelecegini görmek için beklemeye basladi.
4:6 RAB Tanri Yunusun üzerine gölge salacak, sikintisini giderecek bir keneotu sagladi. Yunus buna çok sevindi.
4:7 Ama ertesi gün safak sökerken, Tanrinin sagladigi bir bitki kurdu keneotunu kemirip kuruttu.
4:8 Günes dogunca Tanri yakici bir dogu rüzgari estirdi. Yunus basina vuran günesten bayilmak üzereydi. Ölümü dileyerek, Benim için ölmek yasamaktan iyidir dedi.
4:9 Ama Tanri, Keneotu yüzünden öfkelenmeye hakkin var mi? dedi. Yunus, Elbette hakkim var, ölesiye öfkeliyim diye karsilik verdi.
4:10 RAB, Keneotu bir gecede çikti ve bir gecede yok oldu dedi, Sen emek vermedigin, büyütmedigin bir keneotuna aciyorsun da,
4:11 ben Ninova'ya, o koca kente acimayayim mi? O kentte sagini solundan ayirt edemeyen yüz yirmi bini askin insan, çok sayida hayvan var.